ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Δέκα χλμ. βόρεια της πόλης των Σερρών και δύο από τον οικισμό του Μετοχίου, μέσα σ’ ένα καταπράσινο τοπίο η γυναικεία Ι.Μ. Παναγίας της Βύσσιανης. Η μονή, στη σημερινή της μορφή, ιδρύθηκε το έτος 1972 μ.Χ. με πρωτοβουλία Σερραίων πιστών. Η Μονή πήρε το όνομά της από ένα χωριό που βρίσκεται κοντά της και ονομάζεται Βύσσιανη. Τις πρώτες πληροφορίες γι’ αυτό το χωριό τις παίρνουμε από ένα έγγραφο γραμμένο το έτος 1320 μ.Χ. Περισσότερες πληροφορίες όμως έχουμε από άλλα έγγραφα που γράφτηκαν λίγα χρόνια αργότερα (1328 - 1344 μ.Χ.). Το χωριό αυτό καταστράφηκε το 1916 μ.Χ. από τον βουλγαρικό στρατό και σήμερα σώζονται μόνο τα ερείπιά του. Η μονή κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο Μακεδόνων και ως κρύπτη όπλων και πυρομαχικών. Υπέστη ζημιές την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων 1912 - 1913 μ.Χ. και ερημώθηκε. Για την διόρθωση των ζημιών της οργανώθηκε μία αδελφότητα που ονομαζόταν «Αγαθοεργός Αδελφότης - Η Κοίμησις της Θεοτόκου Βύσσιανης». Πρώτη μέριμνα της ...

  Εφημερία "Η Πρόοδος" των Σερρών. Φύλλο 25 Απριλίου 1971, σελ. 1 Στις 13 Απριλίου 1971, πρόσκοποι, οδηγοί και μαθητές της Άνω Μητρουσίου επισκέφθηκαν τα μεθοριακά φυλάκια. Εφημερία "Η Πρόοδος" των Σερρών. Φύλλο 25 Απριλίου 1971, σελ. 1 Η εφημερίδα "Η Πρόδοδος" των Σερρών ανέφερε: Πρόσκοποι, οδηγοί και μαθητές της Άνω Μητρουσίου στα μεθοριακά φυλάκια Άνω Μητρούσι (ανταπόκριση συνεργάτη μας) Με επικεφαλής τον δάσκαλο του Δημοτικού Σχολείου κ. Κωνσταντίνο Μελίδη, τον γραμματέα της Κοινότητας κ. Κωνσταντίνο Φυντανίδη, καθώς και άλλους κατοίκους της Άνω Μητρουσίου, ομάδα από εξήντα και πλέον προσκόπους, οδηγούς και μαθητές του Δημοτικού Σχολείου, επιβαίνοντες σε δύο στρατιωτικά οχήματα τύπου REO, επισκέφθηκαν την τρίτη ημέρα του Πάσχα το Φυλάκιο της Κούλας και πρόσφεραν στους στρατιώτες του φυλακίου — καθώς και των υπόλοιπων φυλακίων που βρίσκονται κατά μήκος της διεθνούς οδού Σιδηροκάστρου–Κούλας — ισάριθμα πακέτα με δώρα. Στους στρατιώτες του Φυλακίου Κού...

Στις 24 Απριλίου 1971 πραγματοποιήθηκε ποδοσφαιρική συνάντηση  μεταξύ της σερραϊκής ομάδας Πάνθηρ και της ομάδας του 3ου Σ. Α. Τ.Ε. Σερρών, στο Δημοτικό Γήπεδο Σερρών. Ο αγώνας, που συγκέντρωσε το ενδιαφέρον της τοπικής κοινωνίας και διεξήχθη σε φιλικό αλλά έντονο ανταγωνιστικό κλίμα, έληξε με σκορ 4–3 υπέρ της ομάδας Πάνθηρ.

