ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η Αγία Χριστιάνα γεννήθηκε στην Αγγλία και, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν κόρη ενός Αγγλοσάξονα βασιλιά. Κάποτε, την επισκέφθηκε ένας άγγελος με τη μορφή φτωχού ανθρώπου. Μέσω αυτού, οδηγήθηκε να αποκηρύξει την ειδωλολατρία της πατρίδας της και να βαπτιστεί Χριστιανή. Αφού απαρνήθηκε τη βασιλική της ιδιότητα, αφιέρωσε ολοκληρωτικά τη ζωή της στον Χριστό, ζώντας με αυστηρή άσκηση και αφοσίωση. Πέρασε στη Φλάνδρα, στο σημερινό Βέλγιο, όπου έζησε με ευλάβεια υπό την πνευματική καθοδήγηση του Αγίου Χιλδουάρδου, στο χωριό Ντικελβέννε (παλαιότερα Τικλιβίνουμ), κοντά στη Γάνδη. Εκεί κοιμήθηκε εν ειρήνη το έτος 750. Τα ιερά της λείψανα μεταφέρθηκαν περί τα τέλη του 9ου αιώνα από το Ντικελβέννε στην Τερμόνδη, όπου και τοποθετήθηκαν δίπλα σε αυτά του Αγίου Χιλδουάρδου. Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη της στις 24 Ιουλίου , καθώς και στις 7 Σεπτεμβρίου , ημέρα της μετακομιδής των λειψάνων της. Η Αγία Χριστιάνα είναι η πολιούχος της Τερμόνδης στο Βέλγιο.

Στο θέμα της Κοιλάδας Σιδηροκάστρου έχουμε αναφερθεί ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν. Όπως έχουμε ξαναγράψει, τον Δεκέμβριο του 2021 η περιοχή επλήγη από έντονες βροχοπτώσεις και ισχυρούς ανέμους, οι οποίοι προκάλεσαν την υπερχείλιση και την ορμητική ροή του Κρουσοβίτη ποταμού. Το αποτέλεσμα ήταν σοβαρές καταστροφές. Για το ποιος είναι υπεύθυνος ή όχι, επίσης έχουμε τοποθετηθεί στο παρελθόν. Στην πρόσφατη ανάρτησή μας, το ζητούμενο δεν ήταν να αποδοθούν ευθύνες για το γεγονός ότι η κατάσταση παρέμεινε έτσι επί σειρά ετών, αλλά να γίνει κάτι άμεσα από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, καθώς η επικινδυνότητα του χώρου είναι μεγάλη. Το τι αναφέρεται στα χαρτιά για αυτόν τον δρόμο δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα της ασφάλειας. Το ότι πρόκειται «επίσημα» για ρέμα δεν είναι κάτι που μπορεί να γνωρίζει ο καθένας. Ακόμη κι αν οι κάτοικοι του Σιδηροκάστρου το γνωρίζουν, ένας επισκέπτης δεν βλέπει «επίσημα έγγραφα». Βλέπει έναν δρόμο. Ένας τουρίστας βλέπει έναν δρόμο στις μηχανές GPS — κ...

Ο Μητροπολίτης Νεόφυτος, επίσκοπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ταξίδευε μέσω της Βολυνίας στην Ουκρανία, όπου φιλοξενήθηκε από μια ευσεβή γυναίκα, την Άννα Γκόισκαγια. Ο επίσκοπος της χάρισε μια εικόνα της Παναγίας, η οποία άρχισε να θαυματουργεί, μεταξύ άλλων θεραπεύοντας τον τυφλό αδελφό της. Το 1597, η εικόνα δόθηκε στους μοναχούς της Ποτσάεφ, κοντά στα σύνορα της Γαλικίας, εκεί όπου η Παναγία είχε εμφανιστεί το 1340, αφήνοντας αποτύπωμα του ποδιού της στον βράχο, από τον οποίο ανάβλυσε πηγή. Το 1675, όταν η Λαύρα της Ποτσάεφ πολιορκήθηκε από Μουσουλμάνους Τούρκους, σώθηκε με θαυματουργική παρέμβαση της Θεοτόκου μέσω της θαυματουργής εικόνας της. Παρόλο που για περισσότερο από έναν αιώνα η Λαύρα περιήλθε στους Ουνίτες, τα θαύματα συνεχίστηκαν. Από την επιστροφή της στην Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία το 1831, η εικόνα υπήρξε πηγή χάριτος και ενίσχυσης για τους Ορθόδοξους, ιδιαίτερα στη δυτική Ουκρανία και την Καρπαθική περιοχή. Όπως συμβαίνει με πολλές εικόνες της Θεοτόκου, θαυματουρ...

Το Μεγάλο Θαύμα στη Μονή Ζωοδόχου Πηγής Πάρου τον Ιούλιο του 1944 Στις 14 Μαΐου 1944, ένα αγγλικό υποβρύχιο αγκυροβόλησε στον κόλπο του Πίσω Λιβαδιού, στην Πάρο, και οι στρατιώτες του χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, καθοδηγούμενες από τους Παριανούς Αντώνιο Δελέντα, Μανώλη Γρυλλάκη και Νικόλαο Στέλλα. Οι ομάδες αυτές ανέβηκαν στο χωριό Τσιμπίδος (σημερινή Μάρπησσα), όπου συνέλαβαν επτά Γερμανούς στρατιώτες που κοιμόντουσαν, σκότωσαν δύο ασυρματιστές οι οποίοι μόλις είχαν προλάβει να στείλουν τηλεγράφημα για την επίθεση, και τραυμάτισαν τον διοικητή του αεροδρομίου, υπολοχαγό Τάμπε. Επιπλέον, βρέθηκαν και καλώδια επικοινωνίας κομμένα. Ως αντίποινα, οι Γερμανοί την επόμενη ημέρα συνέλαβαν τον νεαρό Νικόλαο Στέλλα από τις Λεύκες, στο αεροδρόμιο. Είχαν βάσιμες υποψίες εναντίον του, και στις 21 Μαΐου τον εκτέλεσαν, κρεμώντας τον σε δέντρο σε υψηλό σημείο ώστε να φαίνεται από τα γύρω χωριά ως εκφοβιστικό παράδειγμα. Μετά την επιδρομή, η κατάσταση στο νησί επιδεινώθηκε ραγδαία. Οι Γερμανοί επέβαλ...

