ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Όσιος Εφραίμ ασκήτεψε στη μονή των Σπηλαίων του Κιέβου κατά τον 13ο αιώνα μ.Χ., και κοιμήθηκε με ειρήνη.  Δεν γνωρίζουμε πως προέκυψε ο εορτασμός στις 23 Μαρτίου. Ο Όσιος Εφραίμ ο Πηχερικός ήταν μοναχός της Μονής των Σπηλαίων του Κιέβου και τιμάται ως Άγιος στην Εκκλησία. Η μνήμη του εορτάζεται από την Ρώσικη εκκλησία στις 20 Ιανουαρίου (2 Φεβρουαρίου) και στις 28 Αυγούστου (10 Σεπτεμβρίου) (Σύναξη των Οσίων Πατέρων των Διώτερων Σπηλαίων του Κιέβου) καθώς και την δεύτερη Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής (Σύναξη όλων των Οσίων Πατέρων των Σπηλαίων του Κιέβου). Βιογραφία   Η ακριβής περίοδος και οι συνθήκες της ζωής του Οσίου Εφραίμ είναι άγνωστες. Η βιβλιογραφία του 19ου αιώνα τοποθετεί τη ζωή του στους 13ο και 14ο αιώνες, χωρίς να υπάρχει κάποια σαφής τεκμηρίωση. Τα λείψανα του Οσίου, τα οποία βρίσκονται στις Διώτερες Σπηλιές του Κιέβου, αναφέρει πρώτος ο μοναχός Αθανάσιος Καλνοφόισκος (1638) στο έργο του «Τερατούργημα». Στο λείψανο του Οσίου υπήρχε ένας σταυρός, με τον οποίο...

Δομήτωρ και αρχηγός της μονής του Σωτήρος στην Τοτίμη της Ρωσίας. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το πως προέκυψε ο εορτασμός στην Ελλάδα στις 23 Μαρτίου. Ο Όσιος Θεοδόσιος της Τοτίμη (αρχές 16ου αιώνα, Βόλογκντα – 28 Ιανουαρίου 1568, Μονή Σωτήρος-Σουμόριν) ήταν ένας από τους αγίους της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που τιμά την μνήμη του στις 28 Ιανουαρίου (10 Φεβρουαρίου) και 2 (15) Σεπτεμβρίου. «Εκεί, ανάμεσα στις αλμυρές πηγές, ο Θεοδόσιος της Τοτίμη ανοίγει μια νέα, ανεξάντλητη πηγή πνευματικού άλατος και ο ίδιος γίνεται το άλας της γης της Τοτίμη, σώζοντας τις ψυχές και τις καρδιές από τη φθορά...» Βιογραφία Ο Θεοδόσιος γεννήθηκε στη Βόλογκντα, πιθανότατα στις αρχές της βασιλείας του Βασιλείου Ιβάνοβιτς (1505–1533). Όταν ενηλικιώθηκε, παντρεύτηκε σύμφωνα με τη βούληση των γονέων του και απέκτησε μία κόρη, τη Μαρίνα. Μετά τον θάνατο των γονέων και της συζύγου του, αποφάσισε να αφιερωθεί στον μοναχισμό. Άφησε την περιουσία του στους συγγενείς του για την ανατροφή της κόρης τ...

Ο Άγιος Βασσιανός έζησε στη Ρωσία κατά τον 15ο αιώνα μ.Χ. Εξελέγη Επίσκοπος της πόλεως Ροστώβ (Ροστόβ) και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1481. Βιογραφία Αρχιεπίσκοπος Βασσιανός (Ρύλο) (πρώτο τρίτο του 15ου αιώνα – 23 Μαρτίου 1481) – επίσκοπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αρχιεπίσκοπος του Ροστόβ, του Γιαροσλάβλ και του Μπελοζέρσκ. Αγιοποιήθηκε ως ιεράρχης. Η μνήμη του τιμάται στις 6/19 Ιουλίου στη Σύναξη των Αγίων του Ραντονέζ και στις 23 Μαΐου/5 Ιουνίου στη Σύναξη των Αγίων του Ροστόβ και του Γιαροσλάβλ. Γεννήθηκε τον 15ο αιώνα στο Βολοκολάμσκ (σύμφωνα με το Χρονικό του Ροστόβ, γεννήθηκε 19 βέρστια από το Ροστόβ, κοντά στον ποταμό Λούσα). Ήταν συγγενής του οσίου Ιωσήφ του Βολοκολάμσκ. Σε νεαρή ηλικία πήγε στη Μονή του Μπόροβσκ, κοντά στον όσιο Παφνούτιο, και έγινε ο αγαπημένος μαθητής του, γράφοντας αργότερα τον βίο του. Ωστόσο, υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με το αν γεννήθηκε στο Βολοκολάμσκ, αν ήταν συγγενής του οσίου Ιωσήφ ή αν έζησε στη Μονή του Μπόροβσκ. Ο ιστορικός Βασίλι Κλιουτ...

