ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Όσιος Βασίλειος έζησε τον 11ο αιώνα μ.Χ. στη Γεωργία και ήταν υιός του βασιλέως Μπαγράτ Γ'. Κοιμήθηκε με ειρήνη. Ο Όσιος Βασίλειος ο Χαχούλσκι, γνωστός και ως Βασίλειος, γιος του Βαγράτ, ήταν μοναχός της Γεωργιανής Ορθόδοξης Εκκλησίας που έζησε τον 11ο αιώνα και τιμάται ως άγιος και όσιος. Πολλοί ιστορικοί θεωρούν ότι ήταν γιος του γεωργιανού βασιλιά Βαγράτ Γ΄. Υπάρχουν λίγες πηγές με τη βιογραφία του Βασιλείου, και κανένα από τα έργα του δεν έχει διασωθεί μέχρι σήμερα. Ωστόσο, μεσαιωνικές και νεότερες πηγές αναφέρουν τον Βασίλειο ως εξέχοντα μεταφραστή από τα ελληνικά, φιλόσοφο, θεολόγο και γνωστό συγγραφέα που ανέπτυξε τη γεωργιανή λογοτεχνία και κουλτούρα. Το πιο γνωστό έργο του είναι ο ύμνος προς τον Άγιο Ευφύμιο, που έγραψε στη μονή Ιβήρων στο Άγιον Όρος. Στη βιογραφία του Γεωργίου του Αγιορείτη γίνεται λόγος για τον «Μέγα Βασίλειο, γιο του βασιλιά Βαγράτ Γ΄, που τότε ήταν ποιμένας και φωτιστής της χώρας μας». Στο χειρόγραφο της μονής Χαχούλι (1027-1034), όπου έζησε ο Βασίλε...

Όσιος Μιχαήλ ο Παρεχίτης (8ος–9ος αι.) Μνήμη 27 Μαΐου (Γεωργιανό Εορτολόγιο) Ο Όσιος Μιχαήλ καταγόταν από τη Σαυσέτη, περιοχή της Νοτίου Γεωργίας, από το χωριό Νοργιάλι. Εκάρη μοναχός στην περιοχή Μιτζνατζόρι. Κατόπιν, μετέβη στη Μονή Χαντζτά, της οποίας ηγούμενος ήταν ο Όσιος Γρηγόριος ο Χαντζτινός. Σε κοντινό και δυσπρόσιτο τόπο, σε βραχώδη σπηλιά, έκτισε ένα μικρό παρεκκλήσιο και μοναστήρι για τη συνοδεία του. Η μονή ονομάστηκε «Παρέχι», δηλαδή «Σπηλιά». Ο όσιος ήταν χαρισματούχος και θαυματουργός. Κατά θεία έμπνευση, απέστειλε δύο από τους μαθητές του, τον Σерапίωνα και τον Ιωάννη, στη Σαμτσχέ, για να ιδρύσουν νέα μονή, και εκείνοι ανήγειραν την περίφημη μονή της Ζαρζμά. Ο όσιος εκοιμήθη εν ειρήνη σε βαθιά γεράματα και ετάφη στην Παρεχική Μονή, την οποία είχε ο ίδιος θεμελιώσει. Οι πιστοί που προσέρχονταν στον τάφο του ελάμβαναν θεία ιάματα. Μετά την κοίμησή του, οι μαθητές του συνέγραψαν το βίο, τους αγώνες, τις διδαχές και τα θαύματά του, πλην όμως τα κείμενα αυτά δεν διασώθηκαν....

 Eυσεβιώτη προσδοκώντι τα στέφη, Tο πυρπολούν πυρ ως Aερμών ην δρόσος. Ο Άγιος Ευσεβιώτης (ή Ευβίοτος) μαρτύρησε δια πυρός.

 Tον εις κεφαλήν γωνίας τιμών λίθον, Λίθω κεφαλήν Aλύπιε συντρίβη. Ο Άγιος Μάρτυς Αλύπιος τελειώθηκε, αφού του συνέτριψαν το κεφάλι του με ογκόλιθο.

