ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Ιωάννης Βλάχος, υιός του Αθανασίου και της Ελένης, γεννήθηκε στα Κάτω Πορρόϊα Σερρών το 1935. Ήταν ο πρώτος από τα τέσσερα αδέλφια. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο της γενέτειράς του κατά την περίοδο του πολέμου. Το 1950 εισήχθη στο Γυμνάσιο Σιδηροκάστρου, από το οποίο αποφοίτησε το 1956. Οι πρώτες του σπουδές ήταν εξαιρετικές, καθώς ήταν από τους καλύτερους μαθητές του Γυμνασίου και πάντοτε λάμβανε μαθητικές διακρίσεις, τις οποίες όμως ποτέ η μετριοφροσύνη του δεν του επέτρεπε να αναφέρει στους δικούς του ή στους φίλους του. Παράλληλα φοίτησε στα κατηχητικά σχολεία της Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου, στα οποία δίδασκαν εκτός από τους μόνιμους εργαζόμενους του Ευαγγελίου και διάφοροι διαπρεπείς θεολόγοι που υπηρετούσαν εκείνη την περίοδο στο στρατό. Ο Ιωάννης Βλάχος, με ευγενική φύση και έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα, με πλούσιο οικογενειακό ιδεολογικό υπόβαθρο και ευσέβεια, και με την ενίσχυση της τότε πνευματικής κίνη...

Στις 29 Ιανουαρίου 1980, ημέρα Δευτέρα,  στις 7 π.μ. απεβίωσε ο καθηγητής Ιωάννης Αθ. Βλάχος ο οποίος ξεχώρισε για την επιστημονική του αρτιότητα και την ανθρωπιά του. Εργασίες για την τοπική ιστορία δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Σερραϊκά Χρονικά».

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 29/1/1961, Σελίδα: 7 Στις 29 Ιανουαρίου 1961, σ ύμφωνα με ανακοίνωση της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, ο καιρός στην ανατολική Ελλάδα, την Πελοπόννησο και την Κρήτη θα είναι πολύ συννεφιασμένος με βροχές και τοπικά χιονισμένα στην ορεινή Ελλάδα. Στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας θα επικρατήσει συννεφιά. Η θερμοκρασία δεν θα αλλάξει σημαντικά. Οι άνεμοι θα πνέουν από βορειοανατολικές διευθύνσεις, μέτριοι στο Ιόνιο και ισχυροί στο Αιγαίο. Η θάλασσα στο Ιόνιο θα είναι ταραγμένη και στα υπόλοιπα πελάγη θα είναι πολύ ταραγμένη. Χθεσινές θερμοκρασίες: Αθήνα: 8-6°C Σέρρες: 5-0°C Κομοτηνή: 5-0°C Φλώρινα: 1-(-3)°C Αλεξανδρούπολη: 4-0°C Θεσσαλονίκη: 7-2°C Αγρίνιο: 9-5°C Ρόδος: 16-9°C Κομοτηνή: 13-7°C Ηράκλειο: 14-8°C.

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 30/1/1959, Σελίδα: 4 Στις 29 Ιανουαρίου 1959, η  σορός του ατυχούς γυμνασιάρχη του Γυμνασίου της Νέας Ζίχνης Κωνσταντίνου Παναγιώτου, ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο πέφτοντας από το ανεγειρόμενο νέο κτίριο του Γυμνασίου, μεταφέρθηκε εκείνη την ημέρα από τις Σέρρες στην Αθήνα, όπου οι συγγενείς του και οι διαμένοντες εκεί φρόντισαν για την κηδεία του. Εν τω μεταξύ, το πρωί της ίδιας ημέρας, στις 10 π.μ., τελέστηκε η νεκρώσιμη ακολουθία στον τοπικό ναό του Αγίου Γεωργίου. Παρέστησαν ο νομάρχης Σερρών κ. Μανουσόπουλος, ο πρόεδρος της κοινότητας Ν. Ζίχνης κ. Τσολάκης, ο διοικητής της Υποδιοίκησης Χωροφυλακής Φυλλίδας κ. Παίδας, ο διοικητής ΤΕΑ κ. Τζιγκουνάκης, ο επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαίδευσης Φυλλίδας κ. Μπούλιος, οι θεολόγοι κ.κ. Φραγκόπουλος και Ψιλόπουλος, ο αρχιμανδρίτης κ. Α. Παρασκευόπουλος, ο θεολόγος κ. Κρούσκας, ο διευθυντής της Α΄ Τ.Ε. κ. Χατζηαγάπογλου, ο διευθυντής του Δημοσίου Ταμείου κ. Σούλης, ο Σφοδρός Καπνού κ. Χατζηχρήστου, ο αρχιμαν...

