ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 10/3/1960, Σελίδα: 5 Στις 9 Μαρτίου 1960, με επισημότητα τελέστηκαν στο Αχλαδοχώρι τα εγκαίνια του νεοδμήτου κτιρίου της κοινότητας Αχλαδοχωρίου. Στην αρχή πραγματοποιήθηκε αγιασμός, με τον Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου κ. Βασίλειο να χοροστατεί. Το κτίριο θα χρησιμοποιείται για διάφορους σκοπούς, με τον κάτω όροφο να φιλοξενεί τα γραφεία της κοινότητας και, ταυτόχρονα, να λειτουργεί ως κινηματογράφος. Στα εγκαίνια παρευρέθηκαν ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ. Βασίλειος, ο Νομάρχης Σερρών, Νικόλαος Ιντζές, ο Αργύρης Ψάρης, η κα Μανουσοπούλου, οι βουλευτές κ.κ. Λαυρεντίδης και Ιντζές, ο Έπαρχος, η κα Σανραντοπούλου, ο Δήμαρχος, η κα Τριδαφυλλίδου, ο Αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, κ. Γιαννακόπουλος, μαζί με τους συμβούλους κ.κ. Μιχ. Κιοσσέ, Γαλατά και Δημ. Παπαδοπούλου. Παρόντες ήταν επίσης ο Αντισυνταγματάρχης κ. Ντάβος, ο Προϊστάμενος της Τ.Υ.Δ.Κ., η κα Παναγάκη, ο Διευθυντής της Βασιλικής Πρόνοιας Σερρών κ. Κοκολίδης, ο Προϊστάμενος του...

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 10/3/1960, Σελίδα: 1 Στις 9 Μαρτίου 1960, η κυβερνητική αδιαφορία για του λιγνιτωρύχους των Σερρών είχε φτάσει σε ακραίο σημείο φέρνοντας την απελπισία με τις γυναίκες τους να δηλώνουν στον Νομάρχη Σερρών πως θα πεθάνουν μαζί με τους συζύγους τους. Η κατάσταση στον τομέα των λιγνιτωρύχων της επιχείρησης Περδικάρη, που απεργούσαν για 65 ημέρες, είχε φτάσει σε ακραίο σημείο, και οι λιγνιτωρύχοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με την απόλυτη αδιαφορία της κυβέρνησης. Η αδράνεια και η αδιαφορία των αρμοδίων οδήγησαν τους εργάτες σε απόγνωση, φέρνοντας σε απελπισία και τις οικογένειές τους. Οι λιγνιτωρύχοι, μετά από συνεχείς διαμαρτυρίες και σκληρές συνθήκες διαβίωσης, αποφάσισαν να κλειστούν και πάλι στις στοές των λιγνιτωρυχείων, αποδεχόμενοι τη δύσκολη κατάσταση που τους είχε επιβληθεί. Αστυνομικές δυνάμεις και στρατιωτικός λόχος κατέλαβαν τα πέριξ υψώματα των περιοχών των λιγνιτωρυχείων, ενώ οι γυναίκες των εργατών πήραν τη γενναία απόφαση να υποβάλουν αίτημα...

  Προβολές στους κινηματογράφους των Σερρών στις  9 Μαρτίου 1960, όπως στην φωτογραφία.

Στις 9 Μαρτίου 1960, η αίθουσα «Ορφεύς» στις Σέρρες φιλοξένησε μια μοναδική μουσική εκδήλωση που διοργανώθηκε από την υπηρεσία πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών και τον Σύλλογο «Ορφεύς». Η συναυλία, που πραγματοποιήθηκε στις 8.00 μ.μ., παρουσίασε δύο σπουδαίους Έλληνες μουσικούς, τον Γιώργο Θύμη και την Νόρα Λουκίδου, σε ένα πρόγραμμα για δύο πιάνα. Οι δύο καλλιτέχνες, με τη συνύπαρξή τους στο ίδιο μουσικό έργο, χάρισαν στους παρευρισκόμενους μια μοναδική εμπειρία, συνδυάζοντας την τεχνική δεξιοτεχνία και την εκφραστικότητα της μουσικής τους. Η συναυλία αυτή αποτέλεσε μια εξαιρετική ευκαιρία για τους κατοίκους της πόλης να απολαύσουν υψηλού επιπέδου μουσική, ενώ παράλληλα ενίσχυσε την πολιτιστική ζωή των Σερρών. Ο Γιώργος Θυμής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1925. Σπούδασε πιάνο στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών στη Μουσική Ακαδημία της Βιέννης (1951-1954). Παρακολούθησε Ανώτερα Θεωρητικά και Σύνθεση με τον Σόλωνα...

