Μνήμη του θαύματος της Αγίας Παρασκευής στο Θέρμο, 20 Νοεμβρίου

Το έτος 1918 ξέσπασε σε όλη την Ευρώπη η πανδημία της γρίπης, γνωστή ως «Ισπανική Γρίπη», η οποία εξαπλώθηκε και σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Στην περιοχή του Θερμού της Κεντρικής Ελλάδας η πανδημία βρισκόταν στο αποκορύφωμά της.

Για περίπου τρεις μήνες, σύμφωνα με τα εκκλησιαστικά βιβλία, οι θάνατοι από τη γρίπη έφταναν έως και τους δώδεκα την ημέρα. Η κατάσταση ήταν τραγική.

Οι μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν εκείνη την περίοδο μιλούν για μια συγκλονιστική εμπειρία.

Οι συγγενείς των ασθενών δεν τολμούσαν να συνοδεύσουν τους αγαπημένους τους ούτε μέχρι τον τάφο, επειδή η αρρώστια ήταν εξαιρετικά μεταδοτική.

Οι ιερείς της εποχής το επιβεβαιώνουν. Οι άνθρωποι βρίσκονταν σε πανικό μπροστά στο μεγάλο κακό. Δεν υπήρχε τρόπος αντιμετώπισης.

Η μόνη τους ελπίδα ήταν ο Θεός και η Αγία Παρασκευή. Έτσι, οι ιερείς, μαζί με τους κατοίκους, αποφάσισαν να φέρουν την εικόνα της Αγίας Παρασκευής στο Θέρμο και να τη λιτανεύσουν στους δρόμους.

Πράγματι, στις 20 Νοεμβρίου 1918, με επικεφαλής τον αείμνηστο π. Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο (1835–1930), τότε εφημέριο του Αγίου Δημητρίου στο Θέρμο, ο οποίος εξυπηρετούσε και τις λειτουργικές ανάγκες των κατοίκων της Μάνδρας, μαζί με τους επίσης αείμνηστους ιερείς: παπα-Γιάννη Τσαπατόρη (+1944), Αριστείδη Ταξιαρχιώτη (+1933) και Αριστομένη Πίτσιο (+1938), καθώς και κατοίκους της περιοχής, ανέβηκαν στο Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, προσευχήθηκαν, πήραν την εικόνα της Αγίας και με τον λαό να ακολουθεί, επέστρεψαν πεζοί στο Θέρμο από το παλιό μονοπάτι, «το ρεματάκι», ψάλλοντας διαρκώς «Κύριε ἐλέησον» και παρακαλώντας: «Αγία Παρασκευή, κάνε το θαύμα σου».

Μπαίνοντας στο Θέρμο, σταματούσαν σε διαστήματα προσφέροντας δεήσεις.

Ψαλμοί και ύμνοι ακούγονταν στον δρόμο, και οι άνθρωποι έβγαιναν από τα σπίτια και τα καταστήματά τους για να κάνουν τον σταυρό τους και να παρακαλέσουν την Αγία να σταματήσει το κακό που τους είχε βρει.

Πώς δύο κάτοικοι που είχαν προσβληθεί από τον θανατηφόρο ιό θεραπεύτηκαν

Το πρώτο θαύμα έγινε στη γειτονιά του Αγραφιώτη.

Εκεί, σε ένα σπίτι, βρισκόταν κλινήρης ένας 18χρονος νέος, ο Θεόδωρος Αγραφιώτης, βαριά άρρωστος από τη γρίπη. Η μητέρα του, βλέποντας τη λιτανεία να πλησιάζει, έτρεξε και του φώναξε:

«Σήκω, Θεόδωρε∙ σήκω παιδί μου, κάνε τον σταυρό σου μπροστά στην εικόνα της Αγίας Παρασκευής που περνά απ’ τον δρόμο, για να σε γιατρέψει!»

Ο Θεόδωρος, μετά από την προτροπή της μητέρας του και με μεγάλη δυσκολία, σηκώθηκε με βοήθεια, έφτασε στο παράθυρο, έκανε τον σταυρό του και ψιθύρισε το όνομα της Αγίας.

Και — ω του θαύματος! — μπροστά στα δακρυσμένα μάτια της μητέρας του και πολλών άλλων, θεραπεύτηκε αμέσως.

Ο Θεόδωρος έγινε τελείως καλά, μεγάλωσε, δημιούργησε οικογένεια με επτά κόρες, έζησε πολλά χρόνια και στην ηλικία των 94 ετών εκοιμήθη φυσιολογικά.

Με ενθουσιασμό και μεγαλύτερη πίστη, η λιτανεία συνέχισε και το δεύτερο θαύμα δεν άργησε.

Όταν η λιτανεία έφτασε κάτω από το σπίτι της Ευφροσύνης Κόνστα-Υφαντή, η οποία ήταν βαριά άρρωστη στο κρεβάτι και ανέμενε το τέλος, άκουσε τα ψαλσίματα και ρώτησε τη γυναίκα που τη φρόντιζε τι συμβαίνει.

Μόλις της εξήγησε, η Ευφροσύνη την παρακάλεσε να τη βοηθήσει να σηκωθεί για να δει την εικόνα της Αγίας από το παράθυρο.

Η γυναίκα τη σήκωσε, η άρρωστη έκανε τον σταυρό της και παρακάλεσε την Αγία να τη θεραπεύσει.

Αμέσως έγινε καλά και πήγε να προσκυνήσει την εικόνα και να ευχαριστήσει την Αγία.

Η Ευφροσύνη έζησε ακόμη δεκατέσσερα χρόνια και πέθανε φυσιολογικά το 1932.

Το ίδιο συνέβη και σε άλλους αρρώστους.

Μόνο με το να δουν την εικόνα, να κάνουν τον σταυρό τους ή να ψιθυρίσουν το όνομα της Αγίας, θεραπεύονταν.

Και πράγματι, από εκείνη την ημέρα, 20 Νοεμβρίου 1918, οι θάνατοι από την Ισπανική Γρίπη σταμάτησαν εντελώς.

Η Αγία Παρασκευή έκανε το θαύμα της.

Έσωσε ξανά τους κατοίκους του Θερμού και των γύρω χωριών από την πανδημία.

Από τότε, όλοι οι κάτοικοι της περιοχής του Θερμού και της Μάνδρας τιμούν τη μνήμη του θαύματος κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου, με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ευλάβεια.