Η εύρεσις και μετακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Ιωνά (τιμάται 31 Μαρτίου και 15 Ιουνίου), έγινε στις 17 Μαΐου του 1472 μ.Χ., κατά την διάρκεια της ανέγερσης του νέου ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κρεμλίνο. Ανακομιδή των τιμίων λειψάνων των Αγίων Ιεραρχών Κυπριανού, Φωτίου και Ιωνά, Μητροπολιτών Μόσχας — 27 Μαΐου Κατά τον μήνα Απρίλιο του έτους 1472, επί των ημερών της βασιλείας τοῦ φιλοχρίστου μεγάλου πρίγκιπα πάσης Ρωσίας Ιωάννου Βασιλείεβιτς (δηλ. του Ιωάννου Γ΄) και επί αρχιερατείας του πανσέπτου μητροπολίτου Φιλίππου Α΄, ετέθη στη λαμπρή πόλη της Μόσχας η θεμελίωση του ιερού και μεγάλου καθολικού ναού της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν άρχισαν να κατεδαφίζουν τον πρώτο ναό, ο οποίος είχε ανεγερθεί υπό του Αγίου Πέτρου του Θαυματουργού, και κατελύθη έως τα θεμέλια, τότε αποκαλύφθηκαν οι τάφοι των προτέρων ιεραρχών της Ρωσίας, των μακαρίων μητροπολιτών Κυπριανού, Φωτίου και Ιωνά. Την 28η Μαΐου, στην αρχή της δεύτερης ώρας της ημέρας, οι τάφοι περιβλήθηκαν και προσ...

Η εύρεσις και μετακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Φωτίου (τιμάται 2 Ιουλίου), έγινε στις 17 Μαΐου του 1472 μ.Χ., κατά την διάρκεια της ανέγερσης του νέου ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κρεμλίνο. Ανακομιδή των τιμίων λειψάνων των Αγίων Ιεραρχών Κυπριανού, Φωτίου και Ιωνά, Μητροπολιτών Μόσχας — 27 Μαΐου Κατά τον μήνα Απρίλιο του έτους 1472, επί των ημερών της βασιλείας τοῦ φιλοχρίστου μεγάλου πρίγκιπα πάσης Ρωσίας Ιωάννου Βασιλείεβιτς (δηλ. του Ιωάννου Γ΄) και επί αρχιερατείας του πανσέπτου μητροπολίτου Φιλίππου Α΄, ετέθη στη λαμπρή πόλη της Μόσχας η θεμελίωση του ιερού και μεγάλου καθολικού ναού της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν άρχισαν να κατεδαφίζουν τον πρώτο ναό, ο οποίος είχε ανεγερθεί υπό του Αγίου Πέτρου του Θαυματουργού, και κατελύθη έως τα θεμέλια, τότε αποκαλύφθηκαν οι τάφοι των προτέρων ιεραρχών της Ρωσίας, των μακαρίων μητροπολιτών Κυπριανού, Φωτίου και Ιωνά. Την 28η Μαΐου, στην αρχή της δεύτερης ώρας της ημέρας, οι τάφοι περιβλήθηκαν και προσήλθε ο μακαριώ...

Η εύρεσις και μετακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Κυπριανού (τιμάται 16 Σεπτεμβρίου), έγινε στις 17 Μαΐου του 1472 μ.Χ., κατά την διάρκεια της ανέγερσης του νέου ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κρεμλίνο. Ανακομιδή των τιμίων λειψάνων των Αγίων Ιεραρχών Κυπριανού, Φωτίου και Ιωνά, Μητροπολιτών Μόσχας — 27 Μαΐου Κατά τον μήνα Απρίλιο του έτους 1472, επί των ημερών της βασιλείας τοῦ φιλοχρίστου μεγάλου πρίγκιπα πάσης Ρωσίας Ιωάννου Βασιλείεβιτς (δηλ. του Ιωάννου Γ΄) και επί αρχιερατείας του πανσέπτου μητροπολίτου Φιλίππου Α΄, ετέθη στη λαμπρή πόλη της Μόσχας η θεμελίωση του ιερού και μεγάλου καθολικού ναού της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν άρχισαν να κατεδαφίζουν τον πρώτο ναό, ο οποίος είχε ανεγερθεί υπό του Αγίου Πέτρου του Θαυματουργού, και κατελύθη έως τα θεμέλια, τότε αποκαλύφθηκαν οι τάφοι των προτέρων ιεραρχών της Ρωσίας, των μακαρίων μητροπολιτών Κυπριανού, Φωτίου και Ιωνά. Την 28η Μαΐου, στην αρχή της δεύτερης ώρας της ημέρας, οι τάφοι περιβλήθηκαν και προσήλθε ο...

