ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Παγκόσμιο Στρατιωτικό Πρωτάθλημα Ναυτικής Πεντάθλου και Ιστιοπλοΐας, Αθήνα, Ελλάδα, 1962 Το Διεθνές Συμβούλιο Στρατιωτικού Αθλητισμού (ΔΣΣΑ, γαλλικά: Conseil International du Sport Militaire, CISM), που ιδρύθηκε το 1948, είναι μία από τις μεγαλύτερες διεπιστημονικές οργανώσεις στον κόσμο. Το CISM είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αθλητική οργάνωση μετά τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, διεξάγωντας πάνω από 20 αγώνες ετησίως. Στρατιώτες, οι οποίοι μπορεί να έχουν προηγουμένως συναντηθεί στο πεδίο της μάχης, μετέχουν σε αγώνες στο χώρο του αθλητισμού. Το CISM διοργανώνει διάφορα αθλητικά γεγονότα, συμπεριλαμβανομένων των Παγκόσμιων Στρατιωτικών Αγώνων και το Παγκόσμιο Κύπελλο Ενόπλων για τις ένοπλες δυνάμεις 134ων χωρών μελών. Ο στόχος του CISM είναι να προωθήσει την αθλητική δραστηριότητα και τη φυσική αγωγή μεταξύ των ενόπλων δυνάμεων, ως μέσο για την προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης. Το σύνθημα του CISM είναι «Φιλία μέσω του αθλητισμού» και βασίζεται σε τρεις πυλώνες του αθλητισμού, της εκπαίδευσ...

Σοκολατάκια ΙΟΝ Noisetta, τα "επίσημα", τα "καλά", για τα οποία τα περισότερα άτομα έγιναν "κλέφτες". Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν διάφορες αναρτήσεις που αναπολούν παλιά χρόνια. Μια εικόνα τους αναμοχλεύει μνήμες και αισθήματα,  Αλλά ας δούμε πως φτάσαμε σε αυτό το απολαυστικό ελληνικό προϊόν...και πως τελικά η ΙΟΝ συνδέθηκε με τις Σέρρες στην παραγωγή ενός άλλου προϊόντος! Η ιστορία της ΙΟΝ ξεκινά το 1930, όταν μια μικρή ελληνική εταιρεία στην Αθήνα ιδρύθηκε με όραμα να φέρει την υψηλή ποιότητα της σοκολάτας στην ελληνική αγορά. Το όνομά της σύντομα έγινε συνώνυμο της καινοτομίας και της συνέπειας, και το 1950 έφερε στην αγορά ένα προϊόν που θα άλλαζε την πορεία της: τα σοκολατάκια Noisetta. Η δημιουργία των Noisetta αποτέλεσε μέρος της στρατηγικής της ΙΟΝ να διαφοροποιηθεί από άλλες σοκολατοβιομηχανίες της εποχής. Ήταν η πρώτη ελληνική εταιρεία που εισήγαγε την πραλίνα φουντουκιού σε σοκολατάκια, εμπνευσμένη από τη γαλλική και ιταλική παράδοση σοκολατοποιί...

Δήμος Σιντικής : Διακήρυξη διεθνούς ανοικτού ηλεκτρονικού διαγωνισμού που αφορά την «Προμήθεια ενός (1) οχήματος πολλαπλών χρήσεων με παρελκόμενα.» Διακήρυξη Διεθνούς ανοικτού ηλεκτρονικού διαγωνισμού για την «Προμήθεια ενός (1) οχήματος πολλαπλών χρήσεων με παρελκόμενα.» Ο ΔΗΜΟΣ ΣΙΝΤΙΚΗΣ ΠΡΟΚΗΡΥΣΣΕΙ : Διεθνή ανοικτό ηλεκτρονικό διαγωνισμό για την «Προμήθεια ενός (1) οχήματος πολλαπλών χρήσεων με παρελκόμενα.» συνολικού προϋπολογισμού 290.300,00€ € πλέον ΦΠΑ και κριτήριο κατακύρωσης την πλέον συμφέρουσα από οικονομική άποψη προσφορά βάσει τιμής. Ο διαγωνισμός θα πραγματοποιηθεί με χρήση της πλατφόρμας του ΕΣΗΔΗΣ μέσω της διαδικτυακής πύλης www.promitheus.gov.gr του συστήματος μέχρι την Τετάρτη 05/02/2025 και ώρα 15:00 (α/α συστήματος 364761). Η περίληψη της με αρ.πρωτ. 12625/27-12-2024 διακήρυξης διατίθεται σε ελεύθερη, άμεση και πλήρη πρόσβαση στην ιστοσελίδα του Δήμου: https://www.sintiki.gov.gr/. Η εγγύηση συμμετοχής ορίζεται σε ποσοστό 2% της εκτιμώμενης αξίας της σύμβασης, εκτός Φ...

Τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει την εμφάνισή τους στην χώρα τα λεγόμενα φαναράκια. Τα συναντάει κανείς σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και σε διάφορες γιορτές. Πολλά έθιμα ανά τον κόσμο έχουν την ομορφιά τους και πηγάζουν από την ιστορία και τις παραδώσεις του κάθε τόπου και της κάθε χώρας. Τα φαναράκια που φεγγούν στον ουρανό, συνήθως γνωστά στην Κίνα ως"χαρταετοί" ή "φανάρι του ουρανού", έχουν τις ρίζες τους στην Κίνα. Η παράδοση αυτή ξεκίνησε περίπου πριν από 2000 χρόνια, κατά τη διάρκεια της δυναστείας Χαν. Αρχικά, τα φαναράκια κατασκευάζονταν από λεπτό χαρτί και γεμίζονταν με θερμό αέρα από μια φλόγα. Η θερμότητα από τη φλόγα έκανε το φανάρι να ανυψώνεται στον αέρα, δημιουργώντας το εντυπωσιακό θέαμα στον νυχτερινό ουρανό. Αυτά τα φαναράκια αρχικά χρησιμοποιούνταν για στρατιωτικούς σκοπούς (ως σημαδούρες ή τρόποι επικοινωνίας) αλλά με τον καιρό έγιναν δημοφιλή σε γιορτές και φεστιβάλ, και πλέον χρησιμοποιούνται σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις παγκοσμίως.  ...

Ο ΌσιοςΤιμόθεος από την Καχούστα ή Τιμόθεος ο Στυλίτης (περίπου 800 μ.Χ.) ήταν ένας Σύρος Μελκίτης ερημίτης και άγιος, γνωστός από μια αραβική βιογραφία που γράφτηκε λίγο μετά τον θάνατό του, Η Ζωή του Αγίου και Αρεστού Ασκητή Τιμοθέου. Ο ΌσιοςΤιμόθεος γεννήθηκε στο χωριό Καχούστα (ή Καχσάτα), ένα μέρος που δεν αναφέρεται εκτός της Βιογραφίας του. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε στην περιοχή ανάμεσα στην Αντιόχεια και την Αλέππο. Οι γονείς του πέθαναν όταν ήταν μικρός και ανατράφηκε από τα αδέλφια του. Όταν ήταν επτά ετών, ξυλοκοπήθηκε από τον μεγαλύτερο αδελφό του και έφυγε για το χωριό Κάφρ Ζούμα. Όταν ενηλικιώθηκε, πήγε σε προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ και έγινε μοναχός. Αν και ήταν διωθελητικός Χαλκηδόνιος, εντάχθηκε σε μοναστήρι των Μαρωνιτών και έμαθε την τέχνη της ξυλουργικής. Τελικά, επέστρεψε στο Κάφρ Ζούμα, όπου έζησε πολλά χρόνια ως αναχωρητής. Κάποια ημέρα, περίπου στην ηλικία των σαράντα, ενώ ταξίδευε με μερικούς μοναχούς προς την Αντιόχεια, προσκλήθηκαν από τους κ...

