ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Άγιος Συμεών ο Βερχοτούρικης ήταν ευγενής, αλλά έκρυβε την καταγωγή του και ζούσε τη ζωή ενός ζητιάνου. Περιδιάβαινε τα χωριά και έραβε δωρεάν ημιπαλτά και άλλα ρούχα, κυρίως για τους φτωχούς. Κατά τη διάρκεια αυτής της δουλειάς, σκόπιμα παραλείπονταν κάτι, είτε ένα γάντι είτε ένα κασκόλ, για το οποίο υφίστατο κακομεταχείριση από τους πελάτες του. Ο ασκητής περιπλανήθηκε πολύ, αλλά πιο συχνά ζούσε στην αυλή της εκκλησίας του χωριού Μερκουσίνσκ κοντά στην πόλη Βερχοτούριε (στα περίχωρα της Περμ). Ο Άγιος Συμεών αγαπούσε τη φύση των Ουραλίων και, ενώ απολάμβανε την μεγαλοπρεπή ομορφιά της, σήκωνε το στοχαστικό του βλέμμα προς τον Δημιουργό του κόσμου. Στον ελεύθερο χρόνο του, ο άγιος αγαπούσε να πηγαίνει ψάρεμα στην ηρεμία της μοναξιάς. Αυτό του θύμιζε τους μαθητές του Χριστού, το έργο των οποίων συνέχιζε, καθοδηγώντας τον τοπικό πληθυσμό στην αληθινή Πίστη. Οι συνομιλίες του ήταν σπόροι χάρης, από τους οποίους σταδιακά αναπτύχθηκαν καρποί του Πνεύματος στα Ουράλια και στη Σιβηρία,...

Ο Όσιος Σεβαστιανός του Ποσεσόνε γεννήθηκε και έζησε στη Ρωσία κατά τα τέλη του 15ου και τις αρχές του 16ου αιώνα μ.Χ. Εκάρη μοναχός σε ένα μοναστήρι στην περιοχή του Σοχότ, κοντά στην πόλη Ρομάνοβο και κοιμήθηκε με ειρήνη. Η μνήμη του τιμάται και στις 26 Φεβρουαρίου.

Ο Άγιος Δανιήλ ο Ησυχαστής, ο μεγάλος θαυματουργός και διδάσκαλος των μοναχών, γεννήθηκε στη Μολδαβία στις αρχές του 15ου αιώνα. Βαπτίστηκε με το όνομα Δουμίτρου. Όταν ήταν 16 ετών, έγινε μοναχός στη μονή του Αγίου Νικολάου στη Ραντάουτι και πήρε το όνομα Δαβίδ. Πνευματικός του πατέρας ήταν ο Άγιος Λεόντιος της Ραντάουτι (1 Ιουλίου). Μετά από πολλά χρόνια ασκητικών αγώνων, έγινε εκλεκτό σκεύος του Πνεύματος και χειροτονήθηκε ιερέας. Έζησε για κάποια χρόνια στη μονή του Αγίου Λαυρεντίου στην περιοχή Σίβουλ ντε Σους. Εκεί εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις του κατά τη διάρκεια της ημέρας, και τη νύχτα παρακολουθούσε αγρυπνία, προσευχόταν και έφτιαχνε καλάθια. Έλαβε το Μέγα Σχήμα και το νέο όνομα Δανιήλ. Έλαβε την ευλογία του ηγούμενου να ζήσει στην ερημιά και στη μοναξιά, όπου αφιερώθηκε σε πνευματικούς αγώνες. Περί το 1450, έζησε κοντά στη Μονή Νεάμτς, κοντά στην ρεματιά Σέκου, για δεκατέσσερα χρόνια. Με τον καιρό, οι άνθρωποι ανακάλυψαν το μέρος που ζούσε και άρχισαν να τον επισκέπτονται. Λαχτα...

