ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Kαν σάκκος έξη, καν βυθού κρύψη τόπος, Tον Iωάννην Oυρανού λάβη τόπος. Κατά τον Άγιο Νικόδημο, ο Άγιος Ιωάννης ήταν ηγούμενος της Μονής Μοναγρίας και αφού τον έβαλαν μέσα σε σάκο τον έριξαν στη θάλασσα και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.

Ψυχών γεωργόν Aλώνιος ηδύνει, Ψυχής άλωνι θεις καλών θημωνίαν. Ο Όσιος Αλώνιος φαίνεται ότι ήταν ένας από τους διάσημους στην αρετή ασκητές της ερήμου. Αποφθέγματά του υπάρχουν στον Ευεργετινό. Απεβίωσε ειρηνικά. Ο Όσιος Αββάς Αλωνίος ήταν ένας από τους πρώιμους πατέρες της ερήμου της Αιγύπτου του 4ου αιώνα και εκοιμήθη εν ειρήνη. Τα ακόλουθα αποφθέγματα αποδίδονται σ’ αυτόν: Εἶπε ὁ Ἀββᾶς Ἀλωνίος: «Ἐὰν οὐκ εἴπῃ ἄνθρωπος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· "μόνος ἐγώ καὶ ὁ Θεὸς ὑπάρχομεν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ", οὐ δύναται εἰρήνην εὑρεῖν.» Εἶπε ὁ Ἀββᾶς Ἀλωνίος: «Εἰ μὴ κατέστρεψα ὅλον ἐμαυτόν, οὐκ ἠδυνήθην ἀνοικοδομηθῆναι· τουτέστιν, εἰ μὴ ἐγκατέλειψα πάντα ὅσα ἐφαίνοντο εἶναι καλά κατὰ τὸ θέλημά μου, οὐκ ἠδυνήθην νὰ ἀποκτήσω τὰς ἀρετάς.» Εἶπε ὁ Ἀββᾶς Ἀλωνίος: «Ἐὰν ἐπιθυμήσῃ ὁ ἄνθρωπος, δύναται νὰ ἐπανέλθῃ εἰς τὸ θεῖον μέτρον καὶ νὰ μετανοήσῃ ὁποιαδήποτε στιγμή, ὀψέ τε καὶ πρώϊμον.» Ἐρώτησε Ἀββᾶς Ἀγάθων τὸν Ἀββᾶν Ἀλωνίον: «Πῶς δύναμαι νὰ φυλάξω τὴν γλῶσσαν μου, ὥστε νὰ μὴν ψεύδομαι;» Καὶ ἀπεκρίθη ὁ...

Η μνήμη του Αγίου Αναστασίου του Νεομάρτυρα πανηγυριζόταν στον εν Ναυπλίω ενοριακό Ναό «Γενέσιον της Θεοτόκου», όπου υπάρχει ελαιόδενδρο που κατά την παράδοση συνδέεται με την άθληση του Νεοάρτυρος. Την 1η Φεβρουαρίου του 1990 μ.Χ. θεμελιώθηκε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αργολίδος κύριον Ιάκωβο και με τη συνδρομή των Τοπικών Αρχών και του ευσεβούς λαού σύντομα ανηγέρθη περικαλλής Ναός στην παραλιακή οδό Ναυπλίου Νέας Κίου. Στις 4 Ιουνίου του 1995 μ.Χ. – συνέπεσε εκείνη τη χρονιά η Κυριακή των Αγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων, της εν Νικαία Α΄ Οικουμενικής Συνόδου – ο Μητροπολίτης Αργολίδος κύριος Ιάκωβος συμπαραστατούμενος υπό του Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης καθώς και του Μητροπολίτου Άρτης ετέλεσε τα εγκαίνια του Ναού. Έκτοτε καθιερώθηκε να εορτάζεται κατ’ έτος πανηγυρικά εκτός από τη μνήμη του Μάρτυρα και η επέτειος των εγκαινίων του Ναού του Αγίου Αναστασίου. Την Ακολουθία της επετείου των εγκαινίων του Ναού του Αγίου Αναστασίου εποίησε ο Επίσκοπος Επιδαύρου Καλλίνικος Κορομ...

