ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Ταβάδι (Πρίγκιπας) Ηλίας Τσαβτσαβάντζε (γεωργιανά: ილია ჭავჭავაძე· 27 Οκτωβρίου 1837 – 12 Σεπτεμβρίου 1907) ήταν Γεωργιανός δημοσιογράφος, εκδότης, συγγραφέας και ποιητής, που ηγήθηκε της αναζωογόνησης του γεωργιανού εθνικισμού κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, στην περίοδο της τσαρικής κυριαρχίας. Έχει χαρακτηριστεί ως ο «πιο καθολικά σεβαστός ήρωας της Γεωργίας» και ο «Πατέρας του Έθνους». Ήταν ηγέτης του σύγχρονου διανοητικού κινήματος της νεολαίας που ονομαζόταν «Τεργδαλεούλεμπι», το οποίο διέδωσε στη Γεωργία τις σύγχρονες και ευρωπαϊκές φιλελεύθερες ιδέες. Ο Τσαβτσαβάντζε ίδρυσε δύο σύγχρονες εφημερίδες: τη Sakartvelos Moambe και την Iveria. Εφηύρε τη φράση «Ενά, Μαμούλι, Σαρτσμούνιοεμπα» («Γλώσσα, Πατρίδα, Πίστη»), ένα σύνθημα του γεωργιανού εθνικισμού. Κατά τη διάρκεια της Ρωσικής Επανάστασης του 1905, ο Τσαβτσαβάντζε εκλέχθηκε ως εκπρόσωπος της γεωργιανής αριστοκρατίας στο αυτοκρατορικό Κράτος Συμβούλιο. Ο Τσαβτσαβάντζε δολοφονήθηκε στο Τσιτσαμούρι, κοντά στην Μτσχέτα, από...

Όσιος Γεράσιμος του Μπολντίνο, του οποίου το κοσμικό όνομα ήταν Γρηγόριος, γεννήθηκε το 1490 στο Περεσλάβ-Ζαλέσκι. Στα πρώτα του χρόνια πήγαινε συχνά στην εκκλησία για να παρακολουθεί τις θείες ακολουθίες. Όταν άκουσε για την αγία ζωή του Αγίου Δανιήλ του Περεσλάβλ (7 Απριλίου), ο δεκατριάχρονος Γρηγόριος παρακάλεσε με δάκρυα τον Γέροντα να τον δεχτεί κοντά του. Ο Γέροντας δέχτηκε το αγόρι ως νεοσύλλεκτο το 1502 και το 1508 του έδωσε το μοναχικό κουράζωμα με το όνομα Γεράσιμος στη Μονή Τριάδος του Δανίλοβ. Η μονή αυτή διέθετε ξενώνα για τους ανάπηρους, τυφλούς, κουτσούς και όσους δεν μπορούσαν να εργαστούν, και ήταν η υπακοή του Γερασίμου να φροντίζει αυτούς τους δυστυχείς. Ήταν γνωστός ως ο «τσαγκάρης» γιατί τους έκανε παπούτσια. Ο νέος μοναχός ασκούσε με ζήλο την νηστεία, την προσευχή και την επιτήρηση και σύντομα έγινε γνωστός στη Μόσχα ως αυστηρός ασκητής. Ακόμα ταξίδεψε στην πρωτεύουσα με τον δάσκαλό του και συνάντησε τον Τσάρο. Η κοσμική φήμη ήταν βάρος για τον ασκητή και, μετά α...

Η μνήμη αναφέρεται στα εγκαίνια (αφιερωματική λειτουργία) του καθολικού ναού προς τιμή του Τιμίου Προδρόμου. Στην εκκλησιαστική παράδοση, τα εγκαίνια ενός ναού είναι σημαντική πνευματική στιγμή και για αυτό τιμώνται ετησίως  Η Μονή Στουδίου (Studion/Stoudion) ήταν μία από τις σπουδαιότερες μοναστικές αδελφότητες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας: Ιδρύθηκε γύρω στο 462 μ.Χ. από τον πατρίκιο Φλάβιο Στουδίο στο Κωνσταντινούπολη, αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή – Πρόδρομο  Το καθολικό της – ο Ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου – ήταν μια μεγαλόπρεπη βασιλική με τρεις κλίτους, στοά και γκαλερί. Κατά το 8ο και 9ο αιώνα αποτέλεσε φάρο θεολογίας, αντιστάθηκε στον Εικονοκλαστικό Άνεμο και άνθισε υπό τον Θεόδωρο Στουδίτη, σημαντικό θεολόγο και ηγούμενο  Η Μονή του Στουδίου, ή πληρέστερα Μονή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου "εν τοις Στουδίου" (αρχαία ελληνικά: Μονή του Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου ἐν τοῖς Στουδίου), συχνά αναφερόμενη απλώς ως Στουδίου, Στούντιον ή Στουδίον (λατ...

