ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 25 Ιανουαρίου 1931, στα «Διονύσια» εμφανιζόταν ο θίασος της Ελένης Χαλκούση με το έργο «Η Εσχάτη Προδοσία», ενώ παράλληλα παρουσιαζόταν ο κωμικοακροβατικός θίασος του Ιταλού Τζογανέλι. Την ίδια μέρα, στο χειμερινό καφενείο "Κρόνιον" και κάθε βράδυ, η Κική Βιταλιώτου, από το Ωδείο της Αθήνας, τραγουδούσε με τη μελωδική φωνή της, συγκεντρώνοντας τον πιο εκλεκτό κόσμο. Η Ελένη Χαλκούση (Κωνσταντινούπολη, 17 Φεβρουαρίου 1901 – Αθήνα, 28 Μαρτίου 1993) ήταν σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός, χρονογράφος και μεταφράστρια θεατρικών έργων. Από τότε και μέχρι το 1935 επικεφαλής θιάσων περιόδευσε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα ανεβάζοντας συνήθως έργα πρωτοποριακά. Από το 1936 μέχρι το 1945 συνεργάσθηκε με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη ως ηθοποιός, γραμματέας, διευθύντρια σκηνής, βοηθός σκηνοθέτου και καθηγήτρια της Δραματικής Σχολής «Μαρίκα Κοτοπούλη». Ήταν από τις καλύτερες μαθήτριες της Κυβέλης και της Μαρίκας Κοτοπούλη. Περιοδικό Διαδρομές - Τεύχος Νο 118 by Εκδόσεις Ψυχογιός 

Στις 25 Ιανουαρίου 1923, ημέρα Τετάρτη, ο θίασος των Δ. Ζαφειρίου και Π. Βεράρδου παρουσίασε στο θέατρο της Στρατιωτικής Λέσχης την θεατρική παράσταση την "Ο Υπνοβάτης", σε τρεις πράξεις.  Καρικατούρα του Ernest Blum από τον  Émile Cohl (La Nouvelle Lune, 20 March 1881) Η παράσταση παρουσιάστηκε ως μια «εξωφρενική γαλλική φάρσα» του Έρνεστ Μπλουμ, αλλά δεν υπάρχει τέτοια θεατρική παράσταση του  Ernest Blum. Απεναντίας υπάρχει η θεατρική παράσταση του Σακελλαρίου "Ο Υπνοβάτης" του 1917, Ήταν συνηθισμένο για την εποχή εκείνη, θεατρικές παραστάσεις του να παρουσιάζονται από διάφορους θιάσους στην επαρχία. Φυσικά υπήρχε η παράσταση "Η Υπνοβάτις" (Ιταλικά: La sonnambula) είναι μια ιταλική όπερα σε δύο πράξεις σε μουσική του Βιντσέντζο Μπελίνι και λιμπρέτο του Φελίτσε Ρομάνι, που ανέβηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Μιλάνο το 1831. Θεωρείται ένα από τα 3 σπουδαιότερα έργα του συνθέτη, μαζί με τη Νόρμα και τους Πουριτανούς.  Σχεδόν παράλληλα με την «Εταιρία Ελλήνων ...

Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 25/1/1914, Σελίδα: 2 Στις 25 Ιανουαρίου 1914, μετά από τηλεγράφημα απο το υπουργείο προς τον Γενικό Διοικητή Ρεπούλη και την ενημέρωση των κατά τόπους σχηματισμών και Νομαρχιών, από το Γραφείο της Νομαρχίας» εκδόθηκε πρόσκληση, η οποία αφορούσε τους άρρενες 2 ηλικιών (που είχαν γεννηθεί τα έτη1892 και 1893) της στρατιωτικής περιφέρειας Σερρών, έτσι ώστε να προσέλθουν ενώπιον του στρατολογικού συμβουλίου στην περιοχή., με σκοπό την κατάταξη και η εκπλήρωση της στρατιωτικής τους υποχρέωσης