 Οι Άγιοι Μάρτυρες Αρέτιος και Δακιανός μαρτύρησαν στη Ρώμη.

 Ο Άγιος Ιερομάρτυς Κλατέος, υπήρξε πρώτος ή δεύτερος Επίσκοπος της Βρεσκίας της Λομβαρδίας, στην Ιταλία, και υπέστη μαρτυρικό θάνατο, το 64 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Νέρωνος (54 - 68 μ.Χ.).

Οι Άγιοι Μάρτυρες Ατταλός, Ζωτικός, Κάμασις και Φίλιππος υπέστησαν, σύμφωνα με κάποιους ερευνητές, το μαρτύριο στην εποχή του αυτοκράτορος Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.). Άλλοι λέγουν ότι άθλησαν μεταξύ των ετών 319 - 324 μ.Χ., όταν βασιλέας ήταν ο Λικίνιος.  Το πιθανότερο όμως είναι ότι οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες τελειώθηκαν μαρτυρικά στα βόρεια του Δουνάβεως, όπου τότε κατοικούσαν οι Γότθοι, προς τους οποίους διέδωσε το Ευαγγέλιο ο Άγιος Σάββας του Μπουζάου (βλέπε 12 Απριλίου). Η καταδίωξη που εξαπέλυσε ο βασιλέας Αθανάριχος κατά των Χριστιανών, κατά τα έτη 370 - 372 μ.Χ., ίσως να προκάλεσε και το μαρτυρικό θάνατο των Αγίων Μαρτύρων. Τα ιερά λείψανα των Αγίων ανακαλύφθηκαν στην κρύπτη μιας βασιλικής στην περιοχή Νικολιτσέλ της επαρχίας Τούλτσεα της Ρουμανίας, το 1971 μ.Χ. Σήμερα τα ιερά λείψανα αυτών ευρίσκονται στη Μονή Κοκός της Τούλτσεα της Ρουμανίας. Οι τάφοι των Αγίων Ζωτικού, Αττάλου, Καμασίου και Φιλίππου ανακαλύφθηκαν το 1971. Η Μικρά Σκυθία (η σημερινή Ρουμανία), μεταξύ του ...

Η Οσία Βρεάκη καταγόταν από την Ιρλανδία. Περί το 460 μ.Χ. ακολούθησε στην ιεραποστολή τον Άγιο Πατρίκιο (βλέπε 17 Μαρτίου), αλλά εργάσθηκε, επίσης, σε περιοχές του ποταμού Χάιλ της Κορνουάλης. Ο Θεός της δώρισε το χάρισμα της θαυματουργίας και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Η Οσία Νιννοκία έζησε στη Βρετανία τον 5ο αιώνα μ.Χ. και από την παράδοση θεωρείται θυγατέρα του Αγίου Μπρενθακίου του Μπρέκνοκ. Ακολούθησε τον Άγιο Γερμανό της Ωξέρρης, όπου αργότερα εκάρη μοναχή και έγινε ηγουμένη σε μονή της Αρμορίκης της Βρετάνης. Κοιμήθηκε με ειρήνη, το 467 μ.Χ., και ο Θεός της δώρισε, μετά την κοίμησή της, το χάρισμα της θαυματουργίας. Έτσι πολλοί πιστοί προσέτρεχαν στη μονή του Κουΐμπερ της Βρετάνης, για να θεραπευθούν. Βιογραφία Οσία Νιννοκία ή Νιννόγκ της Βρετάνης (περ. 414 – περ. 4 Ιουνίου 467), γνωστή επίσης ως Νενούκ, Νεννόκα, Νέννοχα, Νιννόκ, Νιννόχα και Γκουενγκυστέλ, υπήρξε ηγουμένη των πρώτων χριστιανικών αιώνων, γεννημένη στην Ουαλία και κοιμηθείσα στη Βρετάνη. Η βιογραφία της, με τίτλο Vita Sanctae Ninnocae (Βίος της Οσίας Νιννοκίας), διασώζεται στο Κτητορικόν της Μονής Sainte-Croix στο Κιμπερλέ και αποτελεί την κύρια πηγή για τη ζωή και το έργο της. Σύμφωνα με το Vita Sanctae Ninnocae, το οποίο γράφτηκε γύρω στο 1130, η Οσία Νιννοκία γεννήθηκε στην Ο...