Σύναξη των Φθιωτών Αγίων   Εορτάζουν την Κυριακή μεταξύ 18 και 24 Μαρτίου εκάστου έτους. «Τη Κυριακή, προ του Ευαγγελισμού, την σύναξιν των οκταρίθμων εν Φθιώτιδι Αγίων εορτάζομεν». Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων.

Εορτάζει 28 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα. Η εικόνα της Παναγίας της Τσαμπίκας βρισκόταν αρχικά στο Μοναστήρι της Παναγίας του Κύκκου (Κύπρος). Από την Κύπρο, με θαυματουργικό τρόπο, η εικόνα έφευγε και πήγαινε στο βουνό Ζαμβύκη του Αρχάγγελου της Ρόδου. Η απώλεια της εικόνας προκάλεσε αναστάτωση στους μοναχούς του Κύκκου που κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να την εντοπίσουν. Στο βουνό Ζαμβύκη η Παναγία κρύβεται από τα βλέμματα των Χριστιανών σε ένα κυπαρίσσι. Όμως πολύ ταπεινά και απλά φανερώνεται σε βοσκό που μένει στην απέναντι περιοχή της βρύσης του Αιμαχού (Γιεμαχιού). Ο βοσκός είδε το φως της Παναγίας αλλά αρχικά δεν έδωσε καμία σημασία. Το είδε και την επόμενη βραδιά. Όταν όμως το είδε και για τρίτη φορά αποφάσισε να ανεβεί στο απέναντι βουνό, για να δει από κοντά με τα μάτια του, τι ήταν αυτό το φως. Όταν έφθασε στο ύψωμα ο βοσκός μαρμάρωσε στο θέαμα που είδε να προβάλλεται μπροστά του. Είδε την εικόνα της Παναγίας να φωτίζεται από ακοίμητο κανδήλι στο «κυπαρίσσι το αεράτο» (έ...

  Στις 15 Μαρτίου 1912, το Εκκλησιαστικό Δικαστήριο της Ιεράς Μητρόπολης Σερρών εξέδωσε κλήση προς τον Ιωάννη Δημητρίου, καπνεργάτη της ενορίας του Αγίου Νικολάου στις Σέρρες και Οθωμανό υπήκοο, ο οποίος όμως αγνοούνταν και δεν ήταν γνωστός ο τόπος διαμονής του. Ο Ιωάννης κλήθηκε να παρουσιαστεί αυτοπροσώπως ή μέσω εκπροσώπου ενώπιον του Δικαστηρίου την πρώτη Τρίτη μετά την πάροδο 31 ημερών από τη δημοσίευση της κλήσης. Η σύζυγός του, Μαρία Λαζάρου, κάτοικος της ενορίας των Αγίων Αναργύρων και επίσης Οθωμανή υπήκοος, είχε καταθέσει αγωγή διαζυγίου εναντίον του. Σε περίπτωση που ο Ιωάννης Δημητρίου δεν εμφανιζόταν στο Δικαστήριο, η υπόθεση θα εκδικαζόταν ερήμην. Για τη διασφάλιση της γνωστοποίησης, η κλήση θα δημοσιευόταν τρεις συνεχόμενες φορές στην εφημερίδα «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης. Η ανακοίνωση υπογραφόταν από τον Μητροπολίτη Σερρών Απόστολο και τον γραμματέα του Δικαστηρίου, Αθανάσιο Τέγο, επισφραγίζοντας μια δικαστική διαδικασία που αντικατοπτρίζει την κοινωνική και νομική...