Ο Όσιος Συμεών (Μολγιούμποφ), γεννήθηκε στην πόλη Τομπόλσκ της Ρωσίας. Η αγάπη του για τον μοναχικό βίο οδήγησε τα βήματά του στη Μονή των Αγίων Βόριδος και Γκλεμπ της πόλεως Ροστώβ Βελίκιι. Το 1672 μ.Χ. έγινε ηγούμενος σε Μονή του Νόβγκοροντ και το 1674 μ.Χ. στη Μονή του Σωτήρος της Μόσχας. Στις 9 Απριλίου 1676 μ.Χ. χειροτονήθηκε Επίσκοπος Σμολένσκ και Ντορογκομπούζ. Ο Όσιος Συμεών, που διακρίθηκε για την Αγιότητα του βίου του, κοιμήθηκε εν ειρήνη το 1699 μ.Χ.

Το μαρτύριο του Αγίου Νεομάρτυρα Ιωάννου εορτάζεται στις 23 Σεπτεμβρίου. Μετά το μαρτύριό του, το έτος 1814 μ.Χ., οι Χριστιανοί της πόλεως Βραχωρίου (Αγρινίου) παρέλαβαν το τίμιο λείψανο αυτού και το ενταφίασαν σε έναν αγρό. Όταν έγινε η ανακομιδή, μεταξύ των ετών 1814 - 1821 μ.Χ., τα ιερά λείψανα μεταφέρθηκαν κρυφά στην ιερά Μονή Προυσιωτίσσης Ευρυτανίας, από τον ιερέα Κύριλλο Καστανοφύλλη και κατετέθησαν σε τόπο κρυφό. Τα χρόνια πέρασαν και το γεγονός περιέπεσε σε λήθη. Αλλά ο δοξάζων τους Αγίους Κύριος απεκάλυψε αυτά στους Μοναχούς της Μονής, οι οποίοι αποφάσισαν, στις 4 Ιανουαρίου 1974 μ.Χ., να ανοίξουν την κρύπτη πάνω στην οποία είχε χαραχθεί με το χέρι του κομίσαντος: «Οὐ μεταλλεῖον ἀργυροχρύσου πέλω, ἀλλ’ ὄλβον φέρω. Πάντα λίθον μὴ κίνει». Μόλις οι Μοναχοί αποκύλησαν το λίθο που ήταν πάνω στην κρύπτη, άρρητη ευωδία εξήλθε, που ευχαρίστησε και εξέπληξε τις ψυχές τους. Μέσα στην κρύπτη υπήρχε μια ξύλινη λειψανοθήκη εντός της οποίας φυλάσσονταν η Τιμία Κάρα μετά των οστέων αγνώστου...

 Ο Όσιος Θεοπρόβος έζησε κατά τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου.

 Εις τον Χρύσανθον. Χρύσανθος ανθεί καρπόν ήδιστον πάνυ, Τον και πολύ φανέντα κρείττω χρυσίου. Εις την Ευφημίαν. Ευφημίας λόγος σε την Ευφημίαν. Τρανώς κατηξίωσε της αθανάτου. Ο Άγιος Χρύσανθος και η Αγία Ευφημία μαρτύρησαν για την πίστη του Χριστού αλλά δεν έχουμε λεπτομέριες για τον βίο τους. Για την Αγία Ευφημία αναφέρεται απλώς «της πλησίον του Αγίου Ακακίου», από το οποίο θεωρούμε, ότι πρόκειται περί του τάφου αυτής.

Εις τον Ευθύμιον Έπνιξεν ύδωρ Ευθύμιον τον πάνυ, Καταισχύναντα λατινοφρόνων πλάνην. Εις τους Δώδεκα Είλεν μοναστών δωδεκάς λαμπρά στέφη, Ήλεγξε και γαρ λατινοφρόνων πλάνην. Ο οσιομάρτυρας Ευθύμιος και οι δώδεκα μοναχοί της Μονής Βατοπεδίου, μαρτύρησαν το 1280 κατά τον διωγμό στο Άγιο Όρος, από τους φιλοπαπικούς, τον βασιλιά Μιχαήλ Παλαιολόγο και Πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο. Την εποχή του Πάπα Ουρβανού Δ' (1263) και του διαδόχου του Κλήμεντος Δ' (1267) ο αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης Μιχαήλ Παλαιολόγος άρχισε να διαπραγματεύεται για την ένωση της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας με τη Δυτική. Ο Πάπας Κλήμης Δ' έστειλε στην Κωνσταντινούπολη προς υπογραφή τους όρους της ενώσεως, στους οποίους μεταξύ άλλων ο Πάπας εθεωρείτο ως διακιούμενος από τον Θεό να κρίνει και να αποφασίζει οριστικά για κάθε δογματικό ζήτημα ή άλλη εκκλησιαστική διαφωνία. Έτσι ο Πάπας αναδεικνυόταν σε υπέρτατη εκκλησιαστική εξουσία, οι δε Σύνοδοι, Τοπικές ή Οικουμενικές, εκμηδενίζονταν. Το ζήτημα όμως, λόγω ...

