ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 20 Ιανουαρίου 1968, ο Νικόλαος Χρηστίδης ανέλαβε τη θέση του Περιφερειακού Έφορου Σερρών για τους Προσκόπους. Νικόλαος Χρηστίδης του Χρήστου και της Αικατερίνης. Γεννήθηκε στα Σέρρας, όπου κατοικούσε μονίμως-(εκτός των ετών της Βουλγαρικής κατοχής 1941 - 1944) επί της οδού Νέστωρος Φωκά, Αριθμός 6. Υπηρέτησε ως Δικαστικός Υπάλληλος επί 35 χρόνια στη Γραμματεία των Δικαστηρίων (Πρωτοδικείο Σερρών) από όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 1981 με το βαθμό Διευθυντού Α' (Γραμματέας Εφετών). Ήταν παντρεμένος με την ?ννα Στόγιου, σχεδιάστρια, υπάλληλο στη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών Ν. Σερρών (Γραφείο Πολεοδομίας), με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, την Αικατερίνη, καθηγήτρια Μουσικής και τον Χρήστο,Γεωπόνος. Ο Νικόλαος Χρ. Χρηστίδης έφυγε την 22η Δεκεμβρίου 2013, σε ηλικία 89 ετών. Ο Νικόλαος Χρηστίδης, συγγραφέας 19 βιβλίων σχετικά με την πόλη και το Ν. Σερρών, με πλούσια κοινωνική δράση και προσφορά, διετέλεσε επί σειρά ετών μέλος και πρόεδρος στα ιστορικότερα σωματεία της πόλης των Σερ...

Στις 20 Ιανουαρίου 1929, η εφημερίδα Μακεδονία αναφέρθηκε στα αντιπλημμυρικά έργα και τις ζημιές στον Στρυμόνα. Μεταξύ άλλον η εφημερίδα ανέφερε ότι " Εισερχόμαστε ήδη στην περίοδο των πλημμυρών του Στρυμόνα και δυστυχώς δεν έχουν γίνει ουσιαστικές ενέργειες για την αντιμετώπισή τους. Ο κάμπος των Σερρών και η πόλη φέτος υπέστησαν μεγάλες ζημιές από τους γεωργούς, οι οποίοι είχαν την ελπίδα ότι το Κράτος, γνωρίζοντας τις τεράστιες ζημιές, θα αναλάμβανε τα ανάλογα μέτρα και θα προχωρούσε στην αποζημίωση, μέχρι να αρχίσουν τα έργα. Ωστόσο, οι ελπίδες των γεωργών διαψεύστηκαν οικτρά και οι αποζημιώσεις δεν ξεπέρασαν τις 100 χιλιάδες δραχμές. Μετά τις εισηγήσεις της επιτροπής, ο κ. Μιχαλακόπουλος υποσχέθηκε ότι θα σταλούν μηχανικοί από την αναθεώρηση της εκτέλεσης των έργων από την Εταιρεία και το Υπουργείο Συγκοινωνιών, οι οποίοι, αφού ακούσουν τις γνωμοδοτήσεις της Επιτροπής και του Νομάρχη, θα μεταβούν στα πλημμυροπαθή σημεία και θα προτείνουν λύσεις. Πράγματι, οι μηχανικοί ήρθαν, ...

Στις 20 Ιανουαρίου 1930, όπως αναφέρει ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία, μ ετά από νέες αρχαιρεσίες στον Σύνδεσμο Δημοσίων Υπαλλήλων του Νομού Σερρών, εκλέχθηκε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο ως εξής: Πρόεδρος: Πιέρρος, δικαστικός Β΄ Πρόεδρος: Γιαννόπουλος, γεωπόνος Γενικός Γραμματέας: Σαράτσης Ταμίας: Τσιοκρούλης, ταμιακός Έφορος: Καζαντζής, δικαστικός Μέλη: Δελήμπασης, διοικητικός Παπαλεοντίου, Προνοίας Παπανικολάου, δημοδιδάσκαλος Μανώλης, καθηγητής. Επίσης την ίδια μέρα σύμφωνα με τον ανταποκριτής της ίδιας εφημερίδας "πέρασε από τις Σέρρες μια επιτροπή του Εμπορικού Επιμελητηρίου Καβάλας, που αποτελούνταν από τον κ. Τερμεντζή, πρόεδρο του Επιμελητηρίου, τον Διευθυντή του Επιμελητηρίου και τον κ. H. Σαρίκα. Η επιτροπή αυτή πήγαινε στην Αθήνα για να τακτοποιήσει διάφορα εμπορικά και επαγγελματικά θέματα που αφορούσαν την Ανατολική Μακεδονία. Αντιπροσωπεία του Εμπορικού Συλλόγου Σερρών, που συνάντησε την επιτροπή στον σταθμό, της έδωσε ένα υπόμνημα με τα αιτήματα των κατοίκω...

