ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Ο Διούμα (ή Ντούινα ή Ντούμα) ήταν ο πρώτος Επίσκοπος της Μέρκια στο Αγγλοσαξονικό Βασίλειο της Μέρκια, κατά την Πρώιμη Μεσαιωνική Περίοδο. Όσα γνωρίζουμε για τη ζωή του Διούμα περιέχονται σε μια σύντομη αναφορά στην Εκκλησιαστική Ιστορία των Αγγλων του Βένεντικτου (Bede). Ο Διούμα ήταν Ιρλανδός και ήταν ένας από τους τέσσερις ιερείς – Κεντ, Άττα, Μπέτι και Διούμα – από το Βασίλειο της Βόρειας Ουμβρίας, οι οποίοι συνόδευσαν τον νεοβαπτισθέντα Πέαντα, γιο του Πένδα (Βασιλιά της Μέρκια), πίσω στη Μέρκια το 653. Ο Πέαντας έγινε χριστιανός όταν παντρεύτηκε την Αλφλάεδ, κόρη του Όσβιου, Βασιλιά της Βόρειας Ουμβρίας. Οι ιερείς είχαν ως αποστολή να εισαγάγουν τη χριστιανική πίστη στην περιοχή. Μετά τον θάνατο του Πένδα, ο Διούμα χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον Φινάν (Finan). Υποθέτουμε ότι εγκατέστησε την έδρα του στο Ρέπτον (Repton), αλλά τα ακριβή όρια της επισκοπής δεν είναι σαφή. Ο Βένεντικτος αναφέρει ότι ήταν επίσκοπος τόσο των Μέσων Αγγλων όσο και των Μερκιάνων. Ο Διούμα χειροτον...

Η Αγία Βουργουνδόφαρα (Φάρα), ιδρύτρια της Μονής Φαρμουτιέ (Faremoutiers). Η Βουργουνδόφαρα (πέθανε το 643 ή το 655), γνωστή επίσης ως Αγία Φάρα ή Φαρ, ήταν η ιδρύτρια και πρώτη ηγουμένη της Μονής Φαρμουτιέ. Βίος Η οικογένειά της είναι γνωστή ως Φαρονίδες, από τον αδελφό της Φάρο. Το όνομά της μπορεί να σημαίνει «αυτή που κινεί τους Βουργούνδιους». Στην Βιογραφία του Κολομβάνος από τον Ιωνά του Μπομπίου αναφέρεται ότι η Βουργουνδόφαρα ευλογήθηκε από τον Ιρλανδό μοναχό όταν ήταν παιδί: «Τότε ο Κολομβάνος πήγε στην πόλη Μεώ. Εκεί τον υποδέχθηκε με μεγάλη χαρά ένας ευγενής, ο Χαγνέρικ (Χαγκνέρικ, πατέρας της Βουργουνδόφαρα), φίλος του Θουδεβέρτου [Βασιλιάς Θουδεβέρτος Β’], σοφός και σύμβουλος πιστός προς τον βασιλιά, και ενισχυμένος από την αριστοκρατία και τη σοφία. ... Ο Κολομβάνος ευλόγησε το σπίτι του και αφιέρωσε στον Κύριο την κόρη του, Βουργουνδόφαρα, που ήταν ακόμη παιδί, για την οποία θα μιλήσουμε αργότερα.» Η ζωή της Βουργουνδόφαρα συνεχίζει την ιστορία: αρραβωνιάζεται χωρίς τη ...

