ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 24 Ιανουαρίου 1937, στο θέατρο Πάνθεον ξεκίνησαν οι προβολές της ταινίας "Blutsbrüder" (Μήτρος και Μάρω), ενώ παράλληλα προβλήθηκε η ταινία "Η γυναίκα της ταβέρνας». Αλλά ποια ήταν αυτή η ταινία... Αν και στις Σέρρες προβλήθηκε ως Μήτρος και Μάρω ο όνομά της στην Ελλάδα ήταν "Ο Μήτρος και η Μάρω". Αν ψάξει κάποιος να την βρει στις Ελληνικές παραγωγές δεν θα την βρει Στην Ελλάδα, το Δεκέμβριο του 1936 προβλήθηκε μια μυστηριώδης ταινία με τον ελληνοπρεπέστατο τίτλο «Ο Μήτρος και η Μάρω». Οι διαφημίσεις ενημέρωναν με πηχαίους τίτλους ότι ήταν «ΟΜΙΛΟΥΣΑ ΕΛ­ΛΗΝΙΣΤΙ», ενώ με πολύ μικρότερα γράμματα διευκρινιζόταν ότι ήταν γερμανικής παραγωγής. Οι αθη­ναϊκές εφημερίδες, που δεν είχαν ιδέα για το περιεχόμενό της, εμφανίζονταν σε σύγχυση μεν, υποψιασμένες δε. Φυσικά η ταινία δεν ήταν Ελληνική και πρόκειται για την ταινία Blutsbrüder η οποία προβλήθηκε στην Ελλάδα ως Ο Μήτρος και η Μάρω". Η ταινία "Blutsbrüder" είναι ένα γερμανικό δραματικό φιλμ του 1...

Στις 24 Ιανουαρίου 1935, ο θίασος της Μαρίκας Κοτοπούλη ξεκίνησε τις παραστάσεις του στο θέατρο Κρόνιον των Σερρών. Φυσικά και δεν ήταν η πρώτη φορά που η Κοτοπούλη έδωσε παραστάσεις στις Σέρρες .

 Στις 24 Ιανουαρίου 1932 κυκλοφόρησε το τελευταίο φύλλο, αριθμός 72, της εβδομαδιαίας πολιτικής και οικονομικής εφημερίδας των Σερρών "Πρωϊνή".

Στις 24 Ιανουαρίου 1932, στις 10.30 το πρωί, στον ιερό ναό των Μ. Ταξιαρχών, πραγματοποιήθηκε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της Βασίλισσας Σοφίας. Το μνημόσυνο έλαβε χώρα μετά την εκδημία της Βασίλισσας της Ελλάδας Σοφίας, η οποία είχε μεγάλη επιρροή στην ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα στον τομέα των φιλανθρωπικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση, ο πρόεδρος του τοπικού κέντρου του Λαϊκού Κόμματος, Παπαπαναγιώτου, μίλησε και εξήρε τα προτερήματα της αποθανούσας. Από το 1930 η υγεία της δεν ήταν πλέον καλή, καθώς πόνοι στο στομάχι την ενοχλούσαν όλο και περισσότερο. Ακολουθώντας τη συμβουλή των παιδιών της, στις αρχές του 1931 εγκατέλειψε τη Φλωρεντία για να εγκατασταθεί στη Φραγκφούρτη, στο Ανάκτορο Φρήντριχσχοφ της αδερφής της, Μαργαρίτας, και να υποβληθεί σε ενδελεχή ιατρικό έλεγχο.  Πράγματι, οι γιατροί ανακάλυψαν την ύπαρξη κακοήθων όγκων στα εσωτερικά της όργανα –κυρίως στο συκώτι και στο στομάχι. Πέθανε στο νοσοκομείο στις 13 Ιανουαρίου 1932. ...