 Εύθυμος Ευθύμιος ασκήσας πόνοις. Εύθυμος ήκε προς μονάς ευθυμίας. Στους Συναξαριστές αναφέρεται μόνο ότι ο Όσιος Ευθύμιος (ο ναός ή ο τάφος του Οσίου), κείτε πλησίον του Ναού του Αγίου Μωκίου (βλέπε 11 Μαΐου).

 Ψυχαὶ διαυγεῖς ἓξ ἀποπτᾶσαι βίου, Ἑξαπτέρυξι συμπαρίστανται Νόοις. Είναι άγνωστο πότε και που άθλησαν οι Μάρτυρες αυτοί. Στους Συναξαριστές καλούνται Μάρτυρες, αλλά τελειωθέντες με ειρήνη. Η μνήμη τους επαναλαμβάνεται στις 15 Ιανουαρίου.

 Αἴρουσιν ἐκ γῆς τὴν Ἀπολλιναρίαν. Καὶ γὰρ κατοικεῖν οὐρανοὺς ἦν ἀξία. Η Οσία Απολλιναρία έζησε τον 5ο αιώνα μετά Χριστόν. Κόρη του Ανθεμίου, ανώτατου διοικητικού άρχοντα της Ρώμης. Η Απολλιναρία, φημισμένη για την ωραιότητα και τη φρόνησή της, είχε θερμή πίστη και ολόψυχη αφοσίωση στον Χριστό. Κάποτε της δόθηκε η ευκαιρία και πήγε στους Αγίους Τόπους στην Ιερουσαλήμ, μαζί με πολλά χρήματα, δούλες και δούλους, για να προσκυνήσει. Μετά τις πρώτες άγιες συγκινήσεις της, θεώρησε χρέος της να απελευθερώσει όλους τους δούλους, αφού τους εφοδίασε με τα ανάλογα χρήματα. Αυτή, μαζί με έναν γέροντα υπηρέτη, πήγε στην Αλεξάνδρεια. Εκεί με πολύ θεοσέβεια και καθαρότητα, ζούσε το μοναχικό βίο. Έγινε φημισμένη στους γυναικείους μοναστηριακούς κύκλους και πολλές γυναίκες πήγαιναν και συμβουλεύονταν από τη φρόνηση και τη μεγάλη της αρετή. Κάποτε μάλιστα, αρρώστησε από ακάθαρτο πνεύμα η αδελφή της. Τότε η Απολλιναρία πήγε στη Ρώμη και με τις προσευχές της, η θεία χάρη θεράπευσε την αδελφή της. Όλο...

Ἀθανάσιος συνθανὼν τῷ Ζωσίμῳ, ᾽Ἒνδον πέτρας ἥδιστα καὶ συζῆν ἔχει. Ο Άγιος Ζώσιμος έζησε στην Κιλικία και κατοικούσε στην έρημο. Εκεί τον αναζήτησαν οι ειδωλολάτρες, το έπιασαν και τον οδήγησαν στον άρχοντα Δομετιανό. Ο Άγιος Ζώσιμος ομολόγησε με παρρησία μπροστά στον άρχοντα την πίστη του στον Ιησού Χριστό. Ο άρχοντας τότε διέταξε να υποβάλουν τον Άγιο σε φοβερά βασανιστήρια. Του έκαψαν, λοιπόν, τα αυτιά με πυρακτωμένα σίδερα, τον έριξαν μέσα σε ένα καζάνι γεμάτο βόρβορο που κόχλαζε και τελικά τον κρέμασαν με το κεφάλι προς τα κάτω. Κατά τρόπο όμως θαυμαστό διασώθηκε από όλα αυτά τα βασανιστήρια. Η μανία των ειδωλολατρών δεν σταμάτησε εδώ. Έριξαν τον Άγιο στην αρένα του θεάτρου να τον κατασπαράξουν τα πεινασμένα άγρια θηρία. Εκεί όμως εμφανίστηκε ένα λιοντάρι και με ανθρώπινη φωνή μίλησε για τον Χριστό. Το θαυμαστό αυτό γεγονός είχε ως αποτέλεσμα να προσελκυστεί στη χριστιανική πίστη ο Κομενταρήσιος Αθανάσιος. Αλλά και ο τύραννος, ύστερα από το γεγονός αυτό, άφησε ελεύθερο τον Άγιο....

