ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Νεομάρτυρας αυτός καταγόταν από την πόλη Σούμνα της Βουλγαρίας και έκανε το επάγγελμα του Χρυσοχόου. Ήταν ωραίος στην όψη και ενάρετος. Απέναντι όμως από το εργαστήριο του, κατοικούσε μια τούρκικη οικογένεια, που είχε μια νεαρή κόρη, η οποία προσπαθούσε να ελκύσει τον 18χρονο Ιωάννη. Επειδή όμως δεν τον κατάφερε, συκοφάντησε τον Ιωάννη ότι δήθεν αποπειράθηκε να τη βιάσει. Τότε ο μάρτυρας οδηγήθηκε στον κριτή και σύμφωνα με την εκδοθείσα απόφαση, έπρεπε ή να τουρκέψει και να παντρευτεί την τουρκοπούλα ή να δαρεί μέχρι θανάτου. Ο Ιωάννης απάντησε ότι, προτίμα να πεθάνει παρά να αρνηθεί τον Χριστό. Τότε τα βασανιστήρια που ακολούθησαν ήταν φρικτά και βάρβαρα. Τον έδειραν ανελέητα, έσχισαν το σώμα του, έκαψαν τις πληγές του με αναμμένες λαμπάδες και τελικά τον αποκεφάλισαν στις 14 Μαΐου 1802 μ.Χ. Μαρτύριο του Άγιου συνέγραψε ο Ιερομόναχος Νικηφόρος ο Χίος.

Ο Άγιος Carthage (Καρθαγος) καταγόταν από την Ιρλανδία και ήταν ιδρυτής της περίφημης μονής του Ραθανόφφαλυ, που είχε περί τους οκτακόσιους εξήντα μοναχούς. Το 635 μ.Χ. αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τη μονή και να εγκατασταθεί στο Λίσμορ, όπου εξελέγη Επίσκοπος. Αφού έζησε και ποίμανε το ποίμνιό του θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη το 637 μ.Χ. Βιογραφία  Ο Άγιος Κάρθαγος, γνωστός και ως Μόχουδα (Mochuda), γεννήθηκε περίπου το 555 μ.Χ. στην Κομητεία Κέρι της Ιρλανδίας, σε καλή οικογένεια. Πέρασε τη νεότητά του ως χοιροβοσκός κοντά στο Κάστλμεϊν. Αργότερα έγινε μοναχός σε κοντινό μοναστήρι υπό την καθοδήγηση του Αγίου Κάρθαγου του Πρεσβύτερου. Έλαβε το Μυστήριο της Ιεροσύνης και χειροτονήθηκε Ιερέας. Το 580, επιθυμώντας έντονα να ζήσει ως ερημίτης, έκτισε ένα κελί στο Κιλτάλαχ, όπου σύντομα η φήμη του προσέλκυσε προσκυνητές. Ωστόσο, η ζήλεια δύο γειτονικών επισκόπων τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την ερημητική του ζωή. Πήγε στο Μπάνγκορ και παρέμεινε εκεί για ένα έτος. Ο Άγιος Κομγκάλ του σ...

Η ιερή εικόνα της Θεοτόκου του Ιαροσλάβλ (Πετσέρκ) υπήρχε στην ομώνυμη πόλη. Η Αλεξάνδρα Ντομπίτσκινα, που υπέφερε τρομακτικά για δεκαεπτά χρόνια από ψυχική και σωματική ασθένεια, είδε το 1823 μ.Χ. σε όραμα μία εκκλησία με την εικόνα της Θεοτόκου. Αποφάσισε να ψάξει για ο ναό του Ιαροσλάβλ και την εικόνα που είχε δει στο όραμα. Όταν εισήλθε στο ναό, η λυπημένη Αλεξάνδρα είδε στον τοίχο την απεικόνιση της Θεοτόκου των Σπηλαίων. Ξαφνικά είχε μία ισχυρή κρίση πυρετού, μετά την οποία ήλθε η ανακούφιση και η πλήρης θεραπεία από την πολύχρονη ασθένεια. Από τότε η εικόνα επιτελεί πολλά θαύματα σε εκείνους που προστρέχουν με πίστη και ευλάβεια προς την Υπεραγία Θεοτόκο.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου Αγίου.