  Στις 9 Μαρτίου 1944, στο Νέο Σούλι, πραγματοποιήθηκε μια σύλληψη που καταγράφηκε ως μια από τις πολλές σφοδρές εκδηλώσεις καταστολής των κατοχικών δυνάμεων κατά των Ελλήνων, κατά τη διάρκεια της Βουλγαρικής κατοχής στην Ελλάδα. Οι έξι υιοί του Δεδούση συνελήφθησαν από τις βουλγαρικές αρχές και κλείστηκαν στον στρατώνα ιππικού, σε μια πράξη που καταδεικνύει τις συνθήκες της εποχής. Η σύλληψη είχε ως αιτία την αγορά αλευριού από τους νεαρούς άνδρες, κάτι που την εποχή εκείνη ήταν αυστηρά απαγορευμένο για τους Έλληνες. Η Βουλγαρική διοίκηση είχε επιβάλει περιορισμούς στην προμήθεια τροφίμων, ιδιαίτερα για τους Έλληνες, καθώς η διανομή τροφίμων ελέγχονταν αυστηρά και χρησιμοποιούνταν ως εργαλείο πίεσης.  Αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή... Γυμνάσιο Νέου Σουλίου Γ.  Κόκκινος Στις 10 Μαρτίου * του 1944 (ημέρα Παρασκευή) ένα Βουλγάρικο στρατιωτικό απόσπασμα πηγαίνοντας προς το Αγιο Πνεύμα περνούσε από το Ν. Σούλι και μόλις είχε φθάσει στην εί­σοδο του χωριού, στο Δημοτικό σχολείο ...

  Εφημερίδα Ακρόπολις. Φύλλο 10 Μαρτίου 1935 Στις 9 Μαρτίου 1935, η στρατιωτική επιχείρηση κατά των κινηματιών στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη εξελίχθηκε σε μια συντονισμένη και σφοδρή αντεπίθεση των κυβερνητικών δυνάμεων. Η προσπάθεια καταστολής του κινήματος εντάθηκε καθώς άρχισαν να ακούγονται οι βολές του πυροβολικού, ενώ τα κυβερνητικά αεροπλάνα εμφανίστηκαν ξανά στον ουρανό, επιβεβαιώνοντας την κλιμάκωση της στρατιωτικής επέμβασης. Τα αεροπλάνα, ύστερα από κατόπτευση και ανίχνευση για αρκετές ώρες, επέστρεψαν στη βάση τους στη Θεσσαλονίκη. Εφημερίδα Ακρόπολις. Φύλλο 10 Μαρτίου 1935 Η αναμέτρηση απέκτησε δραματική ένταση, καθώς το πυροβολικό άρχισε να πλήττει τις θέσεις των κινηματιών με αδιάκοπο και καταστροφικό πυρ. Το πλήγμα ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό, καταστρέφοντας αρκετά από τα ορύγματα που είχαν κατασκευάσει οι κινηματίες και προκαλώντας σοβαρές καταστροφές. Ο βομβαρδισμός περιλάμβανε την ανατίναξη ενός πυροβόλου του Ξυπολυτά και την ανατροπή δύο αυτοκινήτων της Γ...

