ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Kαρπούς Bλάσιε αρετών εκβλαστάνεις, Oύς περ τρυγάς νυν εν πόλω μετ’ Aγγέλων. Ο Όσιος Βλάσιος καταγόταν από το Αμόριο της Μικράς Ασίας, από το χωριό Απλατιανή, και το κοσμικό του όνομα ήταν Βασίλειος. Στις αρχές του 9ου αιώνα μ.Χ. εγκαταλείπει την πατρίδα του και πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, όπου χειροτονήθηκε διάκονος της Αγίας Σοφίας από τον άγιο πατριάρχη Ιγνάτιο (βλέπε 23 Οκτωβρίου). Στον ίδιο ναό είχε τον αδελφό του ιερέα. Μετά από μια περιπετειώδη φυγή στη Βουλγαρία και τη θαυματουργή σωτηρία του, ταξιδεύει για τη Ρώμη. Εκεί έμεινε περίπου μια δωδεκαετία, χειροτονήθηκε ιερεύς, έζησε υπερθαύμαστη ζωή σε κοινόβιο του αγίου Καισαρίου επιτελώντας θαύματα και δυο φορές τον επισκέφθηκε σε όραμα η Θεοτόκος. Επιστρέφει και μονάζει στην περιβόητη μονή του Στουδίου επί τετραετία, όπου συνδέεται με ισχυρούς άρχοντες, τον αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ΄ τον Σοφό και τον άγιο πατριάρχη Αντώνιο (βλέπε 12 Φεβρουαρίου). Περί το 896 μ.Χ., «την καταμόνας μαρτυρικήν παλαίστραν διεξελθείν εφιέμενος», έρχετ...

Γνωστός στη ρωσική Εκκλησία, άγνωστος στους Συναξαριστές. Είναι για τους Ρώσους ό,τι είναι για μας ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός (1375 - 1461 μ.Χ.). Την ακολουθία του συνέταξε ο Ιεροδιάκονος Θεόφιλος Πασχαλίδης και την εξέδωσε στην Πετρούπολη το 1897 μ.Χ. Η μνήμη του Αγίου Ιωνά επαναλαμβάνεται στις 15 Ιουνίου.

Ο Άγιος Ιννοκέντιος γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1797 στο χωριό Ανζίσκογιε της Σιβηρίας της επαρχίας Ιρκούτσκ, από πτωχούς και ευσεβείς γονείς, τον Ευσέβειο και τη Θέκλα. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Ιωάννης, προς τιμήν του Αγίου Ιωάννου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Νηστευτού. Σπουδάζει στο εκκλησιαστικό σεμινάριο του Ιρκούτσκ και ένα χρόνο πριν τελειώσει τις σπουδές του, το 1817, νυμφεύεται την Αικατερίνα, θυγατέρα ιερέως. Στις 13 Μαΐου του ιδίου έτους χειροτονείται διάκονος και διορίζεται στο ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ιρκούτσκ. Στις 28 Μαΐου 1821 ο Άγιος χειροτονείται πρεσβύτερος. Μετά από λίγο, το 1823, αναχωρεί με την οικογένειά του για την Αμερική. Φθάνει στο νησί Ουναλάσκα, στην Αλάσκα, και αρχίζει το ιεραποστολικό του έργο. Μαθαίνει την γλώσσα των Αλλεούτιων σε σύντομο χρονικό διάστημα και χωρίς αργοπορία μεταφράζει λειτουργικά κείμενα και περικοπές της Αγίας Γραφής. Στην συνέχεια συντάσσει την πρώτη γραμματική της γλώσσας των ιθαγενών και συνεχίζει το ιεραποστολικ...

Ο Όσιος Υπάτιος ο θεραπευτής έζησε κάνοντας αυστηρή νηστεία. Τις νύχτες, έκανε προσευχές, κοιμόταν λίγο, έτρωγε λίγο ψωμί και έπινε μόνο νερό. Ο Όσιος Υπάτιος αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου στην υπηρεσία των αρρώστων, και έλαβε από το Θεό το δώρο της θεραπείας.