Ο Άγιος Έντφριθος του Λίντισφαρν (†721) ήταν Επίσκοπος του Λίντισφαρν, πιθανότατα από το έτος 698 και εξής. Μέχρι τον 12ο αιώνα επικρατούσε η άποψη ότι ο Έντφριθος διαδέχθηκε τον Άγιο Έαντμπερτ, και τίποτα στα σωζόμενα αρχεία δεν αντικρούει αυτή την πίστη. Το Λίντισφαρν ήταν ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά κέντρα του βασιλείου της Νορθούμβρια κατά τις αρχές του 8ου αιώνα, φιλοξενώντας τα λείψανα των Αγίων Αϊδάν και Κάθμπερτ. Ο Έντφριθος τιμάται ως άγιος από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, καθώς και από την Αγγλικανική Κοινωνία. Βίος Ένα "κολοφών" (μικρό κείμενο στην προτελευταία ή τελευταία εσωτερική σελίδα ενός βιβλίου)  που προστέθηκε στα Ευαγγέλια του Λίντισφαρν τον 10ο αιώνα αναφέρει ότι ο Έντφριθος ήταν ο γραφέας και καλλιτέχνης που δημιούργησε το έργο. Τα Ευαγγέλια αυτά αποτελούν το έργο ενός μόνο γραφέα και εικονογράφου, που εργάστηκε πλήρους απασχόλησης για περίπου δύο χρόνια. Γι’ αυτό πολλοί ιστορικοί που αποδέχονται ότι ο ίδιος ο Έν...

Ο Όσιος Πετρόκιος, προστάτης της Κορνουάλης, γεννήθηκε το 468 μ.Χ. στη νότια Ουαλία και ήταν νεώτερος υιός ή, κατ’ άλλους, ανεψιός του Αγίου Κλαυδίου Κέρνιβ († 3 Μαΐου), βασιλέως του Γκλιούϊσινγκ της Ουαλίας. Για αρκετά χρόνια εγκαταστάθηκε στην Ιρλανδία και αργότερα επέστρεψε στη Μεγάλη Βρετανία, όπου ίδρυσε ιεραποστολικό κλιμάκιο στην πόλη Χάϊλεσμουθ και ένα μοναστήρι στην περιοχή του Λανβέτινοκ, που έλαβε αργότερα το όνομα Πέτροκστον και σήμερα είναι γνωστή ως πόλη του Πάντστοου, όπου ασκήτεψε επί τριάντα χρόνια. Ο Όσιος επισκέφθηκε για προσκύνημα τη Ρώμη και τους Αγίους Τόπους και τελικά έφθασε μέχρι την Ινδία, για να ζήσει ως ερημίτης σε νησί του Ινδικού ωκεανού. Επιστρέφοντας στην Κορνουάλη, ίδρυσε ένα άλλο μοναστήρι στο Πέτερικ και ένα ερημητήριο στο Μπόντμιν, όπου εκεί συναντήθηκε με τον Όσιο Γορανό († 7 Απριλίου). Ο Όσιος Πετρόκιος κοιμήθηκε με ειρήνη, το 564 μ.Χ., και το ιερό λείψανό του ενταφιάσθηκε στην πόλη Πάντστοου και μετακομίσθηκε στο ναό του Μπόντμιν. Βιογραφία  Ο...

 Οι Όσιοι Πατέρες Κρουϊδανός, Δαγανός και Μεδανός κατάγονταν από την Ιρλανδία και έζησαν τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ήταν μαθητές του Αγίου Πετροκίου (βλέπε ίδια ημέρα) και κοιμήθηκαν με ειρήνη.