Του Ευάγγελου Μισαηλίδη Ο προπάππους μας, ο καραβοκύρης Γεώργιος Βασιλειάδης (ή «Καπετάν Κάτιφες», όπως τον αποκαλούσαν όλοι επειδή φορούσε πάντα ένα λουλούδι στο πέτο του), από την Κάσο, εκτελούσε ένα από τα συνηθισμένα εμπορικά ταξίδια του από την Κωνσταντινούπολη προς τα Δωδεκάνησα, κάποια εποχή μεταξύ 1790 και 1810. Ξαφνικά, βόρεια της Μυτιλήνης, το πλοίο του βρέθηκε να περνά ανάμεσα σε διάφορα αντικείμενα που επέπλεαν. Ήταν άραγε συντρίμμια ναυαγίου ή κάτι που είχε ριχτεί από κάποιο άλλο πλοίο; Τότε οι ναύτες είδαν μια Εικόνα! Με εντολή του καπετάνιου την πήραν με σεβασμό και του την παρέδωσαν. Η εικόνα (διαστάσεις 27,5 × 40 εκ.), ζωγραφισμένη στο «λαϊκό» ύφος της εποχής, έδειχνε εφτά Αγίους, σε δύο σειρές: Πάνω σειρά: – Τον Κύριό μας Ιησού Χριστό στην αγκαλιά της Παναγίας, – Την Παναγία να κρατά τον Χριστό ως παιδί και να τον δείχνει, όπως στις εικόνες της «Οδηγήτριας», – Τον Αρχάγγελο Μιχαήλ στα δεξιά της, – Και τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο στα αριστερά της. Κάτω σειρά: – Στο κέ...

Οι Αγίες Διονυσία, Δατίβα, Λεοντία και οι Άγιοι Τέρτιος, Αιμιλιανός, Βονιφάτιος, Μαγιορίκος και Σέρβος σκοτώθηκαν στα τέλη του 5ου αιώνα κατά τη διάρκεια του διωγμού των Τριαδικών Χριστιανών στην Ανθυπάκουη Αφρική από τους Αρειανούς Βάνδαλους, σύμφωνα με τον Βίκτωρ της Βίτα. Αυτοί οι μάρτυρες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αρειανού βασιλιά Ουννέριχου. Σύμφωνα με τον Βίκτωρ, η Ντενίζ ήταν μια όμορφη και χήρα ευγενής, η οποία σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια αυτού του διωγμού. Ο γιος της Ντενίζ Μαγιορίκος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του ίδιου διωγμού, καθώς και η αδερφή της Ντενίζ, Ντατίβα.[1] Η Ντενίζ μαστιγώθηκε βάναυσα από τις αρχές και στη συνέχεια πέθανε στην πυρά με το μικρό της παιδί, τον Μαγιορίκο, και την αδερφή της Ντατίβα. Επίσης σκοτώθηκαν η Λεοντία, κόρη του επισκόπου Γερμανού της Πέραδας (Παραδάνα), ένας γιατρός ονόματι Αιμίλιος ή Εμέλιος («Αιμιλιανός» κατά τον Ουσουάρντ), κουνιάδος του Ντάτιβα, ο Τέρτιος, μοναχός από τη Βυζακήνη, και ο Βονιφάτιος, με το επώνυμο Σιβ...

Ο Άγιος Θεόφιλος Αντιοχείας (Ελληνικά: Θεόφιλος ὁ Ἀντιοχεύς) ήταν Πάπας Αντιοχείας από το 169 έως το 183. Διαδέχθηκε τον Έρωτα της Αντιοχείας περίπου το 169 και τον διαδέχθηκε ο Μάξιμος Α΄ περίπου το 183, σύμφωνα με τον Χένρι Φάινς Κλίντον, αλλά αυτές οι ημερομηνίες είναι μόνο κατά προσέγγιση. Ο θάνατός του πιθανότατα συνέβη μεταξύ 183 και 185. Τα γραπτά του (το μόνο που έχει απομείνει είναι η απολογία του στον Αυτόλυκο) δείχνουν ότι γεννήθηκε ως ειδωλολάτρης, όχι μακριά από τον Τίγρη και τον Ευφράτη, και οδηγήθηκε στον Χριστιανισμό μελετώντας τις Αγίες Γραφές, ειδικά τα προφητικά βιβλία. Δεν κάνει καμία αναφορά στο αξίωμά του στα υπάρχοντα γραπτά του, ούτε καταγράφεται κανένα άλλο γεγονός στη ζωή του. Ο Ευσέβιος, ωστόσο, μιλάει για τον ζήλο που επέδειξαν αυτός και οι άλλοι αρχιποιμένες στην εκδίωξη των αιρετικών που επιτίθονταν στο ποίμνιο του Χριστού, με ιδιαίτερη μνεία στο έργο του κατά του Μαρκίωνα. Συνέβαλε στα τμήματα της χριστιανικής λογοτεχνίας, της πολεμικής, της εξηγητικής κα...