Στις 19 Μαρτίου 1912, ο Όμιλος «Ορφεύς» στις Σέρρες προχώρησε σε μια σημαντική ανακοίνωση: την ανέγερση ενός οικοτροφείου που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες των νέων της περιοχής.  Για την κατασκευή του, οι ενδιαφερόμενοι εργολάβοι κλήθηκαν να καταθέσουν προσφορές στο Δημοτικό Συμβούλιο του Ομίλου έως τις 8 Απριλίου. Εκείνη την ημέρα θα γινόταν η τελική κατακύρωση του έργου, με στόχο να ξεκινήσουν οι εργασίες το συντομότερο δυνατό..

Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 22/3/1923, Σελίδα: 3 Διαφήμιση της ποτοποιίας Ι. και Α. Καρμπελιά των Σερρών, στην εφημερίδα Μακεδονία, στις 22 Μαρτίου 1923

Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 22/3/1929, Σελίδα: 3 Την 21η Μαρτίου  1929, όπως αναφέρει η εφημερίδα Μακεδονία, σε  συνεδρίαση του Συμβουλίου του ΤΑΚ εξετάστηκε το ζήτημα που προέκυψε με τους καπνεργάτες του Σιδηροκάστρου, καθώς 50 οικογένειες αποκλείστηκαν από το δικαίωμα να είναι μέτοχοι του Σωματείου. Το Συμβούλιο, μετά από μακρά συζήτηση, αναγνώρισε την αδικία αυτού του αποκλεισμού και αποφάσισε να χορηγήσει στις συγκεκριμένες οικογένειες βιβλιάρια μετοχών. Την απόφαση αυτή το Συμβούλιο ανακοίνωσε στην επιτροπή των καπνεργατών του Σιδηροκάστρου που είχε προσέλθει.

Το επαναστατικό κίνημα του 1935, στο οποίο συμμετείχε η οργάνωση «Δημοκρατικός Φρουρός», ήταν μία από τις πολλές απόπειρες στρατιωτικής ανατροπής του καθεστώτος στη μεσοπολεμική Ελλάδα. Στις 22 Μαρτίου 1935, η αντίδραση των αρχών ήταν άμεση και σκληρή, με τον οικονομικό έφορο Σερρών να προχωρά σε κατασχέσεις περιουσιών των ηγετών που έλαβαν μέρος στο κίνημα. Αυτή η ενέργεια είχε διπλό στόχο: αφενός να τιμωρήσει τους εμπλεκόμενους και αφετέρου να λειτουργήσει ως αποτρεπτικό παράδειγμα για άλλους ενδεχόμενους αντάρτες. Παράλληλα, η δημοσιοποίηση των ονομάτων τους αποσκοπούσε στην περαιτέρω κοινωνική και πολιτική τους απομόνωση. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίστηκε από πολιτικές αναταράξεις, οι οποίες κορυφώθηκαν με την παλινόρθωση της μοναρχίας λίγους μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο του 1935.

Την 21η Μαρτίου 1945, ο νέος νομάρχης Στέφανος Νίκογλου έφτασε στις Σέρρες όπου τον υποδέχθηκαν ο απερχόμενος νομάρχης Γ. Κόκκινος, ο δήμαρχος Θ. Καντάς και ο διοικητής της Εθνοφυλακής

  Εφημερίδα Σερραϊκόν Βήμα. Φύλλο 27 Μαρτίου 1949 Στις 22 Μαρτίου 1949, διορίστηκε προσωρινά Νομάρχης Σερρών ο Λουκάς Λογοθέτης, ο οποίος ανέλαβε τη θέση στις 25 Μαρτίου   τον Διευθυντή της Νομαρχίας. Π. Λιβαδά (ανέλαβε μετά την αποχώρηση του Ιωάννη Σιμόπουλου)  Ο Λογοθέτης παρέμεινε στη θέση μέχρι να διοριστεί ο νέος Νομάρχης, παραδίδοντας τελικά τα καθήκοντά του στις 23 Σεπτεμβρίου 1949.