Ο Άγιος Μάρτυς Ιούλιος μαρτύρησε επί αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.) και Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.). Επειδή ήταν Χριστιανός, συνελήφθη το 297 μ.Χ. στο Δορύστολο, επαρχία της Κάτω Μοισίας και οδηγήθηκε ενώπιον του επάρχου Μαξίμου, ο οποίος τον προέτρεψε να αρνηθεί τον Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα, για να ζήσει. Ο στρατιώτης Ιουλιανός όμως με πνευματική ανδρεία ομολόγησε το Όνομα του Θεού ενώπιον των ειδωλολατρών. Τότε ο άρχοντας έδωσε εντολή να θανατωθεί διά ξίφους. Όταν έφεραν τον Άγιο στον τόπο της καταδίκης του, τον αποχαιρέτισαν όλοι. Κάποιος Χριστιανός, που ονομαζόταν Ησύχιος, τον παρακάλεσε να τον ενθυμείται στις προσευχές του μαζί με τους Μάρτυρες Πασικράτη και Βαλεντίωνα, που είχαν πεθάνει μαρτυρικά (τιμούνται 24 Απριλίου). Στην συνέχεια ο δήμιος εκτέλεσε την εντολή και αποκεφάλισε τον Άγιο. Έτσι ο Άγιος Ιουλιανός εισήλθε στη χαρά του Κυρίου αυτού και έλαβε τον αμαράντινο στέφανο της δόξας. Βιογραφία  Ὁ Ἅγιος Ἰούλιος ο Στρατηλάτης ή ὁ Βετεράνος (λατινικά: Iu...

Ο Άγιος Φίλιππος έζησε τον 15ο αιώνα μ.Χ. και ήταν από το 1455 μ.Χ. Επίσκοπος Σουζδαλίας. Επελέγη από τον Μητροπολίτη Μόσχας Θεόγνωστο και τον μεγάλο πρίγκιπα Ιβάν Γ' Βασίλιεβιτς (1462 - 1505 μ.Χ.), Μητροπολίτης Μόσχας το 1464 μ.Χ. Ο νέος Μητροπολίτης άρχισε αμέσως το θεοφιλές έργο του και ξεκίνησε την ανέγερση του καθεδρικού ναού του Ουσπένσκι. Φρόντισε με επιμέλεια για την εκπαίδευση των κληρικών και την καλλιέργεια ιερατικού ήθους σε αυτούς. Ασθένησε στις 4 Απριλίου 1473 μ.Χ. και κοιμήθηκε με ειρήνη. Μετά την κοίμησή του αποκαλύφθηκε ο ασκητικός του βίος, αφού φορούσε επάνω του για άσκηση βαριές αλυσίδες. Βιογραφία  Γεννήθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία στις αρχές του 15ου αιώνα. Υπήρξε πατριαρχικός κληρικός-διοικητικός υπάλληλος και ζούσε στην Κωνσταντινούπολη. Κατά τη μοναχική του κουρά έλαβε το όνομα του Αποστόλου Φιλίππου. Το έτος 1455 μνημονεύεται ως Επίσκοπος Σούζνταλ. Τον Φεβρουάριο του 1459 συμμετείχε στην εις Επίσκοπον χειροτονία του Αρχιεπισκόπου Ιωνά της Νόβγκοροντ. Το...

Τον δεύτερο μισό του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα, στο μοναστήρι του Πσκώφ-Πέτσερσκ ασκήτευε ο ιεροσχημόναχος Λάζαρος, που ξεχώριζε για τη σκληρή και αυστηρή ασκητική ζωή του. Ο όσιος Λάζαρος καταγόταν από οικογένεια διακόνου. Η χρονολογία γέννησής του, σύμφωνα με τα αρχεία της μητροπολιτικής συνέλευσης, είναι το 1733. Ακόμα και όταν ήταν ιερέας στην επαρχιακή πόλη Όποτσκα της επαρχίας Πσκώφ, ο πατήρ Λάζαρος με την ενάρετη και ευσεβή ζωή του τράβηξε την προσοχή όλων και κέρδισε την αγάπη όχι μόνο των καλών του ενοριτών. Μετά το θάνατο της γυναίκας του, ο πατήρ Λάζαρος έκοψε εντελώς κάθε σχέση με τον κόσμο, ενίσχυσε τις προσευχές και τα πνευματικά του αγωνίσματα και για να υπηρετεί τον ένα Θεό με απόλυτη αφοσίωση αποφάσισε να γίνει μοναχός. Μπήκε στο μοναστήρι του Πσκώφ-Πέτσερσκ και έζησε εκεί μέχρι το τέλος της ζωής του, λαμβάνοντας το μοναχικό σχήμα το 1785 και υπηρετώντας ως ταμίας του μοναστηριού μέχρι το 1800. Η απομονωμένη ζωή του πατρός Λαζάρου στο μοναστήρι ήταν σαν τη...