Στις 9 Μαρτίου 1933, στον κινηματογράφο Κρόνιον των Σερρών προβαλλόταν η ταινία " La Fin du monde" ( Το τέλος του κόσμου) . La Fin du monde είναι μια γαλλική ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1931 σε σκηνοθεσία του Abel Gance, βασισμένη στο μυθιστόρημα Omega: The Last Days of the World του Camille Flammarion. Η ταινία πρωταγωνιστεί ο Victor Francen ως Martial Novalic, η Colette Darfeuil ως Genevieve de Murcie, ο Abel Gance ως Jean Novalic και η Jeanne Brindau ως Madame Novalic. Η υπόθεση αφορά έναν κομήτη που κατευθύνεται προς τη Γη σε πορεία σύγκρουσης και τις διαφορετικές αντιδράσεις των ανθρώπων απέναντι στην επικείμενη καταστροφή. Ο επιστήμονας Martial Novalic, που ανακαλύπτει τον κομήτη, προσπαθεί να βρει λύση στο πρόβλημα και καταδιώκεται όταν οι σκεπτικιστές αρχές τον κατηγορούν ότι προκάλεσε μαζικό πανικό. Ήταν η πρώτη ομιλούσα ταινία του Abel Gance. Η αρχική εκδοχή είχε διάρκεια πάνω από τρεις ώρες, αλλά οι παραγωγοί πήραν τον έλεγχο της ταινίας από τον Gance και τη...

  Στις 9 Μαρτίου 1930, στον   κινηματογράφο  Ορφέα των Σερρών προβαλλόταν η ταινία  " Η τραγωδία της νεότητος" .

  Εφημερίδα Ριζοσπάστης, Φύλλο: 11/3/1933, Σελίδα: 6  Στις 9 Μαρτίου 1933, στις 4 τα ξημερώματα, ο Σερραίος νεοεκλεγείς βουλευτής και  δημοσιογράφος Νικόλαος Δ. Σταυρίδης πέθανε από φυματίωση την ημέρα των γενεθλίων του και σε ηλικία 29 χρόνων 

Στις 9 Μαρτίου 1908, η έκθεση του Μητροπολίτη Μελενίκου Αιμιλιανού Δάγγουλα περιγράφει τις βιαιότητες του Βουλγαρικού Κομιτάτου στην περιοχή του Μελενίκου. Σύμφωνα με την αναφορά του, μια εικοσαμελής βουλγαρική συμμορία υπό την ηγεσία των αρχικομιτατζήδων Σανδάνσκη και Κοβαπάρωφ είχε στήσει ενέδρα κοντά στο  χωριό Σουσίτσα. Η συμμορία αυτή ήρθε σε σύγκρουση με απόσπασμα του οθωμανικού αυτοκρατορικού στρατού.  «...παρά το βουλγαρικόν χωρίον Σουσίτσα, του καζά Μελενίκου, η εικοσαμελής βουλγαρική συμμορία των αρχικομιτατζήδων Σανδάνσκη και Κοβαπάρωφ, ενεδρεύουσα είς επίκαιρον θ'εσιν, συνεπλάκη μετ' αποσπάσματος του αυτοκρ. Στρατού...».

Η αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Ποιούμε ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 - 843 μ.Χ.). Αναφερόμαστε στη μεγάλη εικονομαχική έριδα, η οποία συντάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία μας για περισσότερα από εκατό χρόνια. Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ' ο Ίσαυρος (717 - 741 μ.Χ.) αποφάσισε να επιφέρει στο κράτος ριζικές μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές ήταν η απαγόρευση προσκύνησης των ιερών εικόνων, επειδή, παίρνοντας αφορμή από ορισμένα ακραία φαινόμενα εικονολατρίας, πίστευε πως η χριστιανική πίστη παρέκλινε στην ειδωλολατρία. Στην ουσία όμως εξέφραζε δικές του ανεικονικές απόψεις, οι οποίες ήταν βαθύτατα επηρεασμένες από την ανεικονική ιο...

