ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η Μετάστασίς σου αναγγέλθηκε από τον Γαβριήλ, Όπως πριν σου φώναξε «Χαίρε» Παρθένε, Την δωδέκατη ο Γαβριήλ εθεώρησε τη Παρθένο στο βουνό. Την ημέρα αυτή γιορτάζεται η ανακοίνωση από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στην Παναγία, στο Όρος των Ελαιών, ότι μετά από τρεις ημέρες θα μετασταθεί (θα μεταφερθεί) στον Υιό και Θεό της. Του μοναχού Γεράσιμου Μικραγιαννίτου Την 12η του παρόντος μήνα [Αυγούστου] εορτάζουμε την Ευαγγελίωση της Μεταστάσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Όρος των Ελαιών. Μετά την Ανάληψη στον Όρος των Ελαιών του Κυρίου, Εκείνου που γεννήθηκε από την αειπαρθένο Παρθένο, εκείνη ανέβαινε συχνά εκεί, στέλνοντας προσευχές προς τον Υιό και Θεό της σε εκείνο το μέρος. Εκεί ο θείος Αρχάγγελος Γαβριήλ κατέβηκε πετώντας, ενημερώνοντάς την πως μετά από τρεις ημέρες θα μεταστατευόταν προς τον Υιό και Θεό της. Ακούγοντας αυτό με χαρά, ευχαρίστησε τον Θεό και επέστρεψε στο σπίτι της όπου προετοιμάστηκε για την ταφή της. Τηρώντας αυτή την παρά...

Ο Άγιος Αλέξανδρος, Επίσκοπο Κομάνης (12 Αυγούστου) προερχόταν από ευγενείς γονείς και είχε λάβει άριστη παιδεία· γνώριζε όχι μόνο τη χριστιανική σοφία, αλλά και την ειδωλολατρική, και θεωρούνταν φιλόσοφος. Θα μπορούσε να κατέχει εξέχουσα θέση και να απολαμβάνει μεγάλη τιμή στην κοινωνία, όμως η άγια ψυχή του ζητούσε ανώτερες τιμές: επέλεξε το ανώτερο χριστιανικό κατόρθωμα – τη αυτοτιμημένη φτώχεια. Με βαθιά χριστιανική ταπείνωση αποφάσισε να ζήσει την πιο απλή ζωή, σχεδόν ντροπιαστική στα μάτια των ανθρώπων – έγινε ξυλοκάρβουνος· έκαιγε κάρβουνα στο δάσος και τα μετέφερε στην πόλη για να τα πουλήσει, έτσι ζούσε. Από το επάγγελμά του φαινόταν μαύρος, βρώμικος, με κουρελιασμένα ρούχα. Σταδιακά, τον ξέχασαν ως φιλόσοφο και τον γνώριζαν μόνο ως ξυλοκάρβουνο. Τώρα, πού και πού, ακόμα και μικρά παιδιά τον κορόιδευαν, αλλά ο Αλέξανδρος δεν έδινε σημασία. Νόμιζε πως θα τελείωνε τη ζωή του έτσι, αλλά η Πρόνοια του Θεού τον έκρινε διαφορετικά. Στην Κόμανα της Μικράς Ασίας πέθανε ένας επίσκοπος....