Τῇ καθαρότητι τοῦ βίου σου τῷ Κυρίῳ εὐηρέστησας, καὶ τὸ χάρισμα τῆς αδιαλείπτου προσευχῆς εκτήσω, ἐκλεκτέ του Θεοῦ, ὅσιε Ματθαῖε, θαυματουργὲ τοῦ Γιαράνσκ· Ὁ Ὅσιος Ματθαῖος ὁ ἐκ Ρωσίας, ο κατά κόσμον Μητροφάνης Κουζμίτς Σβετσώφ γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1855 στην πόλη Βιάτκα της Ρωσίας. Έξι ημέρες μετά τη γέννησή του, βαπτίστηκε στον Ιερό Ναό του Σωτήρος (Σπάσκο-Χλύνοφ) και ονομάστηκε προς τιμήν του Αγίου Μητροφάνους, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Ο πατέρας του, Κουζμά Φιοντόροβιτς, καταγόταν από αγροτική οικογένεια της περιοχής Νόλι και εργαζόταν ως τεχνίτης παπουτσιών. Η μητέρα του, Νατζέζντα Βαρθολομαίου, ανήκε στην τάξη των μικροαστών. Η οικογένεια είχε έξι παιδιά —τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια— και ο Μητροφάνης ήταν το τέταρτο. Οι γονείς του ήταν άνθρωποι ευλαβείς και συνήθιζαν να πηγαίνουν κάθε Κυριακή στον ναό, ενώ από μικρά δίδασκαν και τα παιδιά τους στην προσευχή και τη θρησκευτική ζωή. Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του, ο νεαρός Μητροφάνης τοποθετήθηκε μαθητευόμενος σ...

Ο Όσιος Θεράπων καταγόταν από τα σύνορα της περιοχής της Μόσχας, από την πόλη Βολόκ Λάμσκι. Ήταν γιος ευσεβών γονέων που ονομάζονταν Ποσκόχιν και στην κοσμική ζωή έφερε το όνομα Φεόδωρ. Έχοντας ενηλικιωθεί, γέμισε φόβο Θεού και επιθύμησε να εγκαταλείψει τον κόσμο. Αφήνοντας το σπίτι και τους γονείς του, ήρθε στην ένδοξη πόλη της Μόσχας και έλαβε μοναχικούς όρκους στη Μονή Σιμονώφ της Παναγίας και του δόθηκε το όνομα Θεράπων. Μετά από αυτό, παραμένοντας σε υπακοή, προσευχή και νηστεία, εργάστηκε για πολλά χρόνια σε αυτό το μοναστήρι. Κάποτε, για κάποιες ανάγκες του μοναστηριού, στάλθηκε ως αρχιμανδρίτης στην περιοχή της λίμνης Μπελόε, εξέτασε τα μέρη που βρίσκονται εκεί, τα ερωτεύτηκε πολύ και επέστρεψε στο μοναστήρι του. Με τη διευθέτηση της Θείας Πρόνοιας, συνέβη ότι σε αυτό το μοναστήρι, ζώντας σιωπηλά, υπήρχε ο Όσιος Κύριλλος, αργότερα ο θαυματουργός του Μπελοζέρσκ, και εκείνη την εποχή τιμήθηκε με ένα όραμα της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία τον διέταξε να πάει στις χώρες της λίμν...

