Στις 14 Ιανουαρίου 1968, η Ελλάδα κατακλίστηκε από το ψύχος, από την Έβρο ως την Κρήτη, Η εφημερίδα Μακεδονία χαρακτηρίζει την κατάσταση ως π αγωμένη κόλαση στη γη. Αποκλεισμένοι από το χιόνι και τον παγετό αρκετοί έχασαν την ζωή τους από το ψύχος. Στον Νομό Σερρών το ψύχος απομονώνει την πόλη, ενώ  η θερμοκρασία στην Ηράκλεια έπεσε" στους -11.6° βαθμούς κελσίου.. Ο στρατός μόνο στους δρόμους. Στο Σιδηρόκαστρο  εγκυμονούσα μεταφέρετε από τον στρατό και γενάει με το που φτάνει στο Νοσοκομείο Σερρών. Φυσικά και τα γήπεδα θαμμένα στο χιόνι. 

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 12/1/1961, Σελίδα: 7 Στις 14 Ιανουαρίου 1961, έφτασε στις Σέρρες ο τοποτηρητής του Μητροπολιτικού θρόνου των Σερρών, Αγαθάγγελος , και ανέλαβε τα καθήκοντά του.

Στις 14 Ιανουαρίου 1950, δόθηκε στην αίθουσα του Κρονίου των Σερρών θεατρική παράσταση των Ελληνίδων Οδηγών Ν. Σερρών με τον τίτλο "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει".

Στις 14 Ιανουαρίου 1934, στο κινηματογράφο Πάνθεον των Σερρών παιζόταν η ταινία "Kiki" (Κική) και στο Κρόνιον των Σερρών η ταινία "Υιος του Μαχαραγια". Kiki, είναι μια γαλλο-γερμανική μιουζικαλ κωμωδία του 1932, σκηνοθετημένη από τον Carl Lamac και με πρωταγωνιστές τους Anny Ondra, Hermann Thimig και Berthe Ostyn. Βασίζεται στο θεατρικό έργο του 1918 «Kiki» του André Picard. Τα σκηνικά της ταινίας σχεδιάστηκαν από τον καλλιτεχνικό διευθυντή Heinz Fenchel. Μια ξεχωριστή γαλλική εκδοχή της ταινίας γυρίστηκε επίσης, με την Ondra στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Συντελεστές Anny Ondra ως Kiki Hermann Thimig ως Leroy – Theaterdirektor Berthe Ostyn ως Cervinette Paul Otto ως Baron Péron Willi Schaeffers ως Arzt Josef Eichheim ως Diener Edith Schultze-Westrum Edith d'Amara Walter Pittschau

Στις 14 Ιανουαρίου 1931, ο διευθυντής της εφημερίδας «Αμερόληπτος» των Σερρών Λάσκαρης Βοόζεβεργ, καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός μηνός από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο των Σερρών. Η υπόθεση σχετιζόταν με τις διαμαρτυρίες για την καταδίκη των 7 στρατιωτών στο Καλπάκι  Η εφημερίδα «Αμερόληπτος» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά την Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 1930.

Στις 14 Ιανουαρίου 1917, απεβίωσε ο Μητροπολίτης Σερρών κυρός  Απόστολος.  

Φωτό αρχείου, Εφημερίδα Σκριπ, 1908 Στις 14 Ιανουαρίου 1908, ο Μητροπολίτης Μελενίκου Αιμιλιανός Δάγγουλας κατέγραψε σε έκθεσή του τις βιαιότητες του Βουλγαρικού κομιτάτου κατά τον Ιανουάριο του 1908. Στη συγκεκριμένη αναφορά περιγράφεται το τραγικό περιστατικό στο χωριό Λίτσε (σήμερα Λισίγια / Lisiya στη Βουλγαρία) της περιοχής Άνω Τζουμαγιάς, όπου 7μελής συμμορία υπό την ηγεσία του Χρήστε δολοφόνησε τη σύζυγο του αγρότη Νάτσου, αφότου πρώτα ικανοποίησε επάνω της τα ασελγή της πάθη.  Ο    Μητροπολίτης Μελενίκου Αιμιλιανός Δάγγουλας έγραψε : " Είς το χωρίον Λίτσε της περιφερείας Άνω Τζουμαγιάς 7μελής συμμορία, υπό τον αρχηγόν Χρήστε, εφόνευσε την σύζυγον Νάτσου τινός, αφ' οὐ εκόρεσε τα ασελγή πάθη της επ' αυτής"..

