ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Σημειοποιόν και θανών Aνούβ χάριν, Tοις ζώσιν ως ζων μέχρι δεύρο δεικνύει. Ο Όσιος Ανούβ ο σημειοφόρος ήταν από τους διάσημους ασκητές της ερήμου, του οποίου σοφά αποφθέγματα βρίσκονται στο Λαυσαϊκό και στον Εύεργετινό. Ο Όσιος ήταν ένας από τους επτά αδελφούς του Ποιμένα, των οποίων οι λόγοι καταλαμβάνουν σημαντική θέση στα «Απόφθεγματα». Τρεις από τους αδελφούς, ο Άνουβ, ο Παΐσιος και ο Ποιμένας, έζησαν μαζί αρχικά στη Σκήτη, με τον Ποιμένα ως ηγέτη τους. Μετά την πρώτη καταστροφή της Σκήτης (407-8 μ.Χ.), έφυγαν με τους υπόλοιπους αδελφούς τους προς την Τερενούθι, όπου αποφάσισαν να μείνουν μαζί και να ζήσουν κοινόβια ζωή, με τον Άνουβ να αναλαμβάνει τη διαχείριση. Η καταστροφή της Σκήτης σηματοδοτεί μια στροφή στην ιστορία του πρώιμου μοναχισμού στην Αίγυπτο· οι μοναχοί διασκορπίστηκαν και σταδιακά το κέντρο μεταφέρθηκε από την Αίγυπτο στην Παλαιστίνη. Αυτή η ιστορία του Άνουβ και των αδελφών του δείχνει έναν νέο λόγο για τον σχηματισμό κοινόβιων κοινοτήτων, δηλαδή την προστασία από...

 Tων αρετών τα φώτα Φώταν τον μέγαν, Kαι νεκρόν αυγάζοντα πάσι μηνύει. Ο Όσιος Φώτας απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ιωνάς, Επίσκοπος του Μεγάλου Περμ της Ρωσίας, διαδέχθηκε τον Άγιο Πιτιρίμ, Επίσκοπο Περμ (τιμάται στις 19 Αυγούστου), ο οποίος φονεύθηκε από τους παγανιστές Βογουλάνοι το έτος 1455. Τον ίδιο χρόνο, ο Άγιος Ιωνάς ενθρονίστηκε από τον Άγιο Ιωνά, Μητροπολίτη Μόσχας (+1461). Το 1462, έλαβε μέρος σε δημόσια θεολογική αντιπαράθεση για θέματα πίστεως, η οποία διεξήχθη στο Ούρος, περιοχή που ανήκε στους ηγεμόνες του Περμ. Μετά από λαμπρή και πειστική νίκη, ο Άγιος Ιωνάς οδήγησε έναν από τους επιφανείς πρίγκιπες στον Χριστό. Με τη βοήθειά του κατάφερε τελικώς να εκχριστιανίσει πλήρως τους παγανιστές του Μεγάλου Περμ. Κατήργησε τα είδωλα, ανήγειρε ναούς και μετέφερε έμπειρους ιερείς για να κατηχούν τους νεοφώτιστους. Κατά την παράδοση, αυτός ίδρυσε το πρώτο μοναστήρι στα Ουράλια Όρη, αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Προαισθανόμενος το τέλος του, περιόδευσε ακόμη και τις πλέον απομακρυσμένες περιοχές της επισκοπής του, προκειμένου να στηρίξει τους πιστούς με λόγους πνευματικής οικ...