Ο Όσιος Μεθόδιος έζησε κατά το 14ο αιώνα μ.Χ. στη Ρωσία και διετέλεσε ηγούμενος της μονής Πεσνόσα, που ήταν κοντά στην πόλη Ντμιτρόβ της επαρχίας της Μόσχας. Ασκήτεψε θεοφιλώς και κοιμήθηκε με ειρήνη, το 1392 μ.Χ. Ο Όσιος Μεθόδιος ήταν ο ιδρυτής της Ιεράς Μονής του Αγίου Νικολάου Πέσνοσα, στην περιφέρεια Δημητρώβ της Μόσχας, το έτος 1361. Κατά τη νεότητά του προσήλθε στον Άγιο Σέργιο του Ραντονεζίου και έζησε κοντά του επί έτη, υποτασσόμενος στη σοφή καθοδήγησή του. Κατόπιν, με την ευλογία του Αγίου Σέργιου, αποσύρθηκε σε ερημικό τόπο και έκτισε κελλίον μέσα στο δάσος, πέρα από τον ποταμό Γιαχρόμα. Σύντομα συγκεντρώθηκαν κοντά του αρκετοί μαθητές, επιθυμώντας να μιμηθούν τον τρόπο της ζωής του, παρά τις δύσκολες και έληθες συνθήκες της περιοχής. Ο ίδιος ο Άγιος Σέργιος τον επισκέφθηκε και τον παρότρυνε να ανεγείρει μονή και ναό. Ο Όσιος Μεθόδιος εργάστηκε με τα ίδια του τα χέρια στην οικοδόμηση του ναού και των κελλιών, μεταφέροντας ξύλα με τα πόδια κατά μήκος του ποταμού. Από την εποχ...

 Ο Άγιος Ιερομάρτυς Γεώργιος (Μπότζικ) ήταν ιερέας στην πόλη Νασίκε της Κροατίας. Υπέστη φρικτά βασανιστήρια και μαρτύρησε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου από φανατικούς Ρωμαιοκαθολικούς.

 Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βασίλειος (Μπογκογιαβλένσϊυ) γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1867 μ.Χ, στο Ταμπώφ. Ήταν γόνος ιερατικής οικογένειας και ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Το 1888 μ.Χ. τελείωσε τη σχολή του Ταμπώφ και σε νεαρή ηλικία, το ίδιο έτος, χειροτονήθηκε διάκονος. Δύο έτη αργότερα, στις 11 Μαρτίου 1890 μ.Χ., χειροτονήθηκε ιερέας, για να καλύψει τίς λειτουργικές ανάγκες του χωριού Οβσυάνκι της επαρχίας Ταμπώφ. Όμως το σχέδιο του Θεού για το νεαρό ιερέα ήταν άλλο. Μετά από ανίατη ασθένεια η πρεσβυτέρα του κοιμήθηκε. Έτσι ο πρεσβύτερος Βασίλειος εγκαταβιώνει στη Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκϊυ και στις 14 Αυγούστου του έτους 1908 μ.Χ. κείρεται μοναχός. Στις 15 Οκτωβρίου του ιδίου έτους, διορίζεται διευθυντής της θεολογικής σχολής του Τσέρνιγκωφ και χειροθετείται αρχιμανδρίτης. Τον επόμενο χρόνο, στις 26 Ιουλίου, εκλέγεται Επίσκοπος Σούμσκ της επαρχίας Χάρκωβ και το 1911 μ.Χ., μετατίθεται στο Νόβγκοροντ - Σεβέρσκ της επισκοπής Τσέρνιγκωφ. Εδώ εργάζεται ως αληθινός πο...

 Οι Όσιοι Ελεάζαρος, Ναζάριος και Ευμένιος έζησαν στη Ρωσία το 15ο αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψαν θοεφιλώς στη μονή του Αγίου Ιωάννου στην περιοχή Μουρμάνσκ (Μούρωμ) κοντά στο Όλενετς. Αξιώθηκαν του χαρίσματος της θαυματουργίας και κοιμήθηκαν οσίως με ειρήνη. Η Εκκλησία τιμά, επίσης, τη μνήμη τους την μέρα της εορτής όλων των Αγίων του Νόβγκοροντ, κατά την τέταρτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή.

