ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Νικήτας (περ. 335–414) ήταν Επίσκοπος Ρεμεσιάνας (στη σημερινή Μπέλα Παλάνκα, Σερβία), η οποία τότε ανήκε στη ρωμαϊκή επαρχία της Δακίας Μεσογειακής (Dacia Mediterranea). Βιογραφία Ο Νικήτας προώθησε τη χρήση της λατινικής ιεράς μουσικής στη λατρεία της Ευχαριστίας και φέρεται να συνέθεσε αρκετούς λειτουργικούς ύμνους. Αν και κάποιοι λόγιοι του 19ου και 20ού αιώνα αποδίδουν στον Νικήτα τον μεγάλο λατινικό χριστιανικό ύμνο δοξολογίας Te Deum (που παραδοσιακά αποδίδεται στον Αμβρόσιο και τον Αυγουστίνο), η άποψη αυτή θεωρείται πλέον «αμφιλεγόμενη». Πιστεύεται ότι ήταν ιεραπόστολος προς τη βάρβαρη θρακική φυλή των Βησσών. Λόγω της ιεραποστολικής του δράσης, ο σύγχρονός του και φίλος του, Παυλίνος της Νόλας, τον εγκωμίασε ποιητικά επειδή, όπως έγραψε, δίδαξε το Ευαγγέλιο σε βαρβάρους που, χάρη σ’ αυτόν, μεταμορφώθηκαν από λύκοι σε πρόβατα και εισήχθησαν στο ποίμνιο της ειρήνης· και ότι δίδαξε ληστές –που πριν ήταν ανίκανοι για κάτι τέτοιο– να ψάλλουν για τον Χριστό με ρωμαϊκή κ...

Ο Άγιος Ιωάννης ο Νέος (†1330) καταγόταν από την Τραπεζούντα και ήταν έμπορος ευσεβής, ακλόνητος στην Ορθόδοξη πίστη και ιδιαίτερα φιλάνθρωπος. Κατά τη διάρκεια ενός εμπορικού ταξιδιού προς την Κιλίια (σημερινή Bilhorod-Dnistrovskyy στην Ουκρανία), που τότε ανήκε στη Μολδαβία, γνώρισε έναν Βενετό έμπορο, τον Ρεΐζ, καθώς ταξίδευαν μαζί στη Μαύρη Θάλασσα. Συζητούσαν πολλές φορές για τη χριστιανική πίστη, και επειδή ο Ιωάννης με σοφία και παρρησία αποστόμωνε τον συνομιλητή του, εκείνος θύμωσε και αποφάσισε να εκδικηθεί. Όταν έφτασαν στην Κιλίια, ο Ρεΐζ διέδωσε ψευδώς τη φήμη πως ο Ιωάννης ήθελε να ασπαστεί το Ισλάμ, παρόλο που ήταν χριστιανός. Την εποχή εκείνη η πόλη βρισκόταν υπό μουσουλμανική κυριαρχία από Τάταρους, και μόλις το έμαθε ο τοπικός άρχοντας, διέταξε να του φέρουν τον Ιωάννη. Τον ρώτησαν αν είναι αλήθεια πως θέλει να εγκαταλείψει την πίστη του. Ο Ιωάννης απάντησε με παρρησία πως ποτέ δεν θα άφηνε την αληθινή πίστη για να προσκυνήσει ανθρώπινες επινοήσεις. Η απάντηση αυτή εξό...