Πληροῦμεν ὑστέρημα σοῦ, Σῶτερ, πάθους, Τεσσαράκοντα, συντριβέντες τὰ σκέλη. Ἀμφ' ἐνάτῃ ἐάγη σκέλη ἀνδρῶν τεσσαράκοντα. Και οι σαράντα αυτοί Άγιοι ήταν στρατιώτες στο πιο επίλεκτο τάγμα του στρατού του Λικινίου. Όταν αυτός εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, οι Άγιοι σαράντα συλλαμβάνονται αμέσως από τον έπαρχο Αγρικόλα (στη Σεβάστεια). Στην αρχή τους επαινεί και τους υπόσχεται αμοιβές και αξιώματα, για να αρνηθούν την πίστη τους. Τότε ένας από τους σαράντα, ο Κάνδιδος, απαντά: «Ευχαριστούμε για τους επαίνους της ανδρείας μας. Άλλ' ο Χριστός, στον όποιο πιστεύουμε, μας διδάσκει ότι στον καθένα άρχοντα πρέπει να του προσφέρουμε ό,τι του ανήκει. Και γι' αυτό στο βασιλέα προσφέρουμε τη στρατιωτική υπακοή. Αν, όμως, ενώ ακολουθούμε το Ευαγγέλιο, δεν ζημιώνουμε το κράτος, αλλά μάλλον το ωφελούμε με την υπηρεσία μας, γιατί μας ανακρίνεις για την πίστη πού μορφώνει τέτοιους χαρακτήρες και οδηγεί σε τέτοια έργα;» Ο Αγρικόλας κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τους επιβληθεί με ήρεμο τρό...

Ὁ Γρηγορίου πρὸς νεκρὸν Καισαρίου, Γλώττης χαλινοῖ τῆς ἐμῆς λόγους λόγος. Ο Άγιος Καισάριος ήταν ο μικρότερος αδελφός του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (βλέπε 25 Ιανουαρίου) και γεννήθηκε στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας το έτος 330 μ.Χ. Γονείς του ήταν ο επίσκοπος Ναζιανζού Γρηγόριος (βλέπε 1 Ιανουαρίου) και η ευσεβέστατη Νόννα (βλέπε 5 Αυγούστου). Μεγαλύτερη αδελφή του ήταν η αγία Γοργονία (βλέπε 23 Φεβρουαρίου). Μετά τη βασική του εκπαίδευση, ο Καισάριος ακολούθησε τον μεγαλύτερο αδελφό του για ανώτερες σπουδές στην Καισαρεία της Καππαδοκίας και της Παλαιστίνης και κατόπιν στην Αλεξάνδρεια, όπου σπούδασε μαθηματικά, αστρονομία, φιλοσοφία, ρητορική και ιδιαίτερα ιατρική, που αγάπησε και περισσότερο. Έπειτα πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο βασιλιάς Κωνστάντιος και ο λαός τον δέχτηκαν με τιμές, και διορίστηκε γιατρός των ανακτόρων. Οι ευεργεσίες που πρόσφερε σ' όλους ήταν μεγάλες. Όταν ανέλαβε την εξουσία ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο Καισάριος δεν συμβιβάστηκε μαζί του και αφού εγκατέλε...

Οι δύο Ηλείοι Άγιοι Νεομάρτυρες Χρίστος και Πανάγος, που κατά την περίοδο της δεύτερης Τουρκοκρατίας και μέσα σ’ αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα για τους υπόδουλους Έλληνες της Πελοποννήσου μαρτύρησαν, γεννήθηκαν «ο μεν άγιος και ιερός Πανάγιος (Πανάγος) εις μίαν χώραν της Αρχαίας Ήλιδας ονομαζόμενην κατά το παλαιόν, κατά δε την βαρβαρικήν συνήθειαν Γαστούνην», «ο δε θαυμάσιος Χριστός (Χρίστος) εις ένα χωριόν της αυτής πόλεως Ανδραβίδα κατά κοινόν λόγον». Και οι δύο προέρχονταν από γονείς που είχαν αλλαξοπιστήσει, δυστυχώς, λόγω πιέσεων και διωγμών των κατακτητών Τούρκων. Σε αντίθεση με τους γονείς τους, αμφότεροι οι Άγιοι μας αυτοί, επρόκοπταν στην αρετή και τρέφονταν με φόβο Θεού και με τις εντολές του Ευαγγελίου. Διακρινόντουσαν δε μεταξύ των συμπατριωτών τους, που τους έδειχναν μεγάλη εκτίμηση. Ο Πανάγος μάλιστα ψηφίστηκε επανειλημμένως, επί Ενετοκρατίας, συνοδικός της Γαστούνης. Διαφορετικού χαρακτήρα ο Χρίστος, αποστρέφονταν τα πολιτικά και πόθο ζωηρό είχε «να γένει ιερεύς υπανδρός και...