Ο Σωκράτης υπήρξε ένα από τα πιο αινιγματικά και εμβληματικά πρόσωπα της παγκόσμιας φιλοσοφικής παράδοσης. Κι όμως, το πρόσωπο αυτό δεν μας είναι γνωστό άμεσα. Δεν άφησε πίσω του ούτε μία λέξη γραπτή. Ό,τι γνωρίζουμε για τη ζωή, τη διδασκαλία και τη σκέψη του έρχεται από άλλους. Έτσι, γεννήθηκε η ανάγκη για διάκριση ανάμεσα στον ιστορικό Σωκράτη και τον διαμορφωμένο Σωκράτη: τον φιλόσοφο όπως τον απεικόνισαν οι μαθητές και οι σύγχρονοί του, κυρίως ο Πλάτων. Αυτός ο διαμορφωμένος Σωκράτης δεν είναι ψεύτικος — αλλά δεν είναι και αυτούσιος. Είναι ένα πρόσωπο ανακατασκευασμένο, εσωτερικά επεξεργασμένο, ενίοτε ιδεολογικά φορτισμένο, το οποίο μετατράπηκε σε σύμβολο περισσότερο παρά σε βιογραφική μορφή. Η ανακατασκευή του δεν σταμάτησε πότε και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Πρόκειται για το λεγόμενο "σωκρατικό πρόβλημα": πώς μπορούμε να διακρίνουμε τον ιστορικό Σωκράτη από τον λογοτεχνικό Σωκράτη των πλατωνικών διαλόγων; Ο ιστορικός Σωκράτης: μαρτυρίες και σιγή Ο ίδιος ο Σωκράτης δε...

Εφημερίδα Εμπρός. Φύλλο: 3/6/1910, Σελίδα: 1 Στις 2 Ιουνίου 1910, πληροφορίες από την Κωνσταντινούπολη ανέφεραν οτι η Υψηλή Πύλη αρνήθηκε  να χορηγήσει εκτελεστήρια έγγραφα στον Έλληνα πρόξενο στις Σέρρες. Η εφημερίδα Εμπρός έγραψε: ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΡΙΑ ΕΛΛΗΝΟΣ ΠΡΟΞΕΝΟΥ  ΚΩΝ) ΠΟΛΙΣ, 2 Ἰουνίου. – Ἡ Πύλη ἀρνεῖται νὰ χορηγήσῃ ἐκτελεστήρια εἰς τὸν ἐν Σέρραις "Ελληνα πρόξενον. Αἱ Τουρκι καὶ ἐφημερίδες γράφουσιν ὅτι ὁ Ριφαὰτ πα-τᾶς, εἰς τὰς δηλώσεις εἰς τὰς οποίας θὰ πρεβῇ αὔριον ἐν τῇ Βουλῇ έχει καθῆκον νὰ ἐπιχύσῃ πλῆρες φῶς περὶ τοῦ τί ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ τὸ Κρητικὸν ζήτημα. .

Στις 3 Ιουνίου 1945, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Σερρών, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση για τους καθηγητές, δημοδιδασκάλους και μαθητές που έπεσαν από την ημέρα κήρυξης του Ελληνοϊταλικού Πολέμου έως και την απελευθέρωση της χώρας

Στις 3 Ιουνίου 1923 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος της Ιεράς Μητρόπολης Σερρών, κατά τη διάρκεια της ποιμαντορίας του Μητροπολίτη Χριστοφόρου.  Ο κόσμος ευχόταν ο θεμέλιος αυτός λίθο ο κόσμος ευχόταν να αποτελέσει την αφετηρία για την ανοικοδόμηση ολόκληρης της πόλης των Σερρών, η οποία, δέκα χρόνια μετά την καταστροφική πυρπόλησή της, παρέμενε ακόμη σε ερείπια. Ο Σεβασμιώτατος κυρός Χριστοφόρος. εξελέγη Μητροπολίτης Σερρών στις 9 Οκτωβρίου 1918, ενώ στις 9 Φεβρουαρίου 1924 εξελέγη Μητροπολίτης Αυστραλίας