Η Εμφάνιση του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού σε Γυναίκα στην Αρναία στις 23 Ιουλίου 1943 Η μνήμη αυτής της εμφάνισης παραμένει ζωντανή στη συνείδηση των χριστιανών της περιοχής. Μνημεία που μαρτυρούν το πέρασμα του Αγίου είναι το προσκυνητάρι κάτω από τη Μαθητική Εστία και η εικόνα που απεικονίζει την προφητεία του Αγίου για την απελευθέρωση της Αρναίας. Από τότε, ο Άγιος έθεσε υπό την ευλογία του ολόκληρη την περιοχή του Χολομώντα. «Οι ποδιές του Χολομώντα δεν θα ματώσουν. Θα κοιμηθούν σκλάβοι και το πρωί θα ξυπνήσουν ελεύθεροι.» Η προφητεία αυτή επαληθεύτηκε, καθώς το 1912 η Αρναία ελευθερώθηκε "δίχως αίμα", όπως ακριβώς είχε προφητεύσει ο Άγιος. Στις 23 Ιουλίου 1943, οι Βούλγαροι εισήλθαν στην Αρναία. Οι Γερμανοί είχαν παραδώσει τη Χαλκιδική στους Βούλγαρους, γεγονός που προκάλεσε αναστάτωση στον λαό, αφού οι Βούλγαροι είχαν ήδη διαπράξει εγκλήματα στη Δράμα και την Καβάλα. Οι Βούλγαροι σκόπευαν να εισέλθουν και στο Άγιον Όρος, με απειλή μεγάλης καταστροφής. Εκείνη την ημέρ...

Φῶς Κυρίου, ἔνδοξε Φωκᾶ, φωτίσαν, Σὴν καρδίαν, ἔδειξε φωτὸς δοχεῖον. Έτερον εις την ανακομιδήν του λειψάνου αυτού. Nέαν κιβωτόν Iσραήλ αίρει νέος, Φωκά νεκρόν φέρουσαν ως άλλας πλάκας. Εἰκάδι τῇ τριτάτῃ Φωκᾶ νεκρὸς ἀμφεκομίσθη. Πατρίδα του Αγίου Φωκά ήταν η Σινώπη του Ευξείνου Πόντου. Οι γονείς του Πάμφυλος (ναυπηγός στο επάγγελμα) και Μαρία μεταλαμπάδευσαν στο Φωκά από την παιδική του ηλικία τη φλόγα της αγνής πίστης τους και τη θερμή ευσέβεια τους. Ο Φωκάς από μικρό παιδί εντρυφούσε στην ανάγνωση των Γραφών, και εκείνο που ιδιαίτερα τον διέκρινε ήταν η θερμή και ειλικρινής αγάπη που είχε προς το Θεό, αλλά και προς τους συνανθρώπους του. Διότι οδηγό στην αγάπη του αυτή είχε πάντα τα θεόπνευστα λόγια της Αγίας Γραφής: «Ὁ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ μένει,... ὁ δὲ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τὴ σκοτία ἐστι» (Α' επιστολή Ιωάννου, Β' 10-11). Εκείνος, δηλαδή, που αγαπά τον αδελφόν του, μένει μέσα στο πνευματικό και ηθικό φως. Ενώ αντίθετα, εκείνος που μισεί τον αδελφό του, μ...

Η εορτή της Παναγίας του Ποτσάεφ στις 23 Ιουλίου καθιερώθηκε προς τιμήν της θαυμαστής σωτηρίας της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου από την πολιορκία των Τούρκων, η οποία διήρκεσε από τις 20 έως τις 23 Ιουλίου του 1675. Το καλοκαίρι του 1675, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ζμπαράζ με τους Τούρκους και υπό τη βασιλεία του Πολωνού βασιλιά Ιωάννη Σομπιέσκι (1674–1696), τάγματα Τατάρων υπό την ηγεσία του Χαν Νουρεντίν μέσω της περιοχής Βισνιεβέτς περικύκλωσαν τη Μονή του Ποτσάεφ από τρεις πλευρές. Τα ασθενή τείχη και τα πέτρινα κτίσματα της μονής δεν πρόσφεραν σοβαρή άμυνα απέναντι στην πολιορκία. Ο ηγούμενος Ιωσήφ Ντομπρομίρσκι κάλεσε τότε τους μοναχούς και τους πιστούς να προσφύγουν με προσευχή στους επουράνιους προστάτες τους: την Υπεραγία Θεοτόκο και τον Άγιο Ιώβ του Ποτσάεφ. Οι μοναχοί και ο λαός προσεύχονταν ένθερμα, γονατισμένοι ενώπιον της θαυματουργής εικόνας της Θεοτόκου και του λειψάνου του Αγίου Ιώβ. Τα χαράματα της 23ης Ιουλίου, καθώς οι Τάταροι ετοίμαζαν την τελική έφοδο,...