ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Μεσμίν (ή Μαξιμίν, Μαξιμίνος· πέθανε περ. 520 μ.Χ.) ήταν Γάλλος άγιος που συνδέεται με την επισκοπή της Ορλεάνης. Υπήρξε ο δεύτερος ηγούμενος της μονής του Μισύ (Micy), η οποία είχε ιδρυθεί από τον θείο του, Ευσπίκιο. Ο Μεσμίν ήταν ανιψιός του Ευσπίκιου, αρχιερέα του Βερντέν. Όταν η πόλη βρισκόταν υπό πολιορκία, ο Ευσπίκιος προσέφυγε στον Κλόβι Α΄ ζητώντας επιείκεια για τους στασιαστές. Ο βασιλιάς εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ, ώστε ενδιαφέρθηκε για το έργο του Ευσπίκιου και του Μεσμίν. Το 508, ο Ευσπίκιος αναζητούσε τόπο αποσύρσεως και βρήκε μια εγκαταλειμμένη βασιλική έπαυλη, τη Μισύ, κοντά στην Ορλεάνη, στη συμβολή των ποταμών Λίγηρα και Λουαρέτ. Ο Κλόβις του παραχώρησε το κτήμα για να ιδρύσει εκεί μοναστήρι. Ο Ευσπίκιος έγινε ο πρώτος ηγούμενος της μονής Μισύ. Μετά τον θάνατό του το 510, τον διαδέχθηκε ο Μεσμίν. Κατά την ηγουμενία του, η μοναστική ζωή γνώρισε ιδιαίτερη ακμή. Η μονή ακολουθούσε τον κανόνα των ανατολικών ερημιτών, όπως τον τηρούσαν οι μαθητές του αγίου Αντωνίου κα...

Ο Άγιος Αυβέρτος της Καμπραί (γαλλικά: Aubert de Cambrai, λατινικά: Aubertus) ήταν Μεροβίγγειος επίσκοπος της Καμπραί και της Αρράς και Φράγκος άγιος. Γεννήθηκε περίπου το 600 μ.Χ. στην Αυστρασία της Φραγκίας. Ο Αυβέρτος χειροτονήθηκε επίσκοπος των ενωμένων εδρών της Αρράς και της Καμπραί στις 24 Μαρτίου 633 μ.Χ., διαδεχόμενος τον Αλντεβέρτο, επίσκοπο Καμπραί–Αρράς. Ως επίσκοπος προώθησε τη θρησκεία και τη μελέτη των ιερών κειμένων στο Ενώ και στη Φλάνδρα. Χάρη στην επιρροή του, πολλοί ευγενείς εκχριστιανίστηκαν και ο βασιλιάς Δαγοβέρτος έγινε σημαντικός υποστηρικτής της Χριστιανικής Εκκλησίας. Ο άγιος Λαντελίν τέθηκε υπό την προστασία του και εκπαιδεύτηκε στη γνώση και την ευσέβεια από τον άγιο Αυβέρτο. Ο επίσκοπος της Καμπραί έδωσε την ευλογία του στον άγιο Γκισλέν και ευλόγησε το ερημητήριό του (τη σημερινή Σαιν-Γκισλέν) στον ποταμό Αιν στο pagus Hainoensis. Ο άγιος Αυβέρτος απένειμε το μοναχικό σχήμα στον κόμη του Ενώ Βικέντιο Μαντελγάριο, στη σύζυγό του αγία Βαλτρούδη και στην αδε...

