ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Μετά την κοίμηση του Οσίου Αρχιμανδρίτου Ευθυμίου του Θαυματουργού και πολλών άλλων ηγουμένων της Ιεράς Μονής της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που βρίσκεται στην πόλη Σούζνταλ, ανέλαβε ηγούμενος ένας μοναχός της ίδιας μονής, ονόματι Κωνσταντίνος. Το 1501, με παραχώρηση Θεού, ξέσπασε φωτιά και η μονή καταστράφηκε. Ο Κωνσταντίνος άρχισε να ανησυχεί μήπως στενοχώρησε, χωρίς να το θέλει, τον Όσιο Ευθύμιο, μήπως παρέβη τις εντολές ή τις παραδόσεις που εκείνος είχε θεσπίσει στη μονή και γι’ αυτό συνέβη η συμφορά. Όμως, ο Όσιος Ευθύμιος εμφανίστηκε σε όνειρο σε έναν από τους μοναχούς και του είπε: «Αδελφέ! Πες στον αρχιμανδρίτη Κωνσταντίνο ότι δεν έχω τίποτα εναντίον του». Ο μοναχός, μόλις ξύπνησε, πήγε στον ηγούμενο Κωνσταντίνο και του διηγήθηκε το όνειρο. Ο Κωνσταντίνος χάρηκε πολύ, αφού έλαβε συγχώρεση και ευχαρίστησε τον Θεό που εργάζεται θαυμαστά μέσω του Αγίου Του, του Οσίου Ευθυμίου. Λίγο καιρό μετά, ευσεβείς άνθρωποι έδωσαν χρήματα και υλικά στη μονή για να ξαναχτιστούν...

Eπί σκότους θανόντι τω Θεοδώρω, Tο του Προφήτου πρώιμον φως ερράγη. Ο Άγιος Θεόδωρος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.) και καταγόταν από την Κυρήνη της Λιβύης. Ήταν αντιγράφος ιερών βιβλίων, που τα μοίραζε στις εκκλησίες για τον φωτισμό των πιστών. Τον κατάγγειλε ο ίδιος ο γιος του Λέων (πιθανώς το 299 μ.Χ.), στον τοπικό ηγεμόνα Διγνιανό, ότι προσηλυτίζει πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη με τα βιβλία του. Τότε τον προσκάλεσε ο ηγεμόνας και ο Θεόδωρος παρουσιάστηκε μπροστά του, συνοδευόμενος από πολλούς χριστιανούς, μεταξύ δε αυτών ήταν και οι Αγίες Κυπρίλλα, Αρόα και Λουκία (βλέπε 4 Ιουλίου). Ο ηγεμόνας του ζήτησε να παραδώσει τα βιβλία του και ν' αρνηθεί τον Χριστό, αλλά ο Θεόδωρος δεν υπάκουσε στη διαταγή του ηγεμόνα και έτσι υπέστη σκληρά βασανιστήρια. Στην αρχή τον μαστίγωσαν ανελέητα, κατόπιν τον σταύρωσαν και στη συνέχεια έξυσαν τις πληγές του με δέρματα. Έπειτα αφού έκοψαν τη γλώσσα του, τον έριξαν στη φυλακή όπου και άφησε την τελευταία το...