Ἀκακίῳ θνῄσκοντι τῷ γῆς Ἀγγέλῳ, Χώραν ἑτοιμάζουσιν Ἄγγελοι πόλου. Ο Όσιος Ακάκιος έζησε τον πέμπτο αιώνα μ.Χ. (γεννήθηκε περί το 431 μ.Χ.). Διακρινόταν πολύ για τις αρετές του, την παιδεία του και τον ορθόδοξο ζήλο του. Όταν τάραξε την Εκκλησία η αίρεση του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Νεστόριου, ο Ακάκιος διακρίθηκε για την επιμελημένη και συστηματική εργασία του, για την προφύλαξη του ποιμνίου του απ' αυτή την αιρετική πλάνη. Επιθυμώντας μάλιστα να προσβάλει αυτή ευρύτερα και να συντελέσει στη γενική απόκρουση της από την Εκκλησία, έγραψε κατά του Νεστορίου. Ο Ακάκιος ήταν και ικανότατος ομιλητής και διδάσκάλος του λάου. Σώζεται δε μια ομιλία του, η οποία εξεφωνήθη στην Έφεσο. Ο Σ. Εύστρατιάδης, ισχυρίζεται ότι υπήρξε και Ακάκιος Β' επίσκοπος Μελιτηνής και τοποθετεί τη γιορτή του στίς 18 Απριλίου.

Άγνωστος στους Συναξαριστές. Τη μνήμη του βρίσκουμε στον Παρισινό Κώδικα 1575 και στους Λαυριωτικούς Η 76, Δ 25 και Δ 45, οπού υπάρχει και πλήρης ακολουθία του. Ο Άγιος Θεόφιλος μαρτύρησε με την οικογένειά του στην Κρήτη. Στο α' στιχηρό του Εσπερινού υπάρχει πληροφορία περί του μαρτυρίου της συζύγου του: «…καὶ νυμφῶνος θείου ἐχώρησας ἔνδον, νενυμφευμένην τῷ Χριστῷ διὰ βασάνων τοῦ σώματος τὴν σύζυγον ἀγόμενος…».. Στο α' τροπάριο της γ' Ωδής του Κανόνος γίνεται λόγος περί μαρτυρίου και των τέκνων του. Προφανώς έχουμε περίπτωση οικογενειακού μαρτυρίου ανάλογο προς εκείνου του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Ευσταθίου (τιμάται 20 Σεπτεμβρίου) και του Αγίου Εσπέρου (τιμάται 2 Μαΐου). Πιθανότατα οι Άγιοι μαρτύρησαν κατά την εποχή των διωγμών της αρχαίας Εκκλησίας.

Eις τον Aυδάν. Αὐδᾶς, ἐνισχύοντος ὑψίστου Λόγου, Καθεῖλεν ἰσχὺν δυσσεβῶν, τμηθεὶς κάραν. Eις τον Βενιαμίν. Ἀθλητικῷ κλυστῆρι, τῷ πάλῳ λέγω, Πᾶν Βενιαμὶν ψυχικὸν κενοῖ βάρος. Eις τους εννέα Mάρτυρας. Ἐν τοῖς ὄνυξι κάλαμον δεδεγμένοι, Σφᾶς Μάρτυρας γράφουσιν ἄνδρες ἐννέα. Eις τους άλλους πολλούς Aγίους. Ζῴων ταμεῖα Μαρτύρων τὰ σαρκία, Μῦς ἐτρέφοντο, καὶ γαλαῖ ἐν τῷ βόθρῳ. Ο Άγιος ιερομάρτυρας Αυδάς, ο επίσκοπος της Περσίας και οι μαζί μ' αυτόν εορταζόμενοι Άγιοι Μάρτυρες έζησαν στα χρόνια του βασιλιά των Ρωμαίων Θεοδοσίου του Μικρού (408-450) και Ισδιγέρδου του βασιλιά των Περσών (399-420). Το έτος 412 ο Ισδιγέρδης κίνησε σκληρό διωγμό κατά των Χριστιανών, με την έξης αφορμή: ο Αυδάς, που ήταν στολισμένος με πολλά είδη αρετών, από ιερή αγανάκτηση, γκρέμισε τον ναό, στον όποιο οι Πέρσες λάτρευαν τη φωτιά. Όταν το έμαθε αυτό ο βασιλιάς από τους μάγους, έστειλε και έφεραν μπροστά του τον Αυδά. Στην αρχή κατηγόρησε με ηπιότητα την πράξη του και τον πρόσταξε να ξανακτίσει τον ναό. Ο Αυδάς...