Στις 29 Ιανουαρίου 1939, ο καθηγητής Γ. Γεωργιάδης, έδωσε διάλεξη στην αίθουσα της Στρατιωτικής Λέσχης. Το θέμα της διάλεξης ήταν: «Περί της μουσικής ως τέχνης δια μέσου των αιώνων» , αναδεικνύοντας την εξέλιξη και τη σημασία της μουσικής στον χρόνο.

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Γεωργιάδης Γεώργιος (Θεσ/νίκη 1909 - Αθήνα 1986):διακεκριμένος συνθέτης, πιανίστας, καθηγητής πιάνου και ποιητής. Γιος μεγαλέμπορου πιάνων, σπούδασε πιάνο, ανώτερα θεωρητικά, σύνθεση και ενορχήστρωση στο Ωδείο της Θεσ/νίκης (1924-34) με τους Τέο Κώφμαν (πιάνο) και Γ. Βακαλόπουλο (θεωρητικά). Πήρε διαδοχικά τα πτυχία:αρμονίας (1929), αντίστιξης (1931), ενορχήστρωσης (1932), φούγκας (1933) και πιάνου (1934). Το 1934 ανέλαβε δ/ντής της Χορωδίας Θεσ/νίκης και της Φοιτητικής Χορωδίας και Ορχ. του Παν/μίου Θεσ/νίκης. Στη συνέχεια υπηρέτησε στις Σέρρες ως καθηγητής μουσικής στο Γυμνάσιο και ως καθηγητής (πιάνο, ιστορία μουσικής, "εκ πρώτης όψεως"ανάγνωση:prima vista και χορωδία) στο Ωδείο Σερρών "Ορφεύς"(1935-37), προσφέροντας ανεκτίμητο παιδαγωγικό έργο. Συνέχισε σπουδές στο Παρίσι (1937-39), στην E'cole Normale de Musique (με τους διάσημους πιανίστες Αλφρέντ Κορτό και Υβ Νατ και με την εξίσου διάσημη δασκάλα σύνθ...

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 30/1/1929, Σελίδα: 6. Στις 29 Ιανουαρίου 1929, όπως ανέφερε η εφημερίδα Μακεδονία, λόγω των βροχών και του λιωσίματος των χιονιών, ο ποταμός Στρυμόνας κάλυψε με τα νερά του τις σπαρμένες εκτάσεις των χωριών Πρακλείας, Χασνατάρ, Ερνίκιοι και Ποτισμένο. Τα νερά εισχώρησαν μέσα στο χωριό Ποτισμένο, όπου οι κάτοικοι κινδυνεύουν, όπως επίσης και τα ζώα του χωριού. Ο σταθμάρχης Πρακλείας τηλεγράφησε στη Νομαρχία Σερρών, ζητώντας να ληφθούν μέτρα για τις οικογένειες του χωριού Ποτισμένο που βρίσκονται σε κίνδυνο  