Ο Άγιος Όφα (Offa)ήταν βασιλιάς του Έσσεξ. Ο D. H. Kirby χρονολογεί τη βασιλεία του από το 705 έως το 709, ενώ ο Simon Keynes τη χρονολογεί περ. 694–709, έτος κατά το οποίο πραγματοποίησε προσκύνημα στη Ρώμη, όπου και πέθανε ως μοναχός, μαζί με τον Κένρεντ, βασιλιά της Μερκίας. Ενδέχεται να υπήρξε συμβασιλέας με τον Σουέφρεντ. Ήταν γιος του Σίχερε, ο οποίος είχε πεθάνει γύρω στο 690. Στο έργο του Historia ecclesiastica gentis Anglorum, ο Βέδας τον περιγράφει ως «νέο εξαιρετικής ηλικίας και ομορφιάς, τον οποίο όλο το έθνος του επιθυμούσε ένθερμα ως βασιλιά. Εκείνος, με παρόμοια αφοσίωση, εγκατέλειψε σύζυγο, γη, συγγενείς και πατρίδα για τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, ώστε να λάβει εκατονταπλάσια σε αυτή τη ζωή και στην επερχόμενη ζωή την αιώνια. Και όταν έφθασαν στους αγίους τόπους της Ρώμης, λαμβάνοντας την κουρά και υιοθετώντας τον μοναχικό βίο, αξιώθηκε το πολυπόθητο θέαμα των μακαρίων αποστόλων στον ουρανό». Ένα καταστατικό έγγραφο (charter) που αφορά γη στο Γουόρικσιρ (S64) αποδίδετα...

Ο Άγιος Αδαλβέρος Β΄ της Μετς (λατινικά: Adalberonis ή Adalberus· περ. 958 – 14 Δεκεμβρίου 1005) ήταν επίσκοπος του 10ου και 11ου αιώνα. Από το 984 έως τον θάνατό του διετέλεσε επίσκοπος του Βερντέν και επίσκοπος της Μετς. Ήταν γιος του Φρειδερίκου Α΄, δούκα της Άνω Λωρραίνης, και της Βεατρίκης της Γαλλίας, κόρης του Ούγου του Μεγάλου. Σπούδασε στη μονή του Γκορζ και προτάθηκε να διαδεχθεί τον επίσκοπο του Βερντέν, Βιγκφρίδο. Ωστόσο, επιλέχθηκε αρχικά ο Ούγος Β΄, ο οποίος παραιτήθηκε από την έδρα έπειτα από έναν χρόνο, οπότε ο Αδαλβέρος ανέλαβε τελικά την επισκοπή. Ο θάνατος του Ντήτριχ Α΄ της Μετς στις 7 Σεπτεμβρίου 984 εμπόδισε τον Αδαλβέρο να διοριστεί επισήμως· όμως την ίδια χρονιά, στις 16 Οκτωβρίου, εξελέγη επίσκοπος της Μετς, παραχωρώντας την επισκοπή του Βερντέν σε έναν από τους εξαδέλφους του, τον Αδαλβέρο Β΄ των Αρδεννών. Με τον Αδαλβέρο αρχίζει μια νέα περίοδος σχεδόν έξι αιώνων, κατά την οποία η επισκοπή δεν εμπλέκεται πλέον στις υποθέσεις της αυλής και αναπτύσσει έντονη εκ...

Ο Άγιος Ουρβίκιος (Urbitius, Urbez, Urbex, Urbiz, Urbice· πέθανε περ. το 805) ήταν Γάλλος μοναχός και σήμερα τιμάται ως άγιος. Αιχμαλωτίστηκε από Σαρακηνούς, κατόρθωσε να δραπετεύσει και έγινε ερημίτης στα Πυρηναία, στην Αραγονία. Η μνήμη του εορτάζεται στις 15 Δεκεμβρίου. Το Ιερό του Αγίου Ούρμπεζ (San Úrbez), στην Ουέσκα, φέρει το όνομά του.