Στις 24 Απριλίου 1911 πραγματοποιήθηκαν τα επίσημα εγκαίνια του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου στην Πεντάπολη Σερρών

Στις 24 Απριλίου 1781, από έκθεση του Ενετικού Προξενείου Θεσσαλονίκης, καταγράφεται η σφοδρότητα της επιδημίας πανώλης που έπληττε την περιοχή: «Η πανώλη κάνει θραύσιν». Η επιδημία φαίνεται πως είχε οδηγήσει τις οθωμανικές αρχές στη λήψη σκληρών μέτρων, μεταξύ των οποίων και η απαγόρευση εξόδου των ραγιάδων από την πόλη. Ωστόσο, όπως αναφέρεται, ο Πασάς, έναντι μιας «μικράς ποσότητος χρημάτων», προχώρησε στην άρση αυτής της «απάνθρωπης» απαγόρευσης, αποκαθιστώντας τουλάχιστον την ελευθερία κίνησης των υπόδουλων χριστιανών. «Η πανώλη κάνει θραύσιν. Ευτυχώς ο Πασάς, έναντι μικράς ποσότητος χρημάτων ηκύρωσε την απάνθρωπον απαγόρευσιν εις τους ραγιάδες να εξέρχονται της πόλεως»

Στις 24 Απριλίου 1777, ο Γάλλος Πρόξενος στη Θεσσαλονίκη J.V. Arasy αναφέρθηκε, σε σχετική του έκθεση, στο  εμπόριο των Σερρών το οποίο αποδίδει στην «απέραντη» παραγωγή βάμβακος, καρπό μιας «σημαντικωτάτης και αξιοσημειώτου» καλλιέργειας που εκτείνεται σε μια πεδιάδα μήκους δώδεκα και πλάτους τεσσάρων έως πέντε λευγών. Η πεδιάδα αυτή, όπως σημειώνει, καταλήγει στον λιμένα του Ορφανού, προσφέροντας διέξοδο στην εμπορική κίνηση των Σερρών προς τη θάλασσα. «Το εμπόριον των Σερρών είναι απέραντον εξ αιτίας μιάς σημαντικωτάτης και αξιοσημειώτου παραγωγής βάμβακος, η οποία γίνεται εις μιαν πεδιάδα δώδεκα λευγών μήκους και πλάτους τεσσάρων έως πέντε, τερματιζομένην εις τον λιμένα του Ορφανού». J.V. Arasy, 'Description des pays au département du consulat de Salonique, le 24 avril, 1777 ', in: M. Lascaris, Salonique à la fin du XVIII, Athens 1939.

Ἐλισάβετ, λιποῦσα γῆν, Θεοῦ Λόγε, Καλὴ καλὸν βλέπει σε νύμφη νυμφίον. Εἰκάδι καί γε τετάρτῃ ἀπῆρε πόλονδε Ἐλισαβέτεια. Η Οσία Ελισάβετ καταγόταν από την Ηράκλεια της Θράκης και έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. Οι γονείς της, Ευνομιανός και Ευφημία, ήταν ξακουστοί και ονομαστοί, φημισμένοι για τα πλούτη τους και περίφημοι για την αρετή τους. Κατοικούσαν κοντά στην Ηράκλεια, στον τόπο που από παλιά ονομαζόταν Θρακοκρήνη και αργότερα Αβυδηνοί. Ζούσαν με ευσέβεια έχοντας ως πρότυπο τον Ιώβ. Ποθώντας δε με πάθος να μιμηθούν την φιλοξενία του Αβραάμ, απλόχερα βοηθούσαν όλους, όσοι είχαν ανάγκες υλικές. Όμως είχαν περάσει δεκαέξι χρόνια από τότε που νυμφεύθηκαν και ήταν ακόμη άτεκνοι. Γι' αυτό παρακαλούσαν αδιάκοπα τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, διάδοχο του γένους τους και κληρονόμο του πλούτου τους. Ο Κύριος, που ικανοποιεί τα αιτήματα των πιστών Του, άκουσε με ευμένεια τη δέησή τους και δεν παρέβλεψε την προσευχή τους. Υπήρχε στον τόπο εκείνο ένα παλαιό έθιμο να συγκεντρώνονται οι Χριστιανοί...