Η Αλμπαζίνσκαγια εικόνα της Θεοτόκου «του Ένσαρκου Λόγου» ή «Ο Λόγος σαρξ εγένετο» είναι ένα από τα μεγαλύτερα ιερά κειμήλια της περιοχής του Αμούρ. Το όνομά της προέρχεται από το ρωσικό φρούριο Αλμπαζίν (σήμερα το χωριό Αλμπαζίνο), το οποίο ιδρύθηκε το 1650 από τον διάσημο Ρώσο εξερευνητή και αταμάνο Γερόφεϊ Χαμπάρωφ, στη θέση της πόλης του νταουρικού ηγεμόνα Αλμπάζα. Το φρούριο Αλμπαζίν, που δεσπόζε αυστηρό πάνω από τον ποταμό Αμούρ, έγινε αντικείμενο μίσους για τον αυτοκράτορα της Κίνας και τους στρατηγούς του, οι οποίοι ήδη τότε σχεδίαζαν να επεκτείνουν την κυριαρχία τους σε ολόκληρη τη ρωσική Σιβηρία. Στις 24 Μαρτίου 1652, την παραμονή του Ευαγγελισμού, σημειώθηκε η πρώτη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Ρώσων και Κινέζων στον Αμούρ. Με τις προσευχές της Υπεραγίας Θεοτόκου, οι ειδωλολάτρες νικήθηκαν και απωθήθηκαν στα σύνορά τους. Αυτή η νίκη θεωρήθηκε ευοίωνη για τους Ρώσους, όμως ο αγώνας μόλις ξεκινούσε. Πολλοί ακόμα γιοι της Αγίας Ρωσίας επρόκειτο να θυσιαστούν στη μάχη για τον Αμ...

Η Παναγία η Παντάνασσα είναι η προστάτις της Σικίνου. Για την εύρεση της εικόνας της Θεοτόκου γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Βουρλάκος, Αρχιερατικός Επίτροπος Σικίνου. «Τα παλιά τα χρόνια, στο μικρό νησί της Σίκινου, που βρίσκεται μεταξύ των νησιών Ίου και Φολεγάνδρου και βόρεια της Σαντορίνης, υπήρχαν πολλές ιδιόκτητες εκκλησίες, οι οποίες είχαν και τον εφημέριό τους. Στον εφημέριο λοιπόν μίας εξ αυτών των εκκλησιών, που ήταν αφιερωμένη στον Τίμιο Πρόδρομο, συνέβη το παρακάτω θαυμαστό γεγονός. Ένα βράδυ είδε στον ύπνο του μία θαυμάσια και μεγαλοπρεπή γυναίκα, η οποία τον προέτρεπε να πάει στο βόρειο μέρος του νησιού, στη θέση του Καρρά, στο αυλάκι να την παραλάβει. Το πρωί ο Ιερέας διηγήθηκε το όνειρό του στην πρεσβυτέρα και η οποία όμως τον συμβούλευσε να μην δίνει προσοχή στα όνειρα. Αυτό το όνειρο επαναλήφθηκε και την επομένη βραδιά και ο Ιερέας πάλι επηρεασμένος από την αποτροπή της πρεσβυτέρας του, αδιαφόρησε. Την τρίτη βραδιά παρουσιάστηκε και πάλι η οπτασία αυτής της θαυμασ...

Ὁ κλωβὸς ἅρμα πυρός, αἱ δ' αὖ λαμπάδες, Οὐρπασιανέ, σοὶ τέθριππος ἀνόδου. Oυρπασιανός ρίπτει μεν την χλαμύδα, Kαταισχύνει δε ασεβών βασιλείαν. Άνηκε στην τάξη των συγκλητικών, και έζησε στις αρχές του 4ου αιώνα. Όταν ο Διοκλητιανός εξαπέλυσε το διάταγμα του κατά των χριστιανών, προσκάλεσε πρώτα τους συγκλητικούς και δήλωσε ότι, αν κανείς άπ' αυτούς ήταν χριστιανός, θα τον συγχωρούσε, αφού το δηλώσει αμέσως και απαρνηθεί τον Χριστό. O Ούρπασιανός άκουσε τη δήλωση του βασιλιά, στο τέλος δε, αντί άλλης απάντησης, αφαίρεσε μόνος του τα σήματα του αξιώματος του και τα παρέδωσε σ' αυτόν. O Διοκλητιανός θύμωσε και διέταξε να τον βασανίσουν. Στην αρχή τον μαστίγωσαν με νεύρα από βόδι και μισοπεθαμένο τον έριξαν στη φυλακή. Κατόπιν διάφοροι φίλοι του συγκλητικοί, προσπάθησαν να τον πείσουν να θυσιάσει στα είδωλα και να κρατήσει το αξίωμα του. Άλλ' ο Ούρπασιανός έμεινε πιστός στην απόφαση του. Τότε αποφασίστηκε ο θάνατος του. Του άνοιξαν λοιπόν τις πλευρές με σιδερένια όργανα, κα...