Ο Ιωσήφ, καταγόμενος από τη Δημητσάνα της Πελοποννήσου, διετέλεσε μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κατά τη δύσκολη περίοδο της Τουρκοκρατίας και ιδιαίτερα κατά τους χρόνους πριν από την έκρηξη της Επαναστάσεως, κατά την έναρξη της οποίας συνελήφθη από τους Τούρκους και θανατώθηκε· γι' αυτό και θεωρείται ως εθνομάρτυς. Αν και δεν υπάρχει επίσημη πράξη ανακηρύξεως της αγιότητάς του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, επειδή, όπως είναι φυσικό, κάτι τέτοιο θα προκαλούσε έντονες αντιδράσεις από μέρους της Τουρκικής κυβερνήσεως, εν τούτοις κρίθηκε σκόπιμο να περιληφθεί και ο μητροπολίτης Ιωσήφ στο Αγιολόγιο της Θεσσαλονίκης, αφού έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του χριστιανικού πληρώματος όχι μόνο ως εθνομάρτυς, αλλά και ως ιερομάρτυς. Την προσωπικότητα του Ιωσήφ ανασυνθέτουμε από σποραδικές ειδήσεις που υπάρχουν περί του προσώπου του, εφ' όσον δεν διαθέτουμε κάποια πλήρη βιογραφία του. Κυρίως οι πληροφορίες που διαθέτουμε προέρχονται από τις δύο περιόδους κατά τις οποίες διετέλεσε συνοδικός αρχ...

Ο Άγιος Κέβιν (Kevin) καταγόταν από ευγενή οικογένεια και μορφώθηκε κοντά σε διακεκριμένους μοναχούς της Ιρλανδίας. Όταν ενηλικιώθηκε, ίδρυσε μονή στην περιοχή των Δύο Λιμνών. Ήταν τόση φήμη της αγιότητος του βίου του, ώστε γύρω από αυτόν συγκεντρώθηκαν πολλοί μοναχοί και η περιοχή εκείνη εξελίχθηκε σε πόλη. Χειροτονηθείς Επίσκοπος έκτισε κοντά στη μονή τον καθεδρικό αυτού ναό. Ο Άγιος Κέβιν κοιμήθηκε με ειρήνη, το 618 μ.Χ., σε ηλικία εκατόν είκοσι ετών.

Ο Δημήτριος, γεννημένος στις 19 Οκτωβρίου 1582, ήταν ο νεότερος γιος του Ιβάν του Τρομερού και το μοναδικό παιδί του με τη Μαρία Ναγκάγια. Μετά τον θάνατο του Ιβάν Δ΄, τον θρόνο ανέλαβε ο μεγαλύτερος γιος του, ο Θεόδωρος Α΄. Ωστόσο, η πραγματική εξουσία ανήκε στον γαμπρό του Θεοδώρου, τον βογιάρο Βόρις Γκοντουνόφ, ο οποίος διεκδικούσε το στέμμα. Ο Γκοντουνόφ θεωρούσε τον μικρό Δημήτριο απειλή, δεδομένου ότι ο Θεόδωρος δεν είχε απογόνους. Το 1584, ο Γκοντουνόφ εξόρισε τον Δημήτριο, τη μητέρα του και τα αδέλφια της στην πόλη του Ούγκλιτς, η οποία είχε παραχωρηθεί στον Τσαρέβιτς ως ιδιόκτητο πριγκιπάτο. Στις 15 Μαΐου 1591, οκτώ ετών, ο Δημήτριος πέθανε από τραύμα στο λαιμό κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Ο θάνατός του προκάλεσε αιματηρή εξέγερση στην πόλη, ύστερα από τις κραυγαλέες κατηγορίες της μητέρας του, Μαρίας Ναγκάγια, και του αδελφού της, Μιχαήλ, ότι ο μικρός είχε δολοφονηθεί. Οργισμένοι πολίτες λιντσάρισαν δεκαπέντε φερόμενους ως «δολοφόνους» του Δημητρίου, μεταξύ αυτών τον εκπρό...