Ο Άγιος Μελέτιος, επίσκοπος του Ριαζάν, ήταν ένας από τους τελευταίους κήρυκες του Αγίου Ευαγγελίου προς τον λαό της Σιβηρίας με όλη την αυτοθυσία ενός αληθινού ιεραποστόλου, εκοιμήθη στις 14 Ιανουαρίου 1900. Πέρασε σχεδόν τριάντα πέντε χρόνια ασκητικής εργασίας στη ανατολική Σιβηρία, διαδίδοντας το φως του Χριστού μεταξύ των ντόπιων Μπουριάτων, Τούνγκους και Γιακούτων. Το 1896, χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ριαζάνης, όπου συνέχισε το ιεραποστολικό του έργο μέχρι τις τελευταίες ημέρες της αληθινά ασκητικής του ζωής. Ο ΆγιοςΜελέτιος (Μιχαήλ Κοζμίτς Γιακίμοφ κατά κόσμον) καταγόταν από τη Μητρόπολη Βιάτκας και γεννήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 1835, γιος ενός ιερέα του χωριού. Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Μιχαήλ ήταν μόλις ενός έτους, αφήνοντας τη μητέρα του να φροντίσει τα παιδιά σε μεγάλη φτώχεια. Παρά την ένδεια της οικογένειας και την κακή υγεία του Μιχαήλ, ολοκλήρωσε με επιτυχία τη βασική και μέση εκπαίδευση και, ως ένας από τους καλύτερους μαθητές στο σεμινάριο, κατάφερε να συνεχίσει τις σπουδές...

Ο Άγιος Ακάκιος έζησε περί τον 16ο αιώνα στη Ρωσία. Έλαβε το μοναχικό σχήμα από τον Ιωσήφ του Βολοκολάμσκ και ονομάσθηκε Αλέξανδρος. Το 1522 εξελέγη Επίσκοπος της περιοχής Τβερ και Κασίν. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη το έτος 1567 και το ιερό λείψανό του μετακομίσθηκε στη μονή του Ζέλτικωφ.

Ο Άγιος Ιωαννίκιος έζησε κατά τον 13ο αιώνα μ.Χ. Εξελέγη Μητροπολίτης Τυρνόβου της Βουλγαρίας και κοιμήθηκε με ειρήνη.

 Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για τη ζωή του. Ίσως είναι ένας από τους 33 εν Ραϊθώ οσιομάρτυρες.

Ἁγνὴν ἄναγνοι θέντες εἰς οἶκον σκότους, Πάμφωτον αὐτῇ προύξένησαν οἰκίαν. Αν και οι λεπτομέρειες της ζωής της Αγνής είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστες, η ιστορία του μαρτυρίου της μεταδίδεται με σεβασμό από τον τέταρτο αιώνα. Η Αγνή γεννήθηκε σε πλούσια οικογένεια κατά την τελευταία δεκαετία του τρίτου αιώνα και έζησε στη Ρώμη κατά τη διάρκεια της τελευταίας μεγάλης δίωξης της πρώιμης Εκκλησίας από τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό. Αν και για μεγάλο μέρος της βασιλείας του ήταν ανεκτικός προς τους Χριστιανούς, ο Διοκλητιανός άλλαξε πορεία το 302, αποφασίζοντας να εξαλείψει την Εκκλησία από την αυτοκρατορία. Η Αγνή μεγάλωσε ενώ η Εκκλησία άρχιζε να υποφέρει από νέους νόμους που επέβαλε ο Διοκλητιανός και ο συναυτοκράτοράς του Γαλέριος το 303. Οι αυτοκράτορες διέταξαν την καταστροφή των εκκλησιών και το κάψιμο των βιβλίων τους. Στη συνέχεια, διατάχθηκε η φυλάκιση και βασανισμός κληρικών και λαϊκών, με σκοπό να τους αναγκάσουν να λατρεύουν τον αυτοκράτορα αντί για τον Χριστό. Εν τω μεταξύ, η Αγνή ...