Στις 20 Ιανουαρίου 1928, η εφημερίδα Εμπρός αναφέρει ότι, ο  εθνικός μας ποιητής Σπύρος. Ματσούκας , κατά τη διάρκεια των εορτών, πραγματοποίησε μια πατριωτική αποστολή στις προφυλακές. Μοίρασε στους Ακρίτες των συνόρων μας ρούχα, γλυκά και διάφορα χρήσιμα αντικείμενα. Παντού έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής. Στις Σέρρες, μάλιστα, μίλησε ιδιαίτερα προς τον λαό.  Αποτέλεσμα της ομιλίας του ήταν η διοργάνωση εράνου υπέρ των ορφανών του «Λευκού Σταυρού», ο οποίος απέδωσε εκατοντάδες χιλιάδες δραχμές. Ο δήμος, σε ένδειξη τιμής, τον ανακήρυξε επίτιμο πολίτη. Η εφημερίδα έγραψε: «Ο εθνικός μας ποιητής κ. Σ. Ματσούκας κατά τας εορτάς επεχείρησε πατριωτικήν αποστολήν εις τας προφυλακάς. Εμοίρασεν εις τους Ακρίτας των συνόρων μας ρούχα, γλυκά και διάφορα χρήσιμα πράγματα. Παντού έτυχεν ενθουσιώδους υποδοχής, εις τας Σέρρας δε ιδιαιτέρως ομίλησε προς τον λαόν. Αποτέλεσμα της ομιλίας του ήτο να επακολουθήση έρανος υπέρ των ορφανών του «Λευκού Σταυρού» όστις απέδωκεν εκατοντάδας χιλιάδων δραχμ...

  Στις 20 Ιανουαρίου 1914, η εφημερίδα Εμπρός έγραψε: «Αύριον ο Επίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Αμβρόσιος θα ομιλήση εις τον «Παρνασσόν» περί της καταστροφής των «Σερρών»».  «Δια Β.Δ. ανασυντάσωνται τα Στρατ. Νοσκοκομεία Καβάλλας, Δράμας Σερρών και Φλωρίνης».

Στις 20 Ιανουαρίου 1908, σε έκθεσή του, ο Μητροπολίτης Μελενίκου Αιμιλιανός Δάγγουλας ανέφερε σχετικά με τις βιαιότητες του Βουλγαρικού κομιτάτου, ότι στο χωριό Σμολάρι, της περιφέρειας Πετριτσίου, δολοφονήθηκε ο πρώην δάσκαλος και στη συνέχεια αντάρτης σχισματικός, Κωνσταντίνος, από σχισματικούς, υπό την καθοδήγηση του νυν Βουλγαροδιδάσκαλου, γιου του Θεοδώρου Άλγου από την Πετρίτση. «Εις το χωρίον Σμολάρι, της περιφερείας Πετρίτσης, εφονεύθη ο αρχαίος διδάσκαλος και κατόπιν αντάρτης σχισματικός Κωνσταντίνος, υπό σχισματικών, υπό την οδηγίαν του νύν βουλγαροδιδασκάλου, υιού του εκ Πετρίτσης Θεοδώρου Άλγου».