Ἔπνιξε δεινὰ πνεύματα πλάνης Σάββας, Ποταμόπνικτος Μάρτυς ὀφθεὶς Κυρίου. Ο Άγιος Σάββας ήταν στην καταγωγή Γότθος και έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ., στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλιανού (270-275 μ.Χ.), και υπηρετούσε στη Ρώμη. Ο βασιλιάς δεν γνώριζε ότι ο Σάββας ήταν χριστιανός, αλλά και αυτός δεν θεώρησε ότι έπρεπε να προφυλαχθεί όταν διώκονταν και φυλακίζονταν οι χριστιανοί. Ο ίδιος πήγαινε τρόφιμα στους φυλακισμένους και τους πρόσφερε την αδελφική του αγάπη και συμπαράσταση. Όμως, οι αξιωματικοί των φυλακών τον κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα, που μάταια προσπάθησε να τον πείσει να θυσιάσει στα είδωλα. Τότε διέταξε και του έσχισαν τις πλευρές και τις πληγές του έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες. Αλλά η καρτερία του Σάββα, φάνηκε αντάξια της πίστης του. Αφού είδαν ότι δεν μπορούσαν να κατορθώσουν τίποτα, αποφασίστηκε ο θάνατος του. Επειδή όμως είχε μεγάλο αξίωμα, η είδηση ότι θα θανατωθεί, έφερε στον τόπο της εκτέλεσης του πλήθη θεατών.  Αφού έβρασαν λοιπόν ένα καζάνι με πίσσα, ο επικεφαλής τ...

Ο Όσιος Ξενοφών έζησε κατά τα τέλη του 10ου αιώνος μ.Χ. και σκήτεψε στο Άγιον Όρος. Καταγόταν από περιφανή και πλούσια οικογένεια και είχε σπουδαία μόρφωση. Υπήρξε σύγχρονος του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου, του δομήτορος της Μεγίστης Λαύρας, στο δε βίο του μαρτυρείται ότι ο Όσιος Αθανάσιος θεράπευσε τον αδελφό του Οσίου Ξενοφώντος, Θεόδωρο, ο οποίος έπασχε από την ανίατη νόσο του καρκίνου. Όταν ήλθε ο Όσιος Ξενοφών στον χώρο όπου σήμερα υπάρχει η επ' ονόματί του φερομένη μονή, βρήκε κατά την παράδοση μικρό ναΐσκο του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου και τη θαυματουργή εικόνα του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Η εικόνα αυτή βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη κατά την περίοδο της εικονομαχίας, όταν οι άγιες εικόνες κατακαίγονταν από τους ασεβείς και αιρετικούς. Τότε η Αγία αυτή εικόνα, μαζί με άλλες, ρίχθηκε στη φωτιά. Αλλά, ω του θαύματος!, η φωτιά σβήστηκε και η εικόνα βρέθηκε σώα και αβλαβής προς καταισχύνην των ασεβών. Τότε ένας από αυτούς, ο θρασύτερος και τολμηρότερος από ...

Ὁ Πασικράτης ἤρατο τμηθεὶς κράτος, Βαλεντίωνος ἐκβαλὼν φόβον ξίφους. Οι Άγιοι Μάρτυρες Πασικράτης και Βαλεντίων κατάγονταν από το Δορύστολο της κάτω Μοισίας (περιοχή της Βαλκανικής χερσονήσου) και ήταν στρατιώτες χριστιανοί, κατά την εποχή πού έπαρχος ήταν ο Αυλοζάνης. Επειδή δεν ανέχονταν την προσκύνηση των ειδώλων από τους εθνικούς, έκαναν δριμύτατη παρατήρηση σ' αυτούς που τα πίστευαν και ομολόγησαν Θεό αληθινό τον Χριστό. Συνελήφθηκαν και οδηγήθηκαν στον ηγεμόνα, ο οποίος τους παρότρυνε να προσφέρουν θυσία στον Απόλλωνα. Ο μεν Πασικράτης αρνήθηκε και, αφού τον έδεσαν με αλυσίδες, τον έριξαν στη φυλακή. Εκεί ήλθε ο αδελφός του και τον συμβούλευσε να προσφέρει έστω λίγο θυμίαμα για να σωθεί. Αλλά ο Πασικράτης τον έδιωξε και δέχτηκε με χαρά την απόφαση του ηγεμόνα ν' αποκεφαλιστεί. Ο δε Βαλεντίων, όταν ρωτήθηκε αν συμφωνεί με αυτά που πιστεύει ο Πασικράτης. απάντησε πώς και αυτός εμμένει στη Χριστιανική του πίστη και δεν πρόκειται να θυσιάσει ποτέ στα άψυχα είδωλα. Τότε και οι...