 Γυμνόν συρέντα τον Mένανδρον εν πέτραις, Στολήν ο Xριστός ενδύει σωτηρίας. Ο Άγιος Μένανδρος γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Αιγύπτου και ήταν στρατιωτικός. Μαρτύρησε αφού τον έσυραν γυμνό, πάνω σε αιχμηρές πέτρες κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτου (361-363 μ.Χ.). (Στον Λαυριωτικό Κώδικα 170 η μνήμη του φέρεται κοινή μετά του Αγ. Σαβίνου (βλ. 16 Μαρτίου) την 28η Μαρτίου).

 Φυλή πεσούσα συγγενής διά ξίφους, Φύλα τροπούται των πεσόντων εκ πόλου. Οι Άγιοι Τριάντα οκτώ Μάρτυρες ήταν όλοι συγγενείς μεταξύ τους και μαρτύρησαν δια ξίφους.

Tον δε Στέφανον αστεφή πώς ελλίπω, Tον θαυματουργόν, ον στέφει Θεού χάρις; Ο Όσιος Στέφανος ο Θαυματουργός ήταν ασκητής και απεβίωσε ειρηνικά. Στον Παρισινό Κώδικα 1623 φ. 1436 βρίσκονται απομεινάρια της Ακολουθίας του. (Ορισμένα Μηνολόγια, τοποθετούν τη μνήμη του και την 28η Δεκεμβρίου). Ο Όσιος Στέφανος της Μαρ Σάμπα (725-794), του οποίου η μνήμη τιμάται στις 31 Μαρτίου, έζησε μια ήσυχη, ταπεινή και προσευχητική ζωή, αλλά η προσφορά του στους άλλους μέσω του στοχασμού και των έργων τον ανέδειξε σε υπόδειγμα αγιότητας και ειρήνης. Διακόνησε για μισό αιώνα στην κοινότητα της Μαρ Σάμπα, μιας μονής που ιδρύθηκε από τον Άγιο Σάββα τον 5ο αιώνα. Η μαρτυρία του για την ηρωική αρετή και την ανιδιοτελή αγάπη δείχνει τη θαυμαστή δύναμη της Θείας Χάρης να μεταμορφώνει και να εξυψώνει την καθημερινή ζωή. Ανιψιός του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, ενός από τους πιο λόγιους άνδρες της εποχής του, ο νεαρός Στέφανος εισήχθη στον μοναστικό βίο σε ηλικία δέκα ετών. Από τότε μέχρι την ηλικία των 24 ετών,...

