ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Όταν ήταν ακόμα νέοι, οι Άγιοι Πρίγκιπες Βασίλειος και Κωνσταντίνος Βσεβολόντοβιτς έχασαν τον πατέρα τους, Βσεβόλοντ, που σκοτώθηκε σε μάχη με τους Τατάρους (Μογγόλους). Ο Άγιος Βασίλειος, ο μεγαλύτερος αδερφός, ανέλαβε τον θρόνο. Ως πρίγκιπας είχε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα, υποχρεώσεις και θλίψεις. Η πόλη και τα χωριά είχαν ερημώσει από τις επιδρομές των Τατάρων· πολλά σπίτια είχαν μείνει χωρίς στέγη και τροφή, και έπρεπε να φροντίσει για όλους και για όλα. Επιπλέον, ήταν αναγκαίο να εξασφαλίσει την εύνοια του Τατάρου ηγεμόνα Μπατού Χαν, και για αυτόν τον σκοπό ταξίδεψε πολλές φορές στην Αυλή των Τατάρων. Επιστρέφοντας από το τελευταίο του ταξίδι, παντρεύτηκε την Πριγκίπισσα Ξένια. Απέκτησαν δύο παιδιά – τη Μαρία και τον Βασίλειο, που πέθανε μικρός. Όλες αυτές τις δοκιμασίες ο άγιος πρίγκιπας τις υπέμεινε χωρίς παράπονο και κυβέρνησε το πριγκιπάτο ως αληθινός χριστιανός. Δεν εμπλεκόταν σε διαμάχες με άλλους πρίγκιπες, νοιαζόταν για τους δυστυχισμένους υπηκόους του και ανακαίνι...

Ο Άγιος Ηλιόδωρος ήταν Επίσκοπος Αλτίνου της Ιταλίας και θείος του Αγίου Νεποτιανού. Ο Ηλιόδωρος (ιταλ. Sant'Eliodoro, πέθανε περίπου το 410 μ.Χ.) ήταν ο πρώτος επίσκοπος του Αλτίνου, τον 4ο αιώνα. Γεννήθηκε στη Δαλματία. Όπως και ο Χρωμάτιος, ήταν μαθητής του Βαλεριανού, επισκόπου του Ακυληίας. Συνόδευσε τον Ιερώνυμο στο ταξίδι του στους Αγίους Τόπους και αναφέρεται στις επιστολές του Ιερώνυμου. Μετά τον θάνατο της μητέρας του, ο Ηλιόδωρος πήγε στην Ιταλία και χειροτονήθηκε επίσκοπος του Αλτίνου. Προσπάθησε να καταπολεμήσει την Αρειανική αίρεση στην επισκοπή του και συμμετείχε στην Αντιαρειανική Σύνοδο του Ακυληίας το 381 μ.Χ. Ο Ηλιόδωρος χειροτόνησε διάκονο τον ανιψιό του Νεποτιανό, αφού εκείνος παραιτήθηκε από τη θέση του αξιωματικού στην αυτοκρατορική φρουρά. Σύμφωνα με έναν θρύλο που γράφτηκε γύρω στον 10ο αιώνα —και περιλαμβάνει στοιχεία από βίους άλλων αγίων— ο Λιβέραλιος του Τρεβίζο μαθήτευσε στην πίστη κοντά στον Ηλιόδωρο. Ο θρύλος αναφέρει επίσης ότι, μπροστά στην αυξανόμ...

Ο Άγιος Νικόδημος της Λίμνης Κόζε γεννήθηκε στο χωριό Ιβάνκοβο κοντά στο Ροστόβ από αγροτική οικογένεια και βαφτίστηκε με το όνομα Νικήτας. Όταν ήταν ακόμη νέος και δούλευε στα χωράφια με τον πατέρα του, άκουσε μια φωνή να τον καλεί: «Νικόδημε! Νικόδημε!», κάτι που το εξέλαβε ως προμήνυμα της μελλοντικής του μοναχικής ζωής. Μετά τον θάνατο των γονιών του, έμαθε την τέχνη του σιδερά στο Γιαροσλάβλ και στη συνέχεια πήγε στη Μόσχα. Κάποτε, περνώντας από την Κουλίσκα, σταμάτησε σε μια καλύβα όπου ζούσε ο διά Χριστόν σαλός Ηλίας. Εκείνος, μόλις τον είδε, φώναξε: «Ήρθε ο ασκητής του Χοζιούγκα!» Τα λόγια αυτά τον συγκλόνισαν και τα θεώρησε θεϊκή κλήση για τον μοναχισμό. Χάρισε όλα του τα υπάρχοντα και παρουσιάστηκε στον αρχιμανδρίτη Παφνούτιο της Μονής του Θαύματος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (Chudov), ζητώντας να γίνει μοναχός. Εκεί εκάρη με το όνομα Νικόδημος. Για έντεκα χρόνια ήταν παράδειγμα ταπεινοφροσύνης, υπακοής, ακτημοσύνης και αδελφικής αγάπης για τους υπόλοιπους μοναχούς. Το 1602, ο ηγού...