Ο Άγιος Αβράμιος της Κρατείας (περίπου 474 – περ. 558) ήταν Χριστιανός μοναχός από την Έμεσα (σημερινή Χομς) της Βυζαντινής Συρίας. Ο Αβραάμ ήταν ο σημαντικότερος από τους επισκόπους της επισκοπής τηςΚρατείας από την ίδρυσή της τον 2ο αιώνα μέχρι τη διάλυσή της τον 12ο αιώνα. Αναγνωρίζεται ως άγιος στη χριστιανική εκκλησία, με εορτή στις 6 Δεκεμβρίου. Γεννήθηκε στην Έμεσα της Βυζαντινής Συρίας, όπου έγινε μοναχός. Όταν ήταν περίπου δεκαοκτώ ετών, η κοινότητα εκεί διασκορπίστηκε από νομάδες επιδρομείς. Ο ίδιος ο Αβραάμ κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη όπου έγινε επίτροπος ενός μοναστηριού εκεί. Όταν ήταν μόλις 26 ετών, διορίστηκε ηγούμενος της μονής της Κρατείας στη Βιθυνία. Περίπου δέκα χρόνια αργότερα, έφυγε κρυφά για την Παλαιστίνη αναζητώντας μια πιο ήσυχη ζωή.  Στη συνέχεια αναγκάστηκε να επιστρέψει στο μοναστήρι του, όπου λίγο αργότερα διορίστηκε και τοπικός επίσκοπος της Κράτειας.Υπηρέτησε ως επίσκοπος για 13 χρόνια πριν αποσυρθεί περίπου το 525, και έφυγε ξανά για τη...

Ο Άγιος Μάξιμος, διάδοχος του Μητροπολίτη Κύριλλου Γ΄ Κιέβου (1243–1280), ήταν Έλληνας στην καταγωγή. Έφτασε στη Ρωσία το 1283, την εποχή που η χώρα υπέφερε από την κυριαρχία των Μογγόλων (Τατάρων). Αρχικά αποφάσισε να μείνει στο Κίεβο, αλλά η πόλη είχε ερημώσει εντελώς από τις επιδρομές των Τατάρων. Έτσι ο Μάξιμος μετακινήθηκε πρώτα στο Μπριάνσκ και μετά στο Σούζνταλ. Κατά την επίσκεψή του στη Βολυνία γνώρισε τον Όσιο Πέτρο, ηγούμενο της μονής Ράτα (τιμάται στις 21 Δεκεμβρίου), ο οποίος αργότερα θα τον διαδεχόταν ως μητροπολίτης. Το 1295 ο Μάξιμος καθαίρεσε τον επίσκοπο Ιάκωβο από το Βλαντιμίρ και τον αντικατέστησε με τον Σίμωνα. Εκείνα τα χρόνια η έδρα του Μεγάλου Πρίγκιπα άλλαζε συνεχώς τόπο: από το Βλαντιμίρ στο Περεσλάβλ και μετά στην Τβερ. Ο Μάξιμος φοβόταν μήπως προσβάλει τους νότιους Ρώσους ηγεμόνες αν εγκαθίστατο στον βορρά. Προσευχήθηκε θερμά στη Θεοτόκο ζητώντας καθοδήγηση, και –σύμφωνα με την παράδοση– εκείνη του έδειξε ως τόπο κατοικίας το Βλαντιμίρ. Το 1299 εγκαταστάθη...