ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Αρκάδιος από τη Βιάζμα και το Νόβι Τορκ γεννήθηκε στη Βιάζμα από ευσεβείς γονείς, που από μικρό τον έμαθαν να προσεύχεται και να υπακούει. Ήταν ήρεμος, διορατικός, συνετός και καλόψυχος, και διάλεξε να ζήσει ως «διά Χριστόν σαλός» (δηλαδή να προσποιείται τον τρελό για να ζήσει ταπεινά και ασκητικά). Ζούσε από την ελεημοσύνη και κοιμόταν όπου έβρισκε, είτε στο δάσος είτε στο πρόστεγο κάποιας εκκλησίας. Η γαλήνη του και η αγάπη του για τη φύση του έδιναν μια ξεχωριστή πνευματική παρουσία, μακριά από την κοσμική ματαιότητα. Στην εκκλησία, όταν προσευχόταν, συχνά έκλαιγε από τρυφερότητα και χαρά. Μιλούσε σπάνια, αλλά οι συμβουλές του ήταν πάντα σωστές και οι προρρήσεις του πραγματοποιούνταν. Ο Άγιος Εφραίμ ο Θαυματουργός του Νόβι Τορκ (28 Ιανουαρίου) τον καθοδήγησε και τον Proστατευσε από πνευματικούς κινδύνους. Με τον καιρό, στη Βιάζμα έγιναν πολλά θαύματα με τις προσευχές του Αρκάδιου, αλλά εκείνος δεν ήθελε δόξα και έφυγε προς τα πάνω ρεύματα του ποταμού Τβέρτσα. Εκεί, μαζί με τ...

Ο Μητροπολίτης Ναζάριος Κουταΐσης-Γκαενάτι γεννήθηκε το 1872 στο χωριό Ντίδι Τζιχάισι, στην Ιμερέτια. Οι πρόγονοί του ανήκαν σε μακρά γενεαλογία κληρικών, και ο μελλοντικός ιεράρχης ανατράφηκε από μικρή ηλικία μέσα στην Εκκλησία. Ο Ναζάριος, ο οποίος στον κόσμο ονομαζόταν Ιωσήφ, φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Κουταΐση. Το 1892 αποφοίτησε με άριστα από το Ιεροδιδασκαλείο της Τιφλίδας και άρχισε να διακονεί στην Εκκλησία, πρώτα ως διάκονος και κατόπιν (από 9 Φεβρουαρίου 1893) ως ιερέας. Το 1904, έπειτα από σειρά προσωπικών τραγωδιών (θάνατος της συζύγου του και κατόπιν των δύο θυγατέρων του), εκάρη μοναχός. Στις 4 Νοεμβρίου 1918 ενθρονίστηκε Μητροπολίτης Κουταΐσης. Τα έτη 1922–1923 υπήρξαν περίοδος μεγάλων δυσκολιών για την Εκκλησία της Γεωργίας. Οι μπολσεβίκοι κατέστρεψαν χίλιες διακόσιες εκκλησίες, λεηλάτησαν τον εκκλησιαστικό θησαυρό, έκαψαν πολλά σπάνια χειρόγραφα και καταδίωξαν πνευματικούς ηγέτες, ιδιαίτερα όσους είχαν εθνικό φρόνημα. Στις 10 Φεβρουαρίου 1921, μετά την εισβολή του...

