ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Το Fractio Panis (στα ελληνικά: «Κλάση του Άρτου») είναι το όνομα μιας τοιχογραφίας που βρίσκεται στο Ελληνικό Παρεκκλήσι (Capella Greca) στις Κατακόμβες του Αγίου Πρίσκιλλα, στη Via Salaria Nova της Ρώμης. Η τοιχογραφία απεικονίζει επτά πρόσωπα γύρω από ένα τραπέζι — πιθανόν όλες γυναίκες, όπως δείχνουν τα μακριά φορέματα (τα ανδρικά δεν έφταναν ως τις γάμπες), το πέπλο και τα μαλλιά τους που είναι όλα μαζεμένα ψηλά. Ωστόσο, το Βατικανό θεωρεί ότι πρόκειται για έξι άνδρες και μία γυναίκα. Όπως και όλος ο διάκοσμος του παρεκκλησίου, έτσι και αυτή η τοιχογραφία χρονολογείται στο πρώτο μισό του 2ου αιώνα μ.Χ. Βρίσκεται επάνω στο τόξο, ακριβώς πάνω από τον ταφικό βωμό, εκεί όπου τελούνταν η Θεία Ευχαριστία. Η ανακάλυψη Η συγκεκριμένη τοιχογραφία καλύφθηκε τυχαία από στρώμα σταλαγμιτών, και έτσι διέφυγε της προσοχής των πρώτων ερευνητών των κατακομβών. Το 1893, ο Ιησουίτης ιστορικός τέχνης Joseph Wilpert, μέλος μιας ομάδας νέων μελετητών που ακολουθούσαν τον De Rossi, υποψιάστηκε πως η ορο...

Εἰς τὸν Ἱερὸν Νιπτήρα Νίπτει Μαθητῶν ἑσπέρας Θεὸς πόδας, Οὗ ποῦς πατῶν ἦν εἰς Ἐδὲμ δείλης πάλαι. Εἰς τὸν Μυστικον Δεῖπνον Διπλοῦς ὁ Δεῖπνος· Πάσχα γὰρ νόμου φέρει, Καὶ Πάσχα καινόν, Αἷμα. Σῶμα Δεσπότου. Εἰς τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχὴν Προσεύχῃ· καὶ φόβητρα, θρόμβοι αἱμάτων, Χριστέ, προσώπου, παραιτούμενος δῆθεν Θάνατον, ἐχθρὸν ἐν τούτοις φενακίζων. Εἰς τὴν Προδοσίαν Τί δεῖ μαχαιρῶν, τί ξύλων λαοπλάνοι, Πρὸς τὸ θανεῖν πρόθυμον εἰς Κόσμου λύτρον. Κατά τη Μεγάλη Πέμπτη επιτελούμε ανάμνηση: Της νίψεως των ποδών των Αποστόλων υπό του Κυρίου, Του Μυστικού Δείπνου, δηλαδή της παραδόσεως σ' εμάς υπό του Κυρίου του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς τον Πατέρα Του και της προδοσίας του Κυρίου υπό του Ιούδα. Εκείνο το βράδυ της Πέμπτης, πριν ν' αρχίσει το δείπνο ο Ιησούς σηκώνεται από το τραπέζι, αφήνει κάτω τα ιμάτιά του, βάζει νερό στο νιπτήρα και τα κάνει όλα μόνος Του, πλένοντας τα πόδια των Μαθητών Του. Με τον τρόπο αυτό θέλει να δείξει σ' όλους ό...