Δούκας ο ράπτης εκδαρείς δοράν όλην, Έρραψεν αυτώ ιμάτιον φωσφόρον. Ο Άγιος Δούκας καταγόταν από τη Μυτιλήνη και εργαζόταν ως ράπτης σε κάποιο ραφείο της Κωνσταντινουπόλεως. Όταν κάποτε πήγε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο σπίτι κάποιου Τούρκου μεγιστάνα, που έλειπε στον στρατό, δέχθηκε άμεση επίθεση από την ακόλαστη γυναίκα του, αλλά ως άλλος σώφρων Ιωσήφ απομακρύνθηκε από το σπίτι της. Τότε εκείνη για να αποσείσει την ντροπή από πάνω της πήγε και συκοφάντησε τον Δούκα στο Βεζίρη ότι ο μάρτυρας προσπάθησε να τη βιάσει στο σπίτι της. Ο έπαρχος αμέσως συνέλαβε το Δούκα και τον οδήγησε μπροστά στο Βεζίρη ο οποίος με κολακείες και υποσχέσεις προσπάθησε να τον πείσει να αρνηθεί το Χριστό και να γλιτώσει τη ζωή του. Ο Δούκας πεισματικά αρνήθηκε και υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Οι Τούρκοι, αφού τον έγδαραν ζωντανό, έριξαν το δέρμα του στη θάλασσα και συνέχισαν τα βασανιστήρια τους στο άψυχο και άμορφο σώμα του νεομάρτυρα. Το γεγονός αυτό έγινε στις 24 Απριλίου 1564 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπο...

Ζητών ο Nικόλαος ευρέσθαι γάμον, Άφθαρτον εύρε διά πληγών εν πόλω. Ο Άγιος Νεομάρτυς Νικόλαος κατοικούσε μαζί με τον πατέρα του Χατζη-Κανέλο στην πόλη Γιαγιά Κιοΐ. Ο πατέρας του ήταν επιστάτης στα κτήματα του αγά της πόλεως, που ονομαζόταν Καρά Οσουμάνογλου και έχαιρε ιδιαιτέρας εκτιμήσεως από τους εκεί Τούρκους. Σε ηλικία είκοσι δύο ετών ο Νικόλαος, αφού είχε νυμφευθεί, έλαβε την άδεια του πατέρα του και του αγά, για να μεταβεί προς τακτοποίηση διαφόρων υποθέσεων στη Μαγνησία. Εισερχόμενος στην πόλη φορούσε τουρκικά υποδήματα και φέσι στην κεφαλή. Οι υπηρέτες του δικαστού της Μαγνησίας, παρ' ότι τον γνώριζαν, τον συνέλαβαν και τον προσήγαγαν στον δικαστή. Ο δικαστής, προσποιούμενος και αυτός ότι δεν τον γνώριζε, ρώτησε τον Μάρτυρα μήπως επιθυμούσε να ασπασθεί την θρησκεία του Μωάμεθ και προτιθέμενος να το πράξει φόρεσε, ως σημείο του πόθου του, τα τουρκικά υποδήματα και το φέσι. Ο Νικόλαος τότε απάντησε με πνευματική ανδρεία, λέγοντας: «Ο Θεός να με φυλάξει και να μην γίνει σε εμέ...