Στις 26 Μαΐου 1941, εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 7 διαταγή της βουλγαρικής στρατιωτικής διοίκησης, η οποία σηματοδότησε ένα νέο, σκληρότερο στάδιο στην πολιτική εκβουλγαρισμού των Σερρών και της γύρω περιοχής, υπό τη βουλγαρική κατοχή. Σύμφωνα με τη διαταγή, όλοι οι κάτοικοι της πόλης υποχρεώνονταν να αντικαταστήσουν τις ελληνικές επιγραφές των καταστημάτων τους με επιγραφές γραμμένες αποκλειστικά στη βουλγαρική γλώσσα, ενώ τα ονόματα των ιδιοκτητών έπρεπε να τροποποιηθούν ώστε να φέρουν βουλγαρικές καταλήξεις, παραπέμποντας σε αλλαγή εθνικής ταυτότητας. Η μη συμμόρφωση προς τα ανωτέρω επέσυρε αυστηρές ποινές: χρηματικό πρόστιμο και σφράγιση του καταστήματος. Παράλληλα, επιβλήθηκε η υποχρέωση να αναρτηθούν βουλγαρικές σημαίες σε όλα τα σπίτια και τα καταστήματα, σε μια προσπάθεια συμβολικής αλλά και ορατής κυριαρχίας. Επιβλήθηκε επίσης απαγόρευση κυκλοφορίας για όλους τους πολίτες μετά τη δύση του ηλίου, εντείνοντας το καθεστώς φόβου και επιτήρησης. Ακόμη, στις εκκλησίες των πόλεων και των χω...

Εφημερίδα Εμπρός των Σερρών. Φύλλο  2 Ιουλίου 1935, σελ. 1 Στις 2 Ιουλίου 1935, ημέρα Κυριακή ο  βαθύφωνος Ι. Μαρσέλλος έδωσε συναυλία στο κινηματοθέατρο Πάνθεον των Σερρών,  με τη συμμετοχή του καθηγητή του Ωδείου Σερρών κ. Γεωργιάδη. Η εφημερίδα Εμπρός των Σερρών ανέφερε: Η σημερινή συναυλία του βαθύφωνου κ. Μαρσέλλου Σήμερα και ώρα 11 το πρωί, στην αίθουσα του κινηματοθεάτρου «Πάνθεον», θα δοθεί η συναυλία του φημισμένου σε όλη την Ευρώπη βαθύφωνου κ. Ι. Μαρσέλλου, με τη συμμετοχή του καθηγητή του Ωδείου Σερρών κ. Γεωργιάδη. Πιστεύουμε πως όλη η κοινωνία των Σερρών θα παρακολουθήσει αυτή τη συναυλία του διακεκριμένου Έλληνα καλλιτέχνη, ο οποίος έχει σημειώσει μεγάλες επιτυχίες στο εξωτερικό, έχει τραγουδήσει στην Όπερα του Μόντε Κάρλο και τιμά με την παρουσία του την πόλη μας.

Στις 26 Μαΐου 1935, στον κινηματογράφο Κρόνιον των Σερρών προβάλλεται η ταινία "Orphans of the Storm" (Αι δύο ορφαναί).  Orphans of the Storm) είναι αμερικάνικη ταινία του βωβού κινηματογράφου σε σκηνοθεσία του Ντ. Γ. Γκρίφιθ με πρωταγωνίστριες τη Λίλιαν Γκις και την Ντόροθι Γκις. Πλοκή Βρισκόμαστε στη Γαλλία του 18ου αιώνα, λίγο πριν τη Γαλλική επανάσταση. Έξω από μια εκκλησία ένα νεογέννητο βρέφος βρίσκεται εγκαταλελειμμένο. Είναι η Λουίζα, το εξώγαμο παιδί ενός αριστοκράτη. Ένας άπορος χωρικός, ο Ζεράρ, που έχει και αυτός μια θυγατέρα, την Εριέττα, θα περιμαζέψει το φτωχό ορφανό και θα το πάρει μαζί του στο σπίτι. Η Λουίζα και η Εριέττα θα μεγαλώσουν σαν αδερφούλες. Ο Ζεράρ και η γυναίκα του θα πεθάνουν από την πανούκλα, και η Λουίζα θα χάσει το φως των ματιών της. Οι δύο αδελφές θα καταφύγουν στο Παρίσι, για να γιατρευτεί η τυφλή Λουίζα. Εκεί θα τους βρει το ξέσπασμα της Γαλλικής επανάστασης. Η Εριέττα απαγάγεται από τον Μαρκήσιο ντε Πρελ, ενώ ο Σεβαλιέ ντε Βολντρί που πά...