 Διὰ ξίφους ἤθλησε συγγενὲς γένος, Ἡ παππόμμαμος πατρομητροτεκνία. Μαρτύρησαν δια ξίφους.

Ο Άγιος Πασιανός έζησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. στην πόλη της Καταλανίας, στη Βαρκελώνη της Ισπανίας. Ήταν έγγαμος. Όμως ο Θεός πήρε κοντά του τη σύντροφό του. Ο Πασιανός αφιέρωσε τη ζωή του στην Εκκλησία. Άνθρωπος με πλατιά μόρφωση, με μεγάλη ικανότητα στον χειρισμό του λόγου, προσήλωση και ακρίβεια στην εκκλησιαστική ζωή και παράδοση, προσέφερε τα δώρα που του χάρισε ο Θεός στην υπηρεσία της τοπικής Εκκλησίας. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος της Βαρκελώνης περί το 363 μ.Χ. Από την θέση αυτή ο Επίσκοπος Πασιανός διπλασιάζοντας τον ζήλο του και αυξάνοντας τα τάλαντα που του εμπιστεύθηκε ο Κύριός του, αναλώθηκε στην διαποίμανση των λογικών προβάτων του. Σε μια εποχή κατά την οποία η αιρέσεις λυμαίνονταν στον αγρό του Χριστού έγραψε θεολογικά αντιαιρετικά και απολογητικά έργα και δίδαξε τους πιστούς να κρατήσουν την πατρώα ευσέβεια και να μην μολυνθούν από την επαφή με τους αιρετικούς, ιδιαίτερα με τους Αρειανούς και τους Νοβατιανούς, αλλά να μείνουν στερεά προσκολλημένοι στην Ορθόδοξη δογματική π...

Ο Άγιος Μάρτυς Κωνσταντίνος γεννήθηκε περί το 520 μ.Χ. και ήταν βασιλέας της Δουμνονίας στην Αγγλία. Μαρτύρησε το έτος 576 μ.Χ. Άγιος Κωνσταντίνος της Κορνουάλης (ή Κωνσταντίνος της Δουμνονίας, Κωνσταντίνος III της Βρετανίας, Άγιος Κουστέννιν, Κουστέννιν απ' τον Κάντο, Κουστέννιν απ' τον Κάντορ, Κωνσταντίνος της Γκόβαν) (περίπου 520-576 μ.Χ.) είναι ένας Άγιος της Κορνουάλης του 6ου αιώνα, ο οποίος ταυτίζεται με έναν μικρότερο Βρετανό βασιλιά, Κωνσταντίνο, ο οποίος μετανοεί στο μοναστήρι του Αγίου Δαβίδ στην Ουαλία, μετά από μια ζωή αμαρτίας. Θεωρείται ότι πήγε από την Ουαλία στην Ιρλανδία, και από εκεί ως ιεραπόστολος στους Πίκτους στη Σκωτία, όπου μαρτύρησε από πειρατές στο Καντάιρ (Κιντάιρ). Ωστόσο, υπάρχουν δυσκολίες με αυτό το τελευταίο μέρος της αγιογραφίας του, που σχετίζεται με συγχώνευση γεγονότων με έναν (ή δύο) άλλους "Κωνσταντίνους". Η εορτή του τιμάται στις 9 Μαρτίου στην παράδοση της Κορνουάλης και της Ουαλίας, και στις 11 Μαρτίου στις παραδόσεις της Σκ...