Εις την Κυπρίλλη Tονοί Kυπρίλλαν προς πάλην την προς ξέσεις, O συμπαλαίσας Iακώβ Θεός πάλαι. Εις την Αρόη και Λουκία Έδειξαν ημίν Aρόα και Λουκία, Ως και κόραι σθένουσι καρτερείν ξίφος. Η Αγία Κυπρίλλα, καταγόταν από την ίδια πατρίδα, μ' αυτή του αγίου Θεοδώρου επισκόπου Κυρήνης (βλέπε 4 Ιουλίου), δηλαδή την Κυρήνη. Παντρεύτηκε και έζησε με το σύζυγο της μόνο δύο χρόνια. Διότι αυτός πέθανε και έτσι έμεινε χήρα 28 χρόνια. Επειδή όμως είχε φοβερούς πονοκεφάλους, πήγε στον άγιο Θεόδωρο, που τότε ήταν φυλακισμένος για την πίστη του Χριστού, και τη θεράπευσε. Από τότε η Κυπρίλλα, μαζί με τη Λούκια και την Αρόα, έμεινε εκεί και υπηρετούσε τον Άγιο. Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Θεόδωρος γεννήθηκε στην Κυρήνη της Λιβύης και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305). Ήταν Επίσκοπος Κυρήνης, σπουδαίος καλλιγράφος και συγγραφέας, και τα έργα του ήταν πολύτιμα για την Εκκλησία. Κάποτε, ο ίδιος του ο γιος, ο Λεόντιος, τον πρόδωσε στον ηγεμόνα Δινγιανό, λέγοντάς του πως πολλοί ειδωλολάτρες...

 Aσκληπιάς άμισθος ασκληπιάδης, Παύουσα προίκα και τετμημένη νόσους. Η Αγία Ασκληπία η θαυματουργή απεβίωσε ειρηνικά.

 O Θεόφιλος εξαφαιρείται κάραν, Θεόν φιλήσας και πλέον ζωής φίλης. Ο Άγιος Θεόφιλος μαρτύρησε δια ξίφους.

 Mένιγνος εκπλεί τον θαλαττώδη βίον, Eυρών αρίστους τους νόας κωπηλάτας. Ο Όσιος Μένιγνος απεβίωσε ειρηνικά.

Δους την κεφαλήν τω Θεώ Θεόδοτε, Ζωήν έλαβες ήτις ουκ έχει πέρας. Ο Άγιος Θεόδοτος μαρτύρησε δια ξίφους. Κατα πάσα πιθανότητα είναι ο ίδιος Άγιος Θεόδοτος που τιμάται στις 4 Ιουλίου

 Δονάτος έργοις πριν δονήσας Λιβύην, Ήδη κατοικεί ου δόνησις ουκ ένι. Σύμφωνα με την άποψη του Μ. Γαλανού, πρόκειται για τον Δονάτο επίσκοπο Arerro της Ετρουρίας. Οι γονείς του είχαν πεθάνει και αυτοί για τον Χριστό, ο δε γιος τους, μαζί με κάποιο μοναχό Ιλαρίωνα, είχε καταφύγει στη προαναφερθείσα συγκεκριμένη πόλη, της οποίας αναδείχθηκε ποιμενάρχης. Επί διωγμού όμως, που κίνησε ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο έπαρχος Κουαδρατιανός διέταξε και τους δύο να θυσιάσουν στα είδωλα. Εκείνοι όχι μόνο αρνήθηκαν, αλλά και διαμαρτυρήθηκαν έντονα στις δημόσιες αρχές γι' αυτή τους την πλάνη. Τότε τον μεν Ιλαρίωνα χτύπησαν με ραβδιά μέχρι θανάτου, τον δε Δονάτο μετά από πολλά βασανιστήρια αποκεφάλισαν. Τα άγια λείψανά τους, παρέλαβαν οι χριστιανοί από τον τόπο της εκτέλεσης, όπου είχαν αφεθεί, και τα έθαψαν με τιμές.

Η μνήμη της αναφέρεται επιγραμματικά στο «Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον» έκδοση Αποστολικής Διακονίας 1956 μ.Χ., χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη της.