Κατά την ήμερα αυτή απετίθετο και πάλι ο Τίμιος Σταυρός στα ανάκτορα  της Πόλης , ο όποιος ήταν εκτεθειμένος από του τέλους Ιουλίου προκειμένου να τον προσκυνήσουν οι πιστοί. Επειδή οι ασθένειες μεταδίδονται πιο έντονα από άνθρωπο σε άνθρωπο κατά τις πρώτες δεκαπέντε ημέρες του Αυγούστου, καθιερώθηκε στην Κωνσταντινούπολη το έθιμο να εκφέρεται από το Βασιλικό Παλάτι το τμήμα του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Χριστού που φυλασσόταν εκεί και να περιφέρεται σε όλη την Πόλη από την 1η έως τη 14η Αυγούστου. Ο Τίμιος Σταυρός είχε θεραπευτικές ιδιότητες και μπορούσε να απαλλάξει από κάθε είδους ασθένεια και νόσο, ακόμη και μόνο με την παρουσία Του. Έχουμε μαρτυρίες ότι ο ίδιος ο Σταυρός ανέδιδε αρωματικό ιερό μύρο, το οποίο χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία των ανθρώπων, καθώς και ότι το λάδι από το καντήλι που έκαιγε πάντοτε μπροστά στον Τίμιο Σταυρό είχε θαυματουργικές ιδιότητες, διά της χάριτος του Θεού. Η πρώτη μαρτυρία προέρχεται από τον Άγιο Βέδα, στο 20ο κεφάλαιο του έργου του Περ...

 Oυρσικίου τμηθείσαν ω Θεού Λόγε, Πώς την κεφαλήν αστεφάνωτον λίπης; Ο Άγιος Ουρσίκιος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και καταγόταν από την πόλη Σιβεντού της Άνω Ιλλυρίας. Ήταν στρατιωτικός και είχε φτάσει μέχρι και το βαθμό του τριβούνου. Καταγγέλθηκε στον Μαξιμιανό από κάποιον Ουάλεντα ότι είναι χριστιανός και παραπέμφθηκε στον έπαρχο Αριστείδη για ανάκριση. Αλλά ο Ουρσίκιος ομολόγησε με θάρρος την χριστιανική του πίστη και βασανίστηκε σκληρά και ποικιλοτρόπως. Επειδή όμως επέμενε να ομολογεί τον Χριστό, αποκεφαλίστηκε και έτσι έλαβε ένδοξα το στεφάνι του μαρτυρίου.

Φυγών παλαιάν Λούκιε ζύμην πλάνης, Kαυθείς επώφθης ένζυμον Θεώ νέον. Ο Άγιος Λούκιος ο στρατιώτης μαρτύρησε δια πυρός.

Ο Άγιος Θεοδόσιος της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου πέθανε το 1074 έπειτα από σύντομη ασθένεια. Πριν από τον θάνατό του, ζήτησε να ταφεί τη νύχτα στο σπήλαιο όπου ασκήτεψε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η επιθυμία του εκπληρώθηκε δεκαοκτώ χρόνια αργότερα. Το 1091, ο ηγούμενος Ιωάννης και οι αδελφοί της Λαύρας αποφάσισαν ότι το λείψανο του Θεοδοσίου έπρεπε να μεταφερθεί στον Ναό της Κοιμήσεως, τον οποίο είχε χτίσει πριν από τον θάνατό του και που είχε εγκαινιαστεί μόλις το 1089. Τρεις ημέρες πριν από την εορτή της Κοιμήσεως, οι μοναχοί άρχισαν να σκάβουν τον τάφο και βρήκαν άφθαρτα τα λείψανα του Θεοδοσίου. Η πανηγυρική μετακομιδή του αγίου λειψάνου στον ναό έγινε την ημέρα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, παρουσία πολλών επισκόπων και ηγουμένων μοναστηριών του Κιέβου. Κατά την περίοδο της μογγολικής εισβολής, το λείψανο του Θεοδοσίου τοποθετήθηκε προς φύλαξη στις δυτικές πύλες του ναού, όπου και παραμένει έως σήμερα. Παρακάτω παρατίθεται ο Λόγος Θ΄ από το Πατερικόν ...