Δέξασθαι χαρὰν οἱ πάλαι Προπάτορες, Βλέποντες ἐγγίζοντα Xριστὸν Μεσσίαν. Γήθεο Ἀβραάμ, ὅτι Πρόπαππος Χριστοῦ ἐδείχθης. Ειδικός υπολογισμός. Εορτάζει την Κυριακή μεταξύ 11 και 17 Δεκεμβρίου εκάστου έτους. Οι Πατέρες της Εκκλησίας, όρισαν την Κυριακή πριν την Κυριακή προ της γεννήσεως του Χριστού, τη μνήμη των Προπατόρων Του, δηλαδή των κατά σάρκα προγόνων Του, όπως είναι ο Αβραάμ και οι υπόλοιποι, από τους οποίους προήλθε ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Λίγες ημέρες πριν την μεγάλη εορτή της Ενσαρκώσεως του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού υπό της Παρθένου Μαρίας, και μας προβάλλει η Εκκλησία μας τους Προπάτορες, οι οποίοι στους αιώνες ευαρέστησαν το Θεό, προφήτευαν και ανέμεναν την εν σαρκί φανέρωση του Υιού και Λόγου του Θεού, την τελείωση δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης και την έλευση της χάριτος. Ποιοί είναι οι Άγιοι Προπάτορες; Είναι όλοι οι Πατριάρχες, Κριτές, Προφήτες και Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Δηλ. οι πρωτόπλαστοι Αδάμ και Εύα, ο Ενώχ, ο Νώε, ο Μελχ...

Ο Άγιος Ιλαρίων, Μητροπολίτης Σούζνταλ και Γιούριεφ (κατά κόσμον Ιωάννης), γεννήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 1631 σε οικογένεια ιερέα της κάτω πόλης, του Ανανανία. Ο πατέρας του, γνωστός για την ευσέβεια και τη φιλομάθειά του, ήταν ένας από τους τρεις υποψηφίους για τον πατριαρχικό θρόνο, μαζί με τον μελλοντικό Πατριάρχη Νίκωνα (1652–1658). Ο Ιωάννης εισήλθε σε μοναστήρι το 1653. Το 1655 έγινε ιδρυτής και οικοδόμος της ερημικής μονής Φλωρίσεφ, όχι μακριά από την πόλη Γκορόχοβετς. Στους μοναχικούς του αγώνες, ο άγιος πάλεψε με σαρκικά πάθη. Όταν, εξαντλημένος, έπεσε μπροστά στην Εικόνα της Θεοτόκου του Βλαντίμιρ, ικετεύοντας τη βοήθειά Της, η Παναγία τον σκέπασε με τη χάρη Της και γαλήνευσε το πνεύμα του. Κάποτε, ενώ ο Άγιος Ιλαρίων τελούσε τον Εσπερινό μαζί με έναν ιεροδιάκονο, ληστές εισέβαλαν στον ναό. Σκότωσαν τον διάκονο και άρχισαν να καίνε τον Άγιο Ιλαρίωνα, ζητώντας να τους αποκαλύψει πού ήταν κρυμμένος ο θησαυρός του μοναστηριού. Δεν πίστευαν ότι στο μοναστήρι δεν υπήρχε χρυσός. Νικη...

Υπάρχουν δύο διαφορετικές πηγές για τη ζωή του Αγίου Νικαϊσίου (ή Νικασίου). Η μία τοποθετεί τον θάνατό του στο έτος 407, κατά την εισβολή των Βανδάλων, και η άλλη στο έτος 451, κατά την εισβολή των Ούννων. Βάνδαλοι Οι πηγές που τοποθετούν τον θάνατό του στο 407 του αποδίδουν την προφητεία της εισβολής των Βανδάλων στη Γαλλία. Ενημέρωσε τον λαό του για το όραμα αυτό, λέγοντάς τους να προετοιμαστούν. Όταν ρωτήθηκε αν ο λαός έπρεπε να πολεμήσει ή όχι, ο Νικαΐσιος απάντησε: «Ας μείνουμε στο έλεος του Θεού και ας προσευχηθούμε για τους εχθρούς μας. Εγώ είμαι έτοιμος να προσφέρω τον εαυτό μου για τον λαό μου». Αργότερα, όταν οι βάρβαροι έφτασαν στις πύλες της πόλης, αποφάσισε να προσπαθήσει να τους καθυστερήσει, ώστε να μπορέσουν να διαφύγουν περισσότεροι από τον λαό του. Φονεύθηκε από τους Βανδάλους είτε μπροστά στην Αγία Τράπεζα του ναού του είτε στο κατώφλι του. Μαζί του θανατώθηκαν ο Ιουκούνδος, ο αναγνώστης του, ο Φλωρέντιος, ο διάκονός του, και η Ευτροπία, η παρθένος αδελφή του. Μετά ...