Ο Ιερομάρτυρας Θαδδαίος (Ουσπένσκυ) της Τβέρ ήταν Ρώσος επίσκοπος που εκτελέστηκε το 1937. Κατά τη διάρκεια της ζωής του απέκτησε τα χαρίσματα της προφητείας και της θεραπείας. Οι ημερομηνίες εορτής του είναι η ημερομηνία του μαρτυρίου του (18 Δεκεμβρίου (31)) και η ημερομηνία της ανακάλυψης των λειψάνων του το 1993 (13 Οκτωβρίου (26)). Αγιοποιήθηκε το 1997. Πρώτα χρόνια Ο Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Θαδδαίος, κατά κόσμον Ιβάν Βασιλιέβιτς Ουσπένσκυ, γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1872 στην οικογένεια ενός παπά από ένα χωριό. Μετά την αποφοίτησή του από το Θεολογικό Σεμινάριο του Νίζνι Νόβγκοροντ, ο Ιβάν εισήλθε στην Μόσχα Θεολογική Ακαδημία. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του εκεί, ο Ιβάν άρχισε να ζητά πνευματικές συμβουλές από τον ιερομόναχο Γερμανό, έναν γνωστό γέροντα που ζούσε στο Σκήτη της Γεθσημανής της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδας-Άγιου Σέργιου. Στις 18 Ιανουαρίου 1895, ο Άγιος Ιωάννης του Κρονστάντ επισκέφθηκε την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας-Άγιου Σέργιου. Ο Ιβάν τον είδε για πρώτη φορά κα...

Η μνήμη του Οσίου Νόμων αναφέρεται επιγραμματικά στο «Μικρὸν Εὐχολόγιον ἢ Ἁγιασματάριον» έκδοση «Αποστολικής Διακονίας» 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πρόκειται για τον Άγιο της Κυπριακής Εκκλησίας. Δεν έχουμε πολλές πληροφορίες για τον Άγιο Νόμονα. Ζούσε ως ασκητής στην περιοχή του Ταμασσού στην Κύπρο. Η απλότητά του, η σοφία του και οι πατρικές του συμβουλές προσέλκυαν τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους που διψούσαν για λίγη ανάπαυση, όπως ένα μαγνήτη, και εξαιτίας της αγάπης του για την ανθρωπότητα, ο Θεός του χάρισε το δώρο να τελεί θαύματα. Ωστόσο, επιθυμούσε να ζήσει μόνος του σε προσευχή και συνεχή επικοινωνία με τον Θεό, και δεν κατόρθωσε να αποκτήσει αυτό που ποθούσε. Για το λόγο αυτό, επειδή ο Άγιος αυτός περιπλανιόταν πολύ, υπάρχουν πολλές σπηλιές/ερμητήρια που συνδέονται με τον Άγιο στην περιοχή του Ταμασσού. Μία από αυτές τις σπηλιές βρίσκεται κοντά στο χωριό Αναγυιά, όπου υπάρχουν δύο εκκλησίες αφιερωμένες στον Άγιο: μία παλαιότερη εκκλησία ανατολικά του χωριού και μία νεότερ...

Οὐκ, εἰ τελευτᾷς Μιχαήλ, τοῦτο ξένον· Ἀλλ' εἰ θανὼν ζῇς, ὥς περ οὖν ζῇς ἀξίως. Ο Όσιος Μιχαήλ γεννήθηκε στην Παλαιστίνη το 761 μ.Χ (ή κατ' άλλους, το 763 μ.Χ.). Οι πρόγονοί του ήταν Πέρσες και οι ευσεβείς γονείς του τον αφιέρωσαν στη διακονία του Θεού. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόδωρος τον έκειρε αναγνώστη στον ναό της Ανάστασης και στην Ιερουσαλήμ εκπαιδεύτηκε κατά τον καλύτερο τρόπο. Σε ηλικία 25 ετών έγινε μοναχός στη Μονή του Αγίου Σάββα και μετά 12 χρόνια άσκησης, χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Θωμά πρεσβύτερος, με πρόταση του ηγουμένου της Μονής. Μετά δύο χρόνια αποσύρθηκε από τη Μονή σ' ένα κελί, όπου καλλιέργησε πολύ την προσευχή. Μάλιστα ο ηγούμενος της Λαύρας, εμπιστεύτηκε στον Μιχαήλ την πνευματική μόρφωση των δύο αδελφών Γραπτών Θεοδώρου και Θεοφάνη (βλέπε 27 Δεκεμβρίου και 11 Οκτωβρίου). Αλλά ο Πατριάρχης Θωμάς, έχοντας ανάγκη τον Μιχαήλ, τον μετακινεί μαζί με τους δύο μαθητές του στα Ιεροσόλυμα και τον καθιστά σύγκελλο και σύμβουλό του. Αργότερα τον στέλνει σ...