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 29/1/1929, Σελίδα: 4 Στις 28 Ιανουαρίου  1929, συνεδρίασε  η  Εκτελεστική Επιτροπή της Ομοσπονδίας Προσφύγων Φιλελευθέρων του Νομού Σερρών Ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία ανέφερε ότι  Η εκλεγμένη Εκτελεστική Επιτροπή της Ομοσπονδίας Προσφύγων Φιλελευθέρων του Νομού Σερρών συνεδρίασε σήμερα. Η επιτροπή αυτή εκλέχθηκε χθες (δηλαδή στις 27 Ιανουαρίου 1929) από τα προσφυγικά σωματεία των Μικρασιατών, Ποντίων, Κουκασίων και ομάδας Θρακών των περιοχών Στρυμόνα και Σιδηροκάστρου. Στη συνεδρίαση παρευρέθηκαν όλα τα μέλη της Επιτροπής, μεταξύ των οποίων οι κύριοι Θυμ. Λαζαρίδης, Ιω. Ανδρεάδης, Σ. Αναστασιάδης, Β. Χατζηϊακώβου, Κ. Μουρατίδης, Μ. Γεωργαλίδης, Δ. Χατζηπαντελής, Θ. Στεφανίδης, Αθ. Λυγυρίδης, Θεοδωρίδης, Γ. Εξηντάρης (συγγενής του πρώην υπουργού), Θ. Βαλιούλης, Π. Παϊδόπουλος, Κ. Χαλκόπουλος, Σ. Παπαδόπουλος, Δ. Μεσιτίδης, Ζαρουτιάδης και Χρηστόγλου. Η Εκτελεστική Επιτροπή έθεσε τις βάσεις για τη σύγκληση Παμπροσφυγι...

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 30/1/1930, Σελίδα: 3 Στις 29 Ιανουαρίου 1930, όπως αναφέρει η εφημερίδα Μακεδονία,  το Εφετείο καταδίκασε σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση τον Σερραίο Τζέτζο, ο οποίος κατηγορούνταν για τον εμπρησμό του καταστήματός του.

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 30/1/1930, Σελίδα: 4 Στις 29 Ιανουαρίου 1930, όπως αναφέρει η εφημερίδα Μακεδονία, λόγω της ραγδαίας βροχής που σημειώθηκε, ο ποταμός Κρουσοβίτης πλημμύρισε, καλύπτοντας εκατοντάδες στρέμματα καλλιεργειών μέχρι τον Στρυμόνα, όπου εκβάλλει. Τα νερά που ανέβηκαν πλημμύρισαν ολόκληρη την περιοχή μεταξύ Σιδηροκάστρου και Κοιμήσεως. Η συγκοινωνία μεταξύ Ηράκλειας και Σιδηροκάστρου διεξαγόταν με δυσκολία. Υπήρχε φόβος ότι κατά τη διάρκεια της νύχτας η στάθμη των νερών του Στρυμόνα θα ανέβαινε επικίνδυνα.

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 30/1/1930, Σελίδα: 4 Στις 29 Ιανουαρίου 1930, το πρωί ξέσπασε καταιγίδα πρωτοφανούς έντασης σε όλη την περιοχή των Σερρών, η οποία διήρκεσε μέχρι τις 8 το βράδυ. Ο χείμαρρος των Αγίων Αναργύρων υπερχείλισε και πλημμύρισε ολόκληρο το ανατολικό τμήμα της πόλης των Σερρών, καθώς και την παλιά αγορά. Τα ορμητικά νερά, αφού έσπασαν το μεγάλο τείχος που προστάτευε την πόλη, εισχώρησαν και προκάλεσαν πανικό στους κατοίκους των συνοικιών Αγίου Αντωνίου, Αγίου Νικολάου, Δημαρχίας και Αραμπατζή Μαχαλά. Η συγκοινωνία διακόπηκε εντελώς, καθώς στους δρόμους της πόλης, και ειδικότερα στην αγορά Ταμπαχανέ και στην οδό Δημαρχείου, τα νερά έφτασαν σε ύψος ενός μέτρου. Λίγο αργότερα, τα νερά κατευθύνθηκαν προς τις συνοικίες Τζαμπάζ Μαχαλά και Τσερκέζ Μαχαλά. Ιδιαίτερα όμως πλημμύρισαν τα καταστήματα, τα υπόγεια και τα σπίτια γύρω από τον Δημοτικό Κήπο. Οι ένοικοι του ξενοδοχείου «Μέγας Αλέξανδρος», μέσα στο οποίο μπήκαν τα νερά, άρχισαν να πυροβολούν στον αέρα καλώντας σε...