  Ο Άγιος Ιωάννης (Ντανίλοβιτς), ο αποκαλούμενος Καλιτά, ήταν υιός του Αγίου Δανιήλ, πρίγκιπα της Μόσχας (τιμάται 4 Μαρτίου) και γεννήθηκε περί το έτος 1290 μ.Χ. Το όνομά του εμφανίζεται για πρώτη φορά στα λειτουργικά Μηναία του Νόβγκοροντ μεταξύ των ετών 1296 - 1297 μ.Χ., όπου διαβάζουμε, πως όταν οι κάτοικοι της πόλεως αυτής κάλεσαν τον πρίγκιπα Δανιήλ της Μόσχας να καταλάβει τον θρόνο της, αυτός τους έστειλε τον υιό του Ιωάννη. Πιθανόν, όχι αργότερα από το 1299 μ.Χ., ο Ιωάννης εγκαταλείπει το Νόβγκοροντ και επιστρέφει στην Μόσχα. Ο Άγιος Ιωάννης και ο γιός του Συμεών  Μετά τον θάνατο του πατέρα του, κατά το έτος 1303 μ.Χ., ο Ιωάννης υποχρεώθηκε αρχικά να στηρίξει τον αδελφό του Γεώργιο, τον οποίο και διαδέχθηκε αργότερα ως πρίγκιπας της Μόσχας, στην διαμάχη της μελλοντικής πρωτεύουσας με την ανταγωνίστρια πόλη Τβερ. Το θετικό αποτέλεσμα της διαμάχης, αποδιδόμενο στην πολιτική επιδεξιότητα του Ιωάννου, θα καθορίσει την οριστική επικράτηση της Μόσχας. Με μια πρώτη νίκη εναντί...

Στις 30 Μαρτίου 1980, απεβίωσε ο συντάκτης της εφημερίδα των Σερρών "Νέα Ελλάς" Μάριος Ρουσιάδης .

Ο Μάριος Ρουσιάδης γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1929 στη Θεσσαλονίκη. Το 1933, σε ηλικία τεσσάρων ετών, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στις Σέρρες, όπου και μεγάλωσε. ​ Το 1954, εργάστηκε ως συντάκτης στην εβδομαδιαία εφημερίδα των Σερρών «Νέα Ελλάς». Η εφημερίδα αυτή διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην τοπική ενημέρωση, καλύπτοντας πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά θέματα της εποχής. ​ Η συγγραφική του πορεία είναι εξίσου σημαντική. Ανάμεσα στα έργα του, εξέδωσε τα βιβλία διηγημάτων «Η πίκρα του ηλίου, το αίμα και η άβυσσος» και «Ο χθεσινός ουρανός». Εξέδωσε επίσης ποιητικές συλλογές, όπως «Το τραγούδι του Στρυμώνα» και «Τι θέλει η θύελλα στα παράθυρά μας». Το ιστορικό μυθιστόρημα «Το όραμα της λευτεριάς» ήταν ένα από τα σημαντικά του έργα, αναφέροντας τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τη χώρα. Ο Μάριος Ρουσιάδης απεβίωσε στη Θεσσαλονίκη στις 30 Μαρτίου 1980

Στις 30 Μαρτίου 1941, τελέστηκε θεία λειτουργία από τον Αρχιμανδρίτη του 70ού Συντάγματος Πεζικού Ιωαννικίου, παρουσία των ανδρών των φυλακίων Κιζ-Μπουνάρ και Δεμίρ-Καπού (κορυφογραμμή του Μπέλες), του Υποτομέα Ροδόπολης.

Στις 30 Μαρτίου 1940, α πολύονται από τον Ορφέα  για οικονομικούς λόγους,  η καθηγήτρια Μαρίκα Οικονόμου,  ο Χρήστος Σταματίου, ο κλητήρας Νίκος Καρπουζέλης, ο γραμματέας Δημήτρης Τζιούμπας και ο διευθυντής Αλέξανδρος Μπλενόβ.

 Στις 30 Μαρτίου 1935, έγινε η αίτηση Ελ. Σωτηριάδου για πρόσληψη ως γραφέα στον Ορφέα Σερρών

Φωτό αρχείου : Η Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου Σερρών «Ορφεύς» στο «Κρόνιο». Διευθυντής ο Αλέξανδρος Μπλενόβ, 3.5.1936. Αρχείο Γ. Αγγειοπλάστη Στις 30 Μαρτίου 1938, στις 8:30 το βράδυ, στο κινηματοθέατρο Κρόνιον των Σερρών, δόθηκε συναυλία του Ωδείου Σερρών υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρος Μπλενόβ, με τη συνεργασία των καθηγητών Κασάρα, Γεωργιάδη και Σταματίου, ενώ στο πιάνο συνόδευσε η Ρούλα Γκούμα.

​ Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 31/3/1932, Σελίδα: 1. Στις 30 Μαρτίου 1932, οι έμποροι και οι επαγγελματίες των Σερρών πραγματοποίησαν διήμερη απεργία και συλλαλητήριο  Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 31/3/1932, Σελίδα: 1. Ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία ανέφερε: Η τόσο επικίνδυνα αυξανόμενη οικονομική κρίση και η δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η αγορά μας ανάγκασαν τον εμπορικό και επαγγελματικό κόσμο των Σερρών να λάβει τις αποφάσεις που πήρε στη σύσκεψη της περασμένης Κυριακής, κλείνοντας τα καταστήματά του ως ένδειξη διαμαρτυρίας, προκειμένου με αυτόν τον τρόπο να εξαναγκάσει το κράτος να παράσχει το αιτούμενο μονοετές χρεωστάσιο, αφού και οι κατ' επανάληψη παρακλήσεις του για την αναθεώρηση της απόφασης που αφορούσε την μη παραχώρηση αναλόγων ευκολιών παρέμειναν αναπάντητες και δεν έτυχαν καμίας προσοχής. Έτσι, σε εκτέλεση των αποφάσεων της περασμένης Κυριακής, οι οποίες λήφθηκαν ομόφωνα από τα προεδρεία όλων των εμποροεπαγγελματικών οργανώσεων, άρχισ...

Από το 1835 λειτούργησαν στις Σέρρες ξεχωριστά σχολεία αρρένων και θηλέων, η Αλληλοδιδακτική Σχολή, το Παρθεναγωγείο και η Αστική Σχολή με πλήρες προσωπικό, από πέντε και πλέον διδασκάλους καθένα. Στις 29 Μαρτίου 1915 , πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του νυχτερινού σχολείου της πόλης των Σερρών, που φιλοξενούταν στο κτίριο της Αστικής Σχολής.  Παρόντες ήταν ο νομάρχης Δεδούσης, ο δήμαρχος Ακήλ βέης με το δημοτικό συμβούλιο και άλλες πολιτικές και στρατιωτικές αρχές, καθώς και ο επιθεωρητής της δημοτικής εκπαίδευσης, Δ. Αβραάμ, ο οποίος μίλησε για τα θετικά που θα πρόσφερε το νέο σχολείο στα παιδιά της εργατικής τάξης.  Από την επομένη μέρα άρχισαν τα μαθήματα υπό την εποπτεία του δασκάλου Γουρνέλη. 

Στις αρχές Ιουνίου 1914, η Γενική Συνέλευση των μελών του Συλλόγου «Ορφεύς συζήτησε και τελικά αποφάσισε τη μετατροπή του σε πολιτικό σωματείο. Έτσι, ο σύλλογος μετονομάστηκε σε Φίλιππος, με πρόεδρο τον Γεώργιο Σίμο. Το νέο σωματείο είχε σαφή πολιτική κατεύθυνση, καθώς εντάχθηκε στη βενιζελική παράταξη, υποστηρίζοντας τις θέσεις και τις πολιτικές του Ελευθερίου Βενιζέλου. Μαζί με την αλλαγή της φυσιογνωμίας του συλλόγου, όλη η ακίνητη περιουσία του πρώην Ορφέα πέρασε στη δικαιοδοσία του Φιλίππου, ενισχύοντας τη νέα του πορεία ως πολιτικός φορέας με ενεργό ρόλο στις τοπικές και εθνικές εξελίξεις. Στις 30 Μαρτίου 1915, το διοικητικό συμβούλιο του Πολιτικού Συλλόγου Σερρών Φίλιππος, που αποτελούνταν από εκπροσώπους επτά τμημάτων (επιστημόνων, βιομηχάνων, εμπόρων, επαγγελματιών, πωλητών άρτου και τροφίμων, εργατών και καπνεργατών, καθώς και γεωργών και καπνοπαραγωγών), συνεδρίασε με σκοπό να συμβάλει στην επίλυση των χρονιζόντων προβλημάτων της πόλης και των κατοίκων της. Παρόντες στη συνε...