Σκηνήν αγιάζουσι νυν εγκαινίοις, Tης των βροτών την φύσιν εγκαινισάσης. Η Εκκλησία της Θεοτόκου Χαλκοπρατείας (γνωστή αργότερα ως Τζαμί Ατζέμ Αχά) ήταν κάποτε μία από τις σημαντικότερες εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης αφιερωμένες στην Παναγία. Βρισκόταν περίπου 100 μέτρα δυτικά της Αγίας Σοφίας, σε μικρή απόσταση από τη Βασιλική Κινστέρνα. Κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από τούβλο και ήταν μια βασιλική τριών κλιτών με πολύγωνο ιερό, νάρθηκα και αίθριο. Το συγκρότημα της εκκλησίας περιλάμβανε και άλλα κτίρια, μεταξύ των οποίων μια επιζήσασα οκταγωνική κατασκευή με κατακερματισμένες τοιχογραφίες. Από την Πρώιμη Βυζαντινή Εποχή, υπήρχαν τρεις σημαντικές εκκλησίες αφιερωμένες στη Θεοτόκο στην Κωνσταντινούπολη: οι εκκλησίες της Οδηγήτριας, των Βλαχερνών και της Χαλκοπρατείας. Αυτές οι εκκλησίες αποτέλεσαν μέρος της αυξανόμενης έμφασης στη λατρεία της Θεοτόκου, που συνδεόταν με την προσπάθεια συγκέντρωσης των ιερών λειψάνων της στην πρωτεύουσα. Κάποιες πηγές υποστηρίζουν ότι όλες αυτές οι εκκλη...

Θεού σοφίαν ηγάπησε Σοφία, Όθεν χάριν δέδεκτο και των θαυμάτων. Η Αγία Σοφία, η οποία εορτάζεται στις 18 Δεκεμβρίου στην Ελλάδα, είναι γνωστή για τον θαυματουργικό της χαρακτήρα και την πνευματική της αφοσίωση. Παρότι η ελληνική παράδοση δεν γνωρίζει λεπτομέρειες για τη ζωή της, η ιστορική έρευνα υποδεικνύει ότι πρόκειται ουσιαστικά για την ίδια Αγία με τη Σοφία του Σουζνταλ, γνωστή στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ως Venerable Sophia of Suzdal, the Wonderworker. Ιστορικό Υπόβαθρο της Σοφίας του Σουζνταλ Η Σοφία του Σουζνταλ γεννήθηκε περίπου το 1490 ως Solomonia Saburova και παντρεύτηκε τον Μεγάλο Πρίγκιπα Βασίλι ΙΙΙ της Μόσχας. Παρά την υψηλή κοινωνική της θέση, παρέμεινε άτεκνη και το 1525 αποσύρθηκε στο μοναχισμό με το όνομα Σοφία, αφιερώνοντας τη ζωή της στην προσευχή, την ασκητική ζωή και τη θεία σοφία. Ζούσε στο Μοναστήρι της Κοίμησης της Παναγίας στη Σουζνταλ και έγινε γνωστή για τα θαύματα που αποδίδονται στη μεσολάβησή της. Η κοίμησή της σημειώθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1542, και η ...