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 30/1/1913, Σελίδα: 3 Στις 29 Ιανουαρίου 1913, όπως αναφέρει η εφημερίδα Μακεδονία, ο  στρατιώτης Θ. Παπάζογλου από τις Σέρρες,  έφτασε στην Θεσσαλονίκη  για συμπληρωματική νοσηλεία και θα επιστρέψει ξανά, όταν ολοκληρωθεί η θεραπεία του, έτοιμος να επιστρέψει στο πεδίο των μαχών, Η εφημερίδα επίσης ανέφερε ότι, ο  νέος στρατιώτης, Θ. Παπάζογλου από τις Σέρρες, είναι γιος μιας αξιόλογης οικογένειας και βρισκόταν στη Ξάνθη κατά τη διάρκεια των σπουδών του. Ωστόσο, διέκοψε τις σπουδές του και με προθυμία απάντησε στην παρότρυνση για την στρατολόγηση και κατατάχθηκε στο Μηχανικό.  Συμμετείχε στους ηρωικούς αγώνες κατά τη διάρκεια του πολέμου και είχε την τύχη να λάβει δύο τιμητικές διακρίσεις, τις οποίες αξίζει να αναγνωριστούν.  Αυτή η μετάφραση αποδίδει το νόημα του κειμένου στην σύγχρονη δημοτική γλώσσα, διατηρώντας την αρχική έννοια και σεβόμενη το ύφος του κειμένου.

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 30/1/1924, Σελίδα: 1 Στις 29 Ιανουαρίου 1924, όπως αναφέρει η εφημερίδα Μακεδονία "επέστρεψε ο κ. Δημητρακόπουλος, επιθεωρητής Δημοσίων Έργων από τις Σέρρες, όπου είχε μεταβεί για να μελετήσει το σχέδιο ανακαίνισης της πόλης και συνεργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα με τον κ. Γενικό Διοικητή και τον κ. Παπανικολάου Διευθυντή του Σχεδίου Θεσσαλονίκης."

  Στις 27 Ιανουαρίου 1915, ψηφίστηκε Διάταγμα για την ανοικοδόμηση των Σερρών, όπως έγραψε την επομένη η εφημερίδα Σκριπ.

Στις 29 Ιανουαρίου 1928, το κινηματοθέατρο Πάνθεον των Σερρών φιλοξένησε το διάσημο ζευγάρι «Χάρυ Ντούσαν», το οποίο εντυπωσίασε το κοινό με δύο παραστάσεις, στις 5:30 το απόγευμα και στις 7:30 το βράδυ. Οι τιμές εισιτηρίων ήταν 25 και 15 δραχμές, γεγονός που καθιστούσε το ζευγάρι αυτό εξαιρετικά δημοφιλές και ακριβό για την εποχή.

Ἀκτησίας καὶ εὐχῆς εὐῶδες ἴον, Σίναιον ηὔφρανας, Ἰγνάτιε ὄρος. Νίκανδρον κατεῖδες δεδικαιομένον, Σὸν ὑποτακτικὸν Ἰγνάτιε ξένως. Ο Όσιος και Θεοφόρος Ιγνάτιος καταγόταν από την πόλη του Ρεθύμνου της Κρήτης και ασκήτεψε στο όρος Σινά. Τηρώντας τους όρους της μοναστικής πολιτείας, παρθενία, υπακοή και ακτημοσύνη, έφθασε σε ύψη πνευματικής τελειότητας και καθοδήγησε πνευματικά πολλούς ασκητές. Ο Όσιος Ιγνάτιος αξιώθηκε να βρει το άφθαρτο και μυροβλύζον λείψανο του υποτακτικού του Νικάνδρου, το οποίο αφού εναγκαλίσθηκε και ασπάσθηκε, ευχαρίστησε τον Θεό που τον πληροφόρησε για την δικαίωση του αγώνος του πνευματικού του τέκνου. Ο Όσιος Ιγνάτιος κοιμήθηκε με ειρήνη. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ἐκ Ῥεθύμνης ὡς ἄστρον τὸν ἀνατείλαντα, πνευματοφόρον πατέρα, τῆς ἀρετῆς ἐραστήν, ἀκτησίας καὶ εὐχῆς φωστῆρα μέλψωμεν, ὅτι ἐφώτισεν αὐγαῖς, ἀπαθείας Ἀσκητάς, Σιναίου βοῶντες· ζόφον, τῆς ἁμαρτιας εὐχαῖς σου, ἡμῶν ἐκδίωξον Ἰγνάτιε. Κοντάκιον Ἦχος δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ. Τὸν...