Στις 20 Ιανουαρίου 1907, η εφημερίδα Εμπρός αναφέρθηκε σε Αθρόα βουλγάρικα εγκλήματα στις Σέρρες Σύμφωνα με τις ειδήσεις, επίσης, στην περιοχή των Σερρών, τουρκικό απόσπασμα 135 ανδρών μπήκε στο ελληνικό χωριό Σέλεγαν, κοντά στη Ζίχνη, και με την πρόφαση ότι θα κάνει έρευνα, κακοποίησε τους χωρικούς. Τους Τούρκους οδηγούσαν τρεις Βούλγαροι μεταμφιεσμένοι σε στρατιώτες. Μετά το τέλος αυτών των φρικιαστικών σκηνών, ο Τούρκος αξιωματικός ανάγκασε τους χωρικούς να υπογράψουν ευχαριστήρια αναφορά προς αυτόν για την "ασφάλεια" που απολαμβάνουν υπό την προστασία του. Οι Βούλγαροι στο διαμέρισμα των Σερρών – Αποτυχημένη απόπειρα Σύμφωνα με ειδήσεις από τις Σέρρες, οι Βούλγαροι επιχείρησαν νέο πραξικόπημα εναντίον του χωριού Κάτω Νούσκα, στον καζά της Ζίχνης. Μεγάλη βουλγαρική συμμορία, που κρυβόταν στους σιτοβολώνες του χωριού, βγήκε το βράδυ με σκοπό να μπει στο χωριό, έχοντας μαζί της δυναμίτιδα και πετρέλαιο. Ευτυχώς, στην είσοδο του χωριού, τρεις νυχτοφύλακες παρατήρησαν τους Βου...

Τὶ κοινὸν Εὐθύμιε σοὶ καὶ τῷ βίῳ; Πρὸς Ἀγγέλους ἄπαιρε τοὺς ξένους βίου Λῆξε βίου Εὐθύμιος εἰκάδι ἠϋγένειος. Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας γεννήθηκε στη Μελιτηνή της Αρμενίας το έτος 377 μ.Χ. κατά τους χρόνους της βασιλείας του Γρατιανού (375 - 383 μ.Χ.). Οι γονείς του Παύλος και Διονυσία, ανήκαν σε επίσημη γενιά. Άτεκνοι όντες, αξιώθηκαν να αποκτήσουν παιδί, το οποίο αφιέρωσαν στη διακονία του Θεού στο οποίο και κατά θεία επιταγή έδωσαν το όνομα Ευθύμιος, αφού με την γέννησή του τους χάρισε την ευθυμία, τη χαρά και την αγαλλίαση. Σε ηλικία μόλις τριών ετών ο Ευθύμιος έχασε τον πατέρα του. Τότε η χήρα μητέρα του τον παρέδωσε στον ευλαβή Επίσκοπο της Μελιτηνής Ευτρώιο, ο οποίος, μαζί με τους αναγνώστες Ακάκιο και Συνόδιο που έγιναν αργότερα Επίσκοποι Μελιτηνής, τον εκπαίδευσε καλώς και, αφού τον κατέταξε στον ιερό κλήρο, τον τοποθέτησε έξαρχο των μοναστηρίων. Από τη Μελιτηνή ο Όσιος μετέβη, περί το 406 μ.Χ., στα Ιεροσόλυμα και κλείσθηκε στο σπήλαιο του Αγίου Θεοκτίστου, όπου και ασκήτευε με ...

Σκελών πλατυσμώ εν πλάτει οικείς πόλου, Ω Ζαχαρία, και βραβείον λαμβάνεις. Ο Νεομάρτυς Ζαχαρίας καταγόταν από τα μέρη της Άρτας. Σε μικρή ηλικία εξισλαμίσθηκε και ήρθε στις Παλαιές Πάτρες όπου εξασκούσε την τέχνη του γουναρά. Όμως μετανόησε που αλλαξοπίστησε. Έτσι, αφού ήλθε σε μετάνοια, βρήκε κάποιο πνευματικό στον οποίο εξομολογήθηκε το αμάρτημα της εξωμοσίας του και ζήτησε την ευλογία να πορευθεί προς το μαρτύριο. Ο πνευματικός, φοβούμενος μήπως ο Μάρτυρας δειλιάσει κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων, τον απέτρεπε. Τότε ο Άγιος αποκρίθηκε στον πνευματικό και του είπε: «Έχω τόση δίψα να βασανισθώ για τον Χριστό, όπου επιθυμώ να λάβω, αν ήταν δυνατόν, και περισσότερα βασανιστήρια, από αυτά που μου ανέφερες». Προ των λόγων αυτών της δυνάμεως της πίστεως και της αγάπης στον Χριστό, πνευματικός μετέδωσε τα Άχραντα Μυστήρια στον Άγιο και τον ευλόγησε. Ο Άγιος πήγε στο εργαστήριό του, πούλησε όλα του τα υπάρχοντα τα οποία έδωσε ελεημοσύνη στους πτωχούς και παρουσιάσθηκε στον κριτή, ενώπιο...