Ο Άγιος Γουρβάλ (Gurval), γνωστός και με τα ονόματα Γούντγουαλος (Gudwal), Γουλβάλ (Gulval) ή Γκοάλ (Goal), έζησε κατά τον 6ο–7ο αιώνα και τιμάται ως Επίσκοπος και Ομολογητής. Η μνήμη του εορτάζεται στις 6 Ιουνίου, ενώ κατά τόπους αναφέρεται και στις 26 Μαρτίου. Βίος Ο Άγιος γεννήθηκε στην Ουαλία, όπου από την παιδική του ηλικία αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στον Θεό. Σύμφωνα με την παράδοση, έγινε ηγούμενος πολυπληθούς μοναστικής κοινότητας σε ένα μικρό νησί με το όνομα Πλεσίτ (Plecit) –έναν βράχο περιβαλλόμενο από θάλασσα– όπου 188 μοναχοί ασκούνταν με θείο ζήλο και αρμονία. Κατόπιν, διέσχισε τη θάλασσα και εγκαταστάθηκε αρχικά στην Κορνουάλη και έπειτα στο Ντέβον της Αγγλίας, όπου έζησε ως ερημίτης. Εκεί, η φήμη του προσείλκυσε πλήθος μαθητών, με αποτέλεσμα η ερημητική του κατοικία να μετατραπεί σε μοναστήρι. Στη συνέχεια, πέρασε στη Βρετάνη της Γαλλίας, όπου συνέχισε τον ασκητικό του βίο, αφιερωμένος στην προσευχή και την άσκηση, υποτάσσοντας το σώμα με νηστεία και αγρυπνία. Ο Άγιος Μαλό...

Άγιος Gudwall (Γκούντγουαλ, περ. 650) ήταν Επίσκοπος και Ομολογητής από την Ουαλία Ο Άγιος Γκούντγουαλ λέγεται πως καταγόταν από ευγενή οικογένεια και ήταν γηγενής της Ουαλίας. Από νεαρή ηλικία εισήλθε στον ιερό κλήρο και κατέλαβε το αξίωμα του επισκόπου. Κατόπιν, ηγήθηκε ομάδος 188 μοναχών και διέσχισε τη θάλασσα προς την Κορνουάλλη, όπου έτυχαν φιλοξενίας από τον τοπικό ηγεμόνα Μέβορ· εκεί ο Γκούντγουαλ ίδρυσε μοναστήρι σε μικρή απόσταση (κατά τους Βollandistes, στο Ντέβον). Μετά την κοίμησή του, οι μοναχοί μετέφεραν το ιερό του λείψανο στο Μοντρεγί της Πικαρδίας· τελικά, περί το 955 ή 959, τοποθετήθηκε στη μονή του Μπλαντένμπεργκ στη Γάνδη, όπου και τιμάται η μνήμη του στις 6 Ιουνίου. Ιερά λείψανα του Αγίου Γκούντγουαλ φυλάσσονταν επίσης στο Yèvre-le-Châtel και στο Pithiviers της περιοχής Gâtinais. Αυτή είναι συνοπτικά η παράδοση όπως καταγράφεται από τους Βollandistes. Ο Σούριους και ο Μαλμπράνκ αναφέρουν, αντιθέτως, ότι ο Μέβορ καταγόταν από την Πικαρδία, διαβάζοντας το "Corm...

Ο πρώτος που βρήκε το φέρετρο του Αγίου ήταν ο Στεπάν Σιριάεφ, κάτοικος της Μανγκαζίας (Μανγκαζέγια), το 1642, και ο Τιμόθεος Σετσένοφ έχτισε ένα παρεκκλήσι πάνω από τον τάφο του Οσίου Βασιλείου. Το 1659, με την ευλογία του Μητροπολίτη Τομπόλσκ Συμεών, εξετάστηκαν τα λείψανα του δίκαιου Βασιλείου και έκτοτε η τιμή του ως αληθινού Αγίου του Θεού έχει εξαπλωθεί σε όλη τη Σιβηρία. Το 1670, ο οικοδόμος της Μονής Τριάδας Τουρουχάνσκ, Ιερομόναχος Τύχων, μετέφερε τον Άγιο Βασίλειο στο μοναστήρι του. Το 1703, ο Σεβασμιότατος Φιλόθεος, ο οποίος είχε πρόσφατα ανέβει στον επισκοπικό θρόνο, βίωσε το θαυματουργό αποτέλεσμα των προσευχών του νεοσύστατου πάθος και αποφάσισε να μεταφέρει τα λείψανα του Αγίου Βασιλείου από το Τουρουχάνσκ στο Τομπόλσκ. Στάλθηκε επιστολή στην Αγία Πετρούπολη ζητώντας την ύψιστη άδεια για να γίνει αυτό, αλλά ο Πέτρος Α΄ απαγόρευσε αυτό το αίτημα. Η απάντηση ήρθε από την πρωτεύουσα: «Τα ιερά λείψανα από τη Μονή Τουρουχάνσκ δεν πρέπει να μεταφερθούν». Κι όμως, το καλοκαίρι ...