 Δεν έχουμε λεπτομέριες για τον βίο των Αγίων

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.

Εφημερίδα Μεσημβρινή. Φύλλο 14 Μαΐου 1990, σελ. 6 Στις 14 Μαΐου  1990, δημοσιεύτηκε  σ υνέντευξή του Ταξίαρχου ε.α. Κουγιουμτζόγλου που μόλις είχε χειροτονηθεί ιερέας από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου στην εφημερίδα Μεσημβρινή (Κύπρου), 14 Μαΐου 1990 Εφημερίδα Μεσημβρινή. Φύλλο 14 Μαΐου 1990, σελ. 6 Τμήμα από την συνέντευξη: - Πατέρα Γεώργιε, πώς και πότε δημιουργήθηκε αυτός ο δεσμός με την Εκκλησία;  Υπηρετώντας το 1962 τα σύνορα της πατρίδας, διαπίστωσα την αδυναμία των ηλικιωμένων ιερέων να εκτελέσουν τα πνευματικά τους καθήκοντα. Τότε, μου δημιουργήθηκε αυτόματα η επιθυμία για ιεροσύνη την οποία εκμυστηρεύτηκα αργότερα στον πνευματικό μου.  Εκείνος μου είπε: «Να πάρεις πρώτα σύνταξη από τον Στρατό για να τρέφεις μ' αι τὴν κι όχι με το ράσο, τα παιδιά σου». Εκτο-τε παρέμεινα στο στρατό, εφόσον ήμουν αξιωματικός καριέρας και περίμενα την αποστρατία μου. Και πιστεύω ότι ήμουν από τους λίγους αξιωματικούς που υπηρέτησαν με αγάπη τον στρατό. Αφού λέω ότι ...

Εφημερίδα Μεσημβρινή (Κύπρου),  14 Μαΐου 1990 Στις 13 Μαΐου 1990, ημέρα Κυριακή, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γιώργος Βασιλείου επισκέφθηκε την Πρώτη Σερρών και τις Σέρρες όπου και ανακηρύχθηκε Επίτιμος Δημότης Σερρών. Κατα την επίσκεψή του  εγκαινίασε εκθέσεις Κυπριακού βιβλίου χαρακτικής και φωτογραφίας. Εφημερίδα Μεσημβρινή (Κύπρου),  14 Μαΐου 1990 Η εφημερίδα ανέφερε: Επίτιμος δημότης Σερρών ο Βασιλείου Ο Πρόεδρος κ. Γιώργος Βασιλείου επισκέφθηκε χθες, Τρίτη, την πόλη των Σερρών, στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψής του στη Βόρεια Ελλάδα. Στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη συνοδεία του επιφυλάχθηκε θερμή υποδοχή από εκπροσώπους των αρχών του νομού Σερρών, επίσημους και πλήθος κόσμου. Κατά την άφιξή του, τον Πρόεδρο Βασιλείου υποδέχθηκαν ο υφυπουργός Χωροταξίας και Περιβάλλοντος κ. Αχιλλέας Καραμανλής, ο υφυπουργός Εσωτερικών κ. Νίκος Κλείτος, βουλευτές του νομού Σερρών και άλλοι επίσημοι. Σε τελετή που ακολούθησε, ο δήμαρχος Σερρών κ. Ανδρέας Ανδ...

  Έκθεση του Πρόξενου Σερρών Σακτούρη Στις  13 Μαΐου 1907, σύμφωνα με την έ κθεση του Πρόξενου Σερρών Σακτούρη, γεωργοί του Σπατόβου (σήμερα Κοίμηση) δολοφόνησαν συγχωριανό τους σχηματικό. 