  Στις 24 Ιανουαρίου 1932, η εφημερίδα Μακεδονία αναφέρει ότι τηλεγράφημα στη Νομαρχία Σερρών που το έστειλε ο κ. Παπαδάτος, λέγοντας ότι φορτώθηκαν σημαντικές ποσότητες ακατέργαστου αραβοσίτου για λογαριασμό της Αγροτικής Τράπεζας, για να διανεμηθούν σαν δάνειο στους αγρότες του Νομού Σερρών Η εφημερίδα Μακεδονία έγραψε :  Ελήφθη τηλίμα εἰς την Νομάρχ αν Σερρῶν σταλὲν ὑπὸ τοῦ κ. Παπαδάτου ἀγγέλλοντος ὅτι ἐφορτώθησαν σημαντι καὶ ποσότητες ἐξ ἀτελοῦς ἀραβοσίτου · διὰ λογαριασμὸν τῆς ᾿Αγροτικῆς Τραπέ ζης, προκειμένου νὰ διανεμηθῇ ὑπὸ τύ· πον δανείου εἰς τοὺς ἀγρότας τοῦ Νομοῦ Σερρών,

Στις 24 Ιανουαρίου 1908, ο Μητροπολίτης Μελενίκου Αιμιλιανός Δάγγουλας , σε έκθεσή του σχετικά με τις βιαιότητες του Βουλγαρικού κομιτάτου κατά τον Ιανουάριο του ίδιου έτους, ανέφερε οτι  βουλγαρική ένοπλη συμμορία οκτώ ατόμων, υπό την ηγεσία του Στόγιου από το Κολεσόβο, συγκρούστηκε με τον οθωμανικό στρατό κοντά στο χωριό Τσερβίστα (σήμερα Καπνόφυτο), το οποίο ανήκε στη διοικητική περιφέρεια του Δεμίρ Ισσάρ (σημερινό Σιδηρόκαστρο). Μετά τη σύγκρουση, κατασχέθηκαν στρατιωτικά εφόδια και επιλήψιμα έγγραφα, πιθανώς ενδεικτικά της δράσης και των σκοπών της συμμορίας. «Οκταμελής βουλγαρική συμμορία, υπό την αρχηγίαν του εκ Κολεσόβου Στόγιου, συνεπλάκη μετά του στρατού παρά το χωρίον Τσερβίστα της υποδιοικήσεως Δεμίρ Ισσάρ, κατεσχέθησαν πολλά πολεμοφόδια και έγγραφα επιλήψιμα».

 Εις την Ξένην. Ἀποξενοῦται τοῦδε τοῦ βίου Ξένη, Οὗ ζώσα καὶ πρίν, ὡς ἀληθῶς ἦν ξένη. Εις τας δύω θεραπαινίδας. Θνῄσκουσιν ἄμφω τῆς Ξένης αἱ δουλίδες, Οὐ τῶν ἐκείνης ἀρετῶν οὖσαι ξέναι. Εἰκάδι οὐρανοῦ εἰς ξενίην Ξένη ἦλθε Τετάρτη. Η Οσία Ξένη έζησε τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Ονομαζόταν στην αρχή Ευσεβεία και καταγόταν από τη Ρώμη. Αρνούμενη τη πίεση των γονιών της να νυμφευθεί άνδρα της επιλογής τους, φεύγει κρυφά στην Αλεξάνδρεια όπου μετονομάσθηκε Ξένη για να χαθούν τα ίχνη της. Πηγαίνει στο νησί της Κω και στη συνέχεια εγκαθίσταται στα Μύλασσα της Καρίας. Εκεί, μαζί με δύο υπηρέτριές (θεραπαινίδες) της που της είχαν μείνει πιστές, έκτισε ναό στο όνομα του αγίου πρωτομάρτυρα Στεφάνου και ησυχαστικά κελιά. Πολύ γρήγορα η φήμη της και η ενάρετη και ασκητική ζωή που διήγε έφεραν κοντά της νέες κοπέλες που ποθούσαν το βίο της άσκησης και της προσευχής, ενώ το μοναστήρι έγινε περίφημο πνευματικό κέντρο, όπου καθημερινά συνέρεαν πολλές πονεμένες γυναίκες για να πάρουν τις συμβουλές και να ζητή...