  Εφημερίδα Σκρίπ. Φύλλο: 5/6/1900, Σελίδα: 2 Ο στρατιωτικός ακόλουθος της Ελλάδας Κοντογιάννης στις Σέρρες, από την εφημερίδα Σκρίπ της 5 Ιουνίου 1900 Εφημερίδα Σκρίπ. Φύλλο: 5/6/1900, Σελίδα: 2 Η εφημερίδα Σκρίπ ανέφερε :¨ Ο κ. Κοντογιάννης στις Σέρρες Η υποδοχή – Άφιξη στην άνω πόλη Ο στρατιωτικός μας ακόλουθος, κ. Κοντογιάννης, περνώντας από τις Σέρρες, έτυχε εκεί θερμότατης υποδοχής από τις τουρκικές στρατιωτικές αρχές. Μεταξύ άλλων, παρευρέθηκε στα γυμνάσια (ασκήσεις) όλων των ταγμάτων πεζικού και ιππικού που σταθμεύουν εκεί, τα οποία έγιναν υπό την εποπτεία του στρατιωτικού διοικητή Ιμβραήμ μπέη, και από τα οποία αποκόμισε πολύ καλές εντυπώσεις. Ο κ. Κοντογιάννης επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και, ύστερα από λίγες ημέρες, αναχωρεί για τη Σόφια, για να επιδώσει τα διαπιστευτήριά του και να παραστεί στις επικείμενες ασκήσεις του βουλγαρικού στρατού.

Εφημερίδα Σκρίπ. Φύλλο: 5/6/1904, Σελίδα: 4 Στις 5 Ιουνίου 1904, η εφημερίδα Σκρίπ ανέφερε σχετικά με την "Γαλλική Χωροφυλακή της Μακεδονίας" ότι  από τις Σέρρες αναφέρουν στο ημιεπίσημο «Ανατολικόν Δελτίον» ότι οι Γάλλοι αξιωματικοί εκείνου του τμήματος κατανεμήθηκαν ως εξής: Ο συνταγματάρχης Βεράν, ο λοχαγός Λαμούς και ο υπολοχαγός Μασσενέ θα παραμείνουν στις Σέρρες· ο υπολοχαγός Σαρρού στο Μελένικο, ο υπολοχαγός Ανσερύ στην Άνω Τζουμαγιά και ο λοχαγός Λατούρ στο Νευροκόπι. Η εφημερίδα Σκρίπ έγραψε: Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ  Ἐκ Σερρῶν γράφουν εἰς τὸ ἡμιεπί-σημον «᾿Ανατολικὸν Δελτίον» ὅτι οἱ Γάλλοι ἀξιωματικοὶ τοῦ τμήματος ἐ-κείνου διενεμήθησαν ὡς ἑξῆς.  Ὁ συνταγματάρχης Βεράν, ὁ λο-χαγός Λαμοὺς καὶ ὁ ὑπολοχαγός Μασσενὲ θὰ μένουν εἰς τὰς Σέρρας· ὁ ὑπολοχαγὸς Σαρροῦ εἰς Μελένικον, ὁ ὑπολοχαγός ᾿Ανσερὺ εἰς "Ανω Τζουμα-γιὰν καὶ ὁ λοχαγός Λατοὺρ εἰς Νευ-ροκόπιον.