Θεσσαλονίκη, ουκ έτισοι μόνη κλέος έσται. Δημήτριος Μάρτυς, και γαρ έχει και Χίος. Άλλον, ον είνεκα χριστοίο κτάνον άνδρες απηνείς. Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε το 1780 μ.Χ. στο χωριό Παλιόκαστρο της Χίου από ενάρετους γονείς, τον Αποστόλη και την Μαρουλού. Σε νεαρή ηλικία έφθασε στην Κωνσταντινούπολη και εργαζόταν κοντά στον αδελφό του Ζαννή, ο οποίος ήταν έμπορος. Όταν χωρίς την άδεια του αδελφού του αρραβωνιάστηκε κάποια νέα, ο Ζαννής τον έδιωξε από το κατάστημά του. Ευρισκόμενος σε μεγάλη φτώχεια θυμήθηκε ότι ο Σείχ - ουλ - Ιμαλήλ όφειλε στον αδελφό του κάποιο ποσό από αγορές υφασμάτων και πήγε στο σπίτι του για να το εισπράξει και να το χρησιμοποιήσει ο ίδιος. Εκεί γνώρισε μία νεαρή μουσουλμάνα η οποία τον αγάπησε και του δήλωσε ότι για να τον παντρευτεί έπρεπε να αλλαξοπιστήσει. Ο Δημήτριος δέχθηκε την πρόταση και παρέμεινε στο σπίτι των Τούρκων για δύο μήνες. Γρήγορα όμως συνήλθε, δραπέτευσε και κρύφθηκε προσωρινά σε μία χριστιανική οικογένεια στην περιοχή του Σταυροδρομίου. Εκεί...

  Χάρις λέουσιν Ἰγνάτιε παμβόροις, Σοῦ σώματος λιποῦσι καὶ πιστοῖς μέρος. Τῇ ἐνάτῃ ἐπάνοδος Ἰγνατίῳ εἰκάδι τύχθη. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιγνάτιος (τιμάται 20 Δεκεμβρίου) ήταν διάδοχος των Αποστόλων και χρημάτισε δεύτερος Επίσκοπος Αντιοχείας. Υπήρξε, μαζί με τον Επίσκοπο της Εκκλησίας της Σμύρνης Πολύκαρπο, μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου. Μαρτύρησε επί αυτοκράτορα Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.) στη Ρώμη, κατασπαραχθείς από τα θηρία. Μετά το φρικτό μαρτύριο του Αγίου, κάποιοι Χριστιανοί μάζεψαν από τον ιππόδρομο τα εναπομείναντα άγια λείψανά του και τα μετέφεραν στην Αντιόχεια. Η Σύναξη αυτού ετελείτο στην Μεγάλη Εκκλησία. Η ιερή του κεφαλή φυλάσσεται σήμερα στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας. Ένα χέρι φυλάσσεται στη Μονή Ξεροποτάμου στο Άγιον Όρος. Άλλα μέρη των λειψάνων του βρίσκονται στη Μεγίστη Λαύρα στο Άγιον Όρος, στη Μονή Παναγίας Βαρνακόβας στη Ναύπακτο, στη Μονή Ντάου Πεντέλης στην Αθήνα, στην Ιερά Μονή Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκυ στην Αγία Πετρούπολη και στην Εκκλησία του Αγίου Γε...