Ο Άγιος Αβραάμ (ή Αβραμίος) του Κουκχλόμα (Chukhloma) όπως αναφέρεται στην Ελλάδα ή της Γαλίτσας η οποία είναι ιστορική πόλη στην περιφέρεια του Κουκχλόμα, ασκήτεψε στον 14ο αιώνα στη Μονή του Αγίου Σεργίου του Ραντόνεζ, όπου υπήρξε μαθητής του Αγίου Σεργίου. Μετά από πολλά χρόνια ως νεόφυτος, κρίθηκε άξιος του ιερώς. Ποθώντας την τελειότητα της σιωπής, ζήτησε την ευλογία του Αγίου Σεργίου και, το 1350, εγκαταστάθηκε στην ύπαιθρο της Γαλίτσας, όπου κατοικούσαν αλλοεθνή έθνη. Καθώς έζησε σε απομονωμένο μέρος, ο Άγιος Αβραάμ είδε αποκαλυπτική όραση να ανεβαίνει ένα όρος, όπου βρήκε εικόνα της Θεοτόκου να ακτινοβολεί με απερίγραπτο φως. Το γεγονός της εμφάνισης έγινε γνωστό στον πρίγκιπα Δημήτριο της Γαλίτσας, ο οποίος παρακάλεσε τον μοναχό να φέρει την εικόνα στην πόλη. Ο Άγιος Αβραάμ ήρθε με την εικόνα στη Γαλίτσα, όπου τον υποδέχθηκε ο πρίγκιπας μαζί με πλήθος κληρικών. Μέσω της εικόνας της Παναγίας γίνονταν πληθώρα θαυμάτων και ιάσεων. Ο πρίγκιπας Δημήτριος παρείχε τα μέσα για την...

Ο Άγιος Αθανάσιος του Μπρεστ της Πολωνίας έζησε στην εποχή που πραγματοποιήθηκε η απόφαση της Ουνίας για ένωση μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας το 1596 μ.Χ. Αυτή έγινε με την εξουσία και την βία και την βοήθεια του πολωνικού κράτους. Όσοι έμειναν πιστοί στην ορθόδοξη πίστη υπέφεραν πολλούς και διαφόρους διωγμούς. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι ορθόδοξοι να φύγουν στα άγρια μέρη της χώρας, ή ενώνονταν σε ορθόδοξες ομάδες κάτω από την προστασία λίγων αριστοκρατικών ορθοδόξων. Οι περισσότεροι από τους πλουσίους πέρασαν στον Ρωμαιοκαθολικισμό, επειδή είχαν μεγάλα προνόμια και περισσότερη ελευθερία από το κράτος. Στην επιβουλή της Ουνίας εργάστηκαν τα Ιησουιτικά σχολεία, δηλαδή τα φανατικά τάγματα της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Οι ορθόδοξοι κάτοικοι της πόλεως Μπρεστ άρχισαν να δημιουργούν εκκλησιαστικές κοινότητες με σκοπό την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας, επειδή τα ανώτερα πρόσωπα της Ορθοδόξου Εκκλησίας τα καθόριζε ο κράλης της Πολωνίας, δεν είχαν σταθερή πίστη,...

Στις 20 Ιουλίου καθιερώθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να γιορτάζεται η σύναξη των Ρώσων αγίων των εν Γαλλία τελειωθέντων (δηλαδή που κοιμήθηκαν στη Γαλλία). Κατά βάσιν πρόκειται για νεομάρτυρες των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, εκτός από τον άγιο Αλέξιο του Υζίν, που κοιμήθηκε πριν τον πόλεμο (1934 μ.Χ.). Άγιος Δημήτριος (Κλεπινίν), πρεσβύτερος Ο Άγιος Δημήτριος Κλεπινίν πέθανε στο στρατόπεδο της Ντορά, γιατί προσπάθησε να σώσει τη ζωή δεκάδων Εβραίων, από τους Ναζί, θέτοντας σε εφαρμογή ένα σύστημα πλαστών πιστοποιητικών βάπτισης. Αγία Μαρία (Σκόμπτσοβα), μοναχή Η Αγία Μαρία γεννήθηκε το 1891 μ.Χ. στην Ρίγα της Λετονίας και το όνομα της, πριν παντρευτεί, ήταν Ελισαβέτα Πιλένκο. Οι γονείς της ήσαν πιστοί και ευσεβείς άνθρωποι που της μετέδωσαν από μικρή τα ουσιώδη της πίστης. Στα 14 της χρόνια θα πεθάνει ο πατέρας της, και η μικρή Ελισαβέτα θα νιώσει την αδικία του θανάτου, άρα και την απουσία του Θεού τον οποίο θεωρούσε πια ως ανύπαρκτο. Το 1906 μ.Χ. μαζί με την χήρα μητέρ...