Νάκης Κούλας, Στεφ. Αναστασίου και Χρ. Δέλλιος  ή Φεσσάς Στις 25 Ιανουαρίου 1907, προκειμένου να αρχίσει το «μποϋκοτάζ του κάρβουνου» εναντίον των Βουλγάρων, οι αγωνιστές του Ορφέα Σερρών, Νάκης Κούλας, Στεφ. Αναστασίου και Χρ. Δέλλιος ή Φεσσάς  συναντήθηκαν με τον Μητροπολίτη Σερρών  Γρηγόριο (Ζερβουδάκης ή Παπαδοσταυρινός)   Του ζήτησαν να οριστεί επιτροπή από δημογέροντες για συνεργασία, να καταβληθούν 300 λίρες και να αναλάβει ο «Ορφέας» την προμήθεια ξύλων και κάρβουνων από την περιοχή της Νιγρίτας. Δύο μέρες αργότερα, η επιτροπή εξελέγη, τα χρήματα κατατέθηκαν και το μποϋκοτάζ ξεκίνησε.

 Θεοῦ γινώσκειν ὀρθοδόξως οὐσίαν, Χριστιανοῖς λεγάτον ἐκ Γρηγορίου. Εἰκάδι Γρηγόριος Θεορρήμων ἔκθανε πέμπτῃ. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γεννήθηκε το 329 μ.Χ. στην Αριανζό, κωμόπολη της Καππαδοκίας, από τον Γρηγόριο, επίσκοπο Ναζιανζού (1η Ιανουαρίου) και την Νόννα (5 Αυγούστου). Έχει δύο αδέρφια: τον Καισάρειο (βλέπε 9 Μαρτίου) και τη πασίγνωστη για την ευσέβειά της αδερφή Γοργονία (βλέπε 23 Φεβρουαρίου). Στη Ναζιανζό, διδάσκεται τη στοιχειώδη εκπαίδευση, ενώ τη μέση στη Καισάρεια, όπου γνωρίζεται με το συμμαθητή του Μέγα Βασίλειο (βλέπε 1 Ιανουαρίου). Έπειτα, πηγαίνει κοντά σε περίφημους διδασκάλους της ρητορικής στη Παλαιστίνη και στην Αλεξάνδρεια και, τέλος, στα Πανεπιστήμια της Αθήνας. Οι σπουδές του διήρκεσαν 13 ολόκληρα χρόνια (από 17 έως 30 ετών). Μετά τις σπουδές στην Αθήνα ο Γρηγόριος επιστρέφει στη πατρίδα του μονολότι του πρόσφεραν έδρα Καθηγητή Πανεπιστημίου. Εκεί, ο πατέρας του, επίσκοπος Ναζιανζού, τον χειροτονεί πρεσβύτερο. Αλλά ο Άγιος Γρηγόριος προτιμά την ησυχί...

 Aυξεντίω στέφανος ηυξήθη μέγας, Eις ουράνια διά του μαρτυρίου. Ο Άγιος Αυξέντιος γεννήθηκε στην επαρχία Βελλάς των Ιωαννίνων το 1690 μ.Χ., από γονείς ευσεβείς. Νεαρός ακόμα, πήγε στην Κωνσταντινούπολη και δούλευε την τέχνη των γουναράδων στο χάνι, το λεγόμενο Μαχμούτ-Πασά. Αργότερα όμως, επεθύμησε τέρψεις και ηδονές, εγκατέλειψε την τέχνη του και προσλήφθηκε στα βασιλικά καράβια, όπου ξεφάντωνε με τους Τούρκους φίλους του. Αυτοί οι φίλοι του όμως, τον συκοφάντησαν ότι αρνήθηκε τον Χριστό και ομολόγησε τη θρησκεία τους. Φοβισμένος ο Αυξέντιος εγκατέλειψε τα καράβια και αφού αγόρασε μια βάρκα, έκανε τον βαρκάρη. Μετανιωμένος όμως για τα προηγούμενα σφάλματα του, θέλησε να μαρτυρήσει για τον Χριστό. Τυχαία τότε, συνάντησε τον Σύγκελλο της Μεγάλης Εκκλησίας Γρηγόριο Ξηροποταμηνό και εξομολογήθηκε τον πόθο του. Αργότερα, τον συνάντησαν στον δρόμο ναυτικοί του στόλου, τον αναγνώρισαν και τον οδήγησαν στον κριτή. Στο κριτήριο ο Αυξέντιος, παρά τα σκληρά βασανιστήρια, ομολόγησε πως είναι ...