Aκεψιμάς την σάρκα χαίρων εξέδυ, H νεκρικώς σταλείσα την γην εισέδυ. Ο Όσιος Ακεψιμάς έζησε ασκητικά και απεβίωσε ειρηνικά. Ο Όμηρος Ευστρατιάδης φρονεί ότι πρόκειται για τον Μάρτυρα Ακεψιμά που συνεορτάζει μετά των Μαρτύρων Ισηδώρου και Λέοντος στις 7 Δεκεμβρίου.

 Ὑπὲρ προσηλωθέντος ἐν Σταυρῷ Λόγου, Ἑπτὰ προσηλώθησαν Ἀθλητῶν κάραι. Οι Άγιοι επτά Μάρτυρες Φιλόθεος, Υπερέχιος, Άβιβος, Ιουλιανός, Ρωμανός, Ιάκωβος και Παρηγόριος μόλις έγιναν στρατιώτες του Χριστού, με παρρησία και θάρρος στηλίτευσαν την πλάνη της ειδωλολατρείας. Για τον λόγο αυτό συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες και υποβλήθηκαν σε φρικώδη βασανιστήρια. Τέλος, τους κρέμασαν και διατρύπησαν τις τίμιες κεφαλές αυτών με σιδερένια καρφιά, ενώ οι Άγιοι σε κάθε νέο κτύπημα ομολογούσαν «είμαι Χριστιανός». Έτσι οι Άγιοι επτά Μάρτυρες παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Θεό και έλαβαν το στέφανο του μαρτυρίου. Οι Μάρτυρες της Σαμοσάτης, γνωστοί και ως οι Επτά Μάρτυρες της Σαμοσάτης, ήταν μια ομάδα Χριστιανών που αντιμετώπισαν τραγική μοίρα το 297 στην πόλη Σαμοσάτη, που βρίσκεται στην περιοχή που σήμερα είναι η Τουρκία. Αυτοί οι πιστοί άντρες αντιμετώπισαν με θάρρος το μαρτύριο λόγω της άρνησής τους να συμμετάσχουν σε μια ειδωλολατρική τελετή που γιορτάζε τη νίκη του αυτοκράτορα Μαξιμιανού ε...

Σιλουανὸς Λουκᾶς τε σὺν Μωκίῳ, Ἤμβλυναν ὁρμὰς καὶ λεόντων ἀγρίων. Και οι τρεις Άγιοι κατάγονταν από την πόλη των Εμεσηνών της Κοίλης Συρίας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Νουμεριανοϋ (284 μ.Χ.).΄Οταν λοιπόν τους είπαν να αρνηθούν τον Χριστό, αυτοί μεγαλόφωνα επανέλαβαν την ομολογία τους, με αποτέλεσμα να τους μαστιγώσουν σκληρά και να τους φυλακίσουν. Όταν μετά από μέρες, εξαντλημένους, τους έβγαλαν από τη φυλακή και τους εξέτασαν για να δουν αν έχει καμφθεί το φρόνημα τους, αποδείχθηκε ότι οι τρεις Αγιοι παρέμειναν ακλόνητοι και αλύγιστοι. Τότε τα ίδια μαρτύρια επαναλήφθηκαν, αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα. Τότε τους έφεραν στο αμφιθέατρο, όπου γίνονταν θηριομαχίες, για να βρουν εκεί τρομερό θάνατο από τα πεινασμένα θηρία. Τα λείψανα τους τα παρέλαβαν οι χριστιανοί και τα έθαψαν με πολλή ευλάβεια και αγάπη.