Ζακχαίος Aλφειός πόθω Θεού Λόγου, Eίλοντο τον θάνατον ευσεβοφρόνως. Οι Άγιοι Ζακχαίος και Αλφειός μαρτύρησαν στην Καισαρεία. Είναι οι ίδιοι μ' αυτούς της 18ης Νοεμβρίου. Οι Άγιοι Αλφαίος και Ζακχαίος ήταν δύο Χριστιανοί που θανατώθηκαν στην Καισάρεια της Παλαιστίνης το 303 ή 304 μ.Χ., σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό ιστορικό Ευσέβιο στο έργο του Οι Μάρτυρες της Παλαιστίνης. Η μνήμη τους τιμάται και στις 18 Νοεμβρίου. Ιστορικό υπόβαθρο Υπάρχουν δύο σωζόμενες εκδοχές του έργου Οι Μάρτυρες της Παλαιστίνης του Ευσέβιου, μία σύντομη και μία εκτενέστερη, και στις δύο αφηγείται η ιστορία του Αλφαίου και του Ζακχαίου, αν και με ορισμένες παραλλαγές. Ο Ευσέβιος βρισκόταν στην Καισάρεια κατά τη διάρκεια των διωγμών, οι οποίοι αποτελούσαν μέρος μιας αυτοκρατορικής εκστρατείας για την καταστολή του Χριστιανισμού. Διωγμός των Χριστιανών στην Καισάρεια Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός είχε διατάξει όλοι στην Αυτοκρατορία να λατρεύουν και να προσφέρουν θυσίες στους ρωμαϊκούς θεούς. Οι αρχές της Καισάρεια...

Ἔγωγε τμηθῶ πρῶτον, Ἕρμυλος λέγει. Οὔ, φησὶ Φωκᾶς, ἀλλ' ὁ Φωκᾶς Ἕρμυλε. Οι Άγιοι Μάρτυρες Φωκάς και Ἑρμύλος μνημονεύονται αποκλειστικά στη σλαβική–σερβική παράδοση και συγκεκριμένα στο Σερβικό Μαρτυρολόγιο και στα σλαβικά Μηναία της 18ης Δεκεμβρίου . Δεν υπάρχει σωζόμενο εκτενές ελληνικό συναξάρι γι’ αυτούς.  Τα ονόματά τους παραδίδονται απλά ως μάρτυρες του Χριστού, χωρίς αναλυτικό βίο, πράγμα απολύτως συνηθισμένο για πολλούς Αγίους των πρώτων διωγμών. Στα σερβικά εκκλησιαστικά βιβλία αναφέρονται ως μάρτυρες που έζησαν στα χρόνια των ειδωλολατρικών διωγμών , πιθανότατα στα τέλη του 3ου ή στις αρχές του 4ου αιώνα. Ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, συνελήφθησαν από τις αρχές και θανατώθηκαν επειδή αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τα είδωλα. Τόπος μαρτυρίου, τρόπος θανάτου και περισσότερες λεπτομέρειες δεν διασώζονται .  Η Εκκλησία, όμως, τους δέχεται και τους τιμά κανονικά ως Αγίους μάρτυρες, ακριβώς επειδή η μνήμη τους διατηρήθηκε αδιάλειπτα στη λειτουργική παράδοση. Οι Άγιο...