Στις 26 Μαΐου 1926, ο Αναστάσης Μητρούσης δέχτηκε επίθεση με πέτρα, ενώ πήγαινε πελάτες σε οίκο ανοχής. Η πέτρα χτύπησε το τζάμι του αυτοκινήτου του και σχεδόν τον άφησε αναίσθητο. Αυτό το περιστατικό αναφέρθηκε από τον Σύνδεσμο Μηχανικών και Οδηγών Αυτοκινήτων Σερρών στην εφημερίδα Ελεύθερος Πολίτης των Σερρών στις 28 Μαΐου 1926. "Ο Αναστάσιος Μητρούσης υπέστη άγρια επίθεσιν διά λίθου όστις ερρίφθη εναντίον του καθ' ήν ώραν ούτος μετέφερε πελάτες του είς τον οίκον ανοχής, όστις έθραυσε τον υαλοπίνακα του αυτοκινήτου παρ' ολίγον δε να άφινε αυτόν άπνουν..."

Στις 26 Μαΐου 1926, στο κινηματοθέατρο Ομόνοια των Σερρών (Κρόνιον), προβλήθηκε η ταινία " Die Austernprinzessin" ( Ονειρώδης Γάμος). Η ταινία Die Austernprinzessin είναι μια γερμανική βωβή κωμωδία του 1919 σε σκηνοθεσία Ernst Lubitsch και πρωταγωνιστούν οι Victor Janson, Ossi Oswalda και Harry Liedtke. Πρόκειται για μια γκροτέσκα κωμωδία σε τέσσερις πράξεις, που αφηγείται τον γάμο της κακομαθημένης κόρης ενός Αμερικανού εκατομμυριούχου, ο οποίος δεν εξελίσσεται όπως είχε προγραμματιστεί. Η ταινία γυρίστηκε στα στούντιο Tempelhof στο Βερολίνο. Τα σκηνικά σχεδιάστηκαν από τον Kurt Richter, έναν συχνό συνεργάτη του Lubitsch. Πλοκή Διάρκεια: 57 λεπτά και 39 δευτερόλεπτα. Η ταινία ξεκινά στο αρχοντικό όπου ζει ο κύριος Quaker, ο Αμερικανός «Βασιλιάς των Οστράκων», μαζί με την ανύπαντρη κόρη του, Ossi, συνοδευόμενη από πλήθος υπαλλήλων. Μετά την είδηση για τον πρόσφατο γάμο μιας ανταγωνίστριας debutante με έναν κόμη, η Ossi παθαίνει υστερία. Ανταγωνιστικός και ο κύριος Quaker υπόσ...

  Στις 26 Μαΐου 1916, εν μέσω της φλεγόμενης Ευρώπης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και της εσωτερικής κρίσεως που μαστίζει το ελληνικό κράτος, η Ανατολική Μακεδονία παραδίδεται αμαχητί στις γερμανοβουλγαρικές δυνάμεις, ύστερα από πολιτική απόφαση της κυβέρνησης Αλεξάνδρου Σκουλούδη, σε συμφωνία με τον αναπληρωτή επιτελάρχη του Στρατού Ιωάννη Μεταξά και τη συναίνεση του βασιλέως Κωνσταντίνου Α΄. Το γεγονός αυτό σηματοδότησε την απαρχή της Β΄ Βουλγαρικής Κατοχής στην περιοχή (1916–1918), μίας από τις πλέον σκληρές και αιματηρές περιόδους της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Ιστορικό Πλαίσιο Η Ελλάδα, τον Μάιο του 1916, τελεί σε καθεστώς ουδετερότητας, τυπικώς εκτός του Μεγάλου Πολέμου, αλλά στην ουσία βυθισμένη σε βαθύτατο εθνικό διχασμό. Από τη μία πλευρά βρίσκεται ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄, με φιλογερμανικές διαθέσεις λόγω των στενών δεσμών με τον Γερμανό Κάιζερ (ήταν σύζυγος της Σοφίας, αδελφής του Κάιζερ), και από την άλλη ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που υποστηρίζει τη συμμετοχή της Ελλάδας...