Κατά την παρούσα Κυριακή, όπως προαναφέραμε, η Εκκλησία τιμά τον όσιο Ιωάννη τον Σιναΐτη, ο οποίος επονομάζεται και "Κλίμακος" , από το ομώνυμο ασκητικό του σύγγραμμα, το οποίο διαβάζεται καθ' όλη τη διάρκεια της Τεσσαρακοστής στα μοναστήρια. Η εορτή αυτή, καθώς και η μνήμη της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, που τιμάται την Ε' Κυριακή, θεωρούνται ότι ενσωματώνουν καλύτερα το νόημα της Τεσσαρακοστής, σε σύγκριση με τις προηγούμενες Κυριακές, κατά τις οποίες εορτάζονται γεγονότα και πρόσωπα που δηλώνουν την νίκη της Αλήθειας έναντι της πλάνης και της αίρεσης. Η εορτή του αγίου Ιωάννου μετατέθηκε στην τέταρτη Κυριακή των Νηστειών, από τον ακίνητο εορτολογικό κύκλο, καθώς η Εκκλησία τιμά την μνήμη του την 30η Μαρτίου. Η πρώτη αναφορά του εορτασμού του κατά την ημέρα αυτή εμφανίζεται σε χειρόγραφο της Ι. Μ. Μονής Βατοπαιδίου του 13ου αιώνα. Η εορτή αυτή εξακολουθεί να εμφανίζεται χειρόγραφα από τον 14ο αιώνα. Πριν τη μνήμη του αγίου Ιωάννου της "Κλίμακος", την Δ΄ ...

 Ἐπὶ κλίμαξι κλίμακας πυκνῶς, Πάτερ, Τὰς σὰς ἀρετὰς θείς, ἔφθασας πόλου μέχρι. Χαῖρεν Ἰωάννης τριακοστῇ ἐξαναλύων. Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας γεννήθηκε πιθανότατα το 523 μ.Χ. στη Συρία. Ήταν γιος πλούσιας και ευσεβούς οικογένειας. Σε νεαρή ηλικία, παρακολούθησε ανώτερο κύκλο μορφώσεως, ώστε να διακρίνεται ανάμεσα στους συνομήλικούς του. Εκείνος όμως, ενδιαφερόταν περισσότερο για την προσευχή, τις θεολογικές μελέτες, την συγγραφική εργασία και την άσκηση.  Πήγε στο Όρος Σινά, κοντά στον φημισμένο αναχωρητή Μαρτύριο, ο οποίος καθοδήγησε πνευματικά τον νεαρό Ιωάννη. Μετά από τέσσερα χρόνια άσκησης, εκάρη μοναχός ενώ η φήμη των αρετών και της σοφίας του είχε ευρύτερα διαδοθεί. Γι' αυτό πολλοί μοναχοί και λαϊκοί, αλλά και αξιωματούχοι έρχονταν στη Μονή για να ζητήσουν τη συμβουλή του. Είχε και το χάρισμα της θαυματουργίας. Λόγω της διαβίωσής του στην Ιερά Μονή Σινά ονομάζεται και Σιναΐτης. Μετά το θάνατο του ηγούμενου της Μονής και κατόπιν απαιτήσεως των αδελφών δέχθηκε να γίνει ...