Τῷ Χηνολάκκου τὴν Μονὴν δειμαμένῳ. Θείῳ Στεφάνῳ, λάκκος ὠρύχθη τάφου. Καταγόταν από ευγενική οικογένεια (ίσως από την Καππαδοκία), που τον ανέθρεψε με μεγάλη ευσέβεια. Όταν μεγάλωσε, θέλησε να περιηγηθεί τα φημισμένα μοναστηριακά κέντρα, για να δει από κοντά τη ζωή τους και να συμπληρώσει εκεί τις εκκλησιαστικές και θεολογικές μελέτες του. Πήγε λοιπόν στα Μοναστήρια κοντά στον Ιορδάνη και στα ερημητήρια του αγίου Ευθυμίου, του αγίου Σάββα και Θεοδοσίου. Αργότερα αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη στα χρόνια του Λέοντα Ισαύρου, του εικονομάχου. Ο τότε Πατριάρχης Γερμανός, εκτίμησε πολύ τον Στέφανο και τον παρακίνησε να κτίσει Μοναστήρι και να εφαρμόσει τη μοναχική τάξη και ζωή, σύμφωνα με τα σπουδαία διδάγματα που του έδωσε η πολύχρονη πείρα του. Πράγματι ο Στέφανος ίδρυσε τη Μονή του Χηνολάκκου λεγόμενη, που βρισκόταν βορειοανατολικά της Τριγλίας (κοντά στα Μουδανιά της Μ. Ασίας) οπού προσήλθαν πολλοί μοναχοί ελκυσμένοι από την αρετή του. Εκεί λοιπόν ο όσιος Στέφανος διακρίθηκε για την...

Ὁ Θεόδουλος ἀρεταῖς ὤφθη μέγας, Μιμούμενος μάλιστα πατρὸς τὸν βίον. Ο Όσιος Θεόδουλος ήταν υιός του σοφού Νείλου (βλέπε 12 Νοεμβρίου), ο οποίος έγινε έπαρχος Κωνσταντινουπόλεως, αλλά άφησε την δόξα του κόσμου και έγινε μοναχός στο όρος Σινά μαζί με τον υιό του. Οι όσιοι έζησαν προ των μέσων του 5ου αιώνος μ.Χ. επί βασιλείας Θεοδοσίου Β' (408-450 μ.Χ.). Εκεί λοιπόν που διέμεναν, ο Νείλος, ο υιός του Θεόδουλος και οι άλλοι μοναχοί, ξαφνικά τους επιτέθηκαν βάρβαροι και άρχισαν να τους κατασφάζουν. Ο Νείλος κατόρθωσε να διαφύγει. Τον υιό του όμως, Θεόδουλο τον πήραν μαζί τους αιχμάλωτο. Στην αρχή θέλησαν να τον σκοτώσουν. Αλλά κατόπιν τον πούλησαν και τον αγόρασε ο επίτροπος της Λούζης, ο όποιος και του απέδωσε την ελευθερία του. Κατόπιν ο Θεόδουλος συναντήθηκε με τον πατέρα του όσιο Νείλο, που είχε διαφύγει από τη σφαγή των πατέρων του Σινά, και πήγε μαζί του σε ερημικό αναχωρητήριο. Εκεί χρησιμοποίησαν τη ζωή τους, όχι μόνο για την ατομική τους σωτηρία, αλλά και για τη συγγραφή λόγων...