Αυτή την ημέρα η Εκκλησία εορτάζει την ανάμνηση της Αγίας Θεοσημείας, δηλαδή της θαυματουργικής διασώσεως του Αγίου Νεοφύτου κατά την πτώση αυτού από την εγκλείστρα του, όπου ασκήτευε. Ο Όσιος Νεόφυτος εορτάζει και στις 12 Απριλιου και στις 28 Σεπτεμβρίου (Εύρεση των Τιμίων Λειψάνων του). Ο Όσιος Νεόφυτος έζησε τον 12ο αιώνα μ.Χ. Γεννήθηκε στην κωμόπολη Λεύκαρα της Κύπρου το 1134 μ.Χ. και σε νεαρά ηλικία, παρά τη θέληση των γονέων του, Αθανασίου και Ευδοξίας, ακολούθησε το μοναχικό βίο, φλεγόμενος από θείο ζήλο. Κατέφυγε κατ' αρχάς στη μονή του Αγίου Χρυσοστόμου, στο όρος Κουτσοβέντη, όπου ζήτησε να μείνει και να ασκητέψει. Μετά από πέντε χρόνια στο διακόνημα της καλλιέργειας αμπελώνων της μονής, στη θέση «Γούπαις», με την ευλογία του Ηγουμένου, επισκέπτεται για προσκύνημα τους Αγίους Τόπους. Εκεί παρέμεινε για σύντομο χρονικό διάστημα και όταν επέστρεψε πάλι στην Κύπρο μόνασε στην μονή του Χρυσοστόμου (1152 - 1158 μ.Χ.). Ζήτησε από τον Ηγούμενο της μονής να γίνει ερημίτης, χω...

Φύλον βροτών προσήξε τω Χριστώ Φύλων, Άτε προς αυτού προσλαβών θείαν χάριν. Τον Όσιο Φίλωνα, απλό ακόμα διάκονο, εκτίμησε πολύ ο Άγιος Επιφάνιος (βλέπε 12 Μαΐου) και τον ανέδειξε επίσκοπο Καλπασίου (Καρπασία) στην Κύπρο το 401 μ.Χ. Κατά δε τον Σουίδα, ο επίσκοπος αυτός έγραψε υπομνήματα στην Πεντάτευχο και στο Άσμα Ασμάτων. Πολύ συγκινητική μέσα στην απλότητα της είναι και μια προσευχή του Οσίου, όπως μας την παρουσιάζει ο συναξαριστής: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός μου, ὅπου διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων ἐκατέβης εἰς τὴν γῆν, καὶ ἐφόρησας τὴν σάρκα τοῦ δούλου σου, καὶ ἔπαθες τόσους πειρασμοὺς ἀπὸ τὸν κόσμον, ὅπου ἐσταυρώθης, ἐτάφης καὶ ἀνέστης, ἔσωσας τὸν ἄνθρωπον, ἔτσι οἰκονόμησον καὶ τώρα, διὰ νὰ σωθοῦν καὶ ἐτοῦτοι οἱ πεπλανημένοι ἄνθρωποι, ὅπου τοὺς ἐπλάνεσεν ὁ διάβολος». Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Tὸν βυθόν της σοφίας ἐρευνησάμενος, καὶ τοῦ κόσμου τὴν δόξαν ἀπαρνησάμενος, τῷ Χριστῷ δὲ προσδραμῶν, Πάτερ ἠκολούθησας, θαυματουργῶν διδάσκων ὡς κήρυξ τῆς χάριτος καὶ τοῖς νοσ...

 Εις τον Βαβύλαν. Πριν Βαβύλας ήθλησε κατά δαιμόνων, Ήθλησε λοιπόν και διά των αιμάτων. Eις τον Aγάπιον και Τιμόθεον. Τον Aγάπιον συνάμα Τιμοθέω, Σαφώς μιμητάς οίδα του Διδασκάλου. Ο Όσιος Βαβύλας καταγόταν από την Θεούπολη (την Αντιόχεια πιθανώς) και έλαβε από τους ενάρετους γονείς του τη χριστιανική ανατροφή και παιδεία. Μετά το θάνατό τους μοίρασε τα υπάρχοντά του στους πτωχούς και αδυνάτους και αποσύρθηκε σε κάποιο ησυχαστήριο με δύο μαθητές του, τον Αγάπιο και τον Τιμόθεο. Ύστερα από πολλή πίεση χειροτονείται ιερέας, με πλήρη συναίσθηση των μεγάλων και Ιερών υποχρεώσεων του. Σε κάποιο ιεραποστολικό του ταξίδι στην Σικελία, ο εκεί διοικητής, αφού μάταια προσπάθησε να αποσπάσει από την πίστη τον άγιο και τους μαθητές του, τους υπέβαλλε σε φριχτά βασανιστήρια τα οποία αποδείχθηκαν αδύνατα να κάμψουν το αγωνιστικό τους φρόνημα και τη πίστη τους. Στο τέλος τους κατέσφαξε με μαχαίρια και έριξε τα σώματά τους στη φωτιά. Τα λείψανα τους, όμως, διαφυλάχτηκαν αβλαβή, και χριστιανοί ευσε...