Σχῆμα Μοναχῶν φορέσας Νικηφόρος, τύπος προσευχῆς ἐγένετο ἀπαύστου. Ἰανουαρίου τετράδι σάρξ λεπρῶσα Νικηφόρου χθονί ἐτάφη, πνεῦμα δέ ὁλόλαμπρον ἐν οὐρανοῖς ἀνέπτη. Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμο Νικόλαος Τζανακάκης) γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό των Χανίων, στο Σηρικάρι, καστανοχώρι στα δυτικά του Νομού με υγιεινό κλίμα, με όμορφα δάση, πλούσια νερά, φαράγγια και σπήλαια.  Το πατρικό σπίτι του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού Το χωριό αυτό έχει μια ιδιομορφία που δεν την συναντούμε συχνά: είναι χωρισμένο σε ένδεκα γειτονιές, οι οποίες πήραν και το όνομα τους από τις οικογένειες που πρωτοκατοίκησαν εκεί.  Έτσι ο Άγιος μας γεννήθηκε στην γειτονιά των Κωστογιάννηδων. Οι γονείς του ήταν απλοί και ευλαβείς χωρικοί, οι οποίοι ενώ ακόμη ήταν μικρό παιδί πέθαναν και τον άφησαν ορφανό. Έτσι, σε ηλικία 13 ετών, έφυγε από το σπίτι του. Ο παππούς του που είχε αναλάβει να τον μεγαλώσει τον πήγε στα Χανιά να εργαστεί εκεί σ’ ένα κουρείο για να μάθει την δουλειά. Τότε εμφάνισε και τα πρώτα σημεία τη...

Ο Όσιος Ονούφριος γεννήθηκε στο χωριό Κάμπροβα του Μεγάλου Τυρνάβου το 1787 μ.Χ. Ο πατέρας του ονομαζόταν Δέτζιο και αργότερα έγινε μοναχός με το όνομα Δανιήλ. Η δε μητέρα του ονομαζόταν Άννα. Το πρώτο όνομα του νεομάρτυρα αυτού ήταν Ματθαίος και οι ευσεβείς και πλούσιοι γονείς του τον μεγάλωναν με χριστιανοπρέπεια. Κάποτε λοιπόν, όταν ήταν οκτώ ετών, οι γονείς του τον μάλωσαν για κάποια του αταξία και αυτός θυμωμένος είπε μπροστά σε Τούρκους ότι θα τουρκέψει. Τότε με χίλια βάσανα οι γονείς του κατόρθωσαν να αποτρέψουν την περιτομή του. Όταν μεγάλωσε ο Ματθαίος πήγε στο Άγιο Όρος στη Μονή Χιλιανδαρίου, όπου χειροτονήθηκε διάκονος με το όνομα Μανασσής. Αλλά οι τύψεις από το παιδικό εκείνο περιστατικό τον έκαναν να αγωνίζεται με αυστηρή νηστεία και προσευχή για να εξιλεωθεί στον Θεό. Αργότερα αποφάσισε να ομολογήσει τον Χριστό μπροστά στους άπιστους και να υποστεί μαρτυρικό θάνατο. Πήγε λοιπόν στη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, όπου δοκιμάστηκε για 4 μήνες από τον πνευματικό Νικηφόρο και κα...