Η Αγία Αύρα (Abra of Poitiers ή Afra ή Apra.  περ 343 – περ.360) ήταν η κόρη του Επισκόπου και Διδάσκαλου της Εκκλησίας Ιλάριου του Πικταυίου. Η ίδια έχει αναγνωριστεί ως αγία από την Καθολική και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Γεννήθηκε πριν ο πατέρας της να ασπαστεί τον Χριστιανισμό και γίνει Επίσκοπος. Με τη συμβουλή του πατέρα της, πήρε όρκο παρθενίας και έγινε καλόγρια. Κατά τη διάρκεια της εξορίας του πατέρα της από το Πικταύιο, αυτή και η μητέρα της παρέμειναν εκεί. Πέθανε λίγο μετά την επιστροφή του το 360, σε ηλικία δεκαεπτά ή δεκαοκτώ ετών. Ήταν γνωστή για τις αγαθοεργίες της προς τους φτωχούς και τη διάδοση του Χριστιανισμού στην περιοχή γύρω από το σημερινό Πουατιέ της Γαλλίας. Η μνήμη της εορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου.

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2025 16:00-17:00 Δράση «Μαγειρεύω για καλό» από το ΚΔΑΠ ΜΕΑ «ΕΝ ΕΡΓΩ» Οι ωφελούμενες και οι ωφελούμενοι του ΚΔΑΠ ΜΕΑ ΕΝ ΕΡΓΩ παρασκευάζουν με αγάπη γεύματα για τους ωφελούμενους του Κοινωνικού Συσσιτίου του Δήμου Σερρών. Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2025 10:00-21:00 Χριστουγεννιάτικο Bazaar από φορείς του Δήμου (13-31/12) (πλατεία Εμπορίου Το Bazaar φιλοξενείται στην πλατεία Εμπορίου και θα προσφέρει μια ποικιλία από χριστουγεννιάτικα είδη, χειροποίητες δημιουργίες, γλυκίσματα, φτιαγμένα όλα με μεράκι. 19:00-20:00 Επίσημη έναρξη Χριστουγεννιάτικου Θεματικού πάρκου Ο Δήμος Σερρών σας προσκαλεί στην επίσημη έναρξη του Χριστουγεννιάτικου θεματικού πάρκου στην πλατεία Ελευθερίας. Ένας παραμυθένιος κόσμος γεμάτος χαρά, δημιουργία και γιορτινή ατμόσφαιρα ανοίγει τις πύλες του, προσφέροντας μοναδικές στιγμές και αξέχαστες εμπειρίες σε όλες και όλους. Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2025 19:30-19:45 Έναρξη εκδηλώσεων της Πολιτείας των Ευχών με τη Βικτωρία Μαγκούνη-Violin show (πλατεία Κρο...

Συχνά συνδέεται με την Ευλαλία η Αγία Ιουλία της Μέριδα, όπως φαίνεται στη διπλή αφιέρωση προς τις Αγίες Ευλαλία και Ιουλία. Η Ιουλία φέρεται επίσης να ήταν ένα νεαρό κορίτσι που μαρτύρησε στη Μέριδα το 304, στον ίδιο διωγμό του Διοκλητιανού, και η ημέρα μνήμης της τιμάται επίσης στις 10 Δεκεμβρίου.