  Στις 13 Μαΐου 1934, πραγματοποιήθηκαν επιδείξεις του Δημοτικού Σχολείου Λευκώνα. Η εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών ανέφερε: Στις 13 του μηνός πραγματοποιήθηκε η τελετή των γυμναστικών επιδείξεων των μαθητών και μαθητριών του Δημοτικού Σχολείου Λευκώνα, υπό την καθοδήγηση της δασκάλας της Κοινότητας, δεσποινίδας Ελένης Πετρίδου. Η τελετή έγινε σε μια εξαιρετικά κατάλληλη τοποθεσία, στο ύψωμα του συνοικισμού με την ονομασία «Αλώνια», από όπου η πεδιάδα των Σερρών φαινόταν σαν ζωγραφισμένη εικόνα με όλα τα αγαθά της φύσης. Στην τελετή παρευρέθηκαν, εκτός από το προσωπικό του Δημοτικού Σχολείου και του Νηπιαγωγείου, ο πρόεδρος της Κοινότητας Λευκώνα κ. Παναγιώτης Μιχαηλίδης – που είναι και Πρόεδρος της Σχολικής Εφορείας – ο Γραμματέας της Κοινότητας κ. Ανδρέας Ευσταθιάδης, ο Κοινοτικός Σύμβουλος κ. Ιωάννης Αρχοντίδης, ο πρώην διευθυντής του 2ου Δημοτικού Σχολείου Σερρών και συνταξιούχος κ. Θωμάς Τυφαντής, καθώς και πολλοί κάτοικοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Οι σουηδικές ...

  Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών, Φύλλο 13  Μαΐου 1934, σελ. 3 Στις 13 Μαΐου 1934, πραγματοποιήθηκαν επιδείξεις των Δημοτικών Σχολείων των Σερρών. Η εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών ανέφερε : Οι σημερινές μαθητικές επιδείξεις Σήμερα, με την παραχώρηση του Δημοτικού Γυμναστηρίου, θα πραγματοποιηθούν επιδείξεις των Δημοτικών Σχολείων της πόλης μας. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επιδείξεις σουηδικής γυμναστικής και αθλοπαιδιών, και η ώρα έναρξης έχει οριστεί στις 4μ.μ 

  Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών, Φύλλο 13  Μαΐου 1934, σελ. 3 Στις 13 Μαΐου 1934, στο Πάνθεον των Σερρών προβάλλονταν η ταινία "Η κατάσκοπος του υποβρύχιου μετώπου", ενώ στο Κρόνιον των Σερρών η ταινία "Ταρζάν". 

  E φημερίδα Μακεδονία.  Φύλλο: 13/5/1928, Σελίδα: 1 Στις 13 Μαΐου  1928  η εφημερίδα Μακεδονία, μετά την επιστροφή του Παπαναστασίου επέστρεψε το βράδυ από τις Σέρρες, παρουσίασε την δραματική κατάσταση του Νομού Σερρών και εντυπώσεις από τις καταστροφές του Στρυμόνα.  Η εφημερίδα ανέφερε σε άρθρο της: E φημερίδα Μακεδονία.  Φύλλο: 13/5/1928, Σελίδα: 1 Την Ύστατη Στιγμή Ο Στρυμόνας συνεχίζει την καταστροφή. Το υδάτινο σεντόνι του θανάτου καταπίνει καθημερινά όλο και περισσότερα θύματα. Στην πεδιάδα των Σερρών ξεπήδησαν η Κόλαση και ο Άδης, και η μανία τους δεν σταματά ούτε με τις κραυγές των πνιγμένων. Και η Θεσσαλονίκη μόλις που αντιλαμβάνεται την καταστροφή. Και η υπόλοιπη Μακεδονία σωπαίνει. Και ολόκληρη η Ελλάδα αδιαφορεί! Είναι σκληρό καθήκον για τη «Μακεδονία» (την εφημερίδα), αλλά δεν θα αφήσει αυτή τη σιωπή χωρίς να τη στιγματίσει. Στις θερμές εκκλήσεις της από αυτήν εδώ τη στήλη, αλλά και στις προσωπικές παρεμβάσεις της προς Δήμους, Συλλόγ...

Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 14/5/1916, Σελίδα: 3 Στις 13 Μαΐου 1916, ξεκινά η εισβολή του βουλγαρικού στρατού στη Μακεδονία κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, που είχε ως αποτέλεσμα την Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1916-1918). Την ημέρα αυτή, εκτυλίχθηκε ένα από τα πιο θλιβερά και αμφιλεγόμενα επεισόδια της ελληνικής ιστορίας κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου: η αναίμακτη παράδοση του οχυρού Ρούπελ στους Βουλγάρους. Εκείνο το πρωί, ένα βουλγαρικό σύνταγμα εμφανίστηκε ξαφνικά στην περιοχή του Μπέλλες και κατευθύνθηκε προς το ελληνικό φρούριο Ρούπελ, κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Ο διοικητής του Ρούπελ ταγματάρχης Μαυρουδής άνοιξε πυρ κι έριξε 24 βολές που στάθηκαν αρκετές να ανακόψουν τη γερμανοβουλγαρική προέλαση.  Ο Βούλγαρος διοικητής απαίτησε την άμεση παράδοση του φρουρίου από τον Έλληνα φρούραρχο. Αν και ο Έλληνας διοικητής αρχικά αρνήθηκε, ζητώντας χρόνο για να επικοινωνήσει με τους ανωτέρους του, τελικά –ύστερα από σχετικές διαταγές της...

Θηρὸς τὸ πικρὸν δῆγμα τῇ Γλυκερίᾳ Ὑπὲρ γλυκάζον ὡς ἀληθῶς ἦν μέλι. Ἐν τριτάτῃ δεκάτῃ δάκε καὶ κτάνε θὴρ Γλυκερίαν. Η Αγία Γλυκερία γεννήθηκε στην Τραϊανούπολη το 2ον μ.Χ. αι., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αντωνίνος ο Ευσεβής (138 - 161 μ.Χ.). Ο πατέρας της ονομαζόταν Μακάριος και είχε διατελέσει ύπατος. Σε μικρή ηλικία, ασπάσθηκε το Χριστιανισμό και ανέπτυξε έντονη χριστιανική και κατηχητική δράση. Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο ηγεμόνας Σαββίνος, την κάλεσε να παρουσιασθεί μπροστά του. Με μεγάλη προθυμία η Αγία εμφανίσθηκε σ' εκείνον, έχοντας σημειώσει στο μέτωπό της τον Τίμιο Σταυρό και δεν δίστασε να ομολογήσει με παρρησία και σθένος την πίστη της στο Σωτήρα και Λυτρωτή Ιησού Χριστό. Εκείνος έξαλλος την οδήγησε με τη βία στον ειδωλολατρικό ναό για να προσευχηθεί και να θυσιάσει στο είδωλα. Εκεί η Γλυκερία αφού προσευχήθηκε θερμά, συνέτριψε το άγαλμα του Δία. Εξοργισμένοι οι ειδωλολάτρες, την έσυραν έξω και τη λιθοβόλησαν με μανία. Όμως ούτε μία πέτρα δεν άγγιξε την Αγία, με αποτέλε...

Θύων ο Eυθύμιος αγνήν θυσίαν, Ήλιος ώσπερ εξέλαμψε κατ’ Άθω. Ο Όσιος Ευθύμιος καταγόταν από την πόλη Τάω της Ιβηρίας και έζησε στο δεύτερο μισό του 10ου αιώνα και αρκετά χρόνια του 11ου αιώνα μ.Χ. Το 965 μ.Χ. ήλθε και κατοίκησε κοντά στον Άγιο Αθανάσιο της Μονής Λαύρας, ο σύμβουλος του βασιλιά της Γεωργίας (Ιβηρίας) Δαυίδ Κουροπαλάτη, Ιωάννης Βαρασβατσέ. Μετά από λίγο έφερε και τον γιο του Ευθύμιο, καθώς και άλλους επίσημους Γεωργιανούς και έγιναν όλοι μοναχοί. Επειδή όμως τους είχε παραχωρηθεί μικρός χώρος, ο πνευματικός τους προϊστάμενος Ιωάννης Βαρασβατσέ ανέλαβε την πρωτοβουλία να Ιδρύσουν ανεξάρτητο μοναστήρι. Πράγμα που έγινε με την αρωγή του βασιλιά Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου, και ονομάστηκε Μονή Ιβήρων, διότι οι κτήτορές της ήταν Ίβηρες (Γεωργιανοί). Το 998 μ.Χ. (κατ' άλλους το 1003 μ.Χ.), που πέθανε ο Ιωάννης ο Ίβηρας, τον διαδέχθηκε ο γιος και συνεργάτης του Ευθύμιος. Ο όσιος αυτός ασχολήθηκε με επιτυχία στη διοίκηση της Μονής, επίσης με πολύ ζήλο καλλιέργησε την πνευμα...