Οι Όσιοι Ευάγριος και Σίος του Μγκβιμέλι έζησαν στη Γεωργία τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Ο Όσιος Ευάγριος αρχικά ήταν Δούκας του Ζιχαντίνι και αρχηγός του μεγαλύτερου κράτους στην αυλή του βασιλείου του Κάρτλι (Δυτική Γεωργία). Στη συνέχεια έγινε ένας από τους πρώτους γεωργιανούς μαθητές του Αγίου Σίου και μετέπειτα ηγούμενος της Μονής που ίδρυσε ο τελευταίος. Ο Όσιος Ευάγριος σκόπευε να γίνει μοναχός, όταν, πηγαίνοντας σε ένα κυνήγι, έγινε θεατής ενός θαύματος: είδε ένα περιστέρι να φέρνει τροφή στον ερημίτη Άγιο Σίο. Αυτός στην αρχή ήταν αντίθετος στην απόφαση του Ευάγριου, επειδή ήταν πολύ βιαστική. Ο Ευάγριος όμως επέμενε και τελικά ο Άγιος Σίος του παρήγγειλε να επιστρέψει σπίτι, να τακτοποιήσει όλες τις υποθέσεις του, να αποχαιρετίσει τους δικούς του και έπειτα να πάει στις όχθες του ποταμού Μτκβάρι και να βάλει μέσα στο νερό ένα μπαστούνι που ο ίδιος θα του δώριζε. Εάν ο ποταμός στέγνωνε μπροστά στα μάτια του Ευάγριου, αυτό θα ήταν θεϊκό σημάδι για να ξεκινήσει τον μοναχικό βίο, διαφορετι...

Ο Όσιος Αχιλλέας (Άκυλα) μόνασε τον 14ο μ.Χ. αιώνα στη Λαύρα του Κιέβου. Αγιοκατατάχθηκε μαζί με άλλους Αγίους της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, την επόμενη περίοδο μετά την εισβολή των Μογγόλων, από τον Μητροπολίτη Κιέβου και της Γαλικίας Άγιο Πέτρο, τον Μογγίλα, το έτος 1643. Ο Άγιος Αχιλλέας ο Διάκονος των Σπηλαίων του Κιέβου (14ος αιώνας) έγινε γνωστός ως μεγάλος νηστευτής, έχοντας ζήσει για μεγάλο διάστημα ως ερημίτης. Δεν έτρωγε ούτε βαρενίκι (πιροσκί) ούτε γλυκές τροφές, ενώ κατανάλωνε λαχανικά σπάνια και σε μικρές ποσότητες. Κατά τις περιόδους νηστείας έτρωγε μόνο ένα πρόσφορο. Όσοι διψούν για απελευθέρωση από «τη δουλεία των παθών του στομάχου» και επιθυμούν να μάθουν την εγκράτεια, στρέφονται στον Άγιο Άκυλα ζητώντας τη βοήθειά του (Τρίτη Ωδή του Κανόνα προς τους μοναχούς που τιμώνται στις Μακρινές Σπηλιές). Η μνήμη του Αγίου Αχιλλέα του Διακόνου τιμάται επίσης στις 28 Αυγούστου και τη δεύτερη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Λειτουεργικά κείμενα Τροπάριον — Ἦχος Πλ. Δ...

Ο Άγιος Ευστάθιος,  (Ευστάθιος ο Α) του Πέτς (σερβικά: Свети Јевстатије архиепископ српски), ήταν Αρχιεπίσκοπος της Σερβίας από το 1279 έως το 1286. Η μνήμη του εορτάζεται στις 4 Ιανουαρίου. Η Εκκλησία τον τιμά επίσης στις 30 Αυγούστου, κατά τη Σύναξη των Σέρβων Ιεραρχών, μια εορτή αφιερωμένη στους αρχιερείς της Σερβικής Εκκλησίας του 13ου και 14ου αιώνα. Γεννήθηκε σε αριστοκρατική οικογένεια στην επαρχία Μπούντιμλιε. Ως νεαρός εισήλθε στη Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, η οποία ήταν η έδρα του επισκόπου της Ζέτας. Στη μονή αυτή, ο Ιευστάθιος μελέτησε θεολογία και κανονικό δίκαιο. Έλαβε το μοναχικό σχήμα και χειροτονήθηκε από τον Επίσκοπο Νεόφυτο της Ζέτας. Αναζητώντας μια πιο ασκητική ζωή, ο Ιευστάθιος εγκατέλειψε τη Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και κατευθύνθηκε στο Άγιον Όρος. Εκεί παρέμεινε για πολλά χρόνια στη Μονή Χιλανδαρίου, όπου το 1262 εξελέγη ηγούμενος. Το 1265, ο Ιευστάθιος εξελέγη Επίσκοπος Ζέτας. Τον Ιούνιο του 1279, εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Σερβίας, αξίωμα που διατήρησε για επ...