Η Αγία Ευλαλία (περ. 289 – 12 Φεβρουαρίου 303), συνπολιούχος της Βαρκελώνης, ήταν μια 13χρονη Ρωμαία χριστιανή παρθένα που μαρτύρησε στη Βαρκελώνη κατά τους διωγμούς των χριστιανών στην βασιλεία του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (η Ακολουθία της Αγίας Ευλαλίας αναφέρει και τον συναυτοκράτορά του, τον «ειδωλολάτρη βασιλέα» Μαξιμιανό). Υπάρχει κάποια διαμάχη σχετικά με το αν είναι το ίδιο πρόσωπο με την Ευλαλία της Μέριδα, της οποίας η ιστορία είναι παρόμοια. Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής, η Ευλαλία, ηλικίας δεκατριών ετών, ήταν κόρη μιας ευγενούς οικογένειας που ζούσε κοντά στη Βαρκελώνη. Κατά τους διωγούς των χριστιανών από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες Διοκλητιανό και Μαξιμιανό, ο διοικητής Δακιανός έφτασε στην πόλη με σκοπό να πραγματοποιήσει τους διωγμούς. Λίγο αργότερα, η Ευλαλία έφυγε από το σπίτι της, μπήκε στην πόλη και αντιτάχθηκε δημόσια στον διοικητή για τους διωγμούς κατά των χριστιανών. Ως απάντηση, ο Δακιανός διέταξε να γυμνωθεί και να βασανιστεί με διάφορες μεθόδο...

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά στις 9 Δεκεμβρίου τη Σύναξη της Ιεράς Εικόνας της Παναγίας «Απρόσμενη Χαρά», μιας εικόνας στενά συνδεδεμένης με την εμπειρία της μετάνοιας, της ελπίδας και της θεϊκής ευεργεσίας. Η εορτή αυτή επικεντρώνεται όχι μόνο στην τιμή της Θεοτόκου, αλλά και στη διδακτική δύναμη της σχετιζόμενης παράδοσης, η οποία συνεχίζει να εμπνέει τους πιστούς μέχρι σήμερα. Η ιστορία της εικόνας Η παράδοση αναφέρει ότι ένας νεαρός, ο οποίος είχε βυθιστεί σε βίους αμαρτωλούς, συνήθιζε ωστόσο να προσεύχεται μπροστά στην εικόνα της Παναγίας πριν ξεκινήσει τις καθημερινές του δραστηριότητες. Μια ημέρα, όταν πλησίασε για να προσευχηθεί, είδε τον Χριστό στην εικόνα να φέρει ζωντανά τα τραύματα της Σταύρωσης· ένιωσε βαθιά συντριβή, καθώς κατάλαβε ότι οι αμαρτίες του «ξαναπληγώνουν» τον Χριστό. Ο νεαρός έπεσε σε γνήσια μετάνοια και μέσα από θερμή προσευχή ζήτησε συγχώρεση. Η Παναγία, γεμάτη ευσπλαχνία, του απάντησε ότι η μετάνοια φέρει «χαράν απρόσμενον» — τη χαρά της επιστροφής στον Θεό. Η ...

Η Αγία Μάρτυς Ανθούσα, σύζυγος Ρωμαίου αξιωματούχου, βαπτίστηκε από τον Άγιο Αμβρόσιο του Μιλάνου (7 Δεκεμβρίου). Όταν η σύζυγος του έπαρχου της πόλεως, η Σουνίλδα, πρότεινε η Αγία Ανθούσα να βαπτιστεί από Αρειανό ιερέα, εκείνη αρνήθηκε. Τότε την καταδίκασαν να θανατωθεί δια πυρός, και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.