 Aθανασίω αθανασίας στέφος, Oσιότης τε και τα θαύματα πέλει. Από νεαρή ακόμα ηλικία ο Αθανάσιος, αφιερώθηκε ολόψυχα στην υπηρεσία του Ευαγγελίου, κηρύττοντας και πράττοντας αυτό. Έτσι ο Θεός, του έδωσε τη δύναμη να θεραπεύει ασθένειες του σώματος και του πνεύματος. Οι προσευχές του σε πολλούς έδιναν την υγεία, και γι' αυτό το σκοπό πολλοί έτρεχαν κοντά του ή τον προσκαλούσαν στα σπίτια τους. Μετά από καιρό, θέλησε να συναναστραφεί με τους άνδρες της μοναστηριακής ζωής. Πήγε λοιπόν σε κάποιο μοναστήρι, κοντά στον ποταμό Σάγαρι, που ηγούμενος του ήταν κάποιος πρώην συγκλητικός. Αλλά στο μοναστήρι αυτό είχαν περάσει κοσμικά πάθη. Ο Αθανάσιος λοιπόν, με παράκληση του ηγουμένου, δέχτηκε να εργαστεί για τη διόρθωση των ατίθασων μοναχών. Οι προσπάθειες του, είχαν καταπληκτική επιτυχία. Ο θερμός λόγος του, το άμεμπτο παράδειγμα του, οι αδελφικές του παρακλήσεις, οι ολονύκτιες δεήσεις του προς τον Θεό, επέφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Και έτσι, στις πριν ακατέργαστες και σκληρές ψυχές, μπή...

Tέθνηκε Πάππος ουχί πάππος εγγόνων, Πατήρ δε μάλλον αρετών θυγατέρων. Ο Όσιος Πατήρ ημών Πάππος ήταν ο πρώτος Επίσκοπος των Χύτρων (σημερινή Κυθρέα) στην Κύπρο και είναι γνωστός από τον Βίο του Αγίου Επιφανίου Σαλαμίνος. Εκεί αναφέρεται πως ήταν Επίσκοπος επί 58 έτη σε μια ταπεινή πόλη, όμως χαίρονταν τον σεβασμό όλων, διότι είχε υπομείνει διωγμούς κατά τη διάρκεια των διωγμών των Χριστιανών. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος το 309 μ.Χ. Η συνάντηση του Πάππου με τον Επιφάνιο περιγράφεται ως εξής: Αφού ο Επιφάνιος ασπάστηκε τον Χριστιανισμό προερχόμενος από τον Ιουδαϊσμό, εισήλθε σε μοναστήρι στην Παλαιστίνη σε ηλικία δεκαέξι ετών και κατηχήθηκε στην πίστη από έναν άγιο ερημίτη ονόματι Ιλαρίωνα. Έτη αργότερα, το 367, ένας καπετάνιος πλοίου που έφθασε στην Καισάρεια από την Πάφο, πληροφόρησε τον Επιφάνιο πως ο Ιλαρίων ζούσε πλέον σε μια σπηλιά πλησίον της Πάφου. Ο Επιφάνιος ξεκίνησε τότε με δύο φίλους του, τον Ιωάννη και τον Πολύβιο, για να τον συναντήσει. Η συνάντησή τους ήταν γεμάτη αγαλλίαση κ...