Θάλψις δεχέσθω τοὺς Ἀθλητὰς τοῦ κρύους, Ἰννᾶν, Πιννᾶν, Ῥιμμᾶν τε τοὺς κρυσταλλίνους. Οι Άγιοι Ιννάς, Πιννάς και Ριμμάς κατάγονταν από την περιοχή της Σκυθίας και ονομάζονταν «οι κρυστάλλινοι». Μαρτύρησαν αφού τους έβαλαν, δεμένους σε ξύλο και σε καιρό τρομερής παγωνιάς, μέσα σε παγωμένο ποτάμι. Φοβεροί και ανηπόφοροι ήταν οι πόνοι που δοκίμασε εκεί η ολόγυμνη σάρκα τους. Αλλά η ψυχή τους δεν απέβαλε τίποτα από την θερμή ευσέβειά τους. Και έτσι πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου. Βιογραφία Οι Άγιοι Μάρτυρες Ιννάς, Πίννας και Ρίμμας ήταν Σλάβοι από τη Μικρή Σκυθία, οι οποίοι ήταν μαθητές του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου. Τους βάπτισε και αργότερα τους χειροτόνησε ιερείς. Τους βοήθησε στην προσέλκυση πολλών ειδωλολατρών που είχαν εγκατασταθεί γύρω από τον ποταμό Δούναβη, κοντά στη Βάρνα, που βρίσκεται σήμερα στη Βουλγαρία. Όταν αιχμαλωτίστηκαν από τους βαρβάρους, οι Άγιοι Ιννάς, Πίννας και Ρίμμας οδηγήθηκαν μπροστά στον τοπικό πρίγκιπα, ο οποίος ήταν ειδωλολάτρης. Εκείνος τους διέτα...

Καλεῖ σε Πέτρε Χριστὸς ἐκ τελωνίου, Πρὸς ἀρετὴν πρίν, νῦν δὲ πρὸς τρυφὴν πόλου. Ο Άγιος Πέτρος είχε το αξίωμα του πατρικίου κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (527 - 565 μ.Χ.) και ήταν διοικητής της Αφρικής. Δυστυχώς ήταν άνθρωπος άσπλαχνος, ανελεήμων, πλεονέκτης και φιλάργυρος. Κάποτε προσήλθε σε αυτόν ένας φτωχός, για να τον δοκιμάσει και του ζητούσε ελεημοσύνη. Τότε εκείνος άρπαξε έναν άρτο, από εκείνους που εκείνη την στιγμή του είχε φέρει ο αρτοποιός και σαν πέτρα τον πέταξε κατά του φτωχού ανθρώπου. Με την χάρη του Θεού, κάποια στιγμή κράτησε στα χέρια του το Ιερό Ευαγγέλιο. Από περιέργεια το άνοιξε, αλλά η ανάγνωσή του δεν τον άφησε αδιάφορο. Τότε άνοιξαν τα μάτια του. Και με ειλικρίνεια είδε τον πραγματικό του εαυτό. Με θλίψη είδε την αληθινή εικόνα της ψυχικής του καταστάσεως. Αμέσως ήλθε στον εαυτό του εφαρμόζοντας τον λόγο των Πατέρων: «Εἴσελθε στὸν ἑαυτό σου. Ἐκεῖ ἡ χαρὰ καὶ ἡ βασιλεία». Στη μνήμη του και στη συνείδησή του έρχονταν οι φυσιογνωμίες των τελώνων το...