Eις τον Παύλον και Παυσίριον. Παυσίριον καὶ Παῦλον ἄμφω συγγόνους, Ποτάμιος ῥοῦς καὶ συνάθλους δεικνύει. Eις τον Θεοδοτίωνα. Ἰδοὺ τράχηλος ἐλθέτω δὴ τὸ ξίφος, Θεὸν ποθῶν ἔκραζε Θεοδοτίων. Οι Άγιοι Μάρτυρες Παύλος, Παυσίριος και Θεοδοτίων έζησαν κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.) και Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.), ενώ ηγεμόνας στην Κλεοπάτριδα, το σημερινό Σουέζ, της Αιγύπτου ήταν ο Αρειανός. Οι Άγιοι αυτοί ήταν αυτάδελφοι κατά σάρκα. Ο Παύλος και ο Παυσίριος έγιναν σε νεαρή ηλικία μοναχοί, ενώ ο Θεοδοτίων παρασύρθηκε από κακούς φίλους, έφυγε στα όρη και ζούσε μαζί με ληστές. Όταν άρχισε ο διωγμός του Διοκλητιανού εναντίων των Χριστιανών, ο ηγεμόνας της Κλεοπάτριδας Αρειανός, συνέλαβε τον Παύλο και τον Παυσίριο. Τότε ο Παύλος ήταν τριάντα επτά ετών, ενώ ο Παυσίριος ήταν είκοσι πέντε. Μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός αυτό ο Θεοδοτίων, ο αδελφός τους, άφησε τα όρη και τους ληστές και κατέβηκε να τους δει και να τους αποχαιρετήσει. Με την χάρη του Θεού θερμάνθηκε ...

Μονῶν ἀπείρων πατρικῆς σῆς οἰκίας, Μακεδόνιος Χριστὲ λαμβάνει μίαν. Ο Όσιος Μακεδόνιος στους πνευματικούς του αγώνες είχε ως παλαίστρα και στάδιο, τις κορυφές των ορέων. Δεν εγκαταστάθηκε σε έναν τόπο, αλλά συνεχώς μετακινείτο από τον έναν τόπο στον άλλο, στη Φοινίκη, στη Συρία, στην Κιλικία. Και ασκήτευε κατ’ αυτόν τον τρόπο, προκειμένου να αποφύγει τις ενοχλήσεις από εκείνους που προσέτρεχαν κοντά του. Επί σαράντα πέντε χρόνια, λοιπόν, ο Όσιος ασκήτεψε με τον τρόπο αυτό και δεν χρησιμοποίησε ούτε σκηνή ούτε καλύβα, αλλά διέμενε μέσα σε βαθύ λάκκο. Όταν όμως γέρασε, υποχώρησε σε κάποιους που τον παρακαλούσαν και κατασκεύασε μια καλύβα. Έτσι συνέχισε τον ασκητικό αγώνα για είκοσι πέντε χρόνια. Ο Όσιος έλαβε από τον Θεό το χάρισμα της θαυματουργίας και κοιμήθηκε με ειρήνη τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ένα από τα πολλά θαύματα του είναι και το εξής: Κάποτε έφεραν στον Όσιο μια γυναίκα, η οποία από ενέργεια του διαβόλου, έτρωγε πολύ φαγητό και τον παρακάλεσαν να την κάνει καλά. Ο Όσιος σπλαχνίσθηκε τ...

Η ανακομιδή του τιμίου λειψάνου του Αγίου Αναστασίου του Πέρσου. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’  Στεφθείς Aναστάσιε των άθλων χάριν, Παρέσχες ημίν λειψάνων σων την χάριν. Η ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου οσιομάρτυρα Αναστασίου του Πέρσου (βλέπε 22 Ιανουαρίου), έγινε το 638 μ.Χ., δέκα χρόνια μετά το μαρτυρικό του τέλος. Σχετικά με τα Λείψανα του Αγίου Αναστασίου επικρατούν τρείς παραδόσεις. Σύμφωνα με την πρώτη, την οποία δέχεται και ο Άγγλος ιστοριογράφος Όσιος Βέδας ο Αιδέσιμος (βλέπε 27 Μαΐου), τα Λείψανα μεταφέρθηκαν στη Ρώμη κατά την βασιλεία του Ηρακλείου και κατατέθηκαν στην Ελληνική Μονή των Τριών Πηγών («Tre Fontane»). Η δεύτερη δέχεται μεταφορά των Λειψάνων στην Κωνσταντινούπολη, επίσης κατά την βασιλεία του Ηρακλείου, απ’ όπου η Κάρα μεταφέρθηκε στη Ρώμη επί των ημερών του Ελληνικής καταγωγής και πιθανώς Ιεροσολυμίτου Πάπα Θεοδώρου Α’ (642 – 649 μ.Χ.) (βλέπε 18 Μαΐου). Η Τρίτη τέλος παράδοση (Βενετική), δέχεται ότι τα Λείψανα μετέφερε στην Κωνστ...