Ἐν γῇ χλοαυγεῖ τῆς Ἐδὲμ Θεοκτίστῳ, Μοῖραν δίδως, ἄκτιστε τοῦ Θεοῦ Λόγε. Ο Όσιος Θεόκτιστος ήταν ηγούμενος της Μονής Κουκουμίου (ή Κουκουμά ή Κουκούμης) στη Σικελία. Απεβίωσε ειρηνικά. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα. Κτίσις βασίλειος, Θεοῦ γενόμενος, βίον κατάλληλον, τῇ κλήσει ἔσχηκας, εὐαρεστήσας τῷ Θεῷ, ἐν ἔργοις δικαιοσύνης· ὅθεν Μοναζόντων σε, ποδηγέτην ἀνέδειξε, Χριστὸς ὁ φιλάνθρωπος, ὁ δεχθεὶς τοὺς ἀγῶνάς σου· ᾧ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων· χαίροις Θεόκτιστε θεόφρον. Κοντάκιον Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον. Ἐκ Δυσμῶν ὡς ἥλιος ἐξανατείλας, μυστικῶς κατηύγασας τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἀσκητικαῖς σου φαιδρότησι, Πάτερ παμμάκαρ, Θεόκτιστε Ὅσιε. Μεγαλυνάριον Φοῖνιξ ἐναρέτου ὤφθης ζωῆς, θάλλων διεξόδοις, σῶν ἱδρώτων τῶν εὐαγῶν· ὅθεν διατρέφεις, καρποῖς σου ἀθάνατοις, ἡμῶν τὰς διανοίας, Πάτερ Θεόκτιστε.

Τοὺς Ἑβδομήκοντ᾽ εὐκλεεῖς Ἀποστόλους, Καὶ ὧδ᾽ ὁμοῦ σύμπαντας εὐφημεῖν θέμις. Ἀμφὶ τετάρτην ἄνδρας ἀγακλεέας κυδαίνω. Για τους Αποστόλους αυτούς μας πληροφορεί το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο στο δέκατο κεφάλαιο. Τους εξέλεξε ο Χριστός ύστερα από τους Δώδεκα για να βοηθούν το έργο Του, πηγαίνοντας αυτοί πρωτύτερα σε κάθε πόλη και τόπο, όπου θα πήγαινε κατόπιν ο Ίδιος. Στον αγώνα αυτό, έπρεπε να καταβάλουν όλη τους τη δραστηριότητα, χωρίς να χάνουν ούτε στιγμή. Γι' αυτό τους είπε, ότι ώφειλον να μη σταματούν και να μη χαιρετούν κανένα εις τον δρόμον. Αυτό δε, αποτελεί μάθημα για μερικούς πνευματικούς εργάτες, που χάνουν άσκοπα ώρες και μέρες φλυαρώντας αντί να διδάσκουν, και σκανδαλίζοντας αντί να οικοδομούν. Ο Κύριος παρήγγειλε τους εβδομήκοντα Αποστόλους, μήτε βαλάντιο να έχουν μαζί τους, μήτε δισάκιο, ούτε υποδήματα να κρατάνε. Γιατί; Για να φανεί, ότι οι στρατιώτες του Χριστού πρέπει να έχουν αυταπάρνηση και να εξοικειώνονται με όλες τις στερήσεις. Και να δειχθεί ότι ο Θεός με μηδαμινά ...