ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο ναός βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη και θεωρείται ότι ήταν εκεί όπου σήμερα είναι το Καλενδέρ-χανί-τζαμί. Πιθανώς παρεκκλήσιο του ναού να ήταν αφιερωμένο στον Απόστολο και Ευαγγελιστή Ιωάννη το Θεολόγο ή η Σύναξη, ετελείτο λόγω κάποιου θαύματος που έγινε εκεί.

Ο Όσιος Παφνούτιος έζησε στην Λαύρα των Σπηλαίων και είχε το χάρισμα των δακρύων. Από τα λίγα που γνωρίζουμε για τον Όσιο Παφνούτιο, αναφέρεται ότι έκλαιγε και αναστέναζε συνεχώς καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, συλλογιζόμενος την ώρα του χωρισμού της ψυχής του από το σώμα, πώς οι άγγελοι και οι δαίμονες θα την περιέβαλλαν εκείνη την ώρα, υπενθυμίζοντάς του τις αμαρτίες του – είτε με τη σκέψη, είτε με τον λόγο, είτε με τις πράξεις του, γνωστές και άγνωστες σε αυτόν. Γι’ αυτό, αποσύρθηκε στο κελί του, εγκαταλείποντας εντελώς τον κόσμο και τις απολαύσεις του. Οι αδελφοί του στην Ιερά Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου τού άφηναν καθημερινά ένα ποτήρι νερό και λίγο ψωμί στο παράθυρό του. Αυτό ήταν το έθιμο της Λαύρας για τους ερημίτες, και αν το νερό και το ψωμί έμεναν ανέγγιχτα, αυτό σήμαινε ότι ο ερημίτης είχε κοιμηθεί εν Κυρίω. Ο όσιος Παφνούτιος εκοιμήθη τον 13ο αιώνα. Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος αναφέρει (Κλίμαξ, Λόγος 6:1) ότι το δώρο των δακρύων προηγείται της μνήμης του θανάτου. Για...

Ο Όσιος Δαλμάτιος, κατά κόσμο Δημήτριος Ιβάνοβιτς Μοκρίνσκιϋ, γεννήθηκε στην πόλη Τομπόλσκ της Ρωσίας κατά τον 17ο αιώνα μ.Χ. Ασκήτεψε στη μονή Νεβγιάνσκ της Σιβηρίας και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1724 μ.Χ. Ο Άγιος Δαλμάτιος τιμάται ως πρωτοπόρος του κινήματος που οδήγησε πολλούς ασκητές να κατοικήσουν στην έρημο της Σιβηρίας, δημιουργώντας μια νέα γενιά των Πατέρων της Ερήμου και κάνοντας τον Ρωσικό Βορρά να αποκαλείται η «Βόρεια Θηβαΐδα». Γεννήθηκε στο Τομπόλσκ και ανατράφηκε με ευσέβεια από την οικογένειά του, που ήταν πρόσφατα προσηλυτισμένοι Τάταροι. Όταν μεγάλωσε, κατατάχθηκε στον αυτοκρατορικό στρατό ως Κοζάκος και υπηρέτησε με τέτοια διάκριση ώστε ο Τσάρος του απένειμε τίτλο ευγενείας. Παντρεύτηκε και έζησε στο Τομπόλσκ με άνεση και ευημερία. Μια μέρα, μετά την καταστροφή του Τομπόλσκ από μια μεγάλη πυρκαγιά το 1643, συγκλονισμένος από τη ματαιότητα των εγκοσμίων, εγκατέλειψε την οικογένειά του, τον πλούτο και την περιουσία του και πήγε σε ένα μοναστήρι στα Ουράλια Όρη, παίρν...