Ο Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Νέο Πετρίτσι, Ιούλιος 2025

Ο Άγιος Στέφανος Λαζάρεβιτς (σερβικά κυριλλικά: Стефан Лазаревић, περ. 1377 – 19 Ιουλίου 1427), γνωστός και ως Στέφανος ο Ψηλός (σερβικά: Стефан Високи, λατινική μεταγραφή: Stefan Visoki), ήταν Σέρβος ηγεμόνας, πρώτα ως πρίγκιπας (1389–1402) και μετά ως δεσπότης (1402–1427). Ήταν επίσης διπλωμάτης, νομοθέτης, κτήτορας, προστάτης των τεχνών, ποιητής και ένας από τα ιδρυτικά μέλη του Τάγματος του Δράκου. Γιος του πρίγκιπα Λάζαρ Χρεμπελγιάνοβιτς, θεωρούνταν ένας από τους πιο ικανούς ιππότες και στρατιωτικούς ηγέτες της εποχής του. Μετά τον θάνατο του πατέρα του στη μάχη του Κοσόβου (1389), έγινε κυβερνήτης της Μοραβικής Σερβίας και κυβέρνησε μαζί με τη μητέρα του Μιλίτσα (από τον οίκο των Νεμάνιτς), μέχρι την ενηλικίωσή του το 1393. Ο Στέφανος ηγήθηκε στρατευμάτων σε αρκετές μάχες ως υποτελής των Οθωμανών, μέχρι που διεκδίκησε την ανεξαρτησία του μετά την απονομή του τίτλου του δεσπότη από τους Βυζαντινούς το 1402. Βουκ και Στέφαν (Τοιχογραφία από τη Μονή Λιούμποστινια, 1402–1405) Το 1403...

Ο Πάπας Σύμμαχος (πέθανε στις 19 Ιουλίου 514) ήταν επίσκοπος Ρώμης από τις 22 Νοεμβρίου 498 μέχρι τον θάνατό του στις 19 Ιουλίου 514. Η παποσύνη του σημαδεύτηκε από ένα σοβαρό σχίσμα, καθώς υπήρξε διαφωνία για το ποιος είχε εκλεγεί πάπας από την πλειοψηφία του ρωμαϊκού κλήρου. Πρώιμη ζωή Γεννήθηκε στο νησί της Σαρδηνίας στη Μεσόγειο, τότε υπό την κυριαρχία των Βανδάλων. Ήταν γιος του Φορτουνάτου. Ο ιστορικός Τζέφρι Ρίτσαρντς σημειώνει ότι γεννήθηκε ως ειδωλολάτρης και ήταν «ίσως ο πιο ξένος από όλους τους Οστρογοτθικούς πάπες», καθώς οι περισσότεροι προέρχονταν από αριστοκρατικές οικογένειες. Ο Σύμμαχος βαφτίστηκε στη Ρώμη, όπου και έγινε αρχιδιάκονος της Ρωμαϊκής Εκκλησίας υπό τον Πάπα Αναστάσιο Β' (496–498). Παποσύνη Ο Σύμμαχος εξελέγη πάπας στις 22 Νοεμβρίου 498 στη Βασιλική του Λατεράνου. Την ίδια μέρα, ο αρχιερέας της Σάντα Πρασέδε, Λαυρέντιος, εξελέγη επίσης πάπας στη Βασιλική της Αγίας Μαρίας από αντίπαλη μερίδα με φιλοβυζαντινές τάσεις, που υποστηριζόταν από τον Αναστάσιο, ...

Ο Αρσένιος ο Διάκονος (354–450), γνωστός και ως Αρσένιος της Σκήτης ή της Τούρας, ο Ρωμαίος ή και «ο Μέγας», ήταν Ρωμαίος ευγενής και δάσκαλος των βασιλικών τέκνων, που εγκατέλειψε τα πάντα για να γίνει ασκητής στην Αίγυπτο. Ήταν ένας από τους πιο σεβαστούς Πατέρες της Ερήμου και τα λόγια του επηρέασαν βαθιά την πορεία της ασκητικής ζωής και της εσωτερικής προσευχής. Οι σύγχρονοί του τον εκτιμούσαν τόσο πολύ, ώστε του έδωσαν το προσωνύμιο «ο Μέγας». Η μνήμη του τιμάται στις 8 Μαΐου από την Ορθόδοξη Εκκλησία, στις 19 Ιουλίου από τη Ρωμαιοκαθολική, και στις 13 Πασχών από την Κοπτική Εκκλησία. Γεννήθηκε το 350 μ.Χ. στη Ρώμη, σε χριστιανική οικογένεια συγκλητικών. Έλαβε σπουδαία μόρφωση στη ρητορική και τη φιλοσοφία, και μιλούσε άπταιστα λατινικά και ελληνικά. Όταν πέθαναν οι γονείς του, η αδελφή του Αφροσυττία μπήκε σε κοινότητα παρθένων και ο ίδιος μοίρασε την περιουσία τους στους φτωχούς, ζώντας πια με αυστηρότητα και εγκράτεια. Ο πάπας Δάμασος Α΄ τον χειροτόνησε διάκονο και τον πρότ...