Eις τον Συμεών. Ἐπίσκοπόν σε, Συμεών, ἐγὼ μέγαν, Ἐκ δὲ ξίφους μέγιστον ἀθλητὴν ἔγνων. Eις τον Aυδελλάν. Ἄρκτου τὸ δεινὸν Αὐδελλᾶς ἔδυ στόμα, Βδέλλης ἀπλήστου τοῦ Σατᾶν φυγὼν στόμα. Eις τον Γοθαζάτ. Ἐπιτραπέντος τοῦ θύειν ἢ τεθνάναι, Θανεῖν Γοθαζὰτ εἵλετο τμηθεὶς ξίφει. Eις τον Φουσίκ. Τὸ δέρμα Φουσὶκ ἐκδεδάρθω μου λέγει, Χιτὼν ὑφανθεὶς τοῦ Σατανᾶ τῇ κρόκῃ. Eις τους εκατόν πεντήκοντα. Τέμνουσιν ἀνδρῶν τριπλοπεντηκοντάδα, Τὴν τριπρόσωπον προσκυνοῦσαν οὐσίαν. Eις τους χιλίους. Πίπτουσι Περσῶν ἀμφὶ χιλίους ξίφει, Ἰδὼν ἔφης ἂν Παῦλε, Μαρτύρων νέφος. Ἑβδομάτῃ Συμεὼν δεκάτῃ ἀπὸ αὐχένα τμήθη. Στην Περσία υπήρχε χριστιανική κοινότητα, που οι άνθρωποι της είχαν αμεμπτή ζωή και μεγάλη αυταπάρνηση, έτοιμοι να θυσιαστούν για το όνομα και τη δόξα του Χριστού. Καρδιά αυτής της κοινότητας ήταν ο επίσκοπος Συμεών, παράδειγμα χριστιανικής ζωής. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Συμεών έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως των Περσών Σαβωρίου και ήταν προϊστάμενος των Εκκλησιών Κτησιφώντος και Σαλήκ (στη Σελευκεία). Οι ...

Γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας το 1731 μ.Χ. από γονείς που κατάγονταν από το γένος των διάσημων Νοταράδων. Το όνομα του πατέρα του ήταν Γεώργιος (ή Γεωργαντάς) και της μητέρας του, Αναστασία. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Μιχαήλ. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στην πατρίδα του, αλλά είχε μεγάλο ζήλο στη μοναχική ζωή. Έτσι κρυφά από τους γονείς έφυγε για το Μέγα Σπήλαιο. Ο πατέρας του όμως τον ανακάλυψε και τον οδήγησε πίσω στο σπίτι, οπού συνεχώς μελετούσε. Όταν κάποιο καιρό η Κόρινθος είχε έλλειψη διδασκάλου, ανέλαβε αυτός δωρεάν τη διδασκαλία των νέων. Σαν δάσκαλος διέπρεψε και αγαπήθηκε για τη σεμνότητα της ζωής του από τους Κορινθίους, που μετά τον θάνατο του επισκόπου τους Παρθενίου (1764 μ.Χ.) πρότειναν στον Πατριάρχη Σαμουήλ σαν διάδοχο του τον Μακάριο, λαϊκό τότε, και έτσι ανυψώθηκε στο θρόνο της Κορίνθου. Αλλά όταν άρχισε ο Ρωσσοτουρκικός πόλεμος (1768 μ.Χ.), ο Μακάριος, αναγκάσθηκε να καταφύγει με την οικογένεια του στη Ζάκυνθο και από 'κει στην Ύδρα, όπου ησύχαζε σε ...

Θνῄσκων τὶ κράζεις; Σῶτερ, ἠγάπησά σε. Ἀλλ' ἠγαπήθης, Ἀγαπητέ, καὶ πλέον. Υπήρξε 58ος στη σειρά των Πάπων της Ρώμης και κλήθηκε στον ποντιφικό θρόνο το 535 μ.Χ. Ήταν ασκητικός τύπος και άνθρωπος μεγάλης αρετής. Για την αίρεση των μονοφυσιτών πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου καθήρεσε τον Πατριάρχη Άνθιμο Α' από την Τραπεζούντα, για τα όχι καλά φρονήματα του, και με σύνοδο υπό την προεδρία του ανέδειξε Πατριάρχη τον Πρεσβύτερο Μήνα, κληρικό ευσεβέστατο και Ορθόδοξο. Στην Κωνσταντινούπολη έτυχε μεγάλης υποδοχής από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό, τον κλήρο και τον λαό. Στους Συναξαριστές βρίσκουμε και τις εξής διηγήσεις γι' αυτόν: Ότι κατά το ταξίδι του, σ' ένα Ελληνικό λιμάνι βρήκε κάποιο άνθρωπο άλαλο από τη γέννηση του και ανίκανο να βαδίζει. Το θέαμα ήταν ελεεινό και η καρδιά του Πάπα Αγαπητού ελέησε τον πάσχοντα.  Μόνο με την αφή του, του απόδωσε την υγεία των ποδιών του, κατόπιν έβαλε στο στόμα του τη θεία Κοινωνία και έλυσε και τα δεσμά της γλώσσας του. Άλλο θαύμα έκαν...