Εἴκων ὁ Φλῶρος τῇ πάλαι κατακρίσει, Εἰς γῆν ἀπῆλθε· γῆ γὰρ ἦν, καὶ τὶ ξένον; Ο Όσιος Φλώρος, έζησε την εποχή που βασίλεψαν οι Ιουστίνος Β' (565 - 578 μ.Χ.), Τιβέριος (578 - 582 μ.Χ.) και Μαυρίκιος (582 - 602 μ.Χ.) και επί των πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως Ευτυχίου και Ιωάννου του Γ'. Ο πατέρας του ονομαζόταν και αυτός Φλώρος η δε μητέρα του Ευφυΐα. Επειδή ήταν μορφωμένος και γνώριζε τις Θείες Γραφές διακρίθηκε στην Κωνσταντινούπολη και προσλήφθηκε σαν γραμματέας στο παλάτι. Σύντομα λόγω των ικανοτήτων του αναδείχθηκε σε πατρίκιο. Νυμφεύτηκε κόρη σεμνή και πιστή και απέκτησε ένα τέκνο. Όμως είδε να πεθαίνουν και η σύζυγός του και το παιδί του. Γι' αυτό αποφάσισε να αποσυρθεί σε ένα μικρό κτήμα στην τοποθεσία Ανάπλουν, αφού μοίρασε όλη του την περιουσία πρώτα. Εκεί καθώς μελετούσε τα θρησκευτικά βιβλία και προσευχόταν, αποφάσισε να ενταχθεί στον κλήρο. Διακρίθηκε για την διδακτικότητά του και την αρετή του και έγινε επίσκοπος Αμισού που είναι πόλη της Καππαδοκίας. Υπήρξε αρχι...

Ἤθλησεν Εὐβίοτος ἄχρις αἱμάτων, Βίου δὲ τέρμα εὗρε χωρὶς αἱμάτων. Ακατάβλητος και τολμηρός στρατιώτης της χριστιανικής πίστης ο  Εὐβίοτος , έζησε τον 3ο αιώνα μετά Χριστόν. Γεννήθηκε στο χωριό Πτωκετό ή Πωκετός της επαρχίας Οψικίου και διακρινόταν για το θάρρος και τη θερμή πίστη του. Κατά τον διωγμό εναντίον της Εκκλησίας επί Διοκλητιανού, υποβλήθηκε σε πολλά βάσανα και φυλακίσεις. Αλλά η θεία χάρη τον προστάτευε και τον έσωζε. Λιθοβολήθηκε, ραβδίσθηκε, μαστιγώθηκε, σχίστηκαν οι σάρκες του και παρ' όλα αυτά επέζησε και έφερε πολλούς στο δρόμο της σωτηρίας. Αργότερα ο θρίαμβος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τον βρήκε στην απομόνωση με βαριά δεσμά. Ελευθερώθηκε και δόξασε τον Θεό για τη νίκη που έδωσε στην Εκκλησία. Ο Άγιος Ευβίοτος, πέθανε το 320 μ.Χ. Βιογραφία Ο Εύβιοτος έζησε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Μαξιμιανού, το έτος 298. Καταγόταν από ένα χωριό που ονομαζόταν Πτοκητόν, το οποίο βρισκόταν στο θέμα που λεγόταν Οψίκιον. Εκεί γεννήθηκε και ανατράφηκε, και εκεί επ...

Το 2009, ύστερα από πρόταση της Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφάσισε την αγιοκατάταξη και των μελών της οικογένειάς του, των γονέων του Κωνσταντίου και Καλής, και των αδελφών του Θεοδοσίου, Μακαρίου, Επιχάριτος και Θεοδότης. Ημέρα μνήμης τους ορίστηκε η 18η Δεκεμβρίου. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος Παλαμάς ήταν συγκλητικός και μέλος της αυτοκρατορικής αυλής του Ανδρονίκου Β’ Παλαιολόγου (1282-1328). Ο αυτοκράτορας τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και γι΄ αυτό του ανέθεσε την ανατροφή του Ανδρονίκου Γ΄, εγγονού και διαδόχου του. Αναφέρεται στο βίο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά για τον πατέρα του που ήταν μέλος του Ανακτοσυμβουλίου, ότι είχε τόση καλλιέργεια της καρδιακής προσευχής, τόσο καλλιεργούσε τη θεωρία, ώστε πολλές φορές κατά τη διάρκεια των συνεδριών του Ανακτοσυμβουλίου, “ηρπάζετο” ο νούς του, και του συνέβη κάποτε, την ώρα που βρισκόταν στη Σύγκλητο, να μην ακούσει τον αυτοκράτορα πού του απηύθυνε τον λόγο τόσο πολύ βυθισμένος ήταν στην προσευχ...