Ὁ Παυσικάκου προστρέχων τῷ λειψάνῳ, Παθῶν κακούντων παῦσιν εὑρίσκει ξένην. Ο Όσιος Παυσίκακος καταγόταν από την Απάμεια της Βιθυνίας και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαυρικίου (582 - 602 μ.Χ.). Είχε γονείς ευσεβείς και επίσημους στο γένος. Από μικρός στο δρόμο του Θεού με την ειλικρινή πίστη του και την άμεμπτη ζωή του, σπούδασε όχι μόνο Θεολογία, αλλά και ιατρική για να την εξασκήσει δωρεάν υπέρ των φτωχών. Όταν Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης ήταν ο Κυριάκος (595 - 606 μ.Χ.), εκτιμώντας τις μεγάλες αρετές του Παυσίκακου, τον έπεισε να καταταχθεί στον Ιερό κλήρο και έπειτα τον ανέδειξε επίσκοπο Συνάδων. Από τη νέα του θέση ο Παυσίκακος εργάστηκε για την καλύτερη στερέωση των πιστών και την εξαφάνιση των αιρέσεων από την επαρχία του, χρησιμοποιώντας την ευεργετική και θαυμάσια μάχαιρα της διδασκαλίας του θείου λόγου. Ο βασιλιάς Μαυρίκιος τον είχε περί πολλού, επειδή τον θεράπευσε από σοβαρότατη ασθένεια, και από ευγνωμοσύνη καθιέρωσε για την επισκοπή του ετήσιο χρηματικό βοήθημα. Απεβίωσε...

Ὑπὲρ πατρῴων ἐπνίγητε δογμάτων Καὶ πρὸς γαληνοὺς ὡρμίσασθε λιμένας. Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος (1259 - 1282 μ.Χ.), για να επιτύχει την παρέμβαση του Πάπα Γρηγορίου Ι' (1271 - 1276 μ.Χ.) και αργότερα του Ιωάννου Κ' (1276 - 1277 μ.Χ.) προς τον Κάρολο τον Ανδεγαβικό προκειμένου να σταματήσει τις επιθέσεις του κατά του Βυζαντίου, προσχώρησε στην ένωση των δύο Εκκλησιών, που διακηρύχθηκε στις 6 Ιουνίου του 1274 μ.Χ. στη Σύνοδο της Λυών της Γαλλίας. Η πράξη όμως αυτή του αυτοκράτορα εξήγειρε εσωτερικό πόλεμο που κράτησε μέχρι το 1281 μ.Χ., διότι τόσο ο κλήρος, όσο και ο λαός, αντετάχθησαν σθεναρά κατά της ενωτικής αυτής πολιτικής. Ο αυτοκράτορας μεταχειρίσθηκε εναντίον των αντιφρονούντων αυστηρά μέτρα: βαριές φορολογίες και κατασχέσεις, δημόσιες τιμωρίες και περιυβρίσεις. Βοηθούμενος δε και από τον λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη ΙΑ' Βέκκο (1275 - 1282 μ.Χ.), επιχείρησε να επιβάλει την ένωση βίαια. Θύματα της βίας αυτής υπήρξαν οι Ιβηρίτες μοναχοί, οι οπο...

