ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Σημειοποιόν και θανών Aνούβ χάριν, Tοις ζώσιν ως ζων μέχρι δεύρο δεικνύει. Ο Όσιος Ανούβ ο σημειοφόρος ήταν από τους διάσημους ασκητές της ερήμου, του οποίου σοφά αποφθέγματα βρίσκονται στο Λαυσαϊκό και στον Εύεργετινό. Ο Όσιος ήταν ένας από τους επτά αδελφούς του Ποιμένα, των οποίων οι λόγοι καταλαμβάνουν σημαντική θέση στα «Απόφθεγματα». Τρεις από τους αδελφούς, ο Άνουβ, ο Παΐσιος και ο Ποιμένας, έζησαν μαζί αρχικά στη Σκήτη, με τον Ποιμένα ως ηγέτη τους. Μετά την πρώτη καταστροφή της Σκήτης (407-8 μ.Χ.), έφυγαν με τους υπόλοιπους αδελφούς τους προς την Τερενούθι, όπου αποφάσισαν να μείνουν μαζί και να ζήσουν κοινόβια ζωή, με τον Άνουβ να αναλαμβάνει τη διαχείριση. Η καταστροφή της Σκήτης σηματοδοτεί μια στροφή στην ιστορία του πρώιμου μοναχισμού στην Αίγυπτο· οι μοναχοί διασκορπίστηκαν και σταδιακά το κέντρο μεταφέρθηκε από την Αίγυπτο στην Παλαιστίνη. Αυτή η ιστορία του Άνουβ και των αδελφών του δείχνει έναν νέο λόγο για τον σχηματισμό κοινόβιων κοινοτήτων, δηλαδή την προστασία από...

 Tων αρετών τα φώτα Φώταν τον μέγαν, Kαι νεκρόν αυγάζοντα πάσι μηνύει. Ο Όσιος Φώτας απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ιωνάς, Επίσκοπος του Μεγάλου Περμ της Ρωσίας, διαδέχθηκε τον Άγιο Πιτιρίμ, Επίσκοπο Περμ (τιμάται στις 19 Αυγούστου), ο οποίος φονεύθηκε από τους παγανιστές Βογουλάνοι το έτος 1455. Τον ίδιο χρόνο, ο Άγιος Ιωνάς ενθρονίστηκε από τον Άγιο Ιωνά, Μητροπολίτη Μόσχας (+1461). Το 1462, έλαβε μέρος σε δημόσια θεολογική αντιπαράθεση για θέματα πίστεως, η οποία διεξήχθη στο Ούρος, περιοχή που ανήκε στους ηγεμόνες του Περμ. Μετά από λαμπρή και πειστική νίκη, ο Άγιος Ιωνάς οδήγησε έναν από τους επιφανείς πρίγκιπες στον Χριστό. Με τη βοήθειά του κατάφερε τελικώς να εκχριστιανίσει πλήρως τους παγανιστές του Μεγάλου Περμ. Κατήργησε τα είδωλα, ανήγειρε ναούς και μετέφερε έμπειρους ιερείς για να κατηχούν τους νεοφώτιστους. Κατά την παράδοση, αυτός ίδρυσε το πρώτο μοναστήρι στα Ουράλια Όρη, αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Προαισθανόμενος το τέλος του, περιόδευσε ακόμη και τις πλέον απομακρυσμένες περιοχές της επισκοπής του, προκειμένου να στηρίξει τους πιστούς με λόγους πνευματικής οικ...

Ο Άγιος Γουρβάλ (Gurval), γνωστός και με τα ονόματα Γούντγουαλος (Gudwal), Γουλβάλ (Gulval) ή Γκοάλ (Goal), έζησε κατά τον 6ο–7ο αιώνα και τιμάται ως Επίσκοπος και Ομολογητής. Η μνήμη του εορτάζεται στις 6 Ιουνίου, ενώ κατά τόπους αναφέρεται και στις 26 Μαρτίου. Βίος Ο Άγιος γεννήθηκε στην Ουαλία, όπου από την παιδική του ηλικία αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στον Θεό. Σύμφωνα με την παράδοση, έγινε ηγούμενος πολυπληθούς μοναστικής κοινότητας σε ένα μικρό νησί με το όνομα Πλεσίτ (Plecit) –έναν βράχο περιβαλλόμενο από θάλασσα– όπου 188 μοναχοί ασκούνταν με θείο ζήλο και αρμονία. Κατόπιν, διέσχισε τη θάλασσα και εγκαταστάθηκε αρχικά στην Κορνουάλη και έπειτα στο Ντέβον της Αγγλίας, όπου έζησε ως ερημίτης. Εκεί, η φήμη του προσείλκυσε πλήθος μαθητών, με αποτέλεσμα η ερημητική του κατοικία να μετατραπεί σε μοναστήρι. Στη συνέχεια, πέρασε στη Βρετάνη της Γαλλίας, όπου συνέχισε τον ασκητικό του βίο, αφιερωμένος στην προσευχή και την άσκηση, υποτάσσοντας το σώμα με νηστεία και αγρυπνία. Ο Άγιος Μαλό...