Ο Όσιος Ιωσήφ είναι ο πρώτος ησυχαστής του όρους Μπιζερικάνι της Μολδαβίας, στη Ρουμανία, αλλά και ο ιδρυτής της τοπικής μονής. Γεννήθηκε κατά τον 15ο αιώνα μ.Χ. σε ένα χωριό της περιοχής του Νέματ και από νεαρή ηλικία ακολούθησε το μοναχικό βίο. Εκάρη μοναχός στη μονή της Μπιστρίτα και, επειδή επιθυμούσε περισσότερη ησυχία, ζήτησε την ευλογία του ηγουμένου Δομετιανού και αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους. Επισκέφθηκε τον Πανάγιο Τάφο και έπειτα αποσύρθηκε στην έρημο του Ιορδάνη. Η αυστηρή ασκητική ζωή, οι αγρυπνίες, οι προσευχές και η νηστεία του Οσίου, άρχισαν να συγκεντρώνουν γύρω του πλήθος μοναχών και μαθητών. Η νέα αδελφότητα αποτελούνταν από δεκαπέντε Ρουμάνους και δύο Έλληνες και ακολουθούσε πιστά το παράδειγμα του ασκητικού βίου του στάρετς. Κατά την διάρκεια της εβδομάδος ο καθένας ζούσε κατά μόνας στο κελλί του και έτρωγε ελάχιστα μία φορά την ημέρα μέχρι τη δύση του ηλίου. Την Κυριακή, την ημέρα της Αναστάσεως, όλοι συνάγονταν στη μονή του Οσίου Γερασίμου του Ιορδανίτου για ...

Ο Άγιος Σάββας, ο Ομολογητής, κατά κόσμον Συμεών, έζησε τον 17ο αιώνα μ.Χ. στην Τρανσυλβανία. Αφού πέρασε κάποιο διάστημα στη μονή Κομάνα, όπου διδάχθηκε τα ιερά γράμματα, διορίσθηκε ως ιερέας στην περιοχή Αράντ. Το έτος 1656 μ.Χ. εξελέγη Μητροπολίτης Τρανσυλβανίας και ποίμανε το ποίμνιό του με ιερό ζήλο και αγάπη. Για τον λόγο αυτό, το έτος 1680 μ.Χ. , εκθρονίσθηκε και φυλακίσθηκε. Επί τρία ολόκληρα χρόνια υπέφερε στη φυλακή, για την αγάπη του Χριστού, πάνδεινα βασανιστήρια. Αποφυλακίσθηκε το έτος 1683 μ.Χ. και μετά από λίγο καιρό, λόγω των κακουχιών και των βασάνων, παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Θεό.

Τὸν σὸν τόκον, Παρθένε, διασῴζεις, ἐκ τῆς τοῦ Ἡρῴδου θηριωδίας, εἰς Αἴγυπτον φυγαδεύουσα· καὶ αὖθις, ἐκ τῆς τῶν εἰκονομάχων μανίας, σὴν εἰκόνα, τῆς θλάσεως περισῴζεις, εἰς Σαμοθράκην προπέμπουσα. Στο χωριό Καμαριώτισσα της Σαμοθράκης, το λιμάνι του νησιού και στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας της Καμαριωτίσσης. Η μνήμη της τιμάται κάθε χρόνο την Πέμπτη της Διακαινησίμου Εβδομάδος. Στα χρόνια της εικονομαχίας αν και δε γνωρίζουμε την ακριβή χρονική στιγμή, αλλά στα μέσα της Άνοιξης και μάλιστα την Πέμπτη της Διακαινησίμου εκείνης της χρονιάς, συνέβη το θαυμαστό γεγονός της εύρεσης της ιεράς εικόνας της Παναγίας στο νησί της Σαμοθράκης. Το ιστορικό αυτό γεγονός συνέβη κατά προσέγγιση μεταξύ πρώτης ή στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 9ου μ.Χ. αιώνα. Κατά τα ξημερώματα κάποιοι ψαράδες ήταν μαζεμένοι στον ορμίσκο στα βορειοδυτικά του νησιού εκεί που είναι το σημερινό επίνειο και ασχολούνταν με την τακτοποίηση των διχτύων όταν διέκριναν στο βάθος το...

