ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Εφημερίδα  Σερραϊκόν Βήμα. Φύλλο  18 Μαΐου 1951 Στις  18 Μαΐου 1951, η  εφημερίδα Σερραϊκόν Βήμα ανέφερε ότι ο  αφθώδης πυρετός εξαπλώθηκε επικίνδυνα στον Νομό Σερρών πράγμα που οδήγησε στο να αναβληθούν τα Αναστενάρια. Ο Αφθώδης Πυρετός εξαπλώνεται επικίνδυνα στον Νομό μας Η επιδημία του αφθώδους πυρετού, αντί να σταματήσει όπως περιμέναμε, άρχισε να εξαπλώνεται πολύ επικίνδυνα σε όλο τον Νομό, με τον κίνδυνο να πλήξει ξανά και τα μεγάλα ζώα. Η θνησιμότητα στα βοοειδή, που πριν μία εβδομάδα πιστεύαμε ότι δεν θα αυξανόταν, τελικά εξελίχθηκε αρνητικά και μέχρι τώρα τα θύματα της νόσου στα μικρά ζώα ξεπέρασαν τις δύο χιλιάδες. Καταστράφηκε η χοιροτροφία Η μεγαλύτερη ζημιά σε θανάτους υπάρχει στη χοιροτροφία, που ανθούσε στο νομό και αποτελούσε σημαντικό μέρος της γεωργικής οικονομίας, τόσο που πλέον θεωρείται ολοκληρωτικά καταστραμμένη. Τα πρόβατα πλήττονται επίσης Η κατηγορία αυτή που είναι η βάση της κτηνοτροφίας στο νομό μας άρχισε να μειώνεται σημαντικά ...

Στις 18 Μαΐου 1951 ανασυστάθηκε η χορωδία του «Ορφέα» και προσλήφθηκε μαέστρος ο Χρήστος Σταματίου ο οποίος ανέλαβε την καθοδήγηση της μικτής χορωδίας, όπου παρέμεινε για 27 χρόνια. Υπό τη διεύθυνσή του, η χορωδία αυτή έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα, κερδίζοντας πολλά βραβεία και διακρίσεις. 

Στις 18 Μαΐου 1949 κυκλοφόρησε  στις Σέρρες το τελευταίο τεύχος του μαθητικού περιοδικού Αστήρ, το οποίο ήταν ένα χειρόγραφο μαθητικό περιοδικό και έφερε την ένδειξη "Δεκαπενθήμερη φιλολογική επιθεώρηση". Ήταν έγχρωμα εικονογραφημένο από τον μαθητή Γιώργο Αντωνίου   Διευθυντής και υπεύθυνος του περιοδικού ήταν ο Λούης Οικονόμου.  Σ υνολικά κυκλοφόρησαν τρία τεύχη του περιοδικού,  το πρώτο στις 2 Απριλίου 1949  και το δεύτερο στις 28 Απριλίου.

Στις 18 Μαΐου 1945, αποφασίστηκε από τα μέλη του Εμπορικού Συλλόγου Σερρών να επανιδρυθεί ο σύλλογος. Για την υλοποίηση της απόφασης συγκροτήθηκε προσωρινή επιτροπή διοίκησης, η οποία αποτελείται από τους εξής: Γ. Ζιώγα, Ευάγ. Καμούρη, Κύρο Κύρο, Ηρ. Πρόβο, Ι. Μπεσίρη, Ν. Στεφανίδου, Κ. Θεοχαρίδου και Μ. Εμμανουηλίδου. Η επιτροπή αυτή έχει αναλάβει την ευθύνη να οργανώσει και να συγκαλέσει γενική συνέλευση, όπου θα εκλεγεί νέο διοικητικό συμβούλιο.