Ο Αντρέι Ρουμπλιόβ γεννήθηκε περί το 1360 - 1370 μ.Χ. και θεωρείται ο κορυφαίος Ρώσος αγιογράφος του Μεσαίωνα. Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του. Δεν ξέρουμε ούτε πού γεννήθηκε, ούτε ποιο ήταν το κοσμικό του όνομα, καθώς το όνομα «Ανδρέας» του δόθηκε όταν εκάρη μοναχός στη Μονή της Αγίας Τριάδας. Η πρώτη αναφορά στο όνομά του γίνεται το 1405 μ.Χ. σε ένα έγγραφο, το οποίο αναφέρει ότι ανέλαβε την εικονογράφηση του Ναού του Ευαγγελισμού στο Κρεμλίνο μαζί με το Θεοφάνη τον Έλληνα και κάποιον μαΐστορα Πρόχορο. Αναφερόταν εκεί τελευταίος, και λόγω ηλικίας και λόγω αρχαιότητας. Λέγεται ότι το 1408 μ.Χ. ανέλαβε, μαζί με το συνεργάτη του Δανιήλ, την αγιογράφηση του Ναού της Αναλήψεως στο Βλαντίμιρ και από το 1425 μ.Χ. ως το 1427 μ.Χ. του καθολικού της Μονής του, της Αγίας Τριάδας ή Αγίου Σεργίου. Τέλος, μετά το θάνατο του συνεργάτη του Δανιήλ ήρθε στη Μονή Ανδρόνικωφ στη Μόσχα, όπου ανέλαβε την αγιογράφηση του καθολικού. Θεωρείται ότι πέθανε κατά τη διάρκεια αυτής της εργασίας σε ηλικία περίπου...

  Μια ματιά στο "παζάρι" (λαϊκή αγορά) Σιδηροκάστρου, 3 Ιουλίου 2025

  Πίσω στο 2021, μετά από παράπονα συνδημοτών μας, είχαμε αναφερθεί στην κακή κατάσταση που βρισκόταν ο χώρος εξωτερικά από τις δημόσιες τουαλέτες του Σιδηροκάστρου. Το 2023, μετά από εκ νέου παράπονα, αναφερθήκαμε ξανά στο θέμα, καθώς η κατάσταση δεν είχε αλλάξει. Μετά την αποκατάστασή τους, όπως είχαμε αναφέρει τότε, η αλήθεια είναι πως δεν περιμέναμε να αντέξουν για πολύ, λόγω της συνήθειας. Σήμερα, 3 Ιουλίου 2025, διαπιστώσαμε ότι η κατάστασή τους είναι πάρα πολύ καλή. Αν εξαιρέσουμε κάποια συσσωρευμένα φύλλα εξωτερικά, γενικά οι τουαλέτες είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα είναι και ημέρα «παζαριού».

Πωλείται χωράφι περίπου 3 στρεμμάτων, με 65 παλιά ελαιόδεντρα, σε ήσυχη και προνομιακή τοποθεσία. Διαθέτει νόμιμο κιόσκι και παροχή νερού, ιδανικό για καλλιέργεια ή επένδυση. Τιμή συζητήσιμη. Επικοινωνία: Γεωργία, τηλ. 697 477 0861

Ο Άγιος Γεώργιος ο Θεοφόρος άφησε τη γενέτειρά του, τη Γεωργία, και πήγε να ζήσει ασκητικά στα Μαύρα Όρη κοντά στην Αντιόχεια, σε μια εποχή που εκείνα τα μέρη είχαν πολλά εκκλησιαστικά μοναστήρια που ανθούσαν. Ορθόδοξοι από πολλές χώρες του κόσμου πήγαιναν να ζήσουν εκεί, και πολλές φορές δημιουργούνταν εντάσεις ανάμεσα σε μοναχούς διαφορετικών εθνικοτήτων. Για να μείνει μακριά από αυτές τις διαμάχες, ο Γεώργιος βρήκε καταφύγιο σε μια άβατη σχισμή σε πολύ ψηλό βουνό. Γι’ αυτό και τον λένε Άγιο Γεώργιο τον Αναχωρητή. Παρόλα αυτά, οι μοναχοί των Μαύρων Ορέων γνώριζαν πολύ καλά την ευσεβή ζωή που έκανε ο Άγιος Γεώργιος ο Αναχωρητής. Ο Ευσεβής Γεώργιος του Αγίου Όρους ταξίδεψε στα Μαύρα Όρη αναζητώντας πνευματικό καθοδηγητή και, αφού προσευχήθηκε σε κάθε μοναστήρι, ζήτησε από τον Άγιο Γεώργιο τον Αναχωρητή, «άνδρα άκακο σαν περιστέρι», να γίνει ο πνευματικός του πατέρας. Ο Άγιος Γεώργιος τον δέχτηκε και του βρήκε σπίτι στο μοναστήρι. Ο μαθητής του έμεινε μαζί του για τρία χρόνια, ζώντας πο...