Στις 22 Μαρτίου 1934, στο Πάνθεον των Σερρών προβαλλόταν η ταινία "Eine Nacht im Paradies" (Μια νύχτα στον Παράδεισο), ενώ στο Κρόνιον των Σερρών η ταινία "Gitta entdeckt ihr Herz" (Η Γκίτα χαρίζει την καρδιά της).  Eine Nacht im Paradies, είναι μια γερμανική μουσική ταινία του 1932, σε σκηνοθεσία του Carl Lamac και με πρωταγωνιστές τους Anny Ondra, Hermann Thimig και Ralph Arthur Roberts. Παράλληλα, γυρίστηκε και μια γαλλόφωνη εκδοχή με τίτλο Une nuit au paradis, σε σκηνοθεσία των Lamac και Pierre Billon. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στα EFA Studios στο Βερολίνο. Η καλλιτεχνική διεύθυνση της ταινίας έγινε από τους Otto Erdmann και Hans Sohnle. Ηθοποιοί Anny Ondra ως Monika Böhnicke Hermann Thimig ως Gerd Brenken Ralph Arthur Roberts ως Generaldirektor Walldorf Grete Natzler ως Seine Frau Oscar Sabo ως Böhnicke, Nachtportier Margarete Kupfer ως Seine Frau Erna Morena ως Inhaberin des Modesalons 'Marguerite' Henry Bender ως Direktor d. Wohnungskunst A.G. Le...

Στις 22 Μαρτίου 1920, γεννήθηκε στην Ηράκλεια ο λογοτέχνης και ιστορικός Γιώργος Καφταντζής . 

Στις 22 Μαρτίου 1994, ημέρα Σάββατο, το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών παρουσίασε την πρεμιέρα του θεατρικού έργου "5 + 1 ιστορίες βαλκανικής τρέλας" του Κ. Βαλεντίν,

Σώαν Προφήτης εἶπεν ἀλγεῖν κοιλίαν. Τετρημένην δὲ Μάρτυς ἀλγεῖν οὐκ ἔφη. Εἰκάδι δευτερίῃ Βασίλειος ἐτρήθη σούβλαις. Ο Άγιος Βασίλειος έζησε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (360-363). Τον κατήγγειλαν στον έπαρχο Σατουρνίνο, ότι ειρωνευόταν και κατηγορούσε τις ενέργειες του Ιουλιανού κατά της Εκκλησίας. Τότε διατάχθηκε από τον έπαρχο να δηλώσει δημόσια άρνηση του Ιησού Χριστού. Ο πιστός Ιερέας χαμογέλασε στην απαίτηση αυτή του έπαρχου και δήλωσε ότι ή ζωή του όλη άνηκε στο Ευαγγέλιο και το Σωτήρα των ψυχών. Όταν ο έπαρχος απείλησε ότι θα τον βασανίσει σκληρά αν δεν αρνηθεί το Χριστό, τότε αυτός απάντησε: «Πώς δε, ενόμισας ότι εγώ θα ήρνούμην τον Χριστόν, αφού και ο τελευταίος εκ των πιστευόντων εις Αυτόν λαϊκών της ενορίας μου, είναι πρόθυμος να χύση το αίμα του δια την αγίαν μας πίστιν;». Ο Σατουρνίνος, τότε, τον βασάνισε και τον φυλάκισε. Μετά από μερικές ήμερες, πέρασε από την Άγκυρα ο Ιουλιανός. Πληροφορήθηκε για τον πρεσβύτερο Βασίλειο και διέταξε να τον φέρουν μπροστά του. Άλ...

 Καλλινίκην τέμνουσι σὺν Βασιλίσσῃ, Τὰς Καλλινίκους καὶ πόλου Βασιλίδας. Οι Αγίες Βασίλισσα και Καλλινίκη κατάγονταν από τη Γαλατία. Επειδή η Αγία Βασίλισσα ήταν πλούσια, έδινε χρήματα στην Αγία Καλλινίκη για να πηγαίνει στις φυλακές και να τα παρέχει στους εγκλείστους Χριστιανούς για τη διατροφή τους, με σκοπό να προσεύχονται υπέρ αυτής. Επιθυμούσε να τους κάνει πρόθυμους για το μαρτύριο και να τους παρασταθεί, ώστε να μην χάνουν το θάρρος στις θλίψεις τους. Κάποια, λοιπόν, μέρα, αφού συνελήφθη η Καλλινίκη και ρωτήθηκε τίνος είναι τα χρήματα, επειδή δεν γνώριζε να λέει ψέματα, ομολόγησε.  Γι' αυτό την έδεσαν και την παρέδωσαν στον άρχοντα. Και αφού συνελήφθη και η Αγία Βασίλισσα, παρουσιάσθηκε ενώπιόν του στο δικαστήριο. Και οι δύο ομολόγησαν με παρρησία τον Χριστό και υποβλήθηκαν σε διάφορα βασανιστήρια, εξαναγκαζόμενες να αρνηθούν την πίστη τους και να θυσιάσουν στα είδωλα. Επειδή όμως δεν πείσθηκαν, με ξίφος τους απέκοψαν τις ιερές κεφαλές. Νίκησαν έτσι τον διάβολο και από...