Άγιος Gudwall (Γκούντγουαλ, περ. 650) ήταν Επίσκοπος και Ομολογητής από την Ουαλία Ο Άγιος Γκούντγουαλ λέγεται πως καταγόταν από ευγενή οικογένεια και ήταν γηγενής της Ουαλίας. Από νεαρή ηλικία εισήλθε στον ιερό κλήρο και κατέλαβε το αξίωμα του επισκόπου. Κατόπιν, ηγήθηκε ομάδος 188 μοναχών και διέσχισε τη θάλασσα προς την Κορνουάλλη, όπου έτυχαν φιλοξενίας από τον τοπικό ηγεμόνα Μέβορ· εκεί ο Γκούντγουαλ ίδρυσε μοναστήρι σε μικρή απόσταση (κατά τους Βollandistes, στο Ντέβον). Μετά την κοίμησή του, οι μοναχοί μετέφεραν το ιερό του λείψανο στο Μοντρεγί της Πικαρδίας· τελικά, περί το 955 ή 959, τοποθετήθηκε στη μονή του Μπλαντένμπεργκ στη Γάνδη, όπου και τιμάται η μνήμη του στις 6 Ιουνίου. Ιερά λείψανα του Αγίου Γκούντγουαλ φυλάσσονταν επίσης στο Yèvre-le-Châtel και στο Pithiviers της περιοχής Gâtinais. Αυτή είναι συνοπτικά η παράδοση όπως καταγράφεται από τους Βollandistes. Ο Σούριους και ο Μαλμπράνκ αναφέρουν, αντιθέτως, ότι ο Μέβορ καταγόταν από την Πικαρδία, διαβάζοντας το "Corm...

Ο πρώτος που βρήκε το φέρετρο του Αγίου ήταν ο Στεπάν Σιριάεφ, κάτοικος της Μανγκαζίας (Μανγκαζέγια), το 1642, και ο Τιμόθεος Σετσένοφ έχτισε ένα παρεκκλήσι πάνω από τον τάφο του Οσίου Βασιλείου. Το 1659, με την ευλογία του Μητροπολίτη Τομπόλσκ Συμεών, εξετάστηκαν τα λείψανα του δίκαιου Βασιλείου και έκτοτε η τιμή του ως αληθινού Αγίου του Θεού έχει εξαπλωθεί σε όλη τη Σιβηρία. Το 1670, ο οικοδόμος της Μονής Τριάδας Τουρουχάνσκ, Ιερομόναχος Τύχων, μετέφερε τον Άγιο Βασίλειο στο μοναστήρι του. Το 1703, ο Σεβασμιότατος Φιλόθεος, ο οποίος είχε πρόσφατα ανέβει στον επισκοπικό θρόνο, βίωσε το θαυματουργό αποτέλεσμα των προσευχών του νεοσύστατου πάθος και αποφάσισε να μεταφέρει τα λείψανα του Αγίου Βασιλείου από το Τουρουχάνσκ στο Τομπόλσκ. Στάλθηκε επιστολή στην Αγία Πετρούπολη ζητώντας την ύψιστη άδεια για να γίνει αυτό, αλλά ο Πέτρος Α΄ απαγόρευσε αυτό το αίτημα. Η απάντηση ήρθε από την πρωτεύουσα: «Τα ιερά λείψανα από τη Μονή Τουρουχάνσκ δεν πρέπει να μεταφερθούν». Κι όμως, το καλοκαίρι ...

  Εφημερίδα Σκρίπ. Φύλλο: 5/6/1900, Σελίδα: 2 Ο στρατιωτικός ακόλουθος της Ελλάδας Κοντογιάννης στις Σέρρες, από την εφημερίδα Σκρίπ της 5 Ιουνίου 1900 Εφημερίδα Σκρίπ. Φύλλο: 5/6/1900, Σελίδα: 2 Η εφημερίδα Σκρίπ ανέφερε :¨ Ο κ. Κοντογιάννης στις Σέρρες Η υποδοχή – Άφιξη στην άνω πόλη Ο στρατιωτικός μας ακόλουθος, κ. Κοντογιάννης, περνώντας από τις Σέρρες, έτυχε εκεί θερμότατης υποδοχής από τις τουρκικές στρατιωτικές αρχές. Μεταξύ άλλων, παρευρέθηκε στα γυμνάσια (ασκήσεις) όλων των ταγμάτων πεζικού και ιππικού που σταθμεύουν εκεί, τα οποία έγιναν υπό την εποπτεία του στρατιωτικού διοικητή Ιμβραήμ μπέη, και από τα οποία αποκόμισε πολύ καλές εντυπώσεις. Ο κ. Κοντογιάννης επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και, ύστερα από λίγες ημέρες, αναχωρεί για τη Σόφια, για να επιδώσει τα διαπιστευτήριά του και να παραστεί στις επικείμενες ασκήσεις του βουλγαρικού στρατού.