Σχετικά με τη ζωή και τη διδασκαλία του Αγίου Ισαΐα του Ασκητού, μας λέει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στην εισαγωγή των συγγραμμάτων του στην Φιλοκαλία: «Ο Άγιος Πατέρας μας Ισαΐας ο Ασκητής έζησε γύρω στο 370 μ.Χ., σύγχρονος του Αββά Μακαρίου του Μεγάλου. Μελετούσε τις θεϊκές Γραφές μέρα και νύχτα και από τις πηγές της σωτηρίας αντλούσε άφθονη πνευματική σοφία. Έγινε συγγραφέας πολλών και πολύ ωραίων λόγων για διάφορα θέματα που ωφελούν την ψυχή, ώστε να γεμίσει ένα ολόκληρο βιβλίο. Από αυτά παρουσιάζουμε εδώ μια μικρή ομιλία, για όσους θέλουν να κρατήσουν ζωντανό το νου τους. Αυτή η ομιλία διδάσκει συνοπτικά πώς να απωθούμε τις επιθέσεις των πονηρών σκέψεων ώστε η συνείδησή μας να μην μας κατηγορεί, πώς να κάνουμε πνευματικό στοχασμό και πώς να διατηρούμε τις τρεις δυνάμεις της ψυχής σε αταραξία.» Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς προσθέτει: «Ο Ισαΐας έζησε ασκητική ζωή στην έρημο της Σκήτης στην Αίγυπτο κατά τον 5ο και 6ο αιώνα. Αναφέρεται στο βιβλίο των Αγίων Βαρσανούφιου και Ιωάννη...

Eις τον Θεόδοτον και Θεοδότην. Tμηθείσι Θεοδότω και Θεοδότη, Θεός θεών δίδωσιν άξια στέφη. Eις την Δολινδούχ. Yπέρ Θεού τείναντος ως δέρριν πόλον, Tείνει Δολινδούχ τον τένοντα (ήτοι τον τράχηλον) τω ξίφει. Eις τον Διομήδην. Eκ σπονδύλων έσπεισεν αίμα Kυρίω, Άσπονδος εχθρός δαιμόνων Διομήδης. Eις τον Eυλάμπιον. Tι την κεφαλήν δήμιε κλίνον λέγεις, Eυλαμπίω κλίνοντι παν σπάθη μέλος; Eις τον Aσκληπιάδην. Aσκληπιάδης την θάλασσαν εισέδυ, Ζητών εφευρείν τον καλόν μαργαρίτην. Οι Άγιοι Θεόδοτος, Θεοδότη, Δολινδούχ (ή Γολινδούχ), Διομήδης, Ευλάμπιος (ή Ευλαμπίδης) και Ασκληπιάδης συνελήφθησαν από τον βασιλιά Τραϊανό (98 μ.Χ.), ο οποίος τους εξανάγκαζε ν' αρνηθούν τον Χριστό και να θυσιάσουν στα είδωλα. Επειδή όμως αρνήθηκαν να πειστούν στις διαταγές του βασιλιά, αφού βασανίστηκαν, κατόπιν τους έκλεισαν στη φυλακή, όπου ήταν και ο Άγιος Υάκινθος ο Κουβικουλάριος, από τον όποιο και στηρίχτηκαν στην πίστη του Χριστού. Όταν μαρτύρησε ο Άγιος Υάκινθος, κατόπιν έβγαλαν και αυτούς από τη φυλακή, κ...