Oυ Mάρτυς απλούς, αλλά και θείων λόγων, Pήτωρ εδείχθης ω Mιχαήλ παμμάκαρ. O Άγιος Μιχαήλ ο Μαυρουδής, καταγόταν από το χωριό Γρανίτσα Αγράφων. Γονείς του ήταν ο ευσεβής Δημήτριος και η ενάρετη Στατήρα, οι οποίοι ανέθρεψαν τον Μιχαήλ «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Μετά τον θάνατο του πατέρα του έφυγε στη Θεσσαλονίκη, όπου εξάσκησε το επάγγελμα του αρτοποιού, όλα δε τα χρήματα του τα μοίραζε στους πτωχούς και αδύνατους αδελφούς του. Όταν προσπάθησε να κατηχήσει ένα τουρκόπουλο στη χριστιανική πίστη, εκείνο τον κατήγγειλε και ο Μιχαήλ οδηγήθηκε βίαια στο κριτήριο. Στην ανάκριση, όπου με παρρησία και βαθιά θεολογική γνώση απάντησε στις ερωτήσεις του κριτή, προσπάθησε να προσηλυτίσει και αυτούς τούς δικαστές του. Με συγκίνηση και θάρρος τόνισε στον δικαστή: «Μή χάνεις καιρόν ἀλλά παράδοσόν με εἰς τόν Θεόν μίαν ὥραν πρότερον ὅτι θέλω καί ἀγαπῶ νά γίνω θυσία τοῦ Κυρίου μου, νά ψηθῶ ὡς ἄρτος ἡδύς, νά βαλθῶ εἰς τήν Τράπεζαν τῆς ῾Αγίας Τριάδος καί νά προσφερθῶ ὡς εὐῶδες θυμίαμα εἰς αὐτόν». Τε...

Κάρας ἀριθμῶν τῷ ξίφει τετμημένας, Εὕροις πεσόντας ἄνδρας ἑπτάκις δέκα. Οι Άγιοι Εβδομήκοντα Στρατιώτες πίστεψαν στον Χριστό δια του Άγιου Σάββα και μαρτύρησαν δια ξίφους το 272 μ.Χ. Όταν ο αυτοκράτορας έμαθε ότι ο Γότθος στρατηγός Σάββας ήταν Χριστιανός, απαίτησε να αρνηθεί την πίστη του. Ο μάρτυρας έβγαλε τη στρατιωτική του ζώνη και δήλωσε πως δεν θα απαρνηθεί την πίστη του. Γι’ αυτό τον κρέμασαν, τον έκαψαν με δάδες και τον έριξαν σε ένα καζάνι με πίσσα, αλλά ο μάρτυρας έμεινε αβλαβής. Όταν οι εβδομήντα στρατιώτες είδαν αυτά τα θαυμαστά και φανερά γεγονότα, πίστεψαν στον Χριστό. Γιατί αρνήθηκαν τους ειδωλολατρικούς θεούς, αποκεφαλίστηκαν με το σπαθί και με αυτό τον τρόπο έλαβαν το στεφάνι του μαρτυρίου. Ο Σάββας ρίχτηκε στη φυλακή. Τα μεσάνυχτα, ενώ προσευχόταν, ο Χριστός εμφανίστηκε στον μάρτυρα και τον φώτισε με τη δόξα Του. Ο Σωτήρας τού είπε να μη φοβάται, αλλά να σταθεί σταθερός. Ενισχυμένος, ο μάρτυρας Σάββας παρουσιάστηκε ξανά στο δικαστήριο το πρωί και καταδικάστηκε σε πνιγμ...