Ο Άγιος Ιωάννης και ο Άγιος Ιακώβος ήταν αδέρφια, παιδιά του ευσεβούς ζευγαριού Ισίδωρου και Βαρβάρας. Ζούσαν στο χωριό Μενιούγκι της περιοχής του Νόβγκοροντ. Ο Ιωάννης ήταν ο μεγαλύτερος, μόλις πέντε ετών, και ο Ιακώβος τριών. Ένα φθινοπωρινό απόγευμα, ενώ οι γονείς τους δούλευαν στα χωράφια, ο Ισίδωρος έσφαξε ένα κριάρι για να το ετοιμάσει για φαγητό. Τα δύο παιδάκια έμειναν μόνα και, βλέποντας τον πατέρα τους να σφάζει το ζώο, θέλησαν να παίξουν και να τον μιμηθούν. Ο Ιωάννης, κρατώντας ένα ξύλο, χτύπησε τον μικρό του αδερφό στο κεφάλι, χωρίς να καταλαβαίνει τη σοβαρότητα, πιστεύοντας πως ήταν απλά ένα παιχνίδι. Όμως ο Ιακώβος έπεσε στο έδαφος και πέθανε ακαριαία. Όταν είδε τον αδελφό του νεκρό, ο Ιωάννης τρόμαξε πολύ και, μην ξέροντας τι να κάνει, κρύφτηκε μέσα σε έναν φούρνο, πίσω από τα ξύλα που είχαν βάλει για να στεγνώσουν λόγω της βροχής. Όταν οι γονείς γύρισαν σπίτι και βρήκαν τον Ιακώβο μέσα στο αίμα, ξέσπασαν σε θρήνο. Έψαχναν απελπισμένα και τον Ιωάννη, αλλά δεν απαντούσε....

Ο Όσιος Αντώνιος του Ντιμσκ γεννήθηκε στο Νόβγκοροντ γύρω στο έτος 1157. Από μικρός συνήθιζε να πηγαίνει κάθε μέρα στην εκκλησία, στέκοντας μακριά από τους άλλους, ώστε να συγκεντρώνεται περισσότερο στην προσευχή του. Μια μέρα, άκουσε μέσα στην εκκλησία τα λόγια του Χριστού: «Αν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθήσει» (Ματθ. 16:24). Τότε πήρε την απόφαση να αφήσει τον κόσμο και να μονάσει. Έγινε μοναχός στην Ιερά Μονή Χούτιν του Αγίου Βαρλαάμ (6 Νοεμβρίου), κοντά στο Νόβγκοροντ. Στο μοναστήρι αυτό ξεχώρισε για τον ασκητικό του αγώνα και την υπακοή του. Η ταπείνωσή του και η αυστηρή εγκράτειά του του χάρισαν την αγάπη και την εμπιστοσύνη όλων. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος ταξίδεψε μέχρι την Κωνσταντινούπολη, στον Πατριάρχη Αθανάσιο, και επέστρεψε πέντε χρόνια μετά, την ίδια ημέρα που εκοιμήθη ο ηγούμενος Βαρλαάμ. Πριν πεθάνει, ο Άγιος Βαρλαάμ όρισε τον Αντώνιο διάδοχό του. Όμως ο Αντώνιος, αποφεύγοντας τη δόξα, άφ...

Tεκούσι γεννήτορσι Προδρόμου πάλαι, Γνωστοί συνευφραίνοντο, νυν δε και κτίσις. Οι Δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, ήταν οι γονείς του Ιωάννη του Προδρόμου, του οποίου σήμερα η Εκκλησία μας τιμά την γέννηση του. Ο Ζαχαρίας, πατέρας του Ιωάννη του Βαπτιστή, έζησε στα χρόνια του Ηρώδη, βασιλιά της Ιουδαίας. Κατά τη γνώμη του Χρυσοστόμου, καθώς και άλλων Πατέρων της Εκκλησίας, ο Ζαχαρίας δεν ήταν απλός Ιερέας, αλλά αρχιερέας που έμπαινε στα άγια των αγίων. Σύζυγο είχε την Ελισάβετ και δεν είχαν παιδί. Κάποια μέρα λοιπόν, την ώρα του θυμιάματος μέσα στο θυσιαστήριο, είδε άγγελο Κυρίου που του ανήγγειλε ότι θα αποκτούσε γιο και θα ονομαζόταν Ιωάννης. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά, αλλά δυσπίστησε. Η γυναίκα του ήταν στείρα και γριά, πώς θα γινόταν αυτό που άκουγε; Τότε ο άγγελος του είπε ότι θα μείνει κωφάλαλος μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού. Πράγματι, η Ελισάβετ συνέλαβε και έκανε γιο. Όταν θέλησαν να δώσουν όνομα στο παιδί, ο Ζαχαρίας έγραψε πάνω σε πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσ...