Ο Όσιος Ζωσιμάς, ο μεγάλος ασκητής του Ρωσικού Βορρά, υπήρξε ηγούμενος και ιδρυτής του κοινοβιακού μοναχισμού στο νησί Σολόφκι.  Γεννήθηκε στην επαρχία του Νόβγκοροντ, στο χωριό Τολβούι κοντά στη λίμνη Ονέγκα. Από τα παιδικά του χρόνια μεγάλωσε με ευσέβεια και μετά τον θάνατο των γονέων του, Γαβριήλ και Βαρβάρας, μοίρασε την περιουσία του και εκάρη μοναχός. Ο πόθος του να βρει ένα ερημικό μέρος για να μονάσει, τον οδήγησε στις ακτές της Λευκής Θάλασσας και στο Δέλτα του ποταμού Σουμ. Εκεί συνάντησε τον Άγιο Γερμανό (τιμάται 30 Ιουλίου), ο οποίος του είπε για ένα ερημικό νησί, όπου είχε περάσει έξι χρόνια μαζί με τον Άγιο Σαββάτιο (τιμάται 27 Σεπτεμβρίου). Περί το έτος 1436, οι Όσιοι Ζωσιμάς και Γερμανός διέσχισαν τη θάλασσα και εγκαταστάθηκαν στα νησιά Σολόφκι. Εκεί ο Όσιος Ζωσιμάς είδε ένα όραμα: είδε μια όμορφη εκκλησία στον ουρανό. Με τα χέρια τους οι μοναχοί έχτισαν κελλιά και παράλληλα άρχισαν να καλλιεργούν και να σπέρνουν τη γη. Κάποτε, στο τέλος του φθινοπώρου, ο Άγιος Γερμ...

Ἂν οὐκ ἔγνως τὶς ἐστιν ὁ φλογὸς μέσον, Γνώσῃ λαλοῦντος, Ἀδριανέ, καρτέρει. Ο Άγιος Αδριανός (Άγιος Αδριανός της Κορίνθου) κατά την περίοδο της βασιλείας του αυτοκράτορα Δεκίου (249–251), επειδή αρνήθηκε να εγκαταλείψει την πίστη του Χριστού, φυλακίστηκε από τους ειδωλολάτρες. Εκεί υποβλήθηκε σε πολλές στερήσεις και βασανισμούς, για να δαμάσουν το φρόνημα του. Όταν νόμισαν ότι η σταθερότητα του θα είχε πλέον πέσει, τον έβγαλαν από τη φυλακή και τον διέταξαν να προσφέρει θυσία στους θεούς των ειδώλων. Ο Αδριανός όχι μόνο δε δέχτηκε, αλλά αντίθετα, εξοργισμένος μπροστά στην επιμονή του άρχοντα ειδωλολάτρη, και στις βρισιές, που εξεστόμιζε κατά του Χριστού, καθώς ήταν κοντά στο βωμό, έτρεξε και τον γκρέμισε μαζί με τη φωτιά και τα σφάγια που είχε πάνω του. Έκπληκτος ο άρχοντας μπροστά στην ενέργεια του Αδριανού, έδωσε σύνθημα άγριας επίθεσης κατά του Αγίου. Κτυπήματα αλλεπάλληλα με σιδερόβεργες και πέτρες, οπουδήποτε τον έβρισκαν, τον έκαναν αιμόφυρτο. Το πρόσωπο και το κεφάλι του, γέμισαν...

Ο Άγιος Αζάτ  ( Azad /  Asatus), ήταν ευνούχος του βασιλιά των Περσών Σαβωρίου, πλούσιος και πολύ αγαπητός από τον βασιλιά για την αφοσίωση του σ' αυτόν. Ομολόγησε τον Χριστό και υπέστη μαρτυρικό θάνατο, μαζί με χίλιους άλλους μάρτυρες. Αλλά τόσο μετάνιωσε ο βασιλιάς για τον θάνατο του πιστού και αγαπητού ευνούχου του, ώστε διέταξε την παύση του διωγμού κατά των χριστιανών. Azad eunuchus cum soc. mm. in Perside, † 340. - Apr. 7 → "Αζάδ, ευνούχος, με συντρόφους μάρτυρες στην Περσία, τελείωσε το μαρτύριό του το 340 μ.Χ., στις 7 Απριλίου." ܒܫܢܬ ܬܠܬܝܢ ܘܬܪܬܝܢ ܕܫܒܘܪ ܡܠܟܐ → "Το έτος τριάντα και δύο του βασιλέως Σαπώρ" (πιθανώς ο Σαπώρ Β΄, βασιλιάς των Σασσανιδών) ܒܐܝܪܚ ܢܝܣܢ ܒܗ ܒܗܢܐ ܝܘܡܐ → "στον μήνα Νισάν, αυτή την ημέρα" .PASSIO. Inc ܢܦܩ ܦܘܩܕܢܐ 124 → "Μαρτύριο. Αρχή: 'Εκδόθηκε διαταγή' (γραμμή 124)" Μαρτύρησε μία εβδομάδα μετά τον Συμεών Βαρ Σαββαέ, στην πύλη του παλατιού της Κάρκα δ-Λεντάν, στις  7 Απριλίου  340 μ.Χ. (σύμφωνα με τον  Jean ...