Ο Όσιος Μωυσής, κατά κόσμο Μητροφάνης, έζησε τον 14ο αιώνα μ.Χ. και γεννήθηκε στο Νοβγκοροντ της Ρωσίας. Από την παιδική του ηλικία αγάπησε τον μοναχικό βίο. Γι’ αυτό εγκατέλειψε κρυφά την πατρική του οικία και εισήλθε στη μονή Οτρόχ της πόλεως Τβερ, όπου έγινε μοναχός. Οι γονείς του τον αναζητούσαν παντού. Όταν τον βρήκαν, τον παρακάλεσαν να έρθει κοντά τους και να μονάσει σε κάποια μονή του Νόβγκοροντ. Ο Άγιος, με την ευλογία του ηγουμένου, έπραξε σύμφωνα με την επιθυμία των γονέων του και συνέχισε τον ασκητικό του βίο στη μονή Αγίου Γεωργίου του Νόβγκοροντ. Εκεί χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και αργότερα απεστάλη ως Αρχιμανδρίτης στη μονή Γιούρεφ. Μετά την κοίμηση του Αρχιεπισκόπου του Νόβγκοροντ Δαυίδ (τιμάται 21 Δεκεμβρίου), ο Άγιος Μωυσής εξελέγη, το έτος 1325 μ.Χ., Αρχιεπίσκοπος Νόβγκοροντ. Μετά τέσσερα χρόνια υπέβαλε την παράκληση να αποσυρθεί και να ζήσει ασκητικά, μέσα στη σιωπή και την ησυχία. Το 1330 μ.Χ. εγκαταβίωσε στη μονή του Κολμώφ, αλλά δεν έμεινε για πολύ. Βρήκε ένα έρημ...

Η ιερά εικόνα της Θεομήτορος της Παραμυθίας μεταφέρθηκε στη Μόσχα το έτος 1640 μ.Χ. από τους Κοζάκους. Υπάρχει γραπτή μαρτυρία, ότι σε πυρκαγιά που ξέσπασε στο ναό του Αγίου Νικολάου Ζαμοσκβόρετς, στον οποίο αυτή φυλασσόταν, η εικόνα δεν έπαθε τίποτα. Η Παναγία αποκαλύφθηκε σε όραμα μιας άρρωστης γυναίκας κατά το έτος 1760 μ.Χ. και όταν εκείνη πήγε να προσκυνήσει, θεραπεύθηκε. Η θαυματουργή εικόνα φυλάσσεται σήμερα στη Μόσχα. Η Εικόνα της Παναγίας, δοξάστηκε στη Μόσχα με πολλά θαύματα στα μέσα του 18ου αιώνα, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας το 1771. Η εικόνα είχε μεταφερθεί στη Μόσχα από Κοζάκους το 1640, κατά τη βασιλεία του Τσάρου Μιχαήλ (1613-1645), και τοποθετήθηκε στον ναό του Αγίου Νικολάου στην περιοχή Πουπίσεβο της Μόσχας. Μια φορά, ίσως μετά από μια πυρκαγιά και την ανακατασκευή του ναού, η εικόνα τοποθετήθηκε αμέλεια στον καμπαναριό. Όμως, οι άφθονες ευσπλαχνίες που εκδηλώθηκαν από την Παναγία οδήγησαν σε μια ανανεωμένη τιμή αυτής της αγίας εικόνας. Η Εορτή της Θαυμ...