Yπέσχε Mάρκος τη τομή τον αυχένα, Oδόν χαράττων Mωκιανώ του πάθους. Οι Άγιοι αυτοί, εκβιάζονταν από τον έπαρχο Μάξιμο να θυσιάσουν στα είδωλα και επειδή αρνήθηκαν ομολογώντας τον Χριστό, αποκεφαλίστηκαν. Όταν δε ο Άγιος Μωκιανός βάδιζε στον τόπο της εκτέλεσης τους, τον ακολούθησαν η γυναίκα και τα παιδιά του κλαίγοντας. Τότε ο Άγιος, αντί να δειλιάσει είπε στην οικογένεια του να μη κλαίει αλλά να χαίρεται για το μαρτύριο που του αξιώνει ο Θεός. Ενώ αντίθετα η γυναίκα του Αγίου Μάρκου, όταν αποκεφαλίστηκε ο άντρας της, πήρε το κεφάλι του στα χέρια της με χαρά σαν πολύτιμο θησαυρό.

Ο Όσιος Ιωακείμ γεννήθηκε στα μέσα του 17ου αιώνα μ.Χ. (ή σύμφωνα με άλλες πηγές στα τέλη του 16ου αιώνα μ.Χ), στο χωριό Σκιαδά που βρίσκεται στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του όρους Ερύμανθος, στη περιοχή της σημερινής Τριταίας, της επαρχίας των Παλαιών Πατρών (Αχαΐα). Σε νεαρή ηλικία και παρά τη θέληση του, αρραβωνιάστηκε μια ευσεβή νέα, που καταγόταν από το ίδιο χωριό. Ο Ιωακείμ όμως, φλεγόμενος του πόθου της μοναχικής ζωής, εγκατέλειψε γονείς και αρραβωνιαστικιά και έγινε μοναχός στο Μοναστήρι της Χρυσοπηγής, που βρίσκεται πάνω από το χωριό Δίβρη του νομού Ηλείας. Στο Μοναστήρι της Χρυσοπηγής ο Άγιος έφθασε σε μεγάλα ύψη αρετής και αγιότητας, ώστε κρίθηκε άξιος από τον Ηγούμενο της Μονής για να λάβει το μέγα αξίωμα της Ιεροσύνης. Ζώντας έτσι ταπεινά μέσα στην αδελφότητα, μετά την κοίμηση του Καθηγούμενου της Μονής, εκλέγεται Ηγούμενος. Εν συνεχεία πήγε στη Μονή των Νοτενών, που βρίσκεται κοντά στη γενέτειρά του και τιμάται απ’ ονόματι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, και έγινε Καθηγούμενο...

Ο Άγιος Φίλιππος, στον κόσμο Θεόδωρος, καταγόταν από την ευγενική οικογένεια των Κολιτσέβι, που είχε σημαντική θέση στο μπογιάρικο συμβούλιο στην αυλή των ηγεμόνων της Μόσχας. Γεννήθηκε το 1507. Ο πατέρας του, Στέφανος Ιβάνοβιτς, ήταν άνθρωπος φωτισμένος και γεμάτος πολεμικό πνεύμα, και προετοίμασε τον γιο του για δημόσια υπηρεσία. Η ευσεβής μητέρα του, Βαρβάρα, που αργότερα έγινε μοναχή με το όνομα Βαρσανούφια, του εμφύσησε βαθιά πίστη και ευσέβεια. Ο νεαρός Θεόδωρος μελετούσε με ζήλο τη Γραφή και τα κείμενα των αγίων Πατέρων. Ο μεγάλος ηγεμόνας της Μόσχας, Βασίλης ο Γ', πατέρας του Ιβάν του Τρομερού, τον έφερε στην αυλή, αλλά ο Θεόδωρος δεν γοητευόταν από τη ζωή στο παλάτι. Καταλάβαινε πόσο μάταιη και αμαρτωλή ήταν αυτή η ζωή και γι' αυτό βυθιζόταν ακόμα περισσότερο στη μελέτη και την προσευχή. Η ζωή στη Μόσχα τον απωθούσε. Την Κυριακή 5 Ιουνίου 1537, ενώ παρακολουθούσε τη θεία Λειτουργία, ένιωσε βαθιά μέσα του τα λόγια του Σωτήρα: «Κανείς δεν μπορεί να υπηρετεί δύο αφέντες...