Bαΐα κρατών, ή δε σταυρόν παμμάκαρ, Eύθυμος Eυθύμιε, χωρείς προς ξίφος. Σταυρός βαΐα, και πόλου κληρουχία. Έπαθλα λαμπρά, Ευθύμιε σων πόνων. Εικάδι δευτερίη τον Ευθύμιον άνομοι κέρσαν. Ο Αγιος Οσιομάρτυς Ευθύμιος, κατά κόσμο Ελευθέριος, καταγόταν από πλούσια οικογένεια της Δημητσάνας. Εκπαιδεύτηκε στη σχολή της πόλεως αυτής και συνέχισε τις σπουδές του, μαζί με τον αδελφό του Ιωάννη, στην Πατριαρχική Ακαδημία Κωνσταντινουπόλεως. Στην συνέχεια μετέβη στο Ιάσιο της Ρουμανίας, όπου βρισκόταν ο πατέρας του με τα μεγαλύτερα αδέλφια του Γεώργιο και Χρήστο. Ο Ελευθέριος αποφάσισε να έλθει στο Αγιο Όρος, για να καρεί μοναχός. Μην μπορώντας όμως να πραγματοποιήσει την επιθυμία του, λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν, μετέβη στο Βουκουρέστι, όπου παρέμεινε κοντά στο Γάλλο πρόξενο, έπειτα δε σε Ρώσο ανώτερο αξιωματούχο. Αργότερα προσκολλήθηκε σε κάποιους Τούρκους και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του προς την Κωνσταντινούπολη αρνήθηκε τον Χριστό, εξισλαμίσθηκε και ονομάσθηκε Ρεσίτης. Αμέσως μετά ...

Δροσὶς ἀπῆλθεν ἐκ δρόσου τῆς τοῦ μύρου, Ὡς ἐκ Λιβάνου Κανονικὴ πρὸς πόλον. Eις την Δροσίδα. Δροσίς λιπούσα πατρικήν πάσαν σχέσιν, Eφεύρε Xριστόν τον ποθεινόν Nυμφίον. Eις τας Kανονικάς. Eι και εχωνεύθητε λαμπραί Παρθένοι, Aλλ’ Oυρανούς οικείτε νυν συν Aγγέλοις. Η Αγία Δροσίδα, ήταν κόρη του αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117), ο οποίος βασάνιζε και θανάτωνε πολλούς χριστιανούς, των οποίων τα λείψανα άφηνε άταφα. Όμως πέντε «κανονικές», δηλαδή πέντε παρθένες, έβγαιναν κρυφά τη νύκτα και ενταφίαζαν τα λείψανα των χριστιανών στο ασκητήριό τους. Στο έργο αυτό βοηθούσε και η Δροσίδα, η οποία είχε παραδειγματιστεί από τη ζωή και τη προσφορά των μοναχών.  Ο μνηστήρας της όμως, παρακολούθησε την Δροσίδα και τη συνέλαβε την ώρα του ενταφιασμού. Όταν η αγία και οι πέντε μοναχές παρουσιάστηκαν στον Τραϊανό, ο αυτοκράτορας ταραγμένος διέταξε να θανατώσουν αμέσως τις πέντε μοναχές και να φυλάττουν με προσοχή την κόρη του.  Η αγία κατόρθωσε κάποιο βράδυ να διαφύγει από τα ανάκτορα και βρήκε καταφ...