Ο Άγιος Γαβριήλ, κατά κόσμο Γεράσιμος, γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1825 μ.Χ. στο χωριό Βάκχβι της Γεωργίας. Σπούδασε στο εκκλησιαστικό σεμινάριο της Τυφλίδος και στην εκκλησιαστική ακαδημία της Αγίας Πετρουπόλεως. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ψυχολογία, τη Θεολογία και τη Φιλοσοφία. Εξελέγη Επίσκοπος στην Εκκλησία της Γεωργίας και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1896 μ.Χ. Βιογραφία Ο Επίσκοπος Γαβριήλ (Κικότζε) γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1825, στο χωριό Μπαχβί, στην δυτική γεωργιανή περιοχή του Οζουρκετί στην Γκουρία. Πατέρας του ήταν ο ιερέας Μαξίμ Κικότζε. Από το 1840 μέχρι το 1845, ο Γαβριήλ (Γεράσιμος στον κόσμο) σπούδασε στην Τιφλίδα και στα θεολογικά σεμινάρια της Πσκώβ και της Αγίας Πετρούπολης. Το 1849 αποφοίτησε από την Θεολογική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης με μεταπτυχιακό δίπλωμα, και την ίδια χρονιά παντρεύτηκε και επέστρεψε στην Γεωργία. Κατά την επιστροφή του, διορίστηκε κοσμήτορας στο Θεολογικό Σεμινάριο της Τιφλίδας. Το 1854, ο Άγιος Γαβριήλ χειροτονήθηκε διάκονος και α...

  Ο Άγιος Βλαδίμηρος γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1848 μ.Χ. στο χωριό Μάλιε Μορόσκι της επαρχίας του Ταμπώφ της Ρωσίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Βασίλειος Νικηφόροβιτς Μπογκογιαβλένσκυ. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο εκκλησιαστικό σχολείο και έπειτα σπούδασε στη θεολογική σχολή του Κιέβου. Όταν το 1874 μ.Χ. αποπεράτωσε τις σπουδές του, διορίσθηκε ως καθηγητής στην εκκλησιαστική σχολή του Ταμπώφ, όπου και νυμφεύθηκε. Από μικρό παιδί είχε κλήση προς την ιεροσύνη. Έτσι, το έτος 1882 μ.Χ., χειροτονείται πρεσβύτερος και τοποθετείται στο ναό του Κοζλώφ. Η πρώτη δοκιμασία δεν άργησε να έλθει. Στην αρχή της ιερατικής του διακονίας, μαζί με τον σταυρό της ιεροσύνης, σηκώνει και τον σταυρό της χηρείας. Το 1886 μ.Χ. απεβίωσε η πρεσβυτέρα σύζυγός του και λίγο αργότερα το μονάκριβο παιδί του. Η υπομονή του Αγίου ήταν όμοια με αυτή του πολύπαθου Ιώβ. Φεύγει πλέον από τον κόσμο και ακολουθεί τη μοναχική οδό. Εγκαταβιώνει σε μονή του Κοζλώφ και στις 6 Φεβρουαρίου 1886 μ.Χ. κείρεται μοναχός με το όνομ...