Όσιος Ουδοκέος Oudoceus (στα λατινικά) ή Euddogwy (στα ουαλικά) (περίπου 536–περίπου 615 ή 625) Γενικά θεωρείται ο τρίτος επίσκοπος του Llandaff στη Νότια Ουαλία. Στην πραγματικότητα, μάλλον ήταν επίσκοπος τον 7ο αιώνα στο Llandeilo Fawr. Η ιστορικός Wendy Davies τοποθετεί την περίοδο της επισκοπής του μεταξύ περίπου 650 και 700. Βίος Οι πληροφορίες για τον Όσιο Ουδοκέο προέρχονται κυρίως από το «Βιβλίο του Llandaff» του 12ου αιώνα, που γράφτηκε για να αναδείξει το κύρος της επισκοπής του Llandaff μετά την αναδιοργάνωση από τους Νορμανδούς. Η φημολογούμενη χειροτονία του από τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι είναι η πρώτη γραπτή αναφορά που δείχνει ότι η επισκοπή ήταν υποταγμένη στο Καντέρμπουρι. Τα δώρα γης που καταγράφονται στο «Βιβλίο του Llandaff» δείχνουν τον Όσιο Ουδοκέο να είναι σύγχρονος με βασιλιάδες της Νότιας Ουαλίας στα τέλη του 7ου αιώνα. Λέγεται ότι ήταν γιος του Buddig, βασιλιά της Βρετάνης, και της Anawfedd, αδελφής του Αγίου Teilo. Αδερφοί του ήταν οι άγιοι Is...

Η Αγία Μονεγούνδη καταγόταν από την πόλη Σαρτρ της Γαλλίας. Εκεί παντρεύτηκε και απέκτησε δύο κόρες. Όταν οι κόρες της πέθαναν σε μικρή ηλικία, αποφάσισε να γίνει μοναχή, φοβούμενη μήπως ο πόνος και η θλίψη την οδηγήσουν σε εγωιστική απομόνωση και απομάκρυνση από τον Θεό. Με τη συγκατάθεση του συζύγου της, έκτισε ένα κελί μέσα στην πόλη και έζησε εκεί ασκητικά, τρεφόμενη με ελάχιστο φαγητό και χωρίς καμία πολυτέλεια, εκτός από ένα ψάθινο στρώμα στο πάτωμα. Το λιγοστό φως που έμπαινε στο κελί της ερχόταν από ένα πολύ μικρό παράθυρο. Η μοναδική της τροφή ήταν ψωμί από αλεύρι κριθαριού ανακατεμένο με στάχτη, που το έφτιαχνε η ίδια. Κάθε πρωί, μια νεαρή κοπέλα της έφερνε τροφή, αλλά κάποια στιγμή, κουρασμένη από τη μονοτονία, έφυγε και άφησε την ασκήτρια πέντε μέρες χωρίς φαγητό. Ο Γρηγόριος της Τουρ, ο βιογράφος της, αναφέρει ότι τότε έπεσε χιόνι γύρω από το κελί και η Μονεγούνδη άπλωσε το χέρι της από το παραθυράκι, άφησε το χιόνι να μαζευτεί στην παλάμη της, το έφερε μέσα και έφτιαξε έν...

Το ιερό βουνό της Βαράσοβας είναι γνωστό ως το Άγιο Όρος της Δυτικής Ελλάδας. Στους πρόποδες της Βαράσοβας, όπως και στις περιοχές της Αιτωλίας και της Ακαρνανίας, ιδρύθηκαν σημαντικές εκκλησίες και μοναστήρια κατά τη Βυζαντινή περίοδο. Ωστόσο, πολλοί μοναχοί και ασκητές, αναζητώντας αυστηρότερη ζωή και απομόνωση, άφησαν τα μεγάλα μοναστήρια και κατέφυγαν στα βραχώδη σπήλαια της Βαράσοβας. Ανάμεσα στα σπήλαια, ξεχωρίζει εκείνο που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο, στη νότια πλευρά της Βαράσοβας, το οποίο είναι μοναδικό σε όλη την Ελλάδα. Σύμφωνα με τα ευρήματα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Αθανάσιου Παλιούρα, ασκητές ζούσαν εκεί από τον 9ο έως και τον 19ο αιώνα. Κάθε καλοκαίρι, στις 2 Ιουνίου, οργανώνεται προσκύνημα και Θεία Λειτουργία στον Άγιο Νικόλαο της Βαράσοβας, με τη βοήθεια των ψαράδων από την Κάτω Βασιλική, οι οποίοι μεταφέρουν τους προσκυνητές στο σπήλαιο. Στα δύο πρώτα βίντεο παρακάτω, μπορεί κανείς να δει τι απαιτείται για να φτάσει κάποιος στο Σπήλαιο του Αγί...

Γιορτάζουμε την επιστροφή της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας μας, της Παντάνασσας, που είναι γνωστή και ως "Ορφανή", από τα Κύθηρα στην Ιερά Μονή Αγκαράθου, όπου και φυλάσσεται σήμερα. Η Μονή Αγκαράθου είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Βρίσκεται στην επαρχία Πεδιάδος, στο Ηράκλειο, νοτιοδυτικά του υψώματος Σωρός Παντελή, σε υψόμετρο 538 μέτρων. Είναι ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια της Κρήτης. Σύμφωνα με χειρόγραφα που φυλάσσονται στο Βρετανικό Μουσείο Ιστορίας και χρονολογούνται από το 1559 μ.Χ., η μονή διέθετε σπουδαία βιβλιοθήκη. Κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας, η Μονή Αγκαράθου και η Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Ηράκλειο ήταν κέντρα μάθησης, όπου σπούδασαν σημαντικοί επιστήμονες. Το όνομα της μονής προέρχεται από την αγκαραθιά, δηλαδή το φασκόμηλο της Ιερουσαλήμ, γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, μια εικόνα της Παναγίας βρέθηκε σε εκείνο το σημείο κάτω από έναν θάμνο φασκομηλιάς. Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Κρήτη, η εικόνα της Παναγίας και άλλα ιερά κε...