 Άνακτα πιστόν τον Λέοντα τον μέγαν, Έστεψε Χριστός ουρανοκράτωρ Άναξ. Ο Άγιος Λέων καταγόταν από την Θράκη και βασίλευσε περί το 457 μ.Χ. μέχρι το 474 μ.Χ. Διαδέχθηκε στον θρόνο του Βυζαντίου τον Μαρκιανό (450 - 457 μ.Χ.). Ο Λέων ο Α’ αναγορεύτηκε αυτοκράτορας στις 7 Φεβρουαρίου του 457 μ.Χ. στο Έβδομο, με την παρουσία του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Ήταν ευσεβέστατος και προασπίστηκε την Ορθόδοξη πίστη κατά των αιρετικών. Στην Αντιόχεια, όπου οι Μονοφυσίτες αποκτούσαν πάλι σιγά - σιγά την παλαιά τους δύναμη, ένας πρεσβύτερος, γνωστός ως Πέτρος ο Γναφεύς, είχε κατορθώσει να γίνει Πατριάρχης το 469 μ.Χ. ή 470 μ.Χ., χάρη στην υποστήριξη του Ζήνωνος, κόμητος των δομεστίκων, που στο μεταξύ είχε γίνει στρατηλάτης της Ανατολής και ευνοούσε τους Μονοφυσίτες. Ο νέος Πατριάρχης Αντιοχείας άρχισε αμέσως τον αγώνα εναντίον των αποφάσεων της Συνόδου της Χαλκηδόνος. Στο Τρισάγιο της Θείας Λειτουργίας ο Γναφεύς πρόσθεσε μετά το «ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος», τη φράση «ὁ σταυρωθεῖς δι’ ἠμᾶς». Α...

Οι Όσιοι έζησαν θεοφιλώς, με άσκηση και προσευχή, στη Λαύρα του Κιέβου. Ο Άγιος Ευθύμιος ασκήτεψε κατά τον 14ο αιώνα μ.Χ. στη μονή του Αγίου Θεοδοσίου της Μεγάλης Λαύρας του Κιέβου.  Όσιος Ευθύμιος ο Ησυχαστής Όσιος Ευθύμιος ο Ησυχαστής  των Σπηλαίων του Κιέβου επέβαλε στον εαυτό του τον όρκο της σιωπής, ανοίγοντας το στόμα του μόνο για τις εκκλησιαστικές ακολουθίες και για προσευχή.  Ο σιωπηλός σχημαμόναχος έτρωγε μόνο χόρτα. Ετάφη στις Μακρές Σπηλιές του Αγίου Θεοδοσίου στη Μονή Σπηλαίων του Κιέβου.  Η μνήμη του τιμάται επίσης στις 28 Αυγούστου και την δεύτερη Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής. Όσιος Ευθύμιος ο Ησυχαστής Ο Άγιος Λαυρέντιος έζησε μεταξύ 13ου και 14ου αιώνα μ.Χ. στη μονή του Αγίου Δημητρίου σαν έγκλειστος. Κάποτε έφεραν στον Όσιο Λαυρέντιο έναν δαιμονισμένο από το Κίεβο. Ο μακάριος Λαυρέντιος από ταπείνωση, ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε να θεραπεύσει τον άνθρωπο. Για να αποκαλυφθεί σε όλους η Χάρη του Θεού, που αναπαυόταν στη μονή των Σπηλαίων του Κιέβου...