Ο Άγιος Δωρόθεος ήταν εθνομάρτυρας και από τους σπουδαιότερους λόγιους ιεράρχες του 19ου αιώνα μ.Χ. Μητροπολίτης Φιλαδέλφειας (1805 - 1813 μ.Χ.) και Αδριανουπολεως (1813 - 1821 μ.Χ.). Γεννήθηκε στη Χίο, όπου και έμαθε τα εγκύκλιο γράμματα. Κατόπιν φοίτησε στην Πατμιάδα Σχολή, όπου χρημάτισε μαθητής του Δανιήλ Κεραμέα. Συνδέθηκε φιλικά με τον Βενιαμίν Λεσβίο, όπως δείχνει η αλληλογραφία τους. Η φιλία τους έμεινε αδιατάρακτη, γιατί είχαν κοινά ενδιαφέροντα, ως φίλοι της παιδείας και του γένους. Το 1786 μ.Χ. χειροτονήθηκε διάκονος και αναχώρησε για ευρύτερες σπουδές στην Ιταλία και Γαλλία. Τον Σεπτέμβριο του 1793 μ.Χ. διορίστηκε διδάσκαλος στη Σχολή της Χίου, όπου δίδαξε τη φιλοσοφία και τις επιστήμες, με διευθυντή τον Αθανάσιο Πάριο. Το 1796 μ.Χ. όμως εγκατέλειψε τη θέση αυτή, για να αναλάβει τη διδασκαλία των παιδιών του Κωνσταντίνου Χαντζερή, δραγομάνου του τουρκικού στόλου, και εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη (1797 μ.Χ.). Όταν ο Χαντζερής διορίστηκε ηγεμόνας στη Βλαχία, ο Δωρόθεος...

Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στο χωριό Ζουμπάντα της Αχαΐας και σπούδασε στη Δημητσάνα, στο Ναύπλιο και στη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη. Η μόρφωση και το ήθος του Γρηγορίου είλκυσαν την εκτίμηση του Οικουμενικού πατριάρχη Σωφρονίου Β' (1774 - 1780 μ.Χ.), ο όποιος τον Φεβρουάριο του 1777 μ.Χ. τον χειροτόνησε μητροπολίτη Λακεδαιμόνιας σε διαδοχή του άλλου εθνομάρτυρα μητροπολίτη Ανανία Λαμπάρδη (1750 - 1767 μ.Χ.). Το 1790 μ.Χ. κατόρθωσε να διαφύγει τη σύλληψη από τον πασά της Τριπόλεως και να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη. Μη δυνάμενος να επανέλθει στη Λακεδαίμονα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον μετέθεσε στη μητρόπολη Βιδύνης (1791 - 1801 μ.Χ.). Εκεί συνδέθηκε φιλικά με τον Πασβάνογλου, ο όποιος το 1797 μ.Χ. αποστάτησε κατά του σουλτάνου. Επί της πατριαρχίας Καλλινίκου Ε' (α' 1801 - 1806 μ.Χ. ,β' 1808 - 1809 μ.Χ.) ο Γρηγόριος μετατέθηκε στη μητρόπολη Δέρκων. Υπήρξε από τους πρώτους Φιλικούς και προσέφερε πολλές και μεγάλες υπηρεσίες στην Εκκλησία και στο ...

Ο Άγιος Αχιλλάς (313 μ.Χ.) ήταν Επίσκοπος Αλεξανδρείας και κοιμήθηκε με ειρήνη. Άγιος Αχιλλάς (†313), Επίσκοπος Αλεξανδρείας της Αιγύπτου, Ομολογητής και Λόγιος, διαπρεπής ιδιαίτερα στη Φιλοσοφία και τη Θεολογία. Ο Άγιος Θεωνάς τον είχε χειροτονήσει πρεσβύτερο και τον είχε διορίσει επικεφαλής της Κατηχητικής Σχολής της Αλεξάνδρειας, μετά την αναχώρηση του Αγίου Πιέριου.  Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και εκοιμήθη εκεί το 313 από φυσικά αίτια. Γνωστός και με τα ονόματα: Αρχέλαος, Αχιλλάς της Αλεξάνδρειας, Αχιλλάς της Αιγύπτου, ή και «Αχιλλάς ο Μέγας». Το Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο αναφέρει για αυτόν σήμερα: «Εν Αλεξανδρεία, ο μακάριος Αχιλλάς, επίσκοπος, διαπρεπής για τη σοφία, την πίστη και την καθαρότητα του βίου του.» Ο Αχιλλάς είναι λιγότερο γνωστός από τον σύγχρονό του Άρειο. Όμως, ενώ ο ένας πέρασε στην ιστορία ως ένας από τους πιο διαβόητους αιρετικούς όλων των εποχών, ο άλλος τιμάται ως εκείνος που διατήρησε την Ορθόδοξη Πίστη μέχρι τέλους. Ο Αχιλλάς ήταν γνήσιος...