Ο Άγιος Μάξιμος Ιβάνοβιτς Ρουμιάντσεφ (Εορτή – 13 Αυγούστου) Από τον Ηγούμενο Δαμασκηνό (Ορλόφσκι) Ο Μάξιμος Ιβάνοβιτς Ρουμιάντσεφ γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1850 στο χωριό Βάντισκι, στην περιφέρεια Κινέσχμα της επαρχίας Κοστρόμα, σε οικογένεια αγροτών. Οι γονείς του, Ιβάν και Άννα, πέθαναν όταν ο Μάξιμος ήταν μόλις δέκα ετών, και τότε εγκαταστάθηκε στο σπίτι του αδελφού του Γεγκόρ και της συζύγου του Ελισάβετ, όπου έζησε μέχρι τα δεκαπέντε του χρόνια. Στην ηλικία αυτή έφυγε να περιπλανηθεί. Το πού και πώς περιπλανήθηκε παραμένει άγνωστο, αλλά όταν γύρισε στο χωριό σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα, γνώριζε απ’ έξω τις εκκλησιαστικές ακολουθίες, αν και παρέμενε αγράμματος. Κατά τις περιπλανήσεις του είχε αναλάβει το χάρισμα της «διά Χριστόν σαλότητας», το οποίο δεν εγκατέλειψε μέχρι τον θάνατό του. Μετά την επιστροφή του στο χωριό, έζησε αρχικά με τον αδελφό του, έπειτα με την ευσεβή οικογένεια Γκρούζντεφ, που τον σεβόταν, μετά με την οικογένεια Κοτσέριν, ή όπου αλλού τον οδηγού...

Ο Άγιος Μάξιμος της Μόσχας ήταν δια Χριστόν σαλός και κοιμήθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1434 μ.Χ. Δεν είναι γνωστό τίποτα για τους γονείς του, ούτε για τον χρόνο και τον τόπο γέννησής του. Ο Άγιος Μάξιμος διάλεξε έναν από τους πιο δύσκολους και τραχείς δρόμους προς τη σωτηρία, αναλαμβάνοντας το σχήμα του διά Χριστόν σαλού. Καλοκαίρι και χειμώνα ο Μάξιμος περιπλανιόταν σχεδόν γυμνός, υπομένοντας τόσο τη ζέστη όσο και το κρύο. Συνήθιζε να λέει: «Ο χειμώνας είναι σκληρός, αλλά ο Παράδεισος είναι γλυκός». Η Ρωσία αγαπούσε τους δια Χριστόν σαλούς, εκτιμούσε τη βαθιά τους ταπείνωση και πρόσεχε τη σοφία τους, που εκφραζόταν μέσα από παροιμιώδεις φράσεις στη γλώσσα του λαού. Και όλοι τους άκουγαν — από τους Μεγάλους Πρίγκιπες μέχρι τον πιο φτωχό ζητιάνο. Ο Μακάριος Μάξιμος έζησε σε δύσκολους καιρούς για τον ρωσικό λαό. Επιθέσεις Τατάρων, ξηρασίες και επιδημίες μάστιζαν τη χώρα, και πολλοί πέθαιναν. Ο Άγιος έλεγε στους δυστυχισμένους: «Δεν είναι όλα σύμφωνα με την ύφανση του μαλλιού, μερικά είναι...

 Προθείς τράχηλον εις τομήν Kορωνάτος, Kτείνει πολυτράχηλον ύδραν την πλάνην. Ο Άγιος Κορωνάτος μαρτύρησε δια ξίφους. 