Ο Άγιος Βαλέριος των Τρεβήρων (†320) ήταν ένας ημι-θρυλικός επίσκοπος της Τριέρ. Η μνήμη του τιμάται σήμερα αλλά και στις 29 Ιανουαρίου. Σύμφωνα με μια αρχαία παράδοση, ο Άγιος Βαλέριος ήταν ακόλουθος του Αγίου Ευχαρίου, του πρώτου επισκόπου της Τριέρ. Ο Ευχάριος στάλθηκε στη Γαλατία από τον Απόστολο Πέτρο ως επίσκοπος, μαζί με τον διάκονο Βαλέριο και τον υποδιάκονο Μάτερνο, για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο. Οι τρεις τους έφτασαν στον Ρήνο και στο Έλελουμ της Αλσατίας, όπου ο Μάτερνος πέθανε. Οι δύο σύντροφοί του έσπευσαν πίσω στον Απόστολο Πέτρο και τον παρακάλεσαν να αναστήσει τον νεκρό. Ο Πέτρος έδωσε την ποιμαντική του ράβδο στον Ευχάριο και, όταν ο Μάτερνος αγγίχτηκε με αυτήν, επέστρεψε στη ζωή, παρότι είχε ταφεί επί σαράντα ημέρες. Στη συνέχεια, πλήθος εθνικών ασπάστηκε την πίστη. Αφού ίδρυσαν πολλές εκκλησίες, οι τρεις σύντροφοι πήγαν στην Τριέρ, όπου το έργο του ευαγγελισμού προχώρησε τόσο ταχέως ώστε ο Ευχάριος επέλεξε την πόλη ως την επισκοπική του έδρα. Ένας άγγελος προανήγγειλε...

Ο Άγιος Ευχάριος τιμάται ως ο πρώτος επίσκοπος της Τριέρ. Έζησε στο δεύτερο μισό του 3ου αιώνα. Σύμφωνα με μια αρχαία παράδοση, ήταν ένας από τους εβδομήντα δύο μαθητές του Χριστού και στάλθηκε στη Γαλατία από τον Άγιο Πέτρο ως επίσκοπος, μαζί με τον διάκονο Βαλέριο και τον υποδιάκονο Μάτερνο, για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο. Οι τρεις τους έφτασαν στον Ρήνο και στο Έλελουμ της Αλσατίας, όπου ο Μάτερνος πέθανε. Οι δύο σύντροφοί του έσπευσαν πίσω στον Άγιο Πέτρο και τον παρακάλεσαν να αναστήσει τον νεκρό. Ο Πέτρος έδωσε την ποιμαντική του ράβδο στον Ευχάριο και, μόλις ο Μάτερνος αγγίχτηκε με αυτήν, επέστρεψε στη ζωή, παρότι βρισκόταν στον τάφο του επί σαράντα ημέρες. Γι’ αυτόν τον λόγο, η ράβδος έγινε το χαρακτηριστικό σύμβολο ενός απεσταλμένου, ιδιαιτέρως ενός ιεραποστόλου. Κατόπιν, πλήθος εθνικών βαπτίστηκε. Αφού ίδρυσαν πολλές εκκλησίες, οι τρεις σύντροφοι πήγαν στην Τριέρ, όπου το έργο του ευαγγελισμού προόδευσε τόσο γρήγορα ώστε ο Ευχάριος επέλεξε την πόλη ως την επισκοπική του έδρα. Α...

Ο Άγιος Κύριλλος της Τσελμά Γόρας (Chelma Hill) γεννήθηκε στην περιοχή της Λευκής Λίμνης τον Σεπτέμβριο του 1285. Από νεαρή ηλικία επέλεξε τον μοναχικό βίο και εντάχθηκε στη Μονή του Αγίου Αντωνίου του Ρωμαίου στο Νόβγκοροντ, όπου υπηρέτησε επί έξι έτη υπό ποικίλες διακονίες. Μετά την παραμονή του στο μοναστήρι, έζησε για τρία χρόνια σε ησυχαστική περιπλάνηση στην έρημο. Κατόπιν οδηγήθηκε στην περιοχή Kargopolsk, όπου —σύμφωνα με την παράδοση— έλαβε θεία καθοδήγηση να εγκατασταθεί μόνιμα στην Τσελμά Γόρα. Τον πρώτο χειμώνα παρέμεινε σε σπηλιά, έως ότου οικοδομήσει μία μικρή ξύλινη καλύβα και αργότερα ένα παρεκκλήσι.  Στην περιοχή αυτή ζούσε πληθυσμός Χούντιων (Chudians), πολλοί από τους οποίους προσέρχονταν στον ασκητή για παρηγορία, διδασκαλία και καθοδήγηση. Λόγω της ειρηνικής παρουσίας του και του λόγου του, αρκετοί από αυτούς ζήτησαν να βαπτιστούν. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Άγιος Κύριλλος ίδρυσε μονή και ναό προς τιμήν της Θεοφανείας. Έζησε συνολικά 52 χρόνια στην Τσ...