Μεταφορά της Εικόνας από τη Μόσχα στη Βίλνα Η σημερινή εορτή τιμά τη μεταφορά της Εικόνας από τη Μόσχα στη Βίλνα (Βίλνιους) της Λιθουανίας. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, αυτή η Εικόνα (τύπου Οδηγήτρια) ζωγραφίστηκε από τον Άγιο Ευαγγελιστή Λουκά και μεταφέρθηκε από την Παλαιστίνη στην Κωνσταντινούπολη. Για πολλά χρόνια, ανήκε στην οικογένεια των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, οι οποίοι αργότερα την έστειλαν στους ηγεμόνες της Γαλικίας και της Κόκκινης Ρωσίας. Μετά την πτώση του πριγκιπάτου της Γαλικίας, η Εικόνα πέρασε στην κατοχή των Μεγάλων Πριγκίπων της Μόσχας. Δεν παρέμεινε όμως για πολύ εκεί. Το 1495, ο Μέγας Δούκας Ιβάν Γ’ (1462-1505) ευλόγησε την κόρη του, Ελένα, με αυτή την Εικόνα πριν τη δώσει σε γάμο στον Λιθουανό Μέγα Δούκα Αλέξανδρο. Έτσι, η Εικόνα μεταφέρθηκε μαζί της στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας, τη Βίλνα, όπου παραμένει μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με άλλη, πιο αξιόπιστη εκδοχή, η Εικόνα μεταφέρθηκε στη Μόσχα το 1472 από την Πριγκίπισσα Σοφία Παλαιολόγου, όταν παντρεύτηκε τον Ιβά...

Η παράδοση θεωρεί ότι η ιερά εικόνα της Θεομήτορος είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά και μεταφέρθηκε από την Κωνσταντινούπολη στη Ρωσία, το έτος 1472 μ.Χ., ως δώρο της Σοφίας Παλαιολογίνας, συζύγου του μεγάλου πρίγκιπα της Μόσχας Ιβάν Γ' (1462 - 1505 μ.Χ.). Το έτος 1495 μ.Χ., ο μεγάλος πρίγκιπας ευλόγησε με αυτή την εικόνα την θυγατέρα του Ελένη, πριν εκείνη νυμφευθεί τον βασιλέα της Λιθουανίας Αλέξανδρο. Αργότερα η ιερά εικόνα τοποθετήθηκε στο ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, στον οποίο ενταφιάσθηκε η πριγκίπισσα Ελένη. Σήμερα φυλάσσεται στη μονή Αγίας Τριάδος του Βιλένσκ. Η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βιλένσκ εικονίζει την Υπεραγία Θεοτόκο με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος της. Στο κεφάλι φοράει κορώνα και το φωτοστέφανο είναι σχεδιασμένο με αστέρια. Το γεγονός αυτό εορτάζεται και στις 14 Απριλίου.

  Η Μονή Δαλματίου και η Θαυματουργή Εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Στη Γκουμπέρνια του Περμ, στην επαρχία Σάντρινσκ, στις όχθες του ποταμού Ισέτι, βρίσκεται η Μονή Δαλματίου της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στην κεντρική εκκλησία της μονής φυλασσόταν η θαυματουργή Εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η οποία ανήκε στον πατέρα Δαλμάτιο, ιδρυτή της μονής. Στο πρώτο μισό του 17ου αιώνα, ένας ευγενής από το Τομπόλσκ, ο Δημήτριος Μοκρίνσκι, εγκατέλειψε την οικογένειά του και πήγε στη Μονή Νεβιάνσκι, όπου εκάρη μοναχός με το όνομα Δαλμάτιος, προς τιμήν του οσίου Δαλματίου του Κωνσταντινουπολίτη (εορτάζει στις 3 Αυγούστου). Λόγω της αγιότητας του βίου του, οι μοναχοί της Μονής Νεβιάνσκι ήθελαν να τον εκλέξουν ηγούμενο, αλλά εκείνος, από ταπείνωση, αρνήθηκε. Έφυγε από τη μονή, παίρνοντας μαζί του την Εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το 1644, έφτασε στη Γκουμπέρνια του Περμ, όπου εγκαταστάθηκε σε μια σπηλιά, σε γη που ανήκε στον Τατάρο Ιλεγκέι. Όταν ο Ιλεγκέι ανακάλυψε την παρουσία του μοναχ...

  Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός, αλλά όλα δείχνουν ότι αφορά την εικόνα Svensk-Pechersk της Μητέρας του Θεού από τον μοναχό Αλύπη του Pechersk (+ περ. 1114, Com. 17 Αυγούστου). Στην εικόνα εικονίζεται η Μητέρα του Θεού, καθισμένη σε θρόνο και στα γόνατά Της είναι το Θεοβρέφος. Στη δεξιά πλευρά του θρόνου στέκεται ο μοναχός Θεοδόσιος και στα αριστερά ο μοναχός Αντώνιος του Πετσέρσκ. Μέχρι το έτος 1288 βρισκόταν στο μοναστήρι του Κιέβο-Πετσέρσκ, όπου δοξάστηκε με θαύματα, και το 1288 μεταφέρθηκε στο μοναστήρι Bryansk Svensk, που ονομάστηκε προς τιμήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, σύμφωνα με την εικόνα.  Ο πρίγκιπας του Τσερνίγοφ Ρομάν Μιχαήλοβιτς, τότε στο Μπριάνσκ, τυφλώθηκε. Ακούγοντας για τα θαύματα που έκανε η εικόνα του μοναχού Αλύπη, ο πρίγκιπας έστειλε στο μοναστήρι έναν αγγελιαφόρο με αίτημα να του στείλει στο Bryansk την εικόνα για τη θεραπεία του. Έστειλαν την εικόνα μαζί με έναν ιερέα κατά μήκος του ποταμού Ντέσνα. Κατά τη διάρκεια της πλεύσης το σκάφος μπήκε γ...

Εφημερίδα Μακεδονία, 13 Φεβρουαρίου 1977 Στις 13 Φεβρουαρίου 1977, έγινε ο ποδοσφαιρικός αγώνας του Εθνικού Σιδηροκάστρου με την Ξάνθη το οποίο έληξε με σκορ 0-0.  Ο αγώνας αυτός αποτυπώνει την γενική εικόνα και την αντιμετώπιση που είχε η ομάδα του Εθνικού. Ο διαιτητής καθάρισε το παιχνίδι για άλλη μια αγωνιστική, δεν έδωσε ένα ξεκάθαρο πέναλτι στο 75΄ και ακύρωσε πεντακάθαρο γκολ στο 80΄. Ένα πραγματικό ξεκαθάρισμα του παιχνιδιού που άσχετα με την εμφάνιση της ομάδας θα μπορούσε να φέρει βαθμούς όπως και σε άλλα παιχνίδια. Χαρακτηριστική η περιγραφή της εφημερίδας "Θεσσαλονίκη" που ήταν ουδέτερη προς τον αγώνα. Μετά το παιχνίδι  Η εφημερίδα Θεσσαλονίκη έγραψε: «Απελπιστικά απογοητευτικός ο Εθνικός παρεχώρησε λευκή ισοπαλία στην ομάδα της Ξάνθης. Δεν έφτασε μόνο αυτό, αλλά είχε και ατυχία να πέση συγχρόνως σε μια απαράδεκτα κακή διαιτησία που του στέρησε κυριολεκτικά τη νίκη όταν δεν του έδωσε ένα κανονικό γκολ στο 80΄ και ένα πασιφανές πέναλτυ στο 75΄» Εφημερίδα Μακεδονία, ...