Ο Άγιος Ευθύμιος έζησε μεταξύ 14ου και 15ου αιώνα μ.Χ. στη Βουλγαρία. Γεννήθηκε περί το 1325-1330 μ.Χ. στην τότε Βουλγαρική πρωτεύουσα Τύρνοβο από ευγενή οικογένεια, ίσως εκείνη των Καμπλάκ. Είχε την τύχη να έχει εκείνον που θα ήταν ο καλός του βιογράφος, έναν από την οικογένειά του, τον Γρηγόριο Καμπλάκ, που μετέπειτα έγινε Μητροπολίτης του Κιέβου και έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Κοστάντζας (1414 - 1417 μ.Χ.). Σε αρκετά νεαρή ηλικία έλαβε το μοναχικό σχήμα στη μονή της Παναγίας της Οδηγήτριας, στα προάστια της Βουλγαρικής πρωτεύουσας. Το 1350 μ.Χ. εισήχθη στο μοναστήρι που είχε ιδρύσει ο Άγιος Θεοδόσιος του Τυρνόβου στο Καλιφάρεβο, το οποίο βρισκόταν στα ίδια περίχωρα. Από τον ίδιος τον Άγιο Θεοδόσιο εισάγεται στην πνευματική και ησυχαστική ζωή και προκόπτει κατά Χριστόν. Εκείνη την εποχή, ο Άγιος Θεοδόσιος, προφητεύοντας το μέλλον του υποτακτικού του, αποκαλύπτει ότι κάποια μέρα ο Άγιος Ευθύμιος θα δεθεί με αλυσίδες και θα σταλεί στην εξορία. Το έτος 1363 μ.Χ., ο Άγιος Ευθύμιος συνόδεψ...

Εις τον Βάσσον Χεῖρας Βάσσου τέμνουσι χεῖρες δημίων, Χεῖρες βέβηλοι, χεῖρας ἡγιασμένας. Εις τον Ευσέβιον Τμηθεὶς πέλυξιν Εὐσέβιος πᾶν μέλος, Τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν ἄτρωτος μένει. Εις τον Ευτύχιον Εὐτύχιον διεῖλον εἰς μέρη τρία, θείως Θεοῦ Πρόσωπα τιμῶντα τρία. Εις τον Βασιλίδην Ἀπορραγῆναι μὴ θέλων Βασιλίδης, Μοίρας Ἀθλητῶν, ἐρράγη τὴν γαστέρα. Οι Άγιοι Μάρτυρες Βάσσος, Ευσέβιος, Ευτύχιος και Βασιλείδης έζησαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.), περί τα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνος. Ήταν πλούσιοι και μέλη της Συγκλήτου. Προσήλθαν στον Χριστό και βαπτίσθηκαν, όταν παραστάθηκαν στο μαρτύριο του Επισκόπου Θεοπέμπτου (τιμάται 5 Ιανουαρίου), ο οποίος υπέμεινε με πνευματική ανδρεία τα φρικώδη βασανηστήρια που τον είχαν υποβάλει οι ειδωλολάτρες. Οι ειδωλολάτρες τους κατήγγειλαν ως Χριστιανούς. Αμέσως τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν μπροστά στον αυτοκράτορα. Οι Άγιοι δεν δείλιασαν καθόλου, αλλά διακήρυξαν με παρρησία την πίστη τους στον Χριστό και πρόθυμα βάδισαν την οδ...

 Θύρσος συν Aγνή Χριστόν ηγαπηκότες, Θάνατον ηγάπησαν ασμένως πάνυ. Είναι άγνωστο που και πότε μαρτύρησαν οι Άγιοι Θύσρος και Αγνή. Η Σύναξη αυτών ετελείτο πλησίον των Ελενιανών, μεταξύ των Υψωμαθείων και του Ξηρολόφου Κωνσταντινουπόλεως. Έζησαν τον 5ο αιώνα.