Ο Όσιος Σάββας των Σπηλαίων του Κιέβου έζησε στις κοντινές σπηλιές της Λαύρας του Κιέβου κατά τον 13ο αιών μ.Χ. Στα χειρόγραφα και στον Κανόνα της Ακολουθίας προς τους Πατέρες των Σπηλαίων του Κιέβου αποκαλείται Θαυματουργός. Ο Όσιος Σάββας κοιμήθηκε με ειρήνη και η μνήμη του εορτάζεται στις 24 Απριλίου, εξαιτίας του Αγίου Μάρτυρα Σάββα του Στρατηλάτου. Ο Όσιος Σάββας ο Πέτσερσκι ασκήτεψε στις Κοντινές Σπηλιές της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου όχι αργότερα από τα μέσα του 13ου αιώνα. Στα χειρόγραφα συναξάρια, στο «Βιβλίο περί Αγίων» και στον κανόνα της ακολουθίας των οσίων πατέρων των Σπηλαίων του Κιέβου αναφέρεται ως θαυματουργός. Η μνήμη του Οσίου Σάββα τιμάται επίσης την ημέρα της μνήμης των Οσίων Πατέρων των Κοντινών Σπηλαίων, στις 28 Σεπτεμβρίου, και την ημέρα μνήμης όλων των θαυματουργών του Κιέβου, τη 2η Κυριακή των Νηστειών. Στις 24 Απριλίου εορτάζεται η μνήμη του και λόγω του κοινού ονόματος με τον άγιο μάρτυρα Σάββα τον Στρατηλάτη. Ο Όσιος Αλέξιος, ερημίτης της Πέτσερσκαγια,...

 Ο Όσιος Θαυμαστός έζησε κατά τον 6ο αιώνα μ.Χ. και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Ο Όσιος Θωμάς, ο διά Χριστόν σαλός, έζησε κατά τον 6ο αιώνα μ.Χ. και κοιμήθηκε με ειρήνη. Ο Όσιος Θωμάς ο διά Χριστόν σαλός ήταν μοναχός σε ένα από τα μοναστήρια της Καισάρειας της Καππαδοκίας. Η υπακοή που του είχε ανατεθεί ήταν να μαζεύει ελεημοσύνες για το μοναστήρι. Όταν έφτασε στην πόλη της Αντιόχειας στη Συρία, ξεκίνησε τον πνευματικό του αγώνα με τη μορφή της σαλότητας για χάρη του Χριστού. Ο εκκλησιάρχης μιας από τις εκκλησίες, κάποιος Αναστάσιος, ενοχλήθηκε από την επαιτεία του Αγίου Θωμά και τον χαστούκισε. Οι παρευρισκόμενοι κατηγόρησαν τον Αναστάσιο για την ανάρμοστη συμπεριφορά του απέναντι στον «σαλό», αλλά ο Όσιος Θωμάς τούς ηρέμησε λέγοντας: «Από αυτή τη στιγμή δε θα δεχτώ τίποτα άλλο από τον Αναστάσιο, ούτε και θα μπορέσει πια να μου δώσει κάτι». Τα λόγια του αποδείχτηκαν προφητικά. Ο Αναστάσιος πέθανε την επόμενη μέρα, και ο Όσιος Θωμάς πέθανε επίσης στον δρόμο για το μοναστήρι του, κοντά στην Εκκλησία του Αγίου Ευθυμίου στα προάστια της Δάφνης. Τον έθαψαν σε έναν...

Ο Όσιος Αλέξιος έζησε κατά τον 13ο αιώνα μ.Χ. στη Ρωσία και μόνασε, ως έγκλειστος, στη Μεγάλη Λαύρα του Κιέβου. Κοιμήθηκε με ειρήνη. Ο Όσιος Αλέξιος αγωνίστηκε στις Κοντινές (Αντωνιανές) Σπηλιές της Μονής Κιέβου-Πετσέρσκ στο δεύτερο μισό του 13ου αιώνα. Ο χρόνος ζωής αυτού του Αγίου, όπως και όλων των Αγίων της Μονής Πετσέρσκ που έζησαν κατά την περίοδο της Μογγολικής-Ταταρικής εισβολής, μπορεί να προσδιοριστεί πολύ κατά προσέγγιση. Επίσης, διασώζονται λίγα στοιχεία για τη ζωή του. Στα χειρόγραφα Συναξάρια, στο «Βιβλίο για τους Αγίους» και στο κανόνα υπηρεσίας στους Οσίους Πατέρες Κιέβου-Πετσέρσκ, αναφέρεται ως θαυματουργός. Επίσης, αναφέρεται και στην υπηρεσία των Οσίων Πετσέρσκ (στο τραγούδι 6, στίχο 5). Μνημονεύεται ως «Όσιος Πατέρας Αλέξιος Εγκλείστος» μεταξύ των Αγίων «της πόλης του Κιέβου» στην «Περιγραφή των Ρώσων Αγίων» (γνωστό στα τέλη του 17ου-18ου αιώνα). Επιδιώκοντας να επιτύχει πνευματικά ύψη, ο δίκαιος αποσύρθηκε σε μία μικρή σπηλιά. Στην αυστηρή νηστεία πέρασε πολλά χρό...