 Eρμογένης Μάμας τε του Xριστού φίλοι, Θανείν δι’ αυτόν ουδόλως εδειλίων. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων.

 Καθώς περ ίπποις τοις πόνοις κεχρημένος, Χαίρων ανέπτη Φιλιππικός προς πόλον. Ο Όσιος Φιλιππικός απεβίωσε ειρηνικά.

 Τοὺς τρεῖς Ἀδελφοὺς θεῖος εἷς συσχὼν πόθος, Θεῖον ποθεῖν ἔπειθεν ἐκ ξίφους τέλος. Ο Άγιος Βάρσιμος και τα δύο αδέλφια του μαρτύρησαν δια ξίφους. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον – Ήχος Δ' Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρές σου, Φιλιππικὲ καὶ Βαρσίμε, Κύριε, / διὰ τῶν παθημάτων αὐτῶν ἔλαβον ἀφθάρτους στεφάνους παρὰ σοῦ, τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. / Ἔχοντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, κατέβαλον τοὺς ἀντικειμένους / καὶ συνέτριψαν τὴν ἀνίσχυρον τόλμην τῶν δαιμόνων. / Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν!

Τὶς τοὺς μακρούς σου Ζωσιμᾶ φράσει πόνους; Καὶ τὶς θανόντος τῶν πόνων σου τὰ στέφη; Ο Όσιος Ζωσιμάς (άλλος από τον Αββά Ζωσιμά που βρήκε την Όσια Μαρία την Αιγύπτια και γιορτάζει στις 4 Απριλίου), διακρίθηκε για την λαμπρή μέθοδο που είχε εφαρμόσει στον εαυτό του εναντίον του θύμου και δίδαξε κατόπιν και στους άλλους. Η μέθοδος αυτή ήταν να μένει σε απόλυτη σιωπή, όταν θύμωνε. Έτσι ο θυμός έσβηνε από ατροφία, χωρίς να βγάλει φλόγες, και η οργή κόπαζε εύκολα, όπως ησυχάζει αμέσως η θάλασσα, από την οποία πέρασε άνεμος στιγμιαίος.

 Εμή σε γλώσσα κήρυξ πώς αν αινέση, Ον γλώσσα Xριστού γηγενών μείζω λέγει; Ίσως να πρόκειται περί της εορτής των εγκαινίων του ναού του Προδρόμου κοντά στον Ταύρο. Σε άλλα παλαιά μηναία αναγράφεται εσφαλμένα «πλησίον του τάφου».

 

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.

 Η Μονή ανοικοδομήθηκε από την Οσία Δομνίκη (τιμάται 8 Ιανουαρίου), η οποία μόνασε εκεί.

Ο Άγιος Cadoc (Κάντοκ) καταγόταν από ευγενική οικογένεια της Ουαλίας. Οι γονείς του έγιναν μοναχοί. Ίδρυσε την περίφημη μονή Λάνσαρφαν κοντά στο Κάρντιφ, αλλά η ιεραποστολική του δράση επεκτάθηκε μέχρι την Κορνουάλη, τη Σκωτία και την Ιρλανδία. Ήταν σύγχρονος του Αγίου Δαυίδ και διδάσκαλος του Αγίου Φιννιανού. Σώζονται και μερικά αποφθέγματά του μεταξύ των οποίων και τα ακόλουθα: «Η αλήθεια είναι η πρωτότοκος θυγατέρα του Θεού. Χωρίς το φως τίποτε δεν είναι καλό, χωρίς το φως δεν υπάρχει ευλάβεια, χωρίς το φως δεν υπάρχει πίστη». «Ο κάλλιστος των τρόπων είναι η ταπείνωση. Η καλλίστη των ασχολιών είναι η εργασία των θείων εντολών. Το κάλλιστο των αισθημάτων είναι η δικαιοσύνη. Η κάλλιστη λύπη είναι η μετάνοια. Το κάλλιστο ιδίωμα η μεγαλοψυχία. Όταν τον ρώτησαν τι είναι αγάπη, απάντησε: Η αγάπη είναι ο παράδεισος. Και τι μίσος: το μίσος είναι η κόλαση. Και η συνείδηση; Η συνείδηση είναι ο οφθαλμός του Θεού εντός της ψυχής». Μαρτύρησε το έτος 590 μ.Χ. φονευθείς από Αγγλοσάξονες ειδωλολάτρ...