 Άννα ποθούσα τον νοητόν νυμφίον, Αυτώ προσήλθε διά του μαρτυρίου. Η Αγία Άννα μαρτύρησε στην Ρώμη.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ιερομάρτυρας γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1894 στο χωριό Καρόλεν, στην κομητεία Βερρό της επαρχίας Λιβονίας, σε οικογένεια ορθόδοξων αγροτών-εργατών που εργάζονταν στο κτήμα Καρόλεν. Οι γονείς του, Μιχαήλ Γιακόβλεβιτς και Μαρία Κωνσταντίνοβνα Πεττάι, τον μεγάλωσαν με ευλάβεια. Αφού ολοκλήρωσε τη φοίτησή του στη Θεολογική Σχολή της Ρίγας, ο  Άγιος Ιωάννης  το 1910 εισήχθη στη Θεολογική Ακαδημία της Ρίγας, όμως η ολοκλήρωση των σπουδών του διακόπηκε λόγω του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Με την προσέγγιση του μετώπου στη Ρίγα, πολλά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένης της Ακαδημίας, μεταφέρθηκαν στη ρωσική ενδοχώρα. Η Ακαδημία εγκαταστάθηκε στο Νίζνι Νόβγκοροντ. Εκεί, οι φοιτητές στερήθηκαν τη στέγαση και έπρεπε να νοικιάσουν κατοικίες, με αποτέλεσμα το σύνολο της υποτροφίας να ξοδεύεται για το ενοίκιο. Η συνέχιση των σπουδών ήταν δυνατή μόνο για εκείνους που λάμβαναν επαρκή οικονομική υποστήριξη από την οικογένειά τους. Δυστυχώς, οι γονείς του  Άγιος Ιωάννης...

Όσιος Θεόδωρος του Τομσκ, Σιβηρίας, (Φιόντορ Κουζμίτς (ρωσικά: Фёдор Кузьми́ч, περ. 1776 – 1 Φεβρουαρίου 1864 / εκκλησιαστική σλαβονική: Пра́ведный Фео́дор Кузьми́ч То́мский, Сиби́рский, ста́рец), ήταν Ρώσος Ορθόδοξος "γεροντας".  Ανακηρύχθηκε όσιος από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία το 1984. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές ενός θρύλου που υποστηρίζει ότι ήταν ο Αλέξανδρος Α' της Ρωσίας, ο οποίος σκηνοθέτησε τον θάνατό του το 1825 για να γίνει ερημίτης. Το ζήτημα αυτό παραμένει ανοιχτό ανάμεσα στους ιστορικούς. Βιογραφία Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια της ζωής του Φιόντορ Κουζμίτς. Το πρώτο καταγεγραμμένο περιστατικό που τον αφορά συνέβη στις 4 Σεπτεμβρίου 1836, στο Περμ. Η περίεργη εμφάνισή του ανησύχησε έναν τοπικό σιδηρουργό, ο οποίος ειδοποίησε τις αρχές. Περιγράφηκε ως ψηλός, περίπου 60 ετών, με σημάδια από μαστιγώσεις στην πλάτη του. Ο Κουζμίτς δεν είχε έγγραφα, και οι αρχές τον συνέλαβαν. Κατά την ανάκριση, ισχυρίστηκε ότι ήταν αγράμματος, Ανατολικός Ορθόδοξο...

Η συμμετοχή της Ελλάδος στην εκστρατεία αυτή αποφασίστηκε από τον ίδιο τον Έλληνα πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο και την κυβέρνησή του, που τελούσε από τον Ιούνιο του 1917 χωρίς την παρουσία αντιπολίτευσης. Η Ελλάδα προσφέρθηκε τότε να συμμετάσχει, αρχικά με τρεις μεραρχίες. Η εκστρατεία αυτή όχι μόνο υπήρξε ατυχής, γεγονός που διαφαινόταν εξ αρχής, εκ της περιορισμένης δύναμης σε μια ευρύτατη έκταση επιχειρήσεων, αλλά και πολύ καταστροφική για τον ελληνογενή πληθυσμό της ευρύτερης περιοχής, από τα αντίποινα που ακολούθησαν στη συνέχεια σε βάρος του, από τους Μπολσεβίκους, με δολοφονίες, καταστροφές, διωγμούς, εκτοπίσεις κλπ. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικός υπήρξε ο κίνδυνος που διέτρεξε το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα και τα ελληνικά πολεμικά πλοία που συμμετείχαν σε αυτή από την φαυλότητα των Γάλλων, εξαιτίας της οποίας λίγο έλειψε η «συμμαχική» εκστρατεία να εξελιχθεί σε αναμεταξύ σύρραξη - ναυμαχία, γεγονός που αποσοβήθηκε την τελευταία στιγμή με την παρουσία αγγλικών θωρηκτών που προσκλή...