Στις  18 Μαΐου 1936, στον κινηματογράφο Κρόνιον των Σερρών προβλήθηκε η ταινία " The Song of Songs" ( Άσμα Ασμάτων). The Song of Songs, είναι μια αμερικανική ρομαντική δραματική ταινία του 1933, πριν εφαρμοστούν οι περιορισμοί του κώδικα (pre-Code), σε σκηνοθεσία Rouben Mamoulian και με πρωταγωνίστρια την Marlene Dietrich. Αυτή η παραγωγή της Paramount βασίζεται στο μυθιστόρημα του Hermann Sudermann Das Hohe Lied (1908) και στο θεατρικό έργο The Song of Songs (1914) του Edward Sheldon. Το Song of Songs είναι μια «ρομαντική μπαλάντα» με «τραγικά στοιχεία», όπου μια αθώα χωριατοπούλα μεταμορφώνεται, βήμα-βήμα μέσα από τις δοκιμασίες του έρωτα, σε μια απογοητευμένη κυνική. Το πιο χαρακτηριστικό σε αυτή την περίπτωση είναι η χρήση στα γερμανικά ολόκληρης της φράσης που περιγράφει το «μεγάλο τραγούδι της αγάπης» ή «ωδή στην αγάπη» στην Πρώτη Επιστολή του Παύλου προς Κορινθίους. Αυτό δημιουργεί ένα διπλό επίπεδο νοήματος στον τίτλο του γερμανικού μυθιστορήματος, το οποίο δεν μπορεί...

  Στις 18 Μαΐου 1907, όπως αναφέρει ο Πρόξενος Σερρών Σακτούρης, κοντά στην Αλιστράτη φονεύθηκε ο Έλληνας Γεώργιος Θεοδωράκης

Στις 18 Μαΐου 1907 ο Έλληνας Πρόξενος Σακτούρης ανέφερε σε έκθεσή του ότι : Κατά την πρόσφατη κάθοδό μου στη Θεσσαλονίκη, επισκέφτηκα τον Χιλμή Πασά, όπως κάνω πάντα κάθε φορά που για υπηρεσιακούς λόγους πηγαίνω στη Θεσσαλονίκη. Η Αυτή Εξοχότητα ήταν, όπως πάντα, φιλική και καλοπροαίρετη. Η συζήτησή μας κράτησε πολύ και στράφηκε σε διάφορα επίκαιρα ζητήματα. «Είναι λυπηρό», μου είπε συνοπτικά ο Χιλμής Πασάς, «ότι οι παρεκτροπές της ελληνικής δράσης και η λανθασμένη πολιτική των Ελλήνων τους έχουν αποξενώσει από τις συμπάθειες της Ευρώπης, και οι πονηροί Βούλγαροι κατάφεραν, με τη χαλάρωση της πρόσφατης δράσης τους, να παρουσιαστούν ως θύματα, ενώ τους Έλληνες να τους εμφανίσουν ως τους μόνο υπεύθυνους και δημιουργούς της ταραχώδους κατάστασης. Είναι λυπηρό αλλά και άτυχο το ότι η ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποιεί τους αξιωματικούς ως αρχηγούς συμμοριών και εκτίθεται με τέτοιο τρόπο...» Απάντησα στον Χιλμή Πασά ότι, όσο αφορά την παρεξήγηση, αν πρόκειται για ειλικρινή πλάνη στην αντίλη...

Εἴσελθε, κέρδος ἐκ ταλάντων προσφέρων, Εἰς τὴν χαράν, Κύριλλε, τοῦ σοῦ Κυρίου. Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ θάνατος μέλας εἷλε Κύριλλον. Ο Άγιος Κύριλλος καταγόταν από την Παλαιστίνη και γεννήθηκε πιθανώς το έτος 313 μ.Χ. στα Ιεροσόλυμα. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος υπό του Επισκόπου Ιεροσολύμων Μαξίμου του Γ' (333 - 348 μ.Χ.) (βλέπε 9 Μαΐου), τον οποίο και διαδέχθηκε στην επισκοπική έδρα κατά τις αρχές του έτους 348 μ.Χ., είτε διότι ο Μάξιμος απομακρύνθηκε από τους αιρετικούς Αρειανούς, είτε διότι πέθανε. Ο Άγιος αρχικά αδιαφορούσε για τις δογματικές «λεπτολογίες» και απέφευγε επιμελώς τον όρο «ομοούσιος». Γι' αυτό ο Αρειανός Μητροπολίτης Κασαρείας Ακάκιος ενέκρινε την εκλογή του και τον χειροτόνησε Επίσκοπο. Αλλά συνέβη και εδώ, ότι αργότερα και στην περίπτωση του Αγίου Μελετίου, Πατριάρχου Αντιοχείας (τιμάται 12 Φεβρουαρίου). Ο Άγιος δεν έμεινε εκτός του κλίματος της εποχής, ως προς τους δογματικούς αγώνες και από τους πρώτους μήνες της αρχιερατείας του αποδείχθηκε με τις περίφημες Κατηχήσει...

