ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Οι Αγίες Ιούστα και Ρουφίνα ήταν δύο νεαρές αδελφές από τη Σεβίλλη της Ισπανίας, που έζησαν τον 3ο αιώνα και μαρτύρησαν για την πίστη τους στον Χριστό. Προερχόμενες από φτωχή αλλά ευσεβή χριστιανική οικογένεια, ζούσαν φτιάχνοντας και πουλώντας κεραμικά αγγεία. Με τον κόπο τους συντηρούσαν τον εαυτό τους και βοηθούσαν τους φτωχούς της πόλης. Κατά τη διάρκεια μιας παγανιστικής γιορτής, αρνήθηκαν να προσφέρουν τα προϊόντα τους για ειδωλολατρική χρήση. Οι παγανιστές, εξοργισμένοι, κατέστρεψαν τα κεραμικά τους, κι εκείνες, με θάρρος και πίστη, έσπασαν ένα άγαλμα της θεάς Αφροδίτης. Αυτό στάθηκε αφορμή για τη σύλληψή τους από τον διοικητή της πόλης, Διογενιανό. Ακολούθησαν φρικτά βασανιστήρια. Τις τέντωσαν πάνω σε βασανιστικό όργανο και τις χτύπησαν με σιδερένια άγκιστρα. Τις ανάγκασαν να περπατήσουν ξυπόλυτες μέχρι τα βουνά, χωρίς τροφή και νερό. Η Ιούστα πέθανε από εξάντληση και το σώμα της ρίχτηκε σε πηγάδι. Ο επίσκοπος Σαβίνος ανέσυρε και ενταφίασε το σώμα της με τιμές. Ο τύραννος πίστ...

Ο Άγιος Ρωμανός Ολεγόβιτς, Πρίγκιπας της Ριαζάν (+1270), ήταν Ρώσος ηγεμόνας και μάρτυρας της Ορθόδοξης Πίστης, ο οποίος τιμάται στις 19 Ιουλίου. Γεννήθηκε το 1237 και το βαπτιστικό του όνομα ήταν Ρωμανός, αν και σύμφωνα με τη σλαβική συνήθεια των ευγενών, του είχε δοθεί το όνομα Γιαροσλάβ. Προερχόταν από δυναστεία πριγκίπων που διακρίθηκαν στην αντίσταση κατά της μογγολικής (ταταρικής) εισβολής και στην υπεράσπιση της Ορθόδοξης Πίστης και της πατρίδας. Το 1252, ο πατέρας του, Όλεγκ Ινγκβάρεβιτς Κράσνι, επέστρεψε από δεκατετραετή αιχμαλωσία, και το 1258, λίγο πριν πεθάνει, εκάρη μοναχός με το όνομα Κοσμάς και παρέδωσε την ηγεμονία στον Ρωμανό. Ο πρίγκιπας Ρωμανός ανατράφηκε με πίστη και αγάπη προς τον λαό του και φρόντιζε για την ανακούφιση του βασανισμένου πληθυσμού του, που υπέφερε από τη φορολόγηση των "μπασκάκηδων" — Τάταρων εισπρακτόρων του Χαν. Οι τελευταίοι, μισώντας τον Άγιο για την αντίστασή του, τον συκοφάντησαν στον Χαν Μένγκου-Τιμούρ. Ο Χαν τον κάλεσε στην αυλή το...