Λιπών Σάρβηλος τας μυσαράς θυσίας, Χριστώ προσήχθη συν αδελφή θυσία. Οι Άγιοι Μάρτυρες Σάρβηλος και Βεβαία (ή Βαρβαία) έζησαν κατά την εποχή του αυτοκράτορα Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.). Ο Άγιος Σάρβηλος ήταν προηγουμένως ιερέας των ειδώλων και προσήλθε στην πίστη του Χριστού κατηχηθείς και βαπτισθείς από τον Επίσκοπο της Εδέσσης Βαρσιμαίο (βλέπε ίδια ημέρα). Μαζί δε με εκείνον ασπάσθηκε την αληθινή πίστη και η αδελφή του, η οποία ονομαζόταν Βεβαία. Μόλις ο τοπικός άρχοντας Λυσίας πληροφορήθηκε την μεταστροφή των Αγίων στην πίστη του Χριστού, τους συνέλαβε και τους υπέβαλε σε φοβερά βασανιστήρια. Τους ράβδισαν ανηλεώς, έπειτα τους κτύπησαν με σπαθιά, τους ξέσκισαν το πρόσωπο με αιχμηρά όργανα. Τέλος, οι δήμιοι του έκοψαν τις τίμιες κεφαλές των Αγίων το έτος 110 μ.Χ. Έτσι οι Άγιοι εισήλθαν στη βασιλεία του Θεού και τη χαρά του Κυρίου τους. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριο — Ήχος Δ΄ Οι άγιοι σου μάρτυρες, Κύριε, / δια των παθημάτων αυτών αμαράντους στέφανοι παρ’ Υμίν εδέξατο, Θεέ ημών. / Εν τη δ...

Δοὺς τὴν βαρεῖαν σάρκα γῇ Βαρσιμαῖος, Σύνεστι βαστάσασιν ἡμέρας βάρος. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαρσιμαίος ήταν εκείνος που κατήχησε και βάπτισε τον Άγιο Σάρβηλο και την αδελφή του Αγία Βεβαία (βλέπε ίδια ημέρα). Για τον λόγο αυτό καταγγέλθηκε στον ηγεμόνα Λυσία. Ενώπιον του ηγεμόνα ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στον Χριστό. Για την ομολογία του αυτή ο ηγεμόνας έδωσε εντολή στους στρατιώτες να χτυπήσουν ανηλεώς τον Άγιο και να τον φυλακίσουν. Λίγο αργότερα, με την προσωρινή κατάπαυση των διωγμών, ο Άγιος απελευθερώθηκε και επανήλθε στην Εκκλησία του δοξολογώντας το Όνομα του Αγίου Θεού. Ο Άγιος Βαρσιμαίος, αφού έζησε θεοφιλώς το υπόλοιπο του βίου του, κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 114 μ.Χ. Βιογραφία Ο Άγιος Βαρσιμαίος (ή Βαρσιμέος, Βαρσής, Βαρσαμυάς, λέγεται ότι πέθανε το 114 μ.Χ.) (Συριακά: ܒܪܣܡܝܐ, πιθανώς «γιός του τυφλού» ή «γιός του θεϊκού σημείου») ήταν επίσκοπος της Έδεσσας και τιμάται ως μάρτυρας. Η εορτή του είναι στις 30 Ιανουαρίου. Στην πραγματικότητα, η ιστορία του προέρχεται ...

Ὁ σάρκα καὶ ζῶν νεκρὸς ὢν Ἀφραάτης, Αἰωνίως ζῇ, καὶ νεκρὸς φανεἰς ἄπνους. Ο Όσιος Αφραάτης καταγόταν από την Περσία και ήταν ειδωλολάτρης. Έγινε Χριστιανός στην Έδεσσα, από την οποία έφυγε, για να μονάσει σε ένα από τα ερημητήρια που ήταν έξω από την Αντιόχεια. Όταν, επί του Αρειανού αυτοκράτορα Ουάλη (364 - 378 μ.Χ.), εξορίσθηκε ο ορθόδοξος κλήρος της Αντιόχειας και με πολλές πιέσεις ανάγκαζαν τους Χριστιανούς να ασπάζονται τον Αρειανισμό, ο Όσιος άφησε το ερημητήριό του και ήλθε στην πόλη, όπου άφοβα και με ζήλο ενθάρρυνε και παρηγορούσε τα πλήθη και στήριζε αυτά στην Ορθόδοξη πίστη. Κατάπληξε μάλιστα τον ίδιο τον Ουάλη, τον οποίο συνάντησε στην αγορά της πόλεως, με τις εύστοχες απαντήσεις του σε θεολογικά ζητήματα. Αφιέρωσε την ζωή του στη διακονία του Ευαγγελίου και αφού επιτέλεσε πολλά θαύματα, κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη. Βιογραφια Ο Αφραάτης (στα συριακά Αφραάτ) υπήρξε ο θεμελιωτής της συριακής χριστιανικής γραμματείας γι' αυτό και του αποδόθηκε ο τίτλος «ο σοφός Πέρσης». Ήταν...