  Δεν έχουν σωθεί πληροφορίες για τη ζωή του Αγίου Ανατολίου του Ερημίτη. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι έζησε ως ερημίτης στα μακρινά σπήλαια της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, κάποια στιγμή μέσα στον 13ο αιώνα. Άλλος ένας Άγιος Ανατόλιος τιμάται την ίδια ημέρα· αυτός έζησε τον 12ο αιώνα στα κοντινά σπήλαια της ίδιας Μονής. Ούτε για τη ζωή του υπάρχουν σωσμένα στοιχεία. Και οι δύο αυτοί Άγιοι τιμώνται στις 3 Ιουλίου, προς τιμήν του προστάτη τους, Αγίου Ανατολίου Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος επίσης εορτάζεται την ίδια ημέρα.

Σήμερα η εκκλησία μας εορτάζει την εύρεση του τάφου και των λειψάνων του Αγίου Ιερομάρτυρας Ραφαήλ εν Μυτιλήνη που έγινε το 1959 μ.Χ. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στο βιογραφικό σημείωμα του. Πάνω από τη Λουτρόπολη της Θερμής, στη Μυτιλήνη, βρίσκεται ο Λόφος των Καρυών, που ονομαζόταν «Παναγία της Καρυάς», ενώ υπήρχαν διάσπαρτες πελεκητές πέτρες και ευωδίαζε ο χώρος αυτός. Οι κάτοικοι άναβαν ένα καντήλι σε έναν πρίνο και έκαναν μια φορά το χρόνο Λειτουργία τη Λαμπροτρίτη, από πατροπαράδοτο έθιμο, χωρίς να γνωρίζουν το γιατί. Επίσης ο Λόφος αυτός φέρει από παράδοση και την ονομασία «Καλόγερος». Την ονομασία αυτή την πήρε από μια υπερφυσική οπτασία. Αμέτρητα αξιόπιστα άτομα, κατά καιρούς, έβλεπαν έναν καλόγερο να περιφέρεται στον τόπο αυτό, πολλές φορές με ένα θυμιατήρι στο χέρι του. Και να χάνεται μέσα σε μια λάμψη. Και δεν ήταν μόνο χριστιανοί που είχαν δει τον καλόγερο αυτόν, αλλά και Τούρκοι ακόμα. Το 1917 Τούρκοι άρχοντες που είχαν ελαιοκτήματα στο Λόφο των Καρυών, είχαν αναθέσ...

Η Άγια Θεοδότη μαρτύρησε το 712 μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο της.

Ο Άγιος Ιωάννης, ο διά Χριστόν σαλός και θαυματουργός της Μόσχας, γεννήθηκε στα περίχωρα του Βόλογκντα. Νέος ακόμα, εργαζόταν σε αλατωρυχείο ως νερουλάς. Συνδύαζε τη σκληρή δουλειά του με αυστηρή νηστεία και προσευχή. Αργότερα μετέβη στο Ροστόβ, όπου άρχισε το πνευματικό του έργο ως διά Χριστόν σαλός, αφού συνάντησε τον ερημίτη μοναχό Ιριναρχο (τιμάται στις 13 Ιανουαρίου). Φορούσε βαριές αλυσίδες με σιδερένιους σταυρούς και στο κεφάλι του μια βαριά σιδερένια περικεφαλαία, γι’ αυτό τον αποκαλούσαν «Ιβάν το Μεγάλο Κράνος». Στη Μόσχα κυκλοφορούσε ξυπόλητος και σχεδόν γυμνός, ακόμα και στις πιο σφοδρές παγωνιές. Είχε προφητεύσει τις μεγάλες συμφορές που θα έπλητταν τη Ρωσία, την περίοδο των ταραχών και την εισβολή των Πολωνών, λέγοντας: «Στη Μόσχα θα υπάρχουν πολλοί ορατοί και αόρατοι δαίμονες». Δεν φοβόταν να πει την αλήθεια σε κανέναν, όσο υψηλή κι αν ήταν η θέση του. Ακόμα και στον ίδιο τον Τσάρο, τον Μπορίς Γκουντούνοφ, έλεγε συχνά: «Εξυπνάδα ζητάς από τον Θεό. Ο Θεός περιμένει πολύ κα...