Εφημερίδα Εμπρός Στις 14 Φεβρουαρίου 1956, μετά από μια εβδομάδα έντονων χιονοπτώσεων, κι ενώ η θερμοκρασία ανέβηκε απότομα, σημειώθηκαν μεγάλες πλημμύρες στον Νομό Σερρών, κατακλύζοντας πολλά σημεία της πεδιάδας. Η εφημερίδα Εμπρός ανέφερε οτι ένα ανάχωμα κοντά στο χωριό Μεγαλοχώρι Νιγρίτας έσπασε, και τμήματα του στρατού προσπάθησαν να κλείσουν το ρήγμα για να περιορίσουν τις ζημιές.

Στις 14 Φεβρουαρίου 1938, στον κινηματογράφο Πάνθεον των Σερρών, προβάλλονταν η ταινία " Eine Nacht an der Donau" ( Μια νύχτα στον Δούναβι). Eine Nacht an der Donau) είναι γερμανική κωμωδία του 1935, σκηνοθετημένη από τον Carl Boese και με πρωταγωνιστές την Olga Engl, τον Wolfgang Liebeneiner και τον Gustav Waldau. Γυρίστηκε στα στούντιο EFA στο Βερολίνο και σε τοποθεσίες στη Βουδαπέστη και στη Βιέννη. Τα σκηνικά της ταινίας σχεδιάστηκαν από τους καλλιτεχνικούς διευθυντές Emil Hasler και Arthur Schwarz. Ηθοποιοί Olga Engl ως Fürstin Derlingen Wolfgang Liebeneiner ως Wolfgang, ο γιος της Gustav Waldau ως Dr. Lerch, παιδαγωγός Philipp Manning ως Generalmusikdirektor Walter von Allwoerden ως Diener im Hause Derlingen Dorit Kreysler ως Steffi Eidinger, πρώτη βιολί της ορχήστρας "Donauschwalben" Gertrud Faerber ως Anni, δεύτερο βιολί Andrea Germann ως Rosi, τσέλο και τρομπόνι Lilo Hartmann ως Resi, κοντραμπάσο Kitty Meinhardt ως Erna, σαξόφωνο Elena Luber ως Lisl, τύμπαν...

Στις 14 Φεβρουαρίου 1935, στο κινηματοθέατρο Κρόνιον των Σερρών προβάλλονταν η ταινία " Queen Christina" ( Βασίλισσα Χριστίνα), ενώ στον Πάνθεον η ταινία (Κατά διαταγήν του αυτοκράτορος) κατά πάσα πιθανότητα η ταινία Glück im Schloß με την Luise Ullrich  Queen Christina, είναι βιογραφικό δράμα παραγωγής 1933 σε σκηνοθεσία Ρούμπεν Μαμούλιαν. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι η Γκρέτα Γκάρμπο και ο Τζον Γκίλμπερτ στην τέταρτη και τελευταία τους ταινία μαζί. Η ταινία αφηγείται τη ζωή της βασίλισσας Χριστίνας που ανέβηκε στο θρόνο της Σουηδίας σε ηλικία έξι ετών και εστιάζεται στην περίοδο του Τριακονταετούς Πολέμου και στο ειδύλλιό της με τον Ισπανό ακόλουθο Αντόνιο. Η ταινία ήταν μεγάλη εισπρακτική επιτυχία παγκοσμίως. Υπόθεση Μετά το θάνατο του πατρός της βασιλέως Γουστάβου Αδόλφου το 1632 και εν μέσω του Τριακονταετούς Πολέμου, η εξάχρονη Χριστίνα (Γκρέτα Γκάρμπο) ανεβαίνει στον θρόνο της Σουηδίας. Η Χριστίνα μεγαλώνοντας γίνεται άξια μονάρχης που ενδιαφέρεται για τη λογοτε...