Η μοναχή Μαργαρίτα, ηγουμένη της Ι. Μονής Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στην πόλη Μενζελίνσκ, είχε ελληνική καταγωγή. Διακρινόταν για την εξαίρετη μόρφωσή της, τη σύνεση, αλλά και την αυστηρή ασκητική ζωή της. Οργάνωσε το μοναστήρι της κατά τα πρότυπα των παλιών μοναστηριών της Ελλάδος. Μια από τις μοναχές που επέζησε ως τις μέρες μας, η μοναχή Αλεφτίνα, τυφλή στα τελευταία της χρόνια, διέσωσε τις πληροφορίες που καταγράφουμε. Οι μοναχές, με την έμπνευση και καθοδήγηση της ηγουμένης Μαργαρίτας, ζούσαν αυστηρή μοναχική ζωή, τελώντας ανελλιπώς τις ακολουθίες και το μοναχικό τους κανόνα. Όλες εργάζονταν με πνεύμα θυσίας και πολύ φιλότιμο στα διακονήματά τους. Το μοναστήρι είχε πολλούς κήπους με οπωροφόρα δέντρα, λαχανόκηπους, χωράφια, μελίσσια κ.λπ. Όπως θυμόταν η μοναχή Αλεφτίνα, όταν το Σεπτέμβριο του 1918 μ.Χ. έφυγαν τα στρατεύματα των «λευκών» από το Καζάν και τις γύρω πόλεις, η ηγουμένη Μαργαρίτα, φοβούμενη τους μπολσεβίκους, αποφάσισε να φύγει προσωρινά μαζί με τους άλλους πρόσφυγες. Έφτα...

Ο Όσιος Ανατόλιος, κατά κόσμο Αλέξιος Μοϊσέεβιτς Κοπέβ, γεννήθηκε στο χωριό Μπόμπυλι της επαρχίας Καλούγκα της Ρωσίας το 1824 μ.Χ. Το 1832 μ.Χ. παρακολούθησε τα μαθήματα του εκκλησιαστικού σχολείου του Μπορόφσκ και το 1836 μ.Χ. του εκκλησιαστικού σεμιναρίου της Καλούγκα. Το 1853 μ.Χ. αποσύρθηκε, για να μονάσει στην ησυχία και στην σιωπή, στην έρημο της Όπτινα. Ο Όσιος Ανατόλιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1894 μ.Χ. Βιογραφία Ο Αλέξιος Μοϊσέβιτς Κόπεβ γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1824 στο χωριό Μπομπόλια. Οι γονείς του, Διάκονος Μωυσής και Άννα, ήταν πολύ ευλαβείς Χριστιανοί που ήλπιζαν ότι τα παιδιά τους θα ακολουθούσαν τη μοναχική ζωή. Ο Αλέξιος έμαθε να διαβάζει σε ηλικία πέντε ετών. Σπούδασε πρώτα στη Θεολογική Σχολή του Αγίου Βορίδη και μετά μπήκε στη Σχολή της Καλούγκα. Στη σχολή το επώνυμό του άλλαξε σε Ζερτσάλοβ, κάτι που ήταν συνηθισμένο τότε. Θέλοντας να γίνει μοναχός, ο Αλέξιος σκέφτηκε να πάει στα δάση του Ροσλάβλ για να ζήσει με τους ερημίτες. Όταν ήταν δεκατεσσάρων χρονών, αρ...

  Ο Άγιος Βασιανός έζησε στην Ρωσία μεταξύ του 14ου και 15ου αιώνα μ.Χ. Από μικρή ηλικία αγάπησε τον μοναχικό βίο και έγινε μοναχός στη μονή του Αγίου Πανφουτίου Βορόφσκ. Το 1506 μ.Χ. εξελέγη Αρχιεπίσκοπος της πόλεως Ροστώβ. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1516 μ.Χ.