Ο Άγιος  Γκίλντας (Gildas) γεννήθηκε περί το 500 μ.Χ. στην Ουαλία και μαθήτευσε κοντά στον Άγιο Iltud (βλέπε 6 Νοεμβρίου). Ακολούθησε κατ’ αρχήν τον έγγαμο βίο και όταν πέθανε η σύζυγός του έγινε μοναχός. Ήταν από τους πολύ μορφωμένους άνδρες της εποχής του, γι’ αυτό και αποκαλείται «σοφός». Άγαλμα του Αγίου Γκίλντα στη Βρετάνη Θεωρείται ότι συνέγραψε έργο στο οποίο κατηγορεί τους άρχοντες της εποχής του, τον κλήρο και τον λαό, για την ασέβεια και την παρανομία τους. Κατά τα τελευταία έτη της ζωής του έζησε στη Βρετάνη. Κοιμήθηκε οσίως περί το 570 μ.Χ. Βιογραφία Ο Γκίλντας (πιθανώς γύρω στο 500 -† 570), επίσης Γκίλντας ο Σοφός ήταν Βρετανός μοναχός του 6ου αιώνα, εξέχων εκπρόσωπος της χριστιανικής εκκλησίας στις Βρετανικές Νήσους στην ύστερη αρχαιότητα, κατά την περίοδο μετά τη Ρωμαϊκή Βρετανία, και διάσημος για την εκπαίδευσή του και το λογοτεχνικό του ύφος. Το σημαντικότερο έργο του είναι η καυστική θρησκευτική πολεμική De excidio et conquestu Britanniae (Σχετικά με την καταστροφ...

Ο Όσιος Λαυρέντιος γεννήθηκε στη Ρωσία και εκάρη μοναχός στη μονή του Αγίου Δημητρίου. Αργότερα μόνασε στη Λαύρα του Κιέβου. Στον ασκητικό του βίο ακολούθησε και τον οσιακό τρόπο βίου των ασκητών Ισαάκ και Νικήτα. Το 1182 μ.Χ. ο Θεός τον αξίωσε να γίνει Επίσκοπος της πόλεως του Τουρώφ της περιοχής Μινσκ. Έτσι ασκητικά ζούσε και ως ποιμένας στην επαρχία του. Ο Άγιος Λαυρέντιος έζησε αρχικά ως μοναχός στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, αλλά επιθυμώντας να αποσυρθεί στην ησυχία, του απαγορεύτηκε να το πράξει από τους αγίους πατέρες. Για τον λόγο αυτό, ο Λαυρέντιος πήγε στη Μονή του Μεγαλομάρτυρα Δημητρίου, που είχε χτίσει ο Μέγας Πρίγκιπας Ιζιασλάβος στο Κίεβο, κοντά στη Λαύρα των Σπηλαίων, όπου έζησε ως αναχωρητής. Λόγω της αυστηρής ασκητικής του ζωής, ο Κύριος τού χάρισε το χάρισμα της θεραπείας. Στο Πατερικό των Σπηλαίων του Κιέβου, διαβάζουμε για ένα περιστατικό όπου ένας δαιμονισμένος άνδρας μεταφέρθηκε στον Άγιο από το Κίεβο για να θεραπευτεί, αλλά ο Άγιος δεν μπόρεσε να εκβάλει το ...