Ο Άγιος Θεόδωρος ήταν Πρίγκιπας του Νόβγκοροντ, πρεσβύτερος αδελφός του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι, γεννήθηκε το έτος 1218. Η ηγεμονική του διακονία προς την πατρίδα του άρχισε σε πολύ νεαρή ηλικία. Το 1225, ο πατέρας τους, Ιάροσλαβ, τέλεσε στους γιους του την αποκαλούμενη «ηγεμονική κουρά» – μια τελετή μύησης στον στρατιωτικό βίο – η οποία πραγματοποιήθηκε στον Καθεδρικό Ναό της Μεταμορφώσεως στο Περεγιασλάβλ-Ζαλέσκι από τον Επίσκοπο Σίμωνα του Σούζνταλ. Κατόπιν, ο έμπειρος στρατηγός και βογιάρος Θεόδωρος Ντανίλοβιτς ανέλαβε την στρατιωτική τους εκπαίδευση. Το 1228, ο Ιάροσλαβ άφησε και τους δύο υιούς του στο Νόβγκοροντ ως αντιπροσώπους του. Ωστόσο, δεν πέρασε ούτε χρόνος και οι νεαροί πρίγκιπες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη, καθώς οι ταραχώδεις κάτοικοί της, μέσω της λαϊκής τους συνέλευσης (veche), αποφάσισαν να προσκαλέσουν άλλον ηγεμόνα. Το 1230, εν μέσω λιμού και επιδημίας, οι Νόβγκοροντιανοί κάλεσαν εκ νέου τον Ιάροσλαβ. Στις 30 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους, ανήλθε για τέταρ...

Ο Άγιος Boniface (Βονιφάτιος) γεννήθηκε στην Αγγλία, στο Κρέντιτον του Ντέβονσαϊρ το 672 μ.Χ. και το βαπτιστικό του όνομα ήταν Βινφρίδος. Σπούδασε στις μονές του Έξετερ και του Νάτσελ, όπου διακρίθηκε για την επίδοσή του στα εκκλησιαστικά γράμματα, την ποίηση, τη ρητορική και την ιστορία. Διέπρεψε ως καθηγητής μοναστηριακών σχολών και συνέταξε την πρώτη Λατινική Γραμματική στη Βρετανία. Στα τριάντα του χρόνια, μοναχός ήδη με το όνομα Βονιφάτιος, χειροτονήθηκε ιερέας. Από τότε επιδόθηκε με ζήλο και επιτυχία στο κήρυγμα του θείου λόγου. Το 716 μ.Χ., με την ευλογία του ηγουμένου Βινβέρτου της μονής του Νάτσελ, πήγε στη Φρισλανδία για να κηρύξει το Χριστό, στους εκεί ειδωλολάτρες. Ο πόλεμος όμως που ξέσπασε ανάμεσα στον τοπικό βασιλιά Ράντμποντ και τον Κάρολο Μαρτέλο, τον ανάγκασε να επιστρέψει στην Αγγλία. Επιθυμώντας να αφοσιωθεί στην εξωτερική ιεραποστολή, αποποιήθηκε το ηγουμενικό αξίωμα, στο οποίο τον εξέλεξε η μοναστική αδελφότητα του Νάτσελ μετά την αποβίωση του Βινβέρτου. Έτσι, το ...

 Πεινώσι και διψώσιν αθληταίς δέκα, Tρυφάς Θεός δίδωσι μη πληρουμένας. Όλοι μαζί αποτελούσαν μια ομάδα χριστιανών, που ήξεραν όχι μόνο να πιστεύουν, αλλά και να πάσχουν, πρόθυμα και ευχάριστα για το Χριστό. Καταγγέλθηκαν στον ειδωλολάτρη έπαρχο της Αλεξάνδρειας, και ομολόγησαν θαρραλέα την πίστη τους. Μάταια αυτός έλπιζε ότι θα μπορούσε να εκφοβίσει τουλάχιστον τις γυναίκες, και να τις πείσει να προσφέρουν θυσία στα είδωλα. Υποσχέσεις και απειλές, συντρίφτηκαν μπροστά στη σταθερότητα της πίστης των γυναικών και γρήγορα διδάχτηκε, ότι ο σταυρός μπορεί ν' αναδεικνύει και γυναίκες γενναιότερες από άνδρες. Τότε ο έπαρχος, διέταξε να θανατωθούν όλοι δια πείνας και δίψας. Μέρες ολόκληρες έμειναν νηστικοί και γυμνοί, εκτεθειμένοι στον ψυχρό χειμώνα. Προκλητικότατα οι στρατιώτες, έπιναν και έτρωγαν τα καλύτερα φαγητά μπροστά τους. Αυτοί όμως, με θερμή και αδιάλειπτη προσευχή και δέηση προς τον Χριστό, αντιμετώπιζαν τη φρικτή και υπεράνθρωπη δοκιμασία. Τελικά, άνδρες και γυναίκες, πέθαναν α...