Τα ιερά λείψανα του Αγίου Ιερομάρτυρα Μακαρίου μετακομίσθηκαν από το Κάνεφ στην πόλη του Περεσλάβλ το 1688 μ.Χ. Η μνήμη του Αγίου τιμάται από την Εκκλησία στις 7 Σεπτεμβρίου. Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Μακάριος (ή Μακάριος) του Κάνεφ έζησε τον δέκατο έβδομο αιώνα. Ήταν μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς στη δυτική Ρωσία. Οι συνεχείς αγώνες του Ιερομάρτυρα αποτελούσαν προσπάθεια υπεράσπισης της Ορθόδοξης Πίστης υπό αντίξοες συνθήκες, όταν ήταν δυνατό μόνο να διαφυλαχθεί το μέλλον της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας από τη μανιώδη επέλαση της Ουνίας, που συνοδευόταν από τις επιδρομές των Τατάρων. Ο Μακάριος γεννήθηκε το 1605 στην πόλη Όβρουτς της Βολυνίας, από την επιφανή οικογένεια Τοκαρέφσκι, ένθερμους υποστηρικτές της Ορθοδοξίας. Κατά τα έτη 1614–1620 σπούδασε στη Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Όβρουτς, και μετά τον θάνατο των γονέων του εκάρη μοναχός στο ίδιο μοναστήρι, ξεκινώντας ως δόκιμος. Το 1625, με ευλογία του αρχιμανδρίτη, αναχώρησε από τη Μονή της Κοιμήσε...

Η Αγία Γλυκερία του Νόβγκοροντ έζησε κατά τον 15ο και 16ο αιώνα μ.Χ. και ήταν θυγατέρα του Παντελεήμονος, δημοτικού άρχοντα του Νόβγκορντ. Η Αγία κοιμήθηκε με ειρήνη το 1522 μ.Χ. Τα άφθαρτα λείψανά της, σύμφωνα με το δεύτερο Χρονικό του Νόβγκοροντ, βρέθηκαν στις 14 Ιουλίου 1572 μ.Χ. κοντά στην πέτρινη εκκλησία των Αγίων Φλώρου και Λαύρου, όπου και ενταφιάσθηκαν από το Αρχιεπίσκοπο Νόβγκοροντ Λεωνίδη. Κατά την διάρκεια του ενταφιασμού του ιερού λειψάνου αυτής, επιτελέσθηκαν θεραπείες ασθενών και θαύματα. Μετά την Επανάσταση του 1917 μ.Χ., δεν υπάρχουν πληροφορίες για την τύχη του Λειψάνου της.

Ὁ Σέργιός μοι πῶς τελευτᾷς τὸν βίον, Κοινῷ τέλει τέθνηκα, καὶ ζῶν εἰμὶ σοι. Ο Όσιος Σέργιος καταγόταν από επίσημη και ευσεβή οικογένεια και ήταν πατέρας του ιερού Φωτίου (τιμάται 6 Φεβρουαρίου) και αδελφός του Πατριάρχου Ταρασίου (784-806 μ.Χ.). Ο τότε εικονομάχος αυτοκράτορας Θεόφιλος (829 - 842 μ.Χ.), δεν δίστασε να τον συμπεριλάβει στους διωγμούς που έκανε, μαζί με τους μοναχούς, και οικογενειάρχες. Έτσι και ο Σέργιος, καταγγέλθηκε σαν ένθερμος υποστηρικτής των αγίων εικόνων. Τον έφεραν λοιπόν μπροστά στον αυτοκράτορα, και αυτός προσπάθησε με κάθε τρόπο να αλλάξει το φρόνημα του Σεργίου. Μάταια όμως. Ο Σέργιος με σταθερότητα είπε, ότι δεν μπορεί να ευχαριστήσει τον βασιλιά του, προδίδοντας τον μεγάλο Βασιλιά όλης της δημιουργίας, Ιησού Χριστό. Τότε ο Θεόφιλος, δήμευσε όλα τα υπάρχοντα του Σεργίου και τον φυλάκισε. Κατόπιν εξορίστηκε μαζί με τη γυναίκα του Ειρήνη και τα παιδιά του. Όλοι τους φτωχοί πλέον, υπέφεραν πολλές ταλαιπωρίες. Δεν μετάνοιωσαν όμως, αλλά ήταν ευχαριστημένοι διό...

 Λαοδίκιος εν μέσω λαών Λόγε, Θεόν καλών σε προς δίκην ήχθη ξίφους. Ο Άγιος Μάρτυς Λαοδίκιος ήταν δεσμοφύλακας στην Τραϊανούπολη της Θράκης, κατά τον χρόνο τον οποίο η Μάρτυς Γλυκερία ήταν κλεισμένη στη φυλακή. Αφού κατηχήθηκε από αυτήν στον Χριστιανισμό και ομολόγησε τον Χριστό ως Θεό Αληθινό, συνελήφθη και αποκεφαλίσθηκε.