 Όπου συ και Σέριδος ω Θεού Λόγε, Δόξαν θεωρών, ην Πατήρ δέδωκέ σοι. Ο Όσιος Πατήρ ημών Σερίδος ίδρυσε τη φημισμένη μονή που φέρει το όνομά του, κοντά στη Θαβάθα, ένα χωριό πέντε μίλια νότια της Γάζας. Επρόκειτο για κοινόβιο, το οποίο περιβαλλόταν από κελιά ερημιτών. Η Μονή του Σερίδου ιδρύθηκε κατά την περίοδο βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστίνου Α΄ (518–527). Ο Άγιος Βαρσανούφιος, γνωστός ως ο «Μεγάλος Γέροντας», καθοδηγούσε πνευματικά την αδελφότητα μέσω του Σερίδου, ο οποίος ηγείτο του κοινοβίου. Και οι δύο, ο Άγιος Βαρσανούφιος και ο Άγιος Ιωάννης, οι δύο μεγάλοι Γέροντες, ζούσαν ως απομονωμένοι ερημίτες κοντά στη μονή αυτή. Ανάμεσα στους άλλους μεγάλους αγίους της μονής συγκαταλέγονται ο Άγιος Δωρόθεος και ο μαθητής του Δοσίθεος. Επί των ημερών του Σερίδου, η μονή επεκτάθηκε· αγοράστηκε με τα χρήματα της αδελφότητας ένα γειτονικό οικόπεδο και ανεγέρθηκαν σε αυτό νέος ναός, ξενώνας και νοσοκομείο. Ο Άγιος Δωρόθεος, ο οποίος έζησε σε αυτή την αδελφότητα, μας πληροφορεί ότι βρισκ...

Nυν Σώτερ ή πριν προσφόρως τω Πατρί σου, Έμπροσθεν είπης Eυδοκία σου Πάτερ. Η Αγία Ευδοκία ήταν κόρη του αθηναίου φιλοσόφου Λεοντίου και γεννήθηκε το 401 μ.Χ. Σπούδασε κατά τον καλύτερο τρόπο τη γραμματική, τη ρητορική και τη φιλοσοφία. Όταν πέθανε ο Λεόντιος, άφησε όλη την περιουσία του στους γιους του, και σ' αυτή άφησε μόνο 100 χρυσά νομίσματα. Όταν, λοιπόν, ήλθε στην Κωνσταντινούπολη για να διεκδικήσει τα κληρονομικά της δικαιώματα, παντρεύτηκε τον Θεοδόσιο τον Β', μέσω της αδελφής του Πουλχερίας, που είχε κατενθουσιαστεί από τα σπάνια χαρίσματα της αθηναίας κόρης. Έτσι βαπτίστηκε χριστιανή και πήρε το όνομα Ευδοκία, από Αθηναΐδα που την έλεγαν πρώτα. Η Ευδοκία από τη φύση της γυναίκα σεμνή, δεν ανακατεύθηκε καθόλου με τις βασιλικές υποθέσεις. Την είλκυσε περισσότερο η αλήθεια του Χριστού, γι' αυτό και επεδίωξε να επισκεφθεί τους Άγιους Τόπους. Όταν ο σκοπός της πραγματοποιήθηκε, αισθάνθηκε την ψυχή της να φτερουγίζει στο θρόνο του Θεού. Η επιστροφή της, όμως, στη Βασιλ...

 Κινοῦσί σου Μάξιμε πιστοὶ τὴν κόνιν, Δηλοῦντες, ὡς ζῇς, ἐξαμείβων καὶ τόπους. Μαξίμου ἀμφὶ τρίτην νεκρὸν δεκάτην μεταθῆκαν. Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει τη Μετακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, αν και η μνήμη του τιμάται στις 21 Ιανουαρίου. Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής είναι ένας μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας μας, ο οποίος γεννήθηκε στα τέλη του 6ου αιώνα στην Κωνσταντινούπολη και αγωνίστηκε μέχρι τα μέσα του 7ου αιώνα. Καταγόταν από επιφανή οικογένεια και διέθετε εξαιρετικά χαρισματικό και οξυδερκές πνεύμα, γι’ αυτό και κατέλαβε υψηλή θέση στο παλάτι, αφού ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος τον προσέλαβε ως Πρωτογραμματέα. Πολύ σύντομα, όμως, παραιτήθηκε από τη θέση αυτή και έγινε μοναχός, αρχικά σε ιερά μονή της ανατολικής ακτής του Βοσπόρου και αργότερα, λόγω επιδρομών, μετακινήθηκε σε άλλες μονές. Η ζωή του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού υπήρξε περιπετειώδης, επειδή υπερασπίστηκε την αλήθεια της Εκκλησίας για τις δύο θελήσεις του Χριστού. Στην εποχή του εμφανίσ...