Εις την Ζωήν Ζωὴ πρὸς ὕψος ἐκ κεφαλῆς ἠρμένη, Καπνῷ δυσώδει λαμβάνει ζωῆς τέλος. Εις τον Τραγκυλίνον Ναί, βάλλετε σφοδρῶς με συχνοῖς τοῖς λίθοις, Ἐκ καρδίας ἔκραζεν ὁ Τραγκυλῖνος. Εις τον Κλαύδιον Καὶ τοὺς περὶ Κλαύδιον ὧδε τακτέον. Οὕς, κἄν βυθὸς συνέσχεν, οὐρανὸς φέρει. Εις τον Τιβούρτιον Τιβουρτίου τέμνουσι τὴν θείαν κάραν, Σύ μου Θεὸς κράζοντος, ὦ Θεοῦ Λόγε. Εις τον Κάστουλον Κάστουλον εἷλκον εἰς ἀπωλείας βόθρον. Ὡς δ' οὐχ ὑπεῖξε, γῆς ἐνεβλήθη βόθρῳ. Εις τον Μάρκον και Μαρκελλίνον Ἐχθρῶν παγέντες, οἷα λόγχαι, καρδίας, Νύττεσθε λόγχαις, Μάρκε καὶ Μαρκελλῖνε. Όλοι μαρτύρησαν κατά τον διωγμό που κίνησε ο Διοκλητιανός (284 - 304 μ.Χ.) εναντίον των χριστιανών, μαζί με τον Άγιο Σεβαστιανό (βλέπε ίδια ημέρα). Οι σύζυγοι Νικόστρατος και Ζωή πέθαναν από ασφυξία αφού τους είχαν κρεμάσει ανάποδα και από κάτω δημιούργησαν ειδική εστία φωτιάς, ώστε να βγαίνει πολύς καπνός και να πηγαίνει απ' ευθείας στο πρόσωπό τους. Ο Τραγκυλίνος πέθανε δια λιθοβολισμού, τον Κλαύδιο και τον Κάστορα έπν...

Σεβαστιανὸς τῶν πλάνης σεβασμάτων, Καταφρονήσας τύπτεται τὸ σαρκίον. Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ Σεβαστιανὸς ῥοπαλίσθη. Ο Άγιος Σεβαστιανός γεννήθηκε στα Μεδιόλανα της Ιταλίας, το 250 με 256 μ.Χ. Οι γονείς του τον ανέθρεψαν με μεγάλη χριστιανική επιμέλεια. Καθώς ήταν και από γένος διακεκριμένο, είλκυσε την εύνοια του αυτοκράτορα Καρίνου, που γρήγορα τον ανέδειξε σαν στρατιωτικό. Έπειτα, ο Διοκλητιανός τον έκανε αρχηγό του πρώτου συντάγματος των πραιτοριανών. Λέγεται ότι θανατώθηκε κατά τη διάρκεια του διωγμού των Χριστιανών που έκανε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλητιανός.  Ο Σεβαστιανός, προκειμένου να τους εμψυχώσει την ώρα που αυτοί δικάζονταν, προς γενική κατάπληξη όλων δήλωσε ότι είναι χριστιανός. Ο Διοκλητιανός διέταξε το θάνατό του. Και ο Σεβαστιανός δεν άργησε να πέσει κάτω, τρυπημένος στο στήθος από βέλος. Συχνά, απεικονίζεται στην τέχνη και τη λογοτεχνία δεμένος σε ένα δέντρο και καρφωμένος με βέλη. Αυτή είναι η πιο κοινή καλλιτεχνική απεικόνιση του αγίου.  Ο Άγιος Σεβαστιανός θεραπ...