Είναι άγνωστο που και πότε μαρτύρησε η Αγία Χρυσοπλόκη. Η μνήμη της αναφέρεται στον Πατμιακό Κώδικα 266 μετά της Μάρτυρος Θεοδούλης (βλέπε 18 Ιανουαρίου).

 Ὑπὸ ξίφος θεὶς Ἑλλάδιος αὐχένα, Ἑλληνικῆς ἔπαρσιν ᾔσχυνε πλάνης. Η μνήμη του βρίσκεται στον Παρισινό Κώδικα 1578 και στις παλιές εκδόσεις των Μηναίων. Ίσως να είναι ο ίδιος με αυτόν της 18ης Ιανουαρίου.

Η Οσία Ξένη γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, το έτος 1730 μ.Χ., και ως νεαρή όμορφη κοπέλα παντρεύτηκε τον Αντρέα Φεοντόροβιτς Πετρώφ που είχε τον βαθμό του συνταγματάρχου και ήταν πρωτοψάλτης στην βασιλική αυλή. Η θέση αυτή ήταν μια πολύ υψηλή κοινωνική θέση και έδινε δόξα και υλική απολαβή. Ήταν νέοι. Είχαν αγάπη μεταξύ τους. Υπηρέτησαν και οι δυο στην βασιλική αυλή, έκαναν το γάμο τους. Ζούσαν πολύ ευτυχισμένοι μαζί. Λόγω της νεότητάς τους, τους άρεσε πολύ να πηγαίνουν σε χοροεσπερίδες και σε συμπόσια. Καλούσαν φιλοξενουμένους στο σπίτι τους και αυτοί οι ίδιοι πήγαιναν ως φιλοξενούμενοι σε άλλα σπίτια. Αυτά οι άνθρωποι τα ονομάζουν «καλή τύχη» και φαινόταν ότι τίποτε στο ανδρόγυνο αυτό, τον Ανδρέα και την Ξένια, δεν θα έδινε τέλος σ’ αυτή τους τη χαρά. Αλλά ξαφνικά ένα φοβερό χτύπημα, σαν κεραυνός εν αιθρία, ο αναπάντεχος θάνατος του αγαπημένου συζύγου, κεραυνοβόλησε την Ξένια Γκριγκόριεβνα. στα είκοσι έξι της χρόνια, ένα βράδυ σε ένα χορό ο άντρας της ενώ έπινε με τους φί...

Ο Άγιος Μάρτυς Ιωάννης ο Θαυματουργός, μαρτύρησε στο Καζάν της Ρωσίας το έτος 1529 μ.Χ. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μεγάλου Πρίγκιπα Βασιλείου, οι Τατάροι επιτέθηκαν στο Νίζνι Νόβγκοροντ. Πολλοί από τους κατοίκους αιχμαλωτίστηκαν και οδηγήθηκαν στο Καζάν. Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο γενναίος Ιωάννης. Όταν οι αιχμάλωτοι μοιράστηκαν στους νέους ιδιοκτήτες τους, ο Ιωάννης δόθηκε στον Αλέι-Σνούρ (σε άλλες πηγές Αλέι-Σπούρ ή Αλέι-Σκούρ), ο οποίος ήταν συγγενής του Χάνου. Ο νεαρός Ιωάννης είχε λάβει καλή χριστιανική διδασκαλία και εξαιρετική οικιακή εκπαίδευση. Ήταν εξοικειωμένος με την αυστηρή τήρηση των απαιτήσεων της χριστιανικής πίστης – τηρούσε νηστείες, δεν του άρεσε η αδράνεια και αφιέρωνε όλο του τον χρόνο σε εργασία και προσευχές. Για την επιμέλειά του αυτή, ο Αλέι-Σνούρ τον έκανε προσωπικό του υπηρέτη. Ο Ιωάννης εκτελούσε με επιμέλεια τα καθήκοντά του και υπέμενε υπομονετικά τη δουλεία, παρά τα χλευάσματα που δεχότ...