Δέχου στεφάνους εκ Θεού Ζαχαρία, Ως Iεράρχης και αθλητής Kυρίου. Από το 1645 έως το 1670, η Βενετία πολεμούσε με τους Οθωμανούς Τούρκους και, όταν υπογράφτηκε η ειρήνη το 1670, αναγκάστηκε να επιστρέψει πολλές από τις ελληνικές περιοχές που είχαν κατακτηθεί. Ωστόσο, το 1684, η Βενετία εντάχθηκε στην Τρίτη Ιερή Συμμαχία με την Πολωνία και την Αυστρία, για να πολεμήσει και πάλι τους Οθωμανούς, προσπαθώντας να ανακτήσει κάποια από τα χαμένα εδάφη. Συνεπώς, οι Οθωμανοί ήταν πολύ υποψιασμένοι και καχύποπτοι με οποιονδήποτε είχε σχέση με τους Βενετούς. Αυτό ίσχυε ιδιαίτερα για τους κατοίκους της Πελοποννήσου, πολλές από τις παραθαλάσσιες πόλεις της οποίας η Βενετία είχε κάποτε υπό τον έλεγχό της. Το 1684, ο Μητροπολίτης Ζαχαρίας Κορίνθου, ο οποίος γεννήθηκε στην επαρχία Άρτας, κατηγορήθηκε αδίκως από μερικούς Τούρκους για την αποστολή μυστικών μηνυμάτων στους Βενετούς. Ο Μητροπολίτης συνελήφθη αμέσως, βασανίστηκε και του πέρασαν αλυσίδες. Όταν τον έφεραν μπροστά στον καδή, του ζήτησαν να αρ...

Ἐν οὐρανοῖς σύνεστιν ἀθλητῇ Τέκνῳ, Ἀθλητομήτωρ καλλίτεκνος Εὐβούλη. Η Αγία Ευβούλα έζησε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (286-305) και ήταν από την πόλη Νικόπολη. Ήταν σύζυγος ενός Έλληνα ειδωλολάτρη ονόματι Ευστόργιου, ενώ η ίδια προερχόταν από οικογένεια Χριστιανών.  Από αυτήν γεννήθηκε ο Άγιος Παντελεήμων, τον οποίο μεγάλωσε με σκοπό να αγαπήσει τον Θεό. Εκοιμήθη εν ειρήνη, και ο μαρμάρινος τάφος της βρίσκεται σήμερα στη Σπηλιά των Μάγων κάτω από τη Μονή του Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχη, ανατολικά της Βηθλεέμ, μαζί με τους τάφους άλλων 35 διακεκριμένων Αγίων. Λειτουργικά κείμενα  Απολυτίκιον εν τω Πλαγιοτέταρτω Ήχῳ Ἀς ὑμνήσωμεν μετὰ χαρμονῆς τροπαρίων τὴν Ἁγίαν Εὐβούλαν, μητέρα τοῦ προστάτου ἡμῶν Παντελεήμονος. Αὕτη ἐγέννησεν τὸν ὑπερασπιστὴν ἡμῶν, δόξαν τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ἀναργύρων ἰατρῶν, καὶ ταχύ θεραπευτὴν πάντων. Κοντάκιον ἐν τῷ Τρίτῳ Ήχῳ Ἀς συγκεντρωθῶμεν πάντες σήμερον καὶ ἀς ἐορτάσωμεν μετὰ χαρᾶς τὴν μητέρα τοῦ προστάτου ἡμῶν, τὴν Ἁγία...

Ο Άγιος Σωφρόνιος, κατά κόσμος Στέφανος Κρισταλέφσκιυ, γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 1703 μ.Χ. στην Ουκρανία, κοντά στην περιοχή του Τσέρνιγκωφ, από ευσεβείς γονείς. Από την παιδική του ηλικία αγάπησε την Εκκλησία και το μοναχικό βίο. Ανέπτυξε σπουδαία ιεραποστολική δράση και εξελέγη Επίσκοπος της πόλεως Ιρκούτσκ. Ο Άγιος Σωφρόνιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1771 μ.Χ., κατά την Δευτέρα ημέρα του Πάσχα. Ενώ αναμενόταν η απόφαση της Ιεράς Συνόδου περί του ενταφιασμού του ιερού λειψάνου, η σορός του παρέμεινε άταφη επί έξι μήνες, χωρίς να υποστεί την παραμικρή αλλοίωση.  Το γεγονός αυτό, καθώς και η φήμη του αυστηρού ασκητικού του βίου, προσείλκυσαν πλήθη πιστών, οι οποίοι προσκυνούσαν το ιερό λείψανο ως σκήνωμα Αγίου του Θεού. Τα ιερά λείψανα του Αγίου διασώθηκαν θαυματουργικά από την πυρκαγιά που κατέστρεψε ολοσχερώς τον καθεδρικό ναό του Ιρκούτσκ στις 18 Απριλίου 1917 μ.Χ. και επιτελούν πλήθος θαυμάτων. Η ανακήρυξη της αγιοποιήσεώς του έγινε από τη Ρωσική Εκκλησία στις 23 Απριλίου ...