Στις 8 Φεβρουαρίου 1929, ημέρα Σάββατο, πραγματοποιήθηκε η χοροεσπερίδα των δικαστικών υπαλλήλων στην αίθουσα του Συλλόγου «Ορφεύς» στις Σέρρες. Ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία ανέφερε : Το περασμένο Σάββατο πραγματοποιήθηκε με ανυπομονησία η αναμενόμενη χοροεσπερίδα των δικαστικών υπαλλήλων στην αίθουσα του Μουσικογυμναστικού Συλλόγου «Ορφεύς». Η καλλιτεχνική διακόσμηση της αίθουσας, που ανατέθηκε στον καλλιτέχνη κ. Βετούλη, παρουσίασε πρωτοτυπία για την πόλη των Σερρών και ένα φαντασμαγορικό θέαμα. Το βράδυ της 10ης, υπό τους ήχους της πλήρους ορχήστρας, ξεκίνησε ο χορός με τον Καλαμανιανό, τον οποίο σύρουν σε διπλό βήμα οι κ.κ. Ανδρέας Κωστήρης, πρωτοδίκης, και Παναγιώτης Πιέρρος, πρόεδρος του συνδέσμου Κ. Δικαστικών Υπαλλήλων του νομού Σερρών. Ακολούθησαν διάφοροι ευρωπαϊκοί χοροί, με την ευθυμία και τον ενθουσιασμό των παρευρισκομένων να διαρκούν μέχρι τις πρωινές ώρες. Κατά τη διάρκεια του χορού, διακρίθηκαν οι κυρίες: Τσαγκαράκη (πρωτοδίκης), Εύαγ. Πιτσούσκα, Νίκη Γεωργο...

Στις 14 Φεβρουαρίου 1929, μετά από έντονη και συνεχή βροχόπτωση έσπασαν φράγματα και τα νερά του ποταμού Στρυμόνα  πλημμύρισαν το Σερραϊκό κάμπο, ο οποίος μέχρι την επομένη είχε μεταβληθεί σε μια τεράστια λίμνη, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές στη γεωργική παραγωγή. Τα χωριά του Νομού άρχισαν να πλημμυρίζουν το ένα μετά το άλλο. Από τα πρώτα "θύματα" το Μανιτάρι, το Μεγαλοχώρι, η Αγριόλευκα και Μπαλοχώρι, Ενώ τα νερά περιζώσανε τον Λευκώνα, Ορμανλή και Ηράκλεια. Δυστυχώς αυτός ήταν ένας μόνο προάγγελος μιας και τις επερχόμενες μέρες η πλημμύρα επεκτάθηκε. 

Στις 14 Φεβρουαρίου 1430, ο Σουλτάνος Μουράτ Β' (μετέπειτα Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), πέρασε με τον στρατό του από τις Σέρρες καθ΄ οδόν προς τη Θεσσαλονίκη.  Για δεύτερη φορά παρέμεινε για πολλές ημέρες στις Σέρρες αφιερώνοντας χρόνο σε διασκεδάσεις και ηδονές.  Η εκστρατεία του Μουράτ Β' είχε ως κύριο στόχο την ανακατάληψη της Θεσσαλονίκης, την οποία οι Οθωμανοί είχαν προσωρινά χάσει από τους Βενετούς το 1423. Οι Βενετοί, αν και είχαν ενισχύσει την άμυνα της πόλης, δυσκολεύονταν να τη διατηρήσουν, καθώς αντιμετώπιζαν προβλήματα ανεφοδιασμού και έλλειψης υποστήριξης από τη Δύση. Τελικά, στις 29 Μαρτίου 1430, οι Οθωμανοί, υπό την ηγεσία του Μουράτ Β', εξαπέλυσαν αποφασιστική επίθεση και κατέλαβαν τη Θεσσαλονίκη. Η πτώση της πόλης συνοδεύτηκε από σφαγές, λεηλασίες και αιχμαλωσίες, με σημαντικό μέρος του πληθυσμού να υποδουλώνεται ή να εκδιώκεται. Ωστόσο, ο Μουράτ Β', σε μια προσπάθεια να σταθεροποιήσει τη διοίκηση της πόλης, επέτρεψε την επιστροφή ορισμένων ...