Ο Άγιος Βρετάννιος έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. και ήταν Επίσκοπος Τομισού, της σημερινής πόλεως Κωστάντζας της Ρουμανίας. Υπήρξε ομολογητής της Ορθοδόξου πίστεως και υπέφερε πολλά από τον αιρετικό αυτοκράτορα και οπαδό των Αρειανών, Ουάλη (364-378 μ.Χ.). Ο Άγιος Βρετάννιος (ή Βρετανίων) έζησε τον 4ο αιώνα και ήταν Επίσκοπος της Τομής (σήμερα Κωνστάντζα, Ρουμανία) στην Επαρχία της Σκυθίας Μικρής. Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του, εκτός από το ότι καταγόταν από την Καππαδοκία και εξελέγη Επίσκοπος της Τομής περίπου το 360 μ.Χ. Ομολόγησε την Ορθόδοξη Πίστη και υπέφερε πολύ από τον αιρετικό Αυτοκράτορα Βάλην (364–378), ο οποίος ήταν υποστηρικτής της Αρειανής αίρεσης και καταδίωξε την Εκκλησία. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του, πολλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί θανατώθηκαν. Ο Άγιος Βρετάννιος, ο οποίος διέθετε κάθε αρετή, ήταν Επίσκοπος όλων των πόλεων της Σκυθίας. Σύμφωνα με τον Σωζομενό (ιστορικό της Εκκλησίας του 5ου αιώνα), όταν ο Αυτοκράτορας Βάλην εκστράτευε κατά των Γότθων της Σκυθίας, ...

Τον όσιο αυτό αναφέρει ο Θεοδώρητος Κύρου. Σύμφωνα λοιπόν με τα γραφόμενά του, ο Όσιος Θεόδοτος, αφού έγινε ηγούμενος της Μονής Πουπλίου και αφού έζησε όσιακά, απεβίωσε ειρηνικά.

 Των γηΐνων ουκ ην τι τω Δημητρίω, Ήδη βλέποντι προς μόνην αϋλίαν. Ο Όσιος Δημήτριος έζησε τον 8ο αιώνα μ.Χ. και κοιμήθηκε με ειρήνη. Λειτουργικά κείμενα Σκευοφύλαξ και νοτάριος της Μεγάλης Εκκλησίας, o Άγιος Δημήτριος, έλαβε μέρος στήν Αγία Έβδομη Οικουμενική Σύνοδο στήν Νίκαια, το 787, όπου και ανέγνωσε δημοσίως τις μαρτυρίες της Αγίας Γραφής καί των Αγίων Πατέρων σχετικά με την τιμή των Αγίων Εικόνων.

Τον πάντα χρηστόν και δίκαιον Καστίνον, Έδειξε Χριστός εξ απίστου και θύτην. Ο Όσιος Καστίνος (ή Κηστίνος) καταγόταν από τη Ρώμη, είχε αξίωμα συγκλητικού και ήταν στην αρχή ειδωλολάτρης. Στων χριστιανισμό τον προσείλκυσε ο επίσκοπος Αργυρουπόλεως Κυριλλιανός προς τον οποίο ο Άγιος κατέφυγε, για να τον θεραπεύσει. Αμέσως τότε ο Καστίνος μοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Χρημάτισε Επίσκοπος Αργυρουπόλεως και επί επτά χρόνια Επίσκοπος Βυζαντίου από το 230 μέχρι το 237 μ.Χ. Μέχρι της εποχής του ο καθεδρικός ναός ήταν στα παραθαλάσσια του σημερινού Γαλατά. Πρώτος δε αυτός έκτισε ναό στο Βυζάντιο, στο όνομα της Αγίας Ευφημίας. Ο Άγιος Καστίνος, αφού χειροτόνησε ως διάδοχό του τον Τίτο, κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη. ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ο Νικηφόρος Κάλλιστος τον γράφει: Κωνσταντίνον.

Σεπτὴ Μεδούλη, τοῦ Θεοῦ Λόγου δούλη, Δούλοις Θεοῦ σύναθλος εἰς πῦρ ὡράθη. Μαρτύρησαν αφού τις έριξαν μέσα στη φωτιά.