Aνδρών μοναστών τετράριθμος ακρότης, Tοις τετραμόρφοις συμπαρίσταται νόοις. Οι τέσσερις ασκητές που τιμώνται μαζί με την Οσία Μακρίνα στις 19 Ιουλίου δεν κατονομάζονται συγκεκριμένα στις περισσότερες αγιολογικές πηγές, καθώς η τιμή τους είναι συνδεδεμένη κυρίως με την πνευματική κοινότητα και το ασκητικό περιβάλλον που δημιούργησε η ίδια η Οσία. Η Οσία Μακρίνα, αδελφή των Αγίων Βασιλείου του Μεγάλου και Γρηγορίου Νύσσης, έζησε κατά τον 4ο αιώνα και αφιερώθηκε στην ασκητική ζωή μετά τον θάνατο του αρραβωνιαστικού της. Μαζί με τη μητέρα της Εμμέλεια, ίδρυσαν ένα μοναστικό κοινόβιο για γυναίκες στην Ποντοκαίσαρεια. Εκεί συγκεντρώθηκαν και άλλες γυναίκες που ακολούθησαν τον ίδιο ασκητικό τρόπο ζωής, ζώντας με αυστηρή νηστεία, προσευχή, εργασία και ακτημοσύνη. Οι τέσσερις σύντροφοί της ήταν, σύμφωνα με την παράδοση, γυναίκες που την ακολούθησαν στην ασκητική ζωή και έζησαν με αυταπάρνηση και ευλάβεια. Δεν έχουν διασωθεί τα ονόματά τους, αλλά τιμώνται συλλογικά για την αφοσίωσή τους στην πνε...

Ο Όσιος αββάς Διοκλής, σπούδασε γραμματική, φιλοσοφία και στα εικοσιοκτώ του χρόνια έγινε αναχωρητής, μέσα σε μια σπηλιά. Τον συνάντησε ο συγγραφέας του Λαυσαϊκού Ηρακλείδης και μεταξύ άλλων τον ρώτησε: «Πώς είναι δυνατό, πάτερ, ο ανθρώπινος νους να βρίσκεται πάντοτε στα θεία νοήματα»; Ο Όσιος απάντησε: «Καθώς συνηθίσει ο άνθρωπος, είτε με καλά νοήματα είτε με κακούς συλλογισμούς, έτσι και πολιτεύεται». Ο Δωρόθεος ήταν ένας ιερέας που ζούσε σε μια σπηλιά, άνθρωπος με άψογη ζωή και μεγάλη καλοσύνη. Ήταν άξιος να γίνει ιερέας και εξυπηρετούσε τους αδελφούς στις σπηλιές. Μια φορά, η Μελανία η νεότερη, εγγονή της Μελανίας της μεγάλης, που θα αναφέρω αργότερα, του έστειλε πεντακόσιες λίρες για να τις μοιράσει στους αδελφούς. Εκείνος όμως κρατούσε μόνο τρεις λίρες και τις υπόλοιπες τις έδινε στον αναχωρητή Διόκλη, έναν άνθρωπο με πολύ καλή κρίση, που θα αναφέρω παρακάτω. «Εσύ είσαι πιο σοφός από μένα, αδελφέ Διόκλη,» του είπε, «και μπορείς να μοιράσεις αυτά τα χρήματα πιο δίκαια και σωστά απ...

Η μνήμη του Οσίου Γρηγορίου, αναφέρεται στον Πατμιακό Κώδικα 266, χωρίς βιογραφικό σημείωμα. Πάντως έζησε επί εικονομαχίας και πέθανε ομολογώντας την ορθή πίστη. Επισκοπή Πανήδου όμως δεν συναντάται πουθενά, ίσως να είναι Πανιού, που βρισκόταν στην Ηράκλεια της Θράκης.

Η μνήμη του Οσίου Μιχαήλ αναφέρεται στον Ιεροσολυμιτικό κώδικα 1096 φ. 115. Ήταν ανεψιός του Θεοδώρου Εδέσσης (βλέπε σχετικά μ' αυτόν στις 19 Ιουλίου) και μοναχός της Λαύρας του Aγίου Σάββα.