Ο Άγιος Μέλλιτος πέθανε στις 24 Απριλίου 624 στο Καντέρμπουρυ της Αγγλίας. Ήταν Ρωμαίος ηγούμενος, πιθανόν από το Μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα στο Λόφο του Κολελίου. Ανήκε στη δεύτερη ομάδα μοναχών που στάλθηκαν από τον Πάπα Γρηγόριο τον Μέγα (εορτάζει στις 3 Σεπτεμβρίου) στην Αγγλία το 601, ακολουθώντας τον Άγιο Αυγουστίνο (εορτάζει στις 27 Μαΐου).  Ο Γρηγόριος του έστειλε μια διάσημη επιστολή που τροποποιούσε την προηγούμενη απόφασή του προς τον Αυγουστίνο, λέγοντας ότι δεν πρέπει να καταστρέφουν τους παγανιστικούς ναούς των Σαξόνων, αλλά μόνο τα είδωλά τους. Οι ναοί, του είπε, πρέπει να μετατραπούν σε εκκλησίες και οι εορτές τους να χρησιμοποιηθούν για χριστιανικούς σκοπούς, όπως οι αφιερώσεις. Αυτή η οδηγία υπήρξε καθοριστική για την κατεύθυνση των ιεραποστολικών δραστηριοτήτων. Το 604, μετά από τρία χρόνια ιεραποστολικής δουλειάς στο Κεντ, ο Μέλλιτος χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπος των Ανατολικών Σαξόνων, με έδρα το Λονδίνο. Ως επίσκοπος, ο Μέλλιτος ταξίδεψε στη Ρώμη για να συμβο...

Ο Άγιος Ηλίας ο Ομολογητής γεννήθηκε το 1600 σε μια αγροτική οικογένεια της Τρανσυλβανίας (Αρδέαλ), και πήρε το όνομα Ηλίας κατά τη Βάπτισή του. Σε νεαρή ηλικία εισήλθε στο Μοναστήρι της Πούτα και τυμπανίστηκε με το όνομα Ιορέστ. Πρόκοψε πολύ στη πνευματική ζωή, και ήταν επίσης καλλιγράφος και εικονογράφος. Λόγω της ενάρετης ζωής του, ο ηγούμενος του μοναστηριού τον πρότεινε να χειροτονηθεί ιερέας. Ο Άγιος Ηλίας υπηρετούσε στο ιερό με μεγάλη ευλάβεια και φόβο Θεού, κηρύττοντας τους άλλους με τα κηρύγματά του. Το 1640, ο Πρίγκιπας Βασίλειος Λούπου της Μολδαβίας πρότεινε τον Άγιο Ηλία να διαδεχτεί τον Μητροπολίτη Γεννάδιο της Τρανσυλβανίας, ο οποίος είχε εκοιμήθει. Κατά τη θέληση του Θεού, ο Άγιος Ηλίας επιλέχθηκε να ηγηθεί της Εκκλησίας της Τρανσυλβανίας και εγκαταστάθηκε ως Μητροπολίτης το 1641. Για τρία χρόνια ο Άγιος Αρχιεπίσκοπος υπερασπίστηκε το ποίμνιό του από τα παγίδες του διαβόλου και από τις ψευδείς διδασκαλίες των Καλβινιστών. Περιόδευσε τη μητρόπολή του, διορίζοντας ιερείς, ...