Ο Όσιος Παΐσιος, κατά κόσμον Προκόπιος Γκρηγκόρεβιτς-Ζαρόσκιυ, γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου 1821 στην πόλη Λούμπνα της επαρχίας Πολτάβα. Σπούδασε στο εκκλησιαστικό σχολείο του Κίεβο-Ποντόλσκιυ και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μελέτη της Αγίας Γραφής και των Βίων των Αγίων. Από νωρίς στην καρδιά του καλλιεργήθηκε ο πόθος για τη μοναχική πολιτεία. Έτσι εισήλθε στη μονή της Λαύρας του Κιέβου και εκάρη μοναχός, παίρνοντας το όνομα Παΐσιος. Αγωνίσθηκε τον καλό αγώνα ακολουθώντας την οδό της σαλότητος και φθάνοντας τα υψηλά ασκητικά κατορθώματα. Ο Όσιος Παΐσιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1893.

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Ανίκητος καταγόταν από την πόλη Έμεσα της Συρίας και ήταν Επίσκοπος Ρώμης κατά τα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ. (155 - 166 μ.Χ.). Προς τον Επίσκοπο Ανίκητο ήλθε ο Άγιος Πολύκαρπος, Επίσκοπος Σμύρνης (τιμάται 23 Φεβρουαρίου), για τον καθορισμού του χρόνου του εορτασμού του Πάσχα. Όπως είναι γνωστό, οι Εκκλησίες της Μικράς Ασίας εόρταζαν το Πάσχα στις 14 του μηνός Νισσάν, σε οποιαδήποτε ημέρα και αν έπεφτε αυτό. Αντίθετα οι άλλες Εκκλησίες δεν εόρταζαν καθόλου το Πάσχα, αλλά αρκούνταν στο εβδομαδιαίο κατά Κυριακήν εορτασμό της Αναστάσεως, τονίζοντας ασφαλώς περισσότερο τον εορτασμό της πρώτης Κυριακής μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας. Επειδή λόγω της διαφοράς αυτής η Εκκλησία της Ρώμης τηρούσε αυστηρή στάση έναντι των Μικρασιατών, ο Άγιος Πολύκαρπος αναγκάσθηκε να μεταβεί στη Ρώμη, για να διευθετήσει με τον Επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο το ζήτημα αυτό και άλλα δευτερεύοντα θέματα. Ο Άγιος Ανίκητος μαρτύρησε το έτος 166 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου (161 - 180 μ.Χ....

Ο Άγιος Εφραίμ ήταν υιός του πρίγκιπα της πόλεως Κάρτλη και μαθητής του Οσίου Γρηγορίου του Χαντζτέλι (τιμάται 6 Οκτωβρίου). Διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Αζκουρίας (της ανατολικής Γεωργίας) κατά τα έτη 845 - 885 μ.Χ. και κοιμήθηκε με ειρήνη. Ο Άγιος Εφραίμ ο Μέγας από την Ατσκούρη — μία από τις σημαντικότερες μορφές της Γεωργιανής Εκκλησίας των 8ου και 9ου αιώνων — ήταν μαθητής και σύντροφος του Αγίου Γρηγορίου του Χαντζτά. Καθ’ οδόν από την Κλαρτζέτι (νότια Γεωργία) προς την Αμπχαζία (βορειοδυτικά), ο Άγιος Γρηγόριος συνάντησε τον νεαρό Εφραίμ και διέκρινε αμέσως σ’ αυτόν έναν ομόψυχο σύντροφο και μελλοντικό θαυματουργό και επίσκοπο της Ατσκούρης. Ο Γρηγόριος υποσχέθηκε να πάρει τον νεαρό ως μαθητή του. Καθώς επέστρεφε στην Κλαρτζέτι, ο Άγιος Γρηγόριος συνόδευσε τον Εφραίμ και έναν ακόμη νέο, τον Αρσένιο, μελλοντικό Καθολικό (Πατριάρχη) της Γεωργίας. Ανέθεσε την ανατροφή αυτών των δύο αγίων νέων στους πνευματικούς του υιούς, Χριστόφορο και Θεόδωρο. Οι αδελφοί της Μονής Χαντζτά αντιτάχθηκαν...