Χόρευε Ῥόδος πρεσβείαις φρουρουμένη, Τῶν σῶν Ἁγίων, οὓς στεφάνωσον ὕμνοις. «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη ἐπιτελοῦμεν πάντων τῶν ἐν Ῥόδῳ Ἁγίων, ἤτοι, τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων Παύλου (29 Ιουνίου) καὶ Σίλα (30 Ιουλίου)· τῶν Ἱεραρχῶν Εὐφροσύνου, Ἑλλανίκου, Θεοδοσίου καὶ Ἰσιδώρου· τῶν Μαρτύρων Φανουρίου τοῦ νεοφανοῦς (27 Αυγούστου), Κλήμεντος καὶ Ἀγαθαγγέλου (23 Ιανουαρίου)· τῶν Νεομαρτύρων Εὐθυμίου Ἐπισκόπου αὐτῆς γενομένου (9 Αυγούστου), Κυρίλλου τοῦ Λουκάρεως Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (27 Ιουνίου), Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου (14 Νοεμβρίου), Νικήτα τοῦ Νισυρίου (21 Ιουνίου) καὶ Μαλαχία τοῦ Λινδίου (29 Σεπτεμβρίου), καὶ τοῦ Ὁσίου Μελετίου, τοῦ ἐν Ὑψενῇ (12 Φεβρουαρίου).» Η εορτή της ιεράς Συνάξεως πάντων των εν Ρόδω Αγίων θεσπίστηκε και τελέσθηκε για πρώτη φορά στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου το έτος 2009 μ.Χ., όπου και κατ’ έτος τελείται. Την ίδια ημέρα τελείται και τι μνημόσυνο των αοιδίμων Μητροπολιτών Ρόδου, των κεκοιμημένων Ιερέων, Διακόνων ...

Λέων πατάσσει σε Προφήτα Kυρίου, Ως παραβάντα τον λόγον του Kυρίου. Ο Προφήτης Ιωήλ (Ιωήλ κατά την Β΄Παραλειπομένων (Θ΄29), Ιωάδ κατά μερικούς συναξαριστές) καταγώταν από τον Ιούδα (Γ΄Βασιλ. 10). Αυτός λοιπόν στάλθηκε από τον Θεό προς τον βασιλιά Ιεροβοάμ για να ελέγξει αυτόν για τις δαμάλεις (Γ΄Βασιλ. ιγ΄,2). Όταν δε άπλωσε το χέρι του ο Ιεροβοάμ για να κρατήσει τον προφήτη, ξεράθηκε το χέρι του και αποκαταστάθηκε πάλι δια της προσευχής του προφήτου. Επειδή όμως ο προφήτης πήρε εντολή από τον Θεό να μη φάει και πιει, αυτός έφαγε παραπλανηθείς από τον ψευδοπροφήτη Ενβέ. Γι' αυτό κατασπαράχθηκε, για την παρακοή του, από ένα λιοντάρι, χωρίς όμως το θηρίο να φάει το σώμα του. Τάφηκε δε κοντά στον τάφο του πλανήσαντος αυτόν ψευδοπροφήτου Ενβέ. Ο προφήτης Ιωήλ που τη μνήμη του γιορτάζουμε την 19η Οκτωβρίου είναι άλλος Σύμφωνα με το Ορθόδοξο Συναξάρι , στις 30 Μαρτίου τιμούμε τη μνήμη ενός προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης, που αναφέρεται απλά ως «άνθρωπος του Θεού» στο Γ' Βασιλέων 13, αν...