Παναγιώτης Καισαρεὺς δι᾿ ἀγάπης Τοῦ Κυρίου τέθνηκεν ὢ χρηστοῦ τέλους! Χριστοῖο ἐρῶ Παναγιώτης ἀλκίφρων δειρὴν ἐτμήθη. Ο Νεομάρτυρας αυτός μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη για τη χριστιανική του πίστη, στις 24 Ιουνίου 1765 μ.Χ. Το τίμιο λείψανο του, ενταφιάστηκε από τους χριστιανούς με τιμές στον Ναό της Ζωοδόχου Πηγής στην Κωνσταντινούπολη. (Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, ο μάρτυρας αυτός μαρτύρησε το έτος 1767 μ.Χ. και σε ηλικία 20 χρονών). Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ´. Θείας πίστεως. Θεῖον βλάστημα τῆς Καισαρείας, καὶ ὁμότροπος τῶν ἀθλοφόρων ἀνεδείχθης, Παναγιώτη μακάριε· τοῦ γὰρ Σωτῆρος κηρύξας τὸ ὄνομα ,ὑπὲρ αὔτοῦ τὸ σὸν αἷμα ἐξέχεας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν το μέγα ἔλεος. Κοντάκιον Ἦχος δ´. Ἐπεφάνης σήμερον. Τῶν Μαρτύρων σύναθλος τῇ σῇ ἀθλήσει ἀνεδείχθης, ἔνδοξε ὑπὲρ Χριστοῦ σφαγιασθείς· διὸ στεφάνῳ τῆς δόξης σε ὦ Παναγιώτη, Χριστὸς ἐστεφάνωσε. Μεγαλυνάριον Χαίροις τῶν μαρτύρων ὁ μιμητής, καὶ τῶν Καισαρέων ἐγκαλλώπισμα ἱερὸν, χαίροις Παναγ...

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αστραχανίου και Ενοταέβου κυρός Γεράσιμος. (1809-1880). (Εκκλησία της Ρωσίας), ο κατά κόσμον Γκεόργκι Ιβάνοβιτς Ντομπροσερντόφ , κατά τη γέννηση Ποπόφ , 26 Οκτωβρίου [ 7 Νοεμβρίου ]  1809 , χωριό Μπέλσκ , περιοχή Μπαλαγκάνσκι , κυβερνείο Ιρκούτσκ  - 24 Ιουνίου [ 6 Ιουλίου ]  1880 , Αστραχάν ) - επίσκοπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας , επίσκοπος Αστραχάν και Γενοτάγιεφσκι . Αγιοποιήθηκε από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ως άγιος , η μνήμη του εορτάζεται (σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο ): 10 Ιουνίου, ημέρα της Συνόδου των Αγίων της Σιβηρίας και της Συνόδου των Αγίων του Σιμπίρσκ. Γεννήθηκε στην επαρχία Ιρκούτσκ στην οικογένεια ενός γραμματέα, του Ιβάν Προκόπιεβιτς Ποπόφ. Ο Γιώργος έδειξε εξαιρετικές μαθησιακές ικανότητες από νωρίς. Στην ηλικία των επτά ετών μπορούσε ήδη να διαβάζει άπταιστα, τραγουδούσε αρμονικά στην άλτο φωνή στη χορωδία και γνώριζε απέξω το μισό Ψαλτήρι . Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Ιρκούτσκ , όπου έλαβε το επώνυμο...