Ο Άγιος Αλέξανδρος του Σβιρ εκοιμήθη στις 30 Αυγούστου 1533. Τα άφθαρτα λείψανά του μετακομίστηκαν το 1641 κατά την ανακατασκευή του Καθεδρικού Ναού της Μεταμορφώσεως. Τα άγια λείψανα του Αγίου αφαιρέθηκαν από τη Μονή του Σβιρ από τους Μπολσεβίκους στις 20 Δεκεμβρίου 1918, μετά από αρκετές ανεπιτυχείς προσπάθειες για την κατάσχεσή τους. Ακολούθησε μια διαβόητη εκστρατεία για την εξάλειψη των λειψάνων των αγίων, η οποία διήρκεσε από το 1919 έως το 1922. Πολλά λείψανα Ρώσων αγίων εκλάπησαν και υποβλήθηκαν σε «επιστημονική εξέταση» ή εκτέθηκαν σε αντιθρησκευτικά μουσεία. Ορισμένα καταστράφηκαν ολοσχερώς. Ελπίζοντας να αποδείξουν ότι τα λείψανα ήταν πλαστά, οι Σοβιετικοί διεξήγαγαν πολυάριθμες εξετάσεις. Ωστόσο, τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν ότι τα λείψανα ήταν γνήσια. Τελικά, τα άγια λείψανα στάλθηκαν στη Στρατιωτική Ιατρική Ακαδημία της Πετρούπολης, όπου παρέμειναν για σχεδόν ογδόντα χρόνια. Η δεύτερη ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Αλεξάνδρου πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 1997. Τα ...

  Ο Άγιος Δοννάν (Donnan) ήταν μοναχός και μαρτύρησε μαζί με την συνοδεία του το 618 μ.Χ. στο νησάκι Eigg της Σκωτίας. Ο Άγιος Δοννάν του Έγκα, στις Σκωτικές Νήσους, θεωρείται ότι καταγόταν αρχικά από την Ιρλανδία. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, προσπάθησε να εισαγάγει τον Χριστιανισμό στους Πίκτους της βορειοδυτικής Σκωτίας. Οι ειδωλολάτρες Κέλτες αποδέχονταν τους ιεραποστόλους, ακόμη και όταν δεν αποδέχονταν τη θρησκεία τους, κάτι που αποδεικνύεται από την παρουσία παγανιστικών και χριστιανικών συμβόλων δίπλα-δίπλα στις μεγάλες πέτρες των Πίκτων. Ο Άγιος Δοννάν κατατάσσεται ανάμεσα στους σημαντικότερους Κέλτες αγίους. Ο Δοννάν και οι συνασκητές του υπέστησαν ένα από τα φρικτότερα μαρτύρια στο νησί Έγκα. Αυτός και πενήντα δύο από τους ακολούθους του σφαγιάστηκαν μέσα στην τράπεζα του μοναστηριού. Οι μοναδικές άλλες περιπτώσεις μαρτυρίου που καταγράφονται εκείνη την εποχή είναι αυτές του Αγίου Κωνσταντίνου. Δυστυχώς, η μεσαιωνική βιογραφία του Αγίου Δοννάν έχει χαθεί και οι λίγες π...

 Στις 16 Απριλίου 1937, πραγματοποιήθηκε συναυλία του Ωδείου Σερρών στην αίθουσα του Κρονίου.