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Δημήτριος (Ιβανώφ) ήταν πατέρας της Οσιομάρτυρος Σοφίας, ηγουμένης εν Κιέβω. Μαρτύρησε το 1934, χωρίς να έχουμε παρισσότερες λεπτομέρειες για το μαρτύριο του Αγίου. Ο ιερέας Δημήτριος Ιβανόφ αποφοίτησε από την Κιεβο-Θεολογική Ακαδημία και υπηρέτησε στη γυναικεία Μονή της Προστάτιδας στην Κιέβο. Μετά το κλείσιμο της μονής, εγκαταστάθηκε σε μοναστική κοινότητα στον οικισμό Ίρπεν.  Ήταν ένας από τους πρώτους κληρικούς του Κιέβου που αποφάσισαν να αποκοπούν από τον μητροπολίτη Σέργιο μετά την έκδοση της Διακήρυξής του το 1927. Μαζί με τον π. Ανατόλιο Ζουρακόφσκι, τον π. Μπορίς Κβασνίτσκι και άλλους κληρικούς του Κιέβου, υπέγραψε την «Κιέβικη Έκκληση» προς τον μητρ. Σέργιο. Τον Ιούλιο του 1928, ο π. Δημήτριος ταξίδεψε στο Λένινγκραντ, όπου συναντήθηκε με τους «Ιωσηφίτες» επίσκοπο Δημήτριο Λιούμπιμοφ και Θεόδωρο Αντρέεφ, και εκ μέρους του κλήρου του Ίρπεν και του Γκομέλ προσχώρησε σε αυτούς. Στον Ίρπεν, ο π. Δημήτριος Ιβανόφ συνέγραψε αρκετές αντισεργιανικές προκηρ...

Η Αγία Οσιομάρτυς Σοφία ήταν θυγατέρα του Αγίου Δημητρίου (Ιβανώφ) και ηγούμενη σε μονή του Κιέβου. Μαρτύρησε το έτος 1941. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο και το μαρτύριο της Αγίας. Η Ηγουμένη Σοφία (Γκρίνεβα) γεννήθηκε στη Μόσχα το 1873 σε μια αρχαία και εύπορη οικογένεια γαιοκτημόνων. Ο πατέρας της, Ευγένιος, ήταν νομικός και υπηρετούσε στο Μπελέφ της επαρχίας Τούλα. Όταν πέθανε, τα παιδιά έμειναν για κάποιο διάστημα στο μοναστήρι της γενέτειράς τους, το οποίο βρισκόταν υπό την πνευματική καθοδήγηση των γερόντων της Όπτινα, ενώ η ηγουμένη του ήταν η πρώην γκουβερνάντα της οικογένειάς τους. Συχνά επισκέπτονταν την Όπτινα, όπου τους άρεσε να παίζουν "μοναστήρι", και η Σοφία έπαιρνε πάντα τον ρόλο της ηγουμένης. Ο Γέροντας Ανατόλιος (Ζερτσάλοφ) προφητικά την αποκάλεσε "ηγουμένη" όταν ήταν μόλις 12 ετών και, χαϊδεύοντας το κεφάλι της, είπε: "Τι ηγουμένη που θα γίνει!" Ένας άλλος γέροντας, που ζούσε σε ησυχία στο δάσος, έσκυψε και προσκύνησε...

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βασίλειος γεννήθηκε στην πόλη του Γιαροσλάβ της Ρωσίας το έτος 1587 μ.Χ. Εξελέγη Επίσκοπος Μανγκαζίας της Σιβηρίας και μαρτύρησε το έτος 1602 μ.Χ. Η Εκκλησία εορτάζει στις 6 Ιουνίου την ανακομιδή των ιερών λειψάνων αυτού και στις 10 Μαΐου τη μετακομιδή αυτών από τη Μανγκαζία στο Τουρουχάνσκ. Ο πατέρας του ήταν έμπορος, αλλά η οικογένεια ήταν πολύ φτωχή. Ως παιδί, ο Βασίλειος περνούσε μεγάλο μέρος του χρόνου του στην εκκλησία, προσευχόμενος με θέρμη και συμμετέχοντας στις ιερές ακολουθίες. Όταν ήταν δώδεκα ετών, ξεκίνησε να βγάλει τα προς το ζην. Μετά από ένα δύσκολο ταξίδι μέσα από άγρια δάση, έφτασε στο ρωσικό χωριό Μανγκαζέα, στη Σιβηρία, στον ποταμό Τάζ. Αυτή ήταν μια περιοχή που κατοικούνταν από Μογγόλους και αυτόχθονες πληθυσμούς της Σιβηρίας. Αφού σταμάτησε να προσευχηθεί στην εκκλησία του χωριού, ο Άγιος Βασίλειος βρήκε δουλειά κοντά σε έναν τοπικό έμπορο. Ο έμπορος ήταν άνθρωπος χαμηλού ηθικού χαρακτήρα και δεν πίστευε στον Θεό. Αν και εκτιμούσε τη δουλειά ...