Οἱ κείμενοι γῇ, καὶ λύθρῳ πεφυρμένοι, Ξίφος μετῆλθον, Πάμφιλος καὶ Καπίτων. Η Ορθόδοξη παράδοση αναφέρει ότι οι Άγιοι Παμφίλος και Καπίτων συνελήφθησαν κοντά στην Κωνσταντινούπολη, στην περιοχή γνωστή ως Ολιούρια, λόγω της πίστης τους.  Υπέστησαν μαρτύριο και τελικά αποκεφαλίστηκαν με ξίφος.  Η θυσία τους τιμάται με σεβασμό και βαθιά κατάνυξη στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας στις 12 Αυγούστου Οι Άγιοι Πάμφιλος και Καπίτων μαρτύρησαν δια ξίφους. Λειτουργικά κειμενα Τροπάριον — Ήχος δʹ Οἱ ἅγιοι μάρτυρές σου Παμφίλος καὶ Καπίτων, Κύριε, διὰ τῶν παθημάτων αὐτῶν ἀφθάρτους ἐστεφάνωσας στέφανον ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Ἔχοντες γὰρ τὴν σὴν ἰσχύν, τοὺς ἐναντίους κατέβαλον, καὶ τὴν τῶν δαιμόνων ἀνίσχυρον ἀναιδείᾳν συνέτριψαν. Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ψυχὴν Παλάμων παλάμαις Θεοῦ δίδως, ἄληπτος ὀφθεὶς παλάμαις ψυχοφθόρου. Ο Όσιος Παλάμων ήταν γέροντας και σοφός διδάσκαλος του μεγάλου Παχωμίου (τιμάται 15 Μάιου) και απεβίωσε ειρηνικά. Ο Αββάς Παλάμων ήταν φλογερός στην άσκηση και τη λατρεία του Θεού. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, επιδιδόταν σε καθημερινές και νυχτερινές προσευχές, αγρυπνώντας όλη τη νύχτα σε ασκητική λατρεία. Ο Άγιος Παχώμιος, ο πατέρας του κοινοβιακού μοναχισμού, ήταν μαθητής αυτού του Αγίου. Όταν ο Παχώμιος απαρνήθηκε τον ειδωλολατρισμό και ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, θέλησε να ζήσει ζωή ασκήσεως και λατρείας. Ο ιερέας της πατρίδας του τον έστειλε στον μεγάλο ερημίτη Αββά Παλάμωνα. Ο Παχώμιος ανέθεσε τη φροντίδα των φτωχών και αναγκεμένων σε έναν άλλον πρεσβύτερο μοναχό και κατευθύνθηκε στον Αββά Παλάμωνα. Όταν έφτασε, χτύπησε την πόρτα του κελιού του. Ο γέροντας κοίταξε από μια θυρίδα και τον ρώτησε: — «Ποιος είσαι, αδελφέ, και τι θέλεις;» Ο Παχώμιος απάντησε βιαστικά: — «Εγώ, μακάριε πάτερ, ζητώ τον Χριστ...

Aριθμός αθλεί Mαρτύρων διά ξίφους, Xριστού μαθηταίς ισάριθμος εγκρίτοις. (Ή, εκ Kρήτης, παρ’ άλλοις.) Λίγα είναι γνωστά για αυτούς τους δώδεκα στρατιώτες που μαρτύρησαν στην Κρήτη· εκτός από το ότι, κατά τους διωγμούς του Μαξιμιανού και του Διοκλητιανού, το έτος 304, στις 12 Αυγούστου, σφαγιάστηκαν δια ξίφους για την χριστιανική τους πίστη, σφραγίζοντας τη μαρτυρία τους με το αίμα τους. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος Γ΄ Θεία καί πιστή συμφωνία, συναχθέντες ὡς εἷς χορὸς, δωδέκα τὸν ἀριθμὸν, τὸ τῆς ἐν Χριστῷ νίκης ἔλαβετε τρόπαιον· καὶ τὰς ἐχθρικὰς ἀρχὰς καταισχύναντες, ἀπεδείχθητε τῶν ἀνωμήτων ἀνέκφραστοι βασανισταί. Πρεσβεύσατε τῷ δεδόξασμένῳ ὑμᾶς Χριστῷ, δωρηθήναι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Κοντάκιον Ἦχος πλ. δ΄ Δώδεκα θεοσεβεῖς στρατιῶται, ἀδιαιρέτῳ συνδέσμῳ Χριστῷ ἠνωμένοι, κατελύσατε τὴν ἔχθραν τῶν ἐχθρῶν τοῦ Θεοῦ. Τῇ χαρᾷ τοῦ μαρτυρίου κοινωνήσαντες, ἐφυλάξατε τὴν Κρήτην τὴν θρέψασαν ὑμᾶς. Διὸ βοῶμεν πρὸς ὑμᾶς· Χαίρετε, στρατιῶται νικηφόροι. Μεγαλυνάριον Χαίρετε, στρατιωτικὴ ...

 Θεία θρυαλλίς σβέννυται Κάστωρ μέγας, Λείψαντος εἰς φῶς ὡς ἑλαίου τοῦ βίου. Ο Όσιος Κάστωρ απεβίωσε ειρηνικά.

 Ἴσων ἱδρώτων, Σεργίῳ καὶ Στεφάνῳ, Ἴσοι στέφανοι· καὶ γὰρ οὕτω τὸ πρέπον. Οι Όσιοι Σέργιος και Στέφανος απεβίωσαν ειρηνικά.