 Χριστὸν βιώσας μέχρι καὶ τέλους βίον, Θραύει πονηροῦ πᾶν Ἀπολλὼς τὸ θράσος. Ο βίος του Οσίου Απολλώ εγράφη από τον Άγιο Ιερώνυμο (βλέπε 15 Ιουνίου). Έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (361 - 363 μ.Χ.) και από νεαρή ηλικία ακολούθησε το μοναχικό βίο στην περιοχή της Αιγύπτου. Ασκήτεψε στην έρημο και ο Θεός τον αξίωσε να φθάσει σε μεγάλα ύψη αγιότητας, χαρίζοντάς του το προορατικό χάρισμα και αυτό της θαυματουργίας. Ο Όσιος Απολλώ κοιμήθηκε με ειρήνη.

 Πάσης ἀποστὰς ἀγάπης κόσμου Μάρης Εἰς θεῖον ὕψος ἧκε θείας ἀγάπης. O Όσιος Μάρης ήταν από την πόλη Κύρου και ήταν ωραίος στην όψη και καλλίφωνος. Έψαλλε στους ναούς και ζούσε με εγκράτεια και σεμνότητα. Όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, ήλθε σ' ένα χωριό που ονομαζόταν Ομήρου ή Νήτις και έκτισε σπίτι, όπου διέμεινε για τριάντα επτά ολόκληρα χρόνια, με νηστεία και προσευχή. Έζησε συνολικά ενενήντα χρόνια και απεβίωσε ειρηνικά τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ο Όσιος Μάρης αγαπούσε την απλότητα και απεχθανόταν παντελώς τις διάφορες πανουργίες. Αγαπούσε επίσης, την πενία και την ακτημοσύνη. Έτσι, στα ενενήντα χρόνια που έζησε, χρησιμοποιούσε ενδύματα κατασκευασμένα από γιδίσιο μαλλί και την ανάγκη του για τροφή την ικανοποιούσε με ψωμί και λίγο αλάτι. Επειδή δε επί πολλά χρόνια βρισκόταν στον έρημο τόπο, αισθάνθηκε τον πόθο να δει να τελείται η Θεία Λειτουργία. Και η επιθυμία του ικανοποιήθηκε. Συνέβη, τότε που του δημιουργήθηκε αυτός ο πόθος, να τον επισκεφθεί ένας ιερέας, ο οποίος και τ...

Ζωὴν ἔνυλον Πούπλιος καταστρέφει Καὶ τὴν ἄϋλον καὶ νοητὴν λαμβάνει. Ο Όσιος Πούπλιος καταγόταν από την πόλη Ζεύγμα, που ήταν κτισμένη κοντά στην όχθη του Ευφράτη ποταμού, και ήταν βουλευτής. Ο Πούπλιος, ψυχή εμπνεόμενη από τη φιλάνθρωπη αυταπάρνηση των πρώτων χριστιανών, μοίρασε τα υπάρχοντα του όλα στους φτωχούς και αποσύρθηκε σ'ένα μικρό αναχωρητήριο. Εκεί, δεν άργησε να σχηματισθεί γύρω του μικρή κοινωνία αδελφών ερημιτών, της οποίας αυτός ήταν ο οδηγός και ο διδάσκαλος. Τους κατάρτιζε στην ευσέβεια και εγκράτεια, και ανέδειξε απ' αυτούς πνευματικούς άνδρες οι όποιοι πολλές φορές χρησίμευσαν στην προστασία των Χριστιανών και στην υπεράσπιση της Εκκλησίας. Αφού λοιπόν έτσι καλά αγωνίστηκε ο αοίδιμος Πούπλιος, παρέδωσε τη μακάρια ψυχή του στα χέρια του Θεού. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον — Ήχος 8 Διὰ πλημμύρας δακρύων τὴν ἔρημον ἐποίησας καρποφόρον, / καὶ ὁ πόθος σου πρὸς τὸν Θεὸν ἐξήγαγεν καρποὺς ἐν αφθονίᾳ. / Διὰ τῆς λαμπρότητος τῶν θαυμάτων σου ἐφώτισας τὸ πᾶν σύμπαν! / Ὁ ἅ...