Aνδρός κεφαλήν ιερού τέμνει ξίφος, Aίματα συζεύξαντος ιερωσύνη. Εδώ γίνεται κάποια σύγχυση σχετικά με τα βιογραφικά στοιχεία του Αγίου αυτού. Στους Συναξαριστές είναι καταχωρημένος χωρίς υπόμνημα. Αλλά μάλλον πρόκειται περί του Αλεξάνδρου, για τον όποιο ο Λαυριωτικός Κώδικας 1170 φ. 238β λέει, ότι έζησε στα χρόνια του βασιλιά Ρώμης Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.) και ήταν στρατιώτης στο στράτευμα του κόμη Τιβεριανού, που βρισκόταν στην επισκοπή Κεντουλλες ή Κεντουλίνες ή Κέλλες, από την οποία και καταγόταν. Με το πέρασμα των χρόνων, οι διάφοροι συγγραφείς βιογραφιών αγίων, τον μεταμόρφωσαν σε επίσκοπο και από το τάγμα των Τιβεριανών, που ήταν καταταγμένος, πήρε και τον τίτλο της ανύπαρκτης επισκοπής (βλέπε 14 Μαΐου). Βιογραφία Ο Άγιος Μάρτυς Αλέξανδρος καταγόταν από την Καρχηδόνα, αν και κάποιοι υποστηρίζουν πως ήταν από το Πουτεόλι της Ιταλίας. Όταν ενηλικιώθηκε, έγινε στρατιώτης και υπηρέτησε στη λεγεώνα του χιλιάρχου Τιβεριανού στη Ρώμη. Όταν ήταν δεκαοχτώ ετών, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μ...

 Tρέψας φάλαγγας δαιμόνων Nικηφόρος, Aπήλθεν έργω προς Θεόν νικηφόρος. Είναι άγνωστο σε ποια εποχή έζησε ο Όσιος Νικηφόρος. Το εις αυτόν σύντομο υπόμνημα του Λαυριωτικού Κώδικος Ι 70 (φ. 239) αναφέρει απλώς ότι αυτός, λόγω της ενάρετης και θεάρεστης πολιτείας του αναδείχθηκε ηγούμενος της πολυάνθρωπης μονής της Εφάψεως και κοιμήθηκε με ειρήνη. (Ορισμένοι Συναξαριστές μαζί του, αναφέρουν και τη μνήμη κάποιου Οσίου Αγαπίου).

Η μικρή νήσος της Αγίας Γλυκερίας κείται προ του Νικητιάτου, δηλαδή προ της σημερινής πόλεως των Τούζλων. Η μονή σωζόταν το 1158 μ.Χ. και υπέρ αυτής εξέδωσε χρυσόβουλλο ο αυτοκράτορας Μανουήλ ο Κομνηνός. Τη σημερινή ημέρα (13 Μαΐου) τιμούμε τα Εγκαίνια του σεπτού και θείου Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου της Παντάνασσας στο νησί της Αγίας Γλυκερίας. Το μικρό νησί της Αγίας Γλυκερίας βρίσκεται στη Θάλασσα του Μαρμαρά και σήμερα είναι γνωστό ως Ιντζιρ Αντασί (Incir Adası), αν και οι περισσότεροι το αποκαλούν Κοτς Αντασί (Koç Adası), καθώς ανήκει στον Τούρκο επιχειρηματία Ραχμί Κοτς και αποτελεί την ιδιωτική του νήσο. Απέχει μερικές εκατοντάδες μέτρα από την ακτή της Τούζλα στην Κωνσταντινούπολη. Σήμερα, το μόνο βυζαντινό κτίσμα που σώζεται στο νησί είναι τα καλά διατηρημένα ερείπια του Ναού της Παναγίας της Παντάνασσας, ο οποίος κάποτε αποτελούσε μέρος ενός ευρύτερου μοναστηριακού συγκροτήματος. Δεν έχει διεξαχθεί συστηματική έρευνα ή μελέτη του κτηρίου. Η μονή στο νησί της Αγίας Γλυκερίας, ...