  Tροφήν άληκτον καρπόν εύρον καμίνου, Eυκαρπίων Tρόφιμος οι αθληφόροι. Οι Άγιοι Τρόφιμος και Ευκαρπίων ήταν στρατιώτες στη Νικομήδεια και έζησαν στα χρόνια του Mαξιμιανού (περί το 298 μ.Χ). Ειδωλολάτρες στην αρχή, εδίωκαν σκληρά τους χριστιανούς, συνέπρατταν μάλιστα στις φυλακίσεις και τους βασανισμούς τους. Aλλά ο Χριστός έκανε το θαύμα του και επί των διωκτών αυτών. Η χάρη Του, άνοιξε τα μάτια τους και τους έφερε στην πίστη Του. Ένθερμοι δε τώρα χριστιανοί και κήρυκες του Λυτρωτή τους, διαλαλούσαν ελεύθερα το όνομα Του και προσπαθούσαν να πολλαπλασιάζουν τις φάλαγγες των οπαδών Του. Όταν καταγγέλθηκαν στη Νικομήδεια, έμειναν σταθεροί στην ομολογία τους και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Στην αρχή έσχισαν τις σάρκες τους με σιδερένια όργανα, και κατόπιν τους θανάτωσαν αφού τους έριξαν μέσα σε αναμμένο καμίνι.

Ο Άγιος Edward (Εδουάρδος) ήταν υιός του βασιλέως της Αγγλίας Έντγκαρ. Ο Άγιος, παρά το γεγονός του μεγάλου αξιώματός του, διακρινόταν για την αγνότητα και ευσέβειά του. Δολοφονήθηκε, μετά τριετία από της ανόδου του στον θρόνο, από την μητριά του Ελφρίδα και ενταφιάσθηκε σε τόπο άγνωστο και σε μεγάλο βάθος. Το λείψανό του βρέθηκε ακέραιο, όταν επάνω από το σημείο του τάφου του έλαμπε ουράνιο φως. Σήμερα το λείψανο του Αγίου Edward φυλάσσουν Ορθόδοξοι Ρώσοι μοναχοί της Διασποράς σε μονή κοντά στο Λονδίνο. Ο Άγιος Edward μαρτύρησε το έτος 978 μ.Χ. Βιογραφία Ο Άγιος μάρτυρας Εδουάρδος (περ. 962 – 18 Μαρτίου 978) ήταν βασιλιάς των Άγγλων από τις 8 Ιουλίου 975 έως τη δολοφονία του το 978. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του βασιλιά Έντγκαρ (που βασίλεψε από το 959 έως το 975). Μετά τον θάνατο του Έντγκαρ, η διαδοχή στον θρόνο αμφισβητήθηκε από τους υποστηρικτές του Εδουάρδου και εκείνους του μικρότερου ετεροθαλή αδελφού του, του μελλοντικού βασιλιά Αθέλρεντ (γνωστού ως "ο Άπρακτος"). Επειδ...