Ο Γεώργιος δεν εφοβήθη την φωτιά· κι η φωτιά δεν τον κατέφαγεν. Ο Άγιος Νεομάρτυρας Γεώργιος γεννήθηκε το 1497 στο Κράτοβο της Σερβίας. Οι γονείς του ήταν ο Δημήτριος και η Σάρα. Ο νεαρός Γεώργιος έλαβε καλή ανατροφή, μελετούσε προσεκτικά τις Άγιες Γραφές και ήταν ευσεβής και αγνός. Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν δέκα χρονών, και έτσι αναγκάστηκε να στηρίξει την οικογένειά του μαθαίνοντας το επάγγελμα του χρυσοχόου. Επειδή ήταν όμορφος νέος, για να αποφύγει απαγωγή, κακοποίηση και ισλαμιστική προσηλυτισμό από τους Τούρκους, έφυγε με την άδεια της μητέρας του για τη Σόφια της Βουλγαρίας σε ηλικία δώδεκα ετών. Εκεί έζησε με έναν ευσεβή ιερέα, τον Πέτρο. Υπό την καθοδήγηση του πατέρα Πέτρου, ο νεαρός Γεώργιος συνέχισε την εκπαίδευσή του και την εργασία του ως χρυσοχόος. Κάποιοι Μουσουλμάνοι τον πρόσεξαν και επιχείρησαν να τον μεταστρέψουν στο Ισλάμ. Ένας μορφωμένος Μουσουλμάνος ήρθε μια μέρα στον Γεώργιο για να τον πείσει να αλλάξει θρησκεία, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την ανάθεση μιας π...

Καρποὺς ἐνεγκών, Κάρπε, δεκτοὺς Κυρίῳ, Φέρεις καθ' ὥραν τὴν τελευτὴν ὡς τρύγην. Εἰκάδι ἕκτῃ Κάρπος ἀπὸ χθονὸς ἵπτατο μακρῆς. Ο Απόστολος Κάρπος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Νέρωνα (52 μ.Χ.), και συναριθμείτε με τους εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου. Επίσης, ήταν συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου και απ' ότι μαθαίνουμε από τη Β' προς Τιμόθεον επιστολή του (δ' 13), εργάσθηκε για τη διάδοση του Ευαγγελίου στην Τρωάδα. Έπειτα, έγινε επίσκοπος στη Βάρνα της Θράκης (ο δε Σ. Ευστρατιάδης, αναφέρει Βέρροια της Θράκης), όπου με την αγία του ζωή και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, έγινε πνευματικός αστέρας πρώτου μεγέθους και φώτισε με τις θείες διδασκαλίες του όλη την επικράτεια της επισκοπής του. Στο έργο του ο Κάρπος υπέστη πολλούς πειρασμούς και θλίψεις, που τις αντιμετώπισε με μεγάλη γενναιότητα και υπομονή. Δε φοβόταν τους πόνους και τις κακοπάθειες, αλλά έμπαινε δυναμικά στη μάχη, χωρίς να υπολογίζει το θυμό και την οργή των τυράννων. Είχε κατασταλάξει μέσα του ο λόγος του Κυρ...

Θεού Λόγου το θείον Aλφαίον στόμα, Tάφος καλύπτει πικρόν εγχανών στόμα. Ο Άγιος Απόστολος Αλφαίος, ένας από τους Εβδομήντα Αποστόλους, φαίνεται πως καταγόταν από την Καπερναούμ της Γαλιλαίας. Στα Ευαγγέλια, το όνομα Αλφαίος μπορεί να αναφέρεται σε ένα ή δύο διαφορετικά πρόσωπα, καθώς ονοματίζεται ως πατέρας τόσο του Αποστόλου Ματθαίου (Μάρκ. 2,14), όσο και του Αποστόλου Ιακώβου του Μικρού (Μάρκ. 3,18 · Ματθ. 10,3), που και οι δύο ήταν από τους Δώδεκα Μαθητές. Αν και και οι δύο αναφέρονται ως «υιοί του Αλφαίου», δεν υπάρχει καμία ευαγγελική μαρτυρία που να τους αποκαλεί αδέλφια, όπως γίνεται ρητά με τον Πέτρο και τον Ανδρέα ή τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Ο Αλφαίος μερικές φορές ταυτίζεται με τον Κλωπά (Κλεόπα), στηριζόμενοι σε παράλληλα ευαγγελικά χωρία, όπου η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου –που αναφέρεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ως τρίτη γυναίκα δίπλα στον Σταυρό μαζί με τη Μαρία τη Μαγδαληνή και τη Σαλώμη, σύζυγο του Ζεβεδαίου– θεωρείται ότι είναι η ίδια με τη Μαρία, σύζυγο του Κλωπά, ...