Στις 16 Απριλίου 1933, στον κινηματογράφο Πάνθεον των Σερρών προβλήθηκε η ταινία "Romance of the Rio Grande" (Μανουελίτα), ενώ στο Κρόνιον των Σερρών η ταινία (Έτσι κάνουν όλες) με τον Adolphe Menjou "Romance of the Rio Grande" (επίσης: "En kärleksnatt vid Rio Grande") είναι μια αμερικανική ταινία του 1929 με ήχο (όλες οι συνομιλίες), προ-Κώδικα, σε ύφος γουέστερν και μουσική, σκηνοθετημένη από τον Άλφρεντ Σάντελ και με πρωταγωνιστές τους Γουόρνερ Μπάξτερ, Μόνα Μαρίς, Μέρι Ντάνκαν και Αντόνιο Μορένο. Παραγωγή και διανομή της ταινίας ανέλαβε η Fox Film Corporation, η οποία κυκλοφόρησε και μια εκδοχή με ήχο (Movietone) αλλά και μια σιωπηλή εκδοχή. Ηθοποιοί Γουόρνερ Μπάξτερ ως Πάμπλο Γουόρτον Κάμερον Μόνα Μαρίς ως Μανουέλιτα Μέρι Ντάνκαν ως Κάρλοττα Αντόνιο Μορένο ως Χουάν Ρόμπερτ Έντισον ως Ντον Φερνάντο Αγκοστίνιο Μποργκάτο ως Βιντσέντε Άλμπερτ Ρόκαρντι ως Πατέρας Μιγκέλ Τσαρλς Μπάιερ ως Ντικ Ρίβερς Μάτζελ Κόλμαν ως Ντόρι Γουέιν Μέριλ Μακόρμικ ως Λούκα

Εφημερίδα Εμπρός. Φύλλο: 17/4/1928, Σελίδα: 2 Στις 16 Απριλίου 1928, άρχισε το Κ΄ Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ανδρών όπου ο Μπεκίαρης πήρε 3 μετάλλια (2η θέση στα 5000 μ. με 16.33.4, 1η θέση στα 10.000 μ. 35.31.2 και 1η θέση στον Μαραθώνιο με 3:13.24.4)/ Το Κ΄ Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ανδρών 1928 διεξήχθη στην Αθήνα, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, τη λαμπροβδομάδα, στις 16 & 17 (Δευτέρα-Τρίτη), 20 & 22 Απριλίου (Παρασκευή και Κυριακή). Διάρκεσε τέσσερις ημέρες και συνδυάστηκε με τα πρωταθλήματα αθλοπαιδιών (βόλεϊ, μπάσκετ), πάλης, άρσης βαρών και επιδείξεις γυμναστικής που υπάγονταν τότε στον ΣΕΓΑΣ. Σημείωσε μεγάλη επιτυχία, αφού μετείχαν 250 περίπου αθλητές από σωματεία από πολλές πόλεις της Ελλάδας. Πολυνίκης σύλλογος αναδείχθηκε και πάλι ο Εθνικός Γ.Σ. Τη χρονιά αυτή δεν διεξήχθη το Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανώμαλου δρόμου ανδρών. Χρονικό των αγώνων Οι Πανελλήνιοι αγώνες στίβου του 1928 συνοδεύτηκαν από την ταυτόχρονη διεξαγωγή των πρώτων πανελλήνιων πρωταθλημάτων μπάσκε...

Στις 16 Απριλίου 1928, π ραγματοποιήθηκε συναυλία της συμφωνικής ορχήστρας του Ωδείου Δράμας η οποία αποτελούνταν από  52 όργανα  στην αίθουσα του Ορφέας Σερρών.

Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Φύλλο 30 Αυγούστου 1927, σελ. 1 Στις 30 Αυγούστου 1927, έγινε η εγγραφή στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης του Διατάγματος του Προέδρου της Δημοκρατίας για την μετονομασία οικισμών του Νομού Σερρών. ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ Σχετικά με τη μετονομασία κοινοτήτων και συνοικισμών – ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Λαμβάνοντας υπόψη τα άρθρα 1 και το από 17 Σεπτεμβρίου 1926 Νομοθετικό Διάταγμα «σχετικά με τη μετονομασία συνοικισμών, πόλεων ή κωμών», και έπειτα από πρόταση του Υπουργού Εσωτερικών, βασισμένη σε γνωμοδότηση της Επιτροπής Τοπωνυμιών της Ελλάδας, εγκρίνουμε οι παρακάτω κοινότητες και οι συνοικισμοί τους να μετονομαστούν ως εξής: Α΄. Νομός Σερρών Υποδιοίκηση Σερρών Ο συνοικισμός Αρναούτ Μαχαλά της κοινότητας Γενή Μαχαλά μετονομάζεται σε Ιτεοχώρι . Η κοινότητα Δοδίστα μετονομάζεται σε Παππών , και ο συνοικισμός Δοβίστα σε Παππάς . Η κοινότητα Άνω Νούσκα μετονομάζεται σε Άνω Δαφνούδι , και ο ομώνυμος συνοικισμός επίσης. Η κοινότητα Ερνίκιοϊ μετονομάζεται σε Ποντισμένο , ό...