Τμηθέντες Ἄνδρες Μύριοι τοὺς αὐχένας,. Ἀπῆλθον ἔνθα μυριόμματοι Νόες. Οι Άγιοι Μύριοι (10.000) Μάρτυρες μπορεί να αναφέρονται είτε στους δέκα χιλιάδες Πατέρες που μαρτύρησαν στις ερήμους και τις σπηλιές της Σκήτης από τον Θεόφιλο Αλεξανδρείας, είτε στους δέκα χιλιάδες μάρτυρες του όρους Αραράτ, οι οποίοι – σύμφωνα με έναν μεσαιωνικό θρύλο – ήταν Ρωμαίοι στρατιώτες. Αυτοί, με αρχηγό τον Άγιο Ακάκιο, ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό και σταυρώθηκαν στο όρος Αραράτ με διαταγή του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Η ιστορία αποδίδεται στον λόγιο του 9ου αιώνα Αναστάσιο Βιβλιοθηκάριο. Το Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο περιλαμβάνει δύο ξεχωριστές μνήμες. Η πρώτη είναι στις 18 Μαρτίου, ημερομηνία που αντιστοιχεί και στη μνήμη των «Μυριάδων Αγίων Μαρτύρων, διά σπάθης, εν Νικομηδεία» στο ελληνικό Ορθόδοξο Συναξάρι. Ο Francis Mershman ταυτίζει αυτούς τους μάρτυρες με τους 20.000 Μάρτυρες της Νικομηδείας, οι οποίοι σκοτώθηκαν κατά τη Διοκλητιανή δίωξη. Η δεύτερη καταγραφή στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο γίνεται στις 22 Ιουνίου, γι...

Ο Άγιος Ανανίας (ή Ανίνος) ο Θαυματουργός γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα. Ήταν μικρόσωμος στο ανάστημα, όπως ο Ζακχαίος, αλλά μεγάλος στο πνεύμα και στην πίστη. Από την ηλικία των δεκαπέντε ετών απαρνήθηκε τον κόσμο και εγκαταστάθηκε κοντά στον ποταμό Ευφράτη, σε μια μικρή καλύβα, όπου μετανόησε για τις αμαρτίες του και προσευχόταν στον Θεό. Αρχικά ζούσε μαζί με τον διδάσκαλό του Μαγύμ, και μετά τον θάνατό του, μόνος. Με τη δύναμη των προσευχών του έκανε θαύματα: γέμισε ένα άδειο πηγάδι με νερό, θεράπευσε αρρώστους από διάφορους πόνους και ημέρεψε άγρια θηρία. Ένας εξημερωμένος λέοντας τον υπηρετούσε σαν υπηρέτης. Διέθετε πνευματική ενόραση για γεγονότα που συνέβαιναν μακριά του. Όταν κάποτε ληστές επιτέθηκαν στον στύλιτη Πιόνιο, χτυπώντας τον τόσο, ώστε αποφάσισε να κατέβει από τον στύλο του και να προσφύγει στους δικαστές, ο Άγιος Ανίνος διέκρινε αυτήν την πρόθεσή του εν πνεύματι και του έστειλε επιστολή μέσω του λέοντά του, συμβουλεύοντάς τον να μην εγκαταλείψει τον αγώνα του, να συγχωρήσε...

Ο Όσιος Κύριλλος του Αστραχάν ήταν αρχιμανδρίτης της Μονής της Αγίας Τριάδας στο Αστραχάν. Εστάλη εκεί από τον Τσάρο Ιβάν τον Τρομερό το 1568 ως ηγούμενος της νεόδμητης μονής, μετά την υπαγωγή του Αστραχάν στη Μόσχα. Κατασκεύασε στη μονή ναούς προς τιμήν της Αγίας Τριάδας, των Εισοδίων της Θεοτόκου και του Αγίου Νικολάου. Με ζήλο αφιερώθηκε στον εκχριστιανισμό της περιοχής του Αστραχάν και με τη μειλίχια συμπεριφορά και ευσέβειά του κέρδισε τον σεβασμό ακόμη και των μουσουλμάνων, οι οποίοι τον αποκαλούσαν Καρά-Νταούντ (Μαύρο Δαβίδ), διακρίνοντάς τον από τον προφήτη και βασιλιά Δαβίδ. Ο Όσιος Κύριλλος εκοιμήθη περίπου το έτος 1576 και μετά την κοίμησή του φημίστηκε για τα θαύματά του. Σύμφωνα με την παράδοση, βοήθησε το Αστραχάν κατά τη διάρκεια πυρκαγιάς το 1599. Η εικόνα του αγίου φιλοτεχνήθηκε το 1676, έπειτα από τάμα του Εμιλιάν Παφέντιεφ, τον οποίο είχε σώσει ο άγιος από πνιγμό στον ποταμό Βόλγα. Πάνω από τον τάφο του αρχιμανδρίτη Κύριλλου ανεγέρθηκε αρχικά ξύλινο παρεκκλήσι, το οπ...