H Η 10 Μ/Π Ταξιαρχία ανακοινώνει ότι την Δευτέρα 08 Δεκεμβρίου 2025 και ώρα 08:00 έως 15:00 θα πραγματοποιηθούν βολές RH-202 (20 χιλ.) όπλων Πυροβολικού, στο Πεδίο Βολής «Μελενικιτσίου». Επικίνδυνη περιοχή είναι αυτή που περικλείεται από τα σημεία με τις παρακάτω συντεταγμένες (ΕΓΣΑ 87): α. Υψ. Αδράχτι (x 451484.99, у 4559143.76) β. Υψ. Λόφος (x 452421.8, y 4562003.81) γ. Υψ. Αετοφωλιά (x 455504.3, y 4562037.36) δ. Υψ. Πύργος (x 459499.68, у 4559518.35) ε. Υψ. Προφήτης Ηλίας (x 451623.73, у 4555946.6) στ. Περιοχή Στένωμα ΒΑ χωρ. Μελενικιτσίου (x 456599.61, у 4556218.08) ζ. Περιοχή Ποτίστρα ΒΑ χωρ. Μελενικιτσίου (x 454228.05, у 4555744.8) Κατόπιν τούτου: ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Στην παραπάνω περιοχή απαγορεύεται κάθε κίνηση και η παραμονή ατόμων, τροχοφόρων και ζώων κατά τις παραπάνω ώρες για αποφυγή ατυχημάτων. Πυρομαχικά που τυχόν θα βρεθούν, να μη μετακινηθούν και να ειδοποιείται η πλησιέστερη Στρατιωτική ή Αστυνομική Αρχή. Ταγματάρχης (ΠΖ) Βασίλειος Ευθυμίου Εκπρόσωπος Τύπου

Η Θεοτόκος του Βλαντίμιρ (ρωσικά: Влади́мирская ико́на Бо́жией Ма́тери‎‎ ) είναι βυζαντινή χριστιανική εικόνα που απεικονίζει την Παναγία με το Θείο Βρέφος. Χρονολογείται στον 12ο αιώνα μ.Χ. και αποτελεί πρώιμο παράδειγμα του αγιογραφικού τύπου της Ελεούσας Θεοτόκου. Είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα τέχνης στη Ρωσία και έχει μεγάλη ιστορική και πολιτιστική αξία. Πολλοί Ρώσοι θεωρούν την εικόνα εθνικό φυλακτό και της έχουν αποδώσει πληθώρα από θαύματα κατά τη διάρκεια της ιστορίας της. Ύστερα από τη σχεδόν ολική καταστροφή της, κατά τον 13ο αιώνα, η εικόνα έχει αποκατασταθεί τουλάχιστον 5 φορές. Η εικόνα αγιογραφήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, από άγνωστο καλλιτέχνη και στάλθηκε στο Κίεβο ως δώρο, προτού μεταφερθεί στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο Βλαντίμιρ. Λέγεται ότι η εικόνα παρέμεινε στο Βλαντίμιρ μέχρι το 1395, όταν μεταφέρθηκε στη Μόσχα για να προστατέψει την πόλη από την εισβολή του Ταμερλάνου, ωστόσο ο ισχυρισμός αυτός δεν έχει επιβεβαιωθεί ιστορικά. Τουλάχιστον ...