Λιπών τα τερπνά ω Iωάννη βίου, Nυν τοις αγαθοίς εντρυφάς του Kυρίου. Ο Όσιος Ιωάννης (Βαρασβατσέ) καταγόταν από την Ιβηρία και έζησε τον 10ο αιώνα μ.Χ. Ήταν σύμβουλος του διοικητή της Ιβηρίας Δαβίδ του Κουροπαλάτου, τοπάρχης της Ιβηρικής Μεσχίας και τιτλούχος του Βυζαντίου. Απογοητευμένος από τα εγκόσμια αποσύρθηκε, για να μονάσει στον Όλυμπο της Μυσίας, αργότερα δε, αφού παρέλαβε από την Κωνσταντινούπολη τον νεαρό υιό του, Ευθύμιο, που είχε παραδοθεί από τον ηγεμόνα της Ιβηρίας Δαβίδ ως όμηρος, πήγε στο Άγιον Όρος, όπου ασκήτευε στην Λαύρα του Αγίου Αθανασίου μαζί με μερικούς μαθητές. Κοιμήθηκε με ειρήνη μεταξύ των ετών 998-1003 μ.Χ.

  Eκεί κατοικείς ένθα συγγενές γένος, Kαύχημ’ Oσίων ω Γεώργι’ ευθύφρον. Ο Όσιος Γεώργιος εξελέγη ηγούμενος της μονής των Ιβήρων του Αγίου Όρους μετά την παραίτηση του Οσίου Ευθυμίου και κοιμήθηκε με ειρήνη. Ο Γεώργιος γεννήθηκε στο Τριιαλέτι, μια νότια επαρχία της Γεωργίας, σε αριστοκρατική οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο Ιάκωβος, πρεσβευτής του βασιλιά Βαγράτι Γ΄ της Γεωργίας στην Περσία, και μητέρα του η Μαριάμ. Σε ηλικία επτά ετών στάλθηκε στη μονή του Τατζρισί για να ξεκινήσει την εκπαίδευσή του, και τρία χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε στη μονή του Χαχούλι. Περί το 1022, εστάλη στην Κωνσταντινούπολη, όπου έμαθε άπταιστα ελληνικά και απέκτησε βαθιά γνώση της βυζαντινής θεολογίας. Το 1034 επέστρεψε στη Γεωργία, εκάρη μοναχός στη μονή του Χαχούλι, και κατόπιν πραγματοποίησε προσκύνημα στους Αγίους Τόπους. Στη συνέχεια, εγκαταστάθηκε κοντά στην Αντιόχεια, στο Μαύρο Όρος, ως μαθητής του επίσης Γεωργιανού μοναχού Γεωργίου του Εγκλείστου. Το 1040, ο Γεώργιος εγκαταστάθηκε στη μονή Ιβήρων...

  Mορφήν Aγνής συ Γαβριήλ κρατείς ξένως. Ω της χάριτος, ης έτυχες τρισμάκαρ! Ο Όσιος Γαβριήλ καταγόταν από την Ιβηρία και έζησε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. Αυτός, ενώ ασκήτευε μέσα σε σπήλαιο, επάνω από τη μεθόριο των μονών Ξηροποτάμου και Αγίου Παντελεήμονος του Αγίου Όρους, την Τρίτη της Διακαινησίμου του 829 μ.Χ., με την υπόδειξη θεϊκής φωνής, κατήλθε στην παραλία, όπου βρήκε και ανέσυρε από τη θάλασσα την εικόνα της Παναγίας, την αποκαλούμενη «της Πορταϊτίσσης», η οποία σήμερα βρίσκεται στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κοντά στη μονή και ανατολικά αυτής. Την ιερή εικόνα είχε εμπιστευθεί στη θάλασσα, ευσεβής Χριστιανός από τη Νίκαια, για να τη σώσει από την μανία των εικονομάχων. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεόφιλου (829–842), όταν οι εικονόφιλοι διώκονταν και οι εικόνες καταστρέφονταν, μια πλούσια, ευσεβής και ενάρετη χήρα στη Νίκαια είχε στην κατοχή της μια εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου με τον Υιό Της, την οποία αγαπούσε βαθιά. Κοντά στο σπίτι της ...