  Ὡς πρὶν Ῥαχὴλ τὰ τέκνα, νῦν τοὺς Ἀββάδας, Κλαίει Ῥαϊθώ, συγκεκομμένους σπάθαις. Δύο μέρες μακριά από το όρος Σινά, προς την Ερυθρά θάλασσα, ήταν η έρημος της Ραϊθού, στο εσωτερικό της οποίας ζούσαν χριστιανοί αναχωρητές. Ήταν δε συγκεντρωμένοι πάνω σ' ένα όρος. Αλλά την ίδια μέρα (κατ' άλλους την 22α Δεκεμβρίου), που έγινε η σφαγή των πατέρων στο όρος Σινά, οι βάρβαροι αποφάσισαν να εξολοθρεύσουν και τους πατέρες που βρίσκονταν στην έρημο της Ραϊθού. Ο ηγούμενος της Μονής, Παύλος, ο οποίος θεωρείται ότι καταγόταν από την πόλη των Πατρών, μόλις είδε τον κίνδυνο, συγκέντρωσε τους αδελφούς όλους μέσα στο ναό και τους απηύθυνε λόγια γενναία και συγκινητικά. Τους θύμισε ότι σκοπός της ζωής τους είναι ο Χριστός και η Βασιλεία Του. Οτι γι' αύτήν ήταν όλες οι προσευχές, οι μελέτες, οι πόθοι και τα έργα τους. Και ότι τώρα τους παρουσιάζεται λαμπρότατη ευκαιρία ν' αποκτήσουν τα ωραιότερα στεφάνια, χύνοντας και αυτό το αίμα τους για τον μισθαποδότη Κύριο τους. Τους παρεκίνησε επ...

Ἱερόαθλε Πλάτων τῆς Ἐσθονίας, τυφεκισμῷ ἐπεράτωσας τὸν βίον. Δεκάτῃ μηνὸς τετάρτῃ, τὸ ζῆν ἐξεμέτρησε Πλάτων. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Πλάτων γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου του 1869 μ.Χ., στην επαρχία Pätnu της Εσθονίας. Φοίτησε σε διάφορες θεολογικές σχολές και χειροτονήθηκε Ιερέας. Περιόδευσε κηρύσσοντας τον λόγο του Θεού σε όλες τις Ορθόδοξες ενορίες της Εσθονίας. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος Εσθονίας στις 31 Δεκεμβρίου του 1917 μ.Χ., επιδεικνύοντας μεγάλη δραστηριότητα και αγώνα για την ανόρθωση των Ορθοδόξων Ενοριών. Το 1919 μ.Χ. συλλαμβάνεται από το άθεο καθεστώς της Μόσχας και αφού βασανίστηκε, τουφεκίσθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1919 μ.Χ. Το νεκρό κορμή του Αγίου στην μέση Την ίδια ημέρα, επιτελούμε και την μνήμη των υπόλοιπων Νεομαρτύρων Πρεσβυτέρων, Διακόνων και κοσμικών Εσθονών. Κηδεία του Αγίου Πλάτων Η ασματική ακολουθία του Αγίου Πλάτωνος είναι ποίημα του Μητροπολίτου Εδέσσης Ιωήλ. Ο τάφος του Αγίου Πλάτων Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Τὸν λαμπρὸν Ἱεράρ...

Φωστήρ εδείχθης φωτίσας την Σερβίαν, Έργοις λόγοις τε Σάββα των Σέρβων κλέος. Ο Όσιος Σάββας έζησε στα τέλη του 12ου αιώνα και στις αρχές του 13ου αιώνα μ.Χ. Ήταν δευτερότοκος γιος του ηγεμόνα της Σερβίας Στεφάνου Α' Νεμάνια (στις βυζαντινές πηγές αναφέρεται Νεεμάν) και της πριγκίπισσας Άννας. Το λαϊκό του όνομα ήταν Ρέσκο. Από μικρό παιδί είχε μεγάλη συμπάθεια στις χριστιανικές αρετές και σε ηλικία 17 χρονών πήγε στο Άγιο Όρος, όπου με συγκατάθεση του βασιλιά πατέρα του έγινε μοναχός στη Μονή Βατοπεδίου και μετονομάστηκε Σάββας. Αργότερα, μετά τον θάνατο της γυναίκας του, ήλθε εκεί και ο βασιλιάς πατέρας του, Συμεών. Το βασιλικό παράδειγμα ακολούθησαν και άλλοι Σέρβοι ιδιώτες. Έτσι, περί το 1195, κτίστηκε η Σέρβικη Μονή Χιλιανδαρίου, με πρωτοβουλία του οσίου Σάββα. Στην εποχή του βασιλιά Θεοδώρου Λασκάρεως, ο όσιος Σάββας εστάλη από την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους στη Νίκαια για σπουδαίες υποθέσεις της.  Τα προσωπικά όμως χαρίσματα του Όσιου έκαναν μεγάλη εντύπωση στον βασιλιά ...