Οι Άγιοι  Μιχαήλ († 5.05.1642), και Θωμάς (τιμούνται στις 3 Ιουλίου, και την την 3η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή - στη Σύνοδο των Αγίων Βόλογκντα), δια Χριστόν σαλοί του Σολβιτσεγκόντσκ. Σύμφωνα με το μεταγενέστερο «Χρονικό της πόλης Σολβιτσεγκόντσκ», ο Μιχαήλ εμφανίστηκε στο Σολ Βιτσεγκόντσκαγια (τώρα Σολβιτσεγκόντσκ) στα τέλη του 16ου αιώνα, πέθανε στις 5 Μαΐου 1642 και τάφηκε στη Μονή Ββεντένσκι του Σολβιτσεγκόντσκ, η οποία ιδρύθηκε το 1565 από τους αδελφούς Στρογκάνοφ: «Το έτος 7100, ο Μιχαήλ ο Σαλός εμφανίστηκε στο Σολ σε νεαρή ηλικία και πέθανε στις 5 Μαΐου 7150 και τάφηκε στη Μονή Ββεντένσκι μαζί με τους μακάριους Θωμά και Ρόδιον». Ο Μιχαήλ αναφέρεται ξανά στον ίδιο Χρονικό το 1669 και στον Βίο του Αγίου Τρελού του Σολβιτσέγκοντσκ Ιωάννη Σαμσόνοβιτς σε σχέση με τον θάνατο του τελευταίου στις 28 Ιανουαρίου 1669, ο οποίος τάφηκε στις 29 Ιανουαρίου «μαζί με τους άλλους ευλογημένους Θωμά, Ροδίωνα και Μιχαήλ». Στο Βιβλίο, με τίτλο Περιγραφή των Ρώσων Αγίων (αρχές 18ου αιώνα), το ό...

Ο Άγιος Βασίλειος, ο Θαυματουργός του Ριαζάν, αναφέρεται στο Χρονικό του Λαυρεντίου. Στον αρχαίο κατάλογο των ιεραρχών του Ριαζάν καταγράφεται ως ο τέταρτος επίσκοπος. Γύρω στο έτος 1540, ο μοναχός Εράσμ Ερμόλαεφ συνέγραψε το έργο «Διήγηση για τον Βασίλειο, Επίσκοπο Ριαζάν και Μούρομ». Το έργο αυτό συνδέει τον Άγιο Βασίλειο με τη μεταφορά της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας του Μούρομ στο Ριαζάν (12 Απριλίου). Αρχικά, ο Βασίλειος ήταν επίσκοπος στο Μούρομ. Όμως, εξαιτίας διαβολικής συκοφαντίας, οι κάτοικοι στράφηκαν εναντίον του, κατηγορώντας τον άδικα για ανήθικη συμπεριφορά με νεαρές γυναίκες και ζήτησαν να θανατωθεί. Τότε ο Άγιος, ύστερα από παρατεταμένη προσευχή, πήγε στον ποταμό Όκα και, απλώνοντας το επισκοπικό μανδύα του στο νερό, στάθηκε επάνω του κρατώντας στα χέρια την εικόνα της Παναγίας του Μούρομ. Ένας ισχυρός άνεμος τον μετέφερε κόντρα στο ρεύμα, και μετά από αρκετές ώρες έφτασε στο Ριαζάν, όπου τον υποδέχτηκαν με τιμές ο πρίγκιπας και ο λαός. Χειροτονήθηκε επίσκοπος το...