Το θαύμα αυτό του Αγίου Χαράλαμπου έγινε το 1944 μ.Χ. όταν σώθηκαν από βέβαιο θάνατο οι κάτοικοι της Εράνης Φιλιατρών. Ένα σύγχρονο θαύμα συνέβη στη μικρή πόλη των Φιλιατρών στην Πελοπόννησο το 1944, κατά τη σκοτεινή περίοδο της γερμανικής Κατοχής. Το θαύμα αυτό συγκίνησε και συνεχίζει να συγκινεί, μέχρι και σήμερα, όχι μόνο τους κατοίκους των Φιλιατρών αλλά και όλη την Ελλάδα. Από τα Γερμανικά Κεντρικά στην Τρίπολη, δόθηκε εντολή στον αξιωματικό Κόνταου (ή Κούνστερ), που ήταν υπεύθυνος στα Φιλιατρά, να κάψει την πόλη, εξαιτίας ενός σαμποτάζ που είχαν προκαλέσει οι αντάρτες. Ο διοικητής διατάχθηκε να εκτελέσει έναν αριθμό επιφανών Φιλιατρινών, να συλλάβει 1.500 πολίτες και να τους στείλει στη Γερμανία, από όπου προφανώς δεν θα επέστρεφαν ποτέ. Ο αξιωματικός Κόνταου, χωρίς ίχνος οίκτου, έδωσε εντολή στους στρατιώτες του να προχωρήσουν στην καταστροφή, την επόμενη μέρα στις 6:00 το πρωί. Στην Τρίπολη, ο αρχιμανδρίτης Θεόδωρος Κοτσάκης, καταγόμενος από τα Φιλιατρά, έμαθε για το σχέδιο. Η ...

Ο Όσιος Παΐσιος ήταν μοναχός της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου γύρω στον 14ο αιώνα. Από τον Κανόνα προς τους μοναχούς των Σπηλαίων του Κιέβου, που τιμώνται στις "Μακρινές Σπηλιές", είναι γνωστό ότι συνδεόταν με τον Άγιο Μερκούριο (24 Νοεμβρίου) με ενότητα πνεύματος και αδελφική αγάπη.  Οι δύο Άγιοι ήταν αχώριστοι, ζούσαν στο ίδιο κελί και μετά τον θάνατό τους ετάφησαν στον ίδιο τάφο. Σήμερα, τα λείψανά τους βρίσκονται σε ξεχωριστές λειψανοθήκες στις Μακρινές Σπηλιές του Αγίου Θεοδοσίου.  Σύμφωνα με τα αποτελέσματα ανθρωπολογικών ερευνών, ο Παΐσιος εκοιμήθη σε ηλικία 20 έως 25 ετών.

Ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ εκοιμήθη το 1833 και εβδομήντα χρόνια αργότερα ανακηρύχθηκε άγιος από τη Ρωσική Εκκλησία. Στις 18 Ιουλίου 1903, από 200.000 έως 300.000 προσκυνητές πλημμύρισαν τους δρόμους του Σάρωφ καθώς τα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ μεταφέρονταν στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Από το βράδυ της 18ης Ιουλίου έως το επόμενο πρωί, τελέστηκε αγρυπνία σε όλες τις εκκλησίες της Αγίας Ρωσίας. Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ στις 19 Ιουλίου 1903 έγινε παρουσία χιλιάδων πιστών, ανάμεσά τους κορυφαία μέλη του κλήρου και της βασιλείας· ανάμεσά τους και ο Άγιος Τσάρος Νικόλαος Β' (εορτάζει στις 17 Ιουλίου), ο οποίος ήταν ένας από τους φέροντες των λειψάνων κατά την πομπή. Η Μεγάλη Δούκισσα Ελισάβετ (εορτάζει στις 18 Ιουλίου) έγραψε μαρτυρία από πρώτο χέρι για τα πολυάριθμα θαύματα που συνέβησαν. Ο Άγιος όχι μόνο είχε προφητεύσει την άφιξη του Τσάρου κατά την αγιοκατάταξή του και ότι από τη χαρά θα έψαλλαν το «Χριστός Ανέστη» μέσα στο καλοκ...

Μια ματιά από το κάστρο του Σιδηροκάστρου, 16 Ιουλίου 2025