Σπάθαι τὸ πράξαν ὧδε τοὺς πολλοὺς φόνους, Τὸ δ' αὖ πεπονθός, ἄνδρες ἀρετῆς φίλοι. Ἀββάδας ἀμφὶ τετάρτῃ καὶ δεκάτῃ κτάνε χαλκός. Οι Άγιοι αυτοί Πατέρες ζούσαν μέσα στις σπηλιές του όρους Σινά την αγία μοναχική ζωή (κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ.). Αλλά η ευσεβής ζωή τους ταράζεται ξαφνικά μια μέρα, με τρόπο άγριο και αιματηρό. Στίφη βαρβάρων, που λυσσούσαν κατά της χριστιανικής πίστης, φάνηκαν στις κατοικίες των χριστιανών αναχωρητών. Στην εμφάνιση αυτή οι Άγιοι ταράζονται στην αρχή. Συνέρχονται, όμως, αμέσως και μπροστά στη σφαγή και το θάνατο δείχνουν θαυμαστή ανδρεία και αφοβία. Δεν αρνείται κανένας την πίστη του. Οι βάρβαροι τους σφάζουν μέσα στις καλύβες και τους κήπους τους και αυτοί πεθαίνουν προσευχόμενοι, ψάλλοντας ύμνους, δοξολογίες και ευχαριστίες στο θεό. Και όπως θα έλεγε ο θεοκίνητος Απ. Παύλος, «τον καλό αγώνα της πίστης αγωνίστηκαν, το δρόμο τους τελείωσαν και την πίστη τους μέχρι θανάτου έτήρησαν». Από τα φονικά σπαθιά διεσώθησαν δύο Άγιοι, ο Σάββας και ο Ησαΐας, οι οποίοι ...

Η Αγία Νίνα (ή Νίνω) γεννήθηκε στην Καππαδοκία, όπου κατοικούσαν πολλοί Γεωργιανοί και φέρεται ως συγγενείς του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Ο πατέρας της, Ζαβουλών, ευσεβής και φημισμένος στρατιωτικός, πριν ακόμα νυμφευθεί, είχε φύγει από την πατρίδα του Καππαδοκία, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό. Η μητέρα της, Σωσάννα, ήταν αδελφή του Επισκόπου Ιεροσολύμων Ιουβεναλίου. Ο πατέρας της, φλεγόμενος από αγάπη προς τον Θεό, έγινε, με την συγκατάθεση της συζύγου του, μοναχός στην έρημο του Ιορδάνη. Η μητέρα της Αγίας Νίνας τοποθετήθηκε ως διακόνισσα στο Ναό της Αναστάσεως. Την Αγία Νίνα την παρέδωσαν στην ευλαβέστατη Γερόντισσα Νιοφόρα, για να την αναθρέψει. Όταν η Αγία Νίνα μελετούσε το Ευαγγέλιο και έφθασε στο κεφάλαιο που έγραφε για την σταύρωση του Κυρίου, ο λογισμός της σταμάτησε στον χιτώνα του Χριστού. Αναρωτήθηκε που να βρίσκεται άραγε η επίγεια πορφύρα του Υιού του Θεού. Της είπαν, λοιπόν, ότι